8 februari 2025 niet te geloven!

De laatste bijdrage is alweer van januari. Toen was ik goed bezig met de zwarte opdracht. Daarna is alles wat fout kon gaan fout gegaan! Kettingdraden die totaal in de war zaten, draden die braken, fouten in de onderlaag, het hield niet op. Om dan met een blij gemoed verder te werken, dat is een zwaar gelag. En uiteindelijk groeit dan het besef dat er maar één afdoende oplossing is: uithuilen en opnieuw beginnen. Het uithuilen was niet aan de orde, het opnieuw beginnen is een taak van de lange adem. De ketting wordt van het getouw gehaald en per draad op een bol gedraaid. Wat eerst de ketting was, wordt nu de inslag. Het opwinden is een klus die ik iets gemakkelelijker in gedachten had. Helaas wil niet iedere draad schikken in zijn nieuwe plek en situatie. Gevolg, je moet soms heel voorzichtig lusjes en knopen ontwarren om verder te kunnen.
   Zoals geschreven, het linnen garen wil wel eens een eigen gang gaan. En dan mag je alle geduld bij elkaar schrapen om resultaat te boeken. Het warrige knoedel op de foto's is maar een klein deel van de totale ketting. 
De meest rechtse foto toont het resultaat van een paar middagen en avonden oprollen. Links op de meest rechtse foto de bol met opgerold garen, rechts de voorraad aan nog te verwerken materiaal. 
De twee witte stippen op mijn trui zijn de weerkaatsing van de lampjes die ik cadeau kreeg van een sportvriendin en -vriend. Via een selfie zie je het schijnsel van de lampen. Samen met een staande lamp dragen ze echt bij om het oprollen makkelijker te maken. 
Maar werken met zwart garen  is een opgave.