2 juni 2026 weven, wade, crematorium

Het kwam alledrie voorbij vandaag.
We waren vroeg op, een onrustige nacht met meerdere sanitaire stops.
Kan, met 83 jaar.
De dag was verdeeld in twee, drie delen. Een ochtend zonder veel omhanden te hebben. Na wat huishoudelijk werk heb ik het getouw ingeschakeld en weefde zes keer  het rapport, goed voor 120 inslagen.
De middaguren werden besteed aan het bijwonen van een crematieplechtigheid, weer in het crematorium waar ik gedemonstreerd heb tijdens de open dagen, wat jaren geleden.
Nu woonden we de uitvaart van een zus van mijn zwager bij. Het was werkelijk op het nippertje, de laatsten die naar binnen liepen waren wij! Er was geen enkele plaats meer vrij. maar de medewerkers brachten stoelen en een bank naar binnen. Dat was heel goed zitten.
Het betekende dat we na de afscheidsdienst als eersten langs de kist konden lopen om even stil te staan bij de overledene. 
's Morgens weef je aan een wade, de laatste  centimeters, een paar uur later zit je in een uitvaartdienst.
Zij was een plezante tante, altijd goed voor een opgewekt praatje, intelligent, grappig, vol belangstelling voor wat er maar voorbij komt.
Er was veel belangstelling.