26 augustus 2024 het was me het weekje wel.

Als ze naar buiten komt, na het bloed prikken, staat de jongeman met zijn auto te wachten. " Mevrouw, hier sta ik, ik breng u naar huis." zonder morren stapte ze in en ze wordt thuis gebracht. Omdat ik aan de tafel zit kan ik ze zien als ze uitstappen en naar de deur lopen. Natuurlijk staat die open voor daat ze kunnen bellen of de sleutel kunnen zoeken.
"Wat is er gebeurd?", is het eerste wat me te binnen schiet. Dan krijg ik het hele verhaal te horen, over de vrouw op de fiets, de motorrijder "uit het niets", de klap, de verbazing als ze uitgestapt is en de motor op straat zag liggen, en jongeman die zich vasthoudt aan een verkeerspaaltje, politie, ambulance, welwillende helpers, het hele verhaal.
En, geluk bij een ongeluk, geen ernstige verwondeingen, maar wel de auto en de motor. Beiden zwaar beschadigd. 
De politie maakt proces verbaal op, , zij geeft toe dat ze geen voorrang verleend heeft. 
De agent vraagt of ze "het" wil laten voorkomen voor de rechter, dat wijst ze af.
En steeds weer:" Ik snap niet dat ik hem niet gezien heb! Ik was totaal verblind!"
De chauffeur geeft mij een visitekaartje. Het adres van de wegsleepfirma. De auto is geborgen in Landgraaf. 
Als de jongeman vertrokken is, staan we een beetje verslagen bij elkaar. Een dikke knuffel is hier wel op zijn plaats. Ze houdt zich heel kranig.
"Ik zal maar eens contact opnemen met dit nummer. Dan zien we wel hoe het verder gaat. En dan telefoon naar de verzekering. "
De wegsleepfirma zal de auto zo spoedig mogelijk naar Schinnen brengen, daar kan de auto staan, in afwachting van een expert. 
En dan zien we wel verder. 
(wordt vervolgd)