5 november 2012. even bijpraten.

Vrijdagmiddag was onze veranda een ware fotostudio. Lampen, rollen zwart papier, standaarden, uitgeruimde locatie, camera's,
afgestofte beelden, alles was in staat van paraatheid gebracht.
Alle beelden, die ik in huis heb en die ik zelf vormde, zijn in beeld gebracht op professionele manier.
Het ziet er heel anders uit dan "even wat foto's maken".
Het eindresultaat is nog niet te zien, maar ik hou U op de hoogte.

Zondagmiddag waren de mannen van de lokale TV weer op bezoek, om vast te leggen dat het geweven werk van het getouw gehaald werd.
Ik heb de laatste inslagen gedaan, de spanning van de doekboom gehaald, en tenslotte de ketting doorgeknipt.
Om als finale de doek van de boom te rollen.
Drie meter geweven, veertig centimeter breed.
Deze lap heb ik al een beetje verder afgewerkt. Dikke franjes gedraaid van de overgebleven ketting, hier en daar wat weggehaald.
Tenslotte een zeer geweldadige behandeling: in de wasmachne op 95 graden wassen!
En alsof het niet op kan, daarna ook nog eens in de droogtrommel. Weliswaar gecontroleerd gedroogd, maar de afmetingen liegen er niet om.
De lengte is gekrompen tot 180 centimeter, in de breedte heeft de lap 12 centimeter ingeleverd.
Nu komt de ploeg nog een keer om dit eindresultaat vast te leggen. Dan komen de laatste handelingen aan de beurt. 

Dit is dan het resultaat van een weekje ijverig doorwerken. De kleine eindjes, die nog te zien zijn, worden weggeknipt onder het toeziend oog van de camera.
Door de krimpbehandeling is het doek minstens verdubbeld in dikte. Dat kan nooit als shawl gebruikt worden,
de wol is veel te ruw.

Maar heel zeker levert het een mooie tafelloper op.
Mijn andere helft suggereerde al dat het ook wel geschikt zou zijn om er een handtas van te maken.
Meer mogelijkheden dan materiaal. Voorlopig blijft het zo, later zien we wel wat het gaat worden.
Het getouw is leeg, het wordt nu gezuiverd van alle pluis en draadjes, om dan het volgende werk te torsen.
En ook daar hou ik U van op de hoogte.