19 november 2023 weven en zo...

Het loopt op zijn einde, de lap die ik met veel moeite moest herzien en opnieuw moest bedenken en een andere binding moest geven.
Maar nu loopt het heel soepel, een grote diversiteit aan kleuren verdeeld in gelijke blokjes met telkens een andere binding en kleurschakeringen.
Tot nu toe heb ik het geweven deel niet losgemaakt om het resultaat te zien. Ik weet ook niet hoe lang de lap is geworden.
Na vandaag zal het antwoord te zien zijn.
  Meer weven gaat niet, de draden breken door de spanning die er op staat.

De volgende opdracht werpt zijn schaduw al ver vooruit.
Een shawl in zwarte zijde met een kleine toevoeging aan wit. En een inslag van baby-alpaca.
En het mag een royale doek worden.
Op dit moment ben ik bezig met het voorbereidend rekenwerk. Hoe lang maak ik de shawl en hoeveel meter garen is dan nodig. 
Hoe dicht wordt het weefsel, welke binding, wel of niet een patroon, er komt van alles lijken bij zo'n project.

Nóg een weefwerk.
Een jonge kunstemaker, zegt hij zelf, wil in Suriname, ergens in de jungle een kunstwerk realiseren.
Zijn idee is een "warme plek voor een steen", waarbij de warmte uitgevoerd gaat worden met een geweven lap.
Een weefsel dat gebruik maakt van de materialen die ter plekke voorhanden zijn.
Een klein probleem: weven, hoe moet dat?!
Oma verwees hem naar mij. En ondertussen hebben we al contact gehad.
Zijn plannen zijn aan de ene kant heel concreet, de andere kant, het-hoe-moet-dat-dan, is nog erg vaag.
Gelukkig heb ik al wat adviezen kunnen geven, hij is al bezig met proeflappen en vindt het weven "leuk en meditatief".