3 februari 2021 Criëemesjkolonie

Vanmiddag hebben we geprofiteerd van een uurtje zon. Alles laten vallen, jassen aan, op pad over verharde wegen, dat wel. We liepen weer door de wijk met bovenstaande benaming. In een chroniek die ooit geschreven werd door E.Bruls, oud-collega, vond ik wat meer gegevens over deze huizen. 
De naam is die van de toenmalige burgemeester, L.Cremers, die met zijn vrouw zelf in van-twee-maak-één-huis woonde aan de Horenweg. Hij liet deze huizen bouwen in de vroege jaren twintig van de vorige eeuw. Hij wilde daarmee de "Hollender" integreren in de boerenbevolking die in die tijd voor 90% de sfeer bepaalde in Nuth. En door het voorbeeld te geven hoopte hij op navolging. Tegenwoordig zijn deze huizen erg in trek bij jonge stellen. Starters op de woningmarkt, heet dat.
 Door het maken van een verbinding tussen twee huizen bewoonden zij, zonder kinderen, een huis. En het is deze Leonard Cremers die later een kantoorboekhandel dreef aan de Stationstraat in Nuth. "K'ntoer Crieemesj" heette dat in de volksmond. En, om even af te dwalen, als kleuters op de bewaarschool gingen wij daar afvalrepen halen om te vlechten, te plakken, te scheuren, of, en dat was erge straf, om muizentandjes te scheuren. Langs de kant van een reep papier op korte afstand van elkaar inscheuringen maken en die naar rechts en naar links vouwen. En dat werd nauwgezet gecontroleerd door zuster Henriette!
Maar verder was ze wel een aardige zuster. Zij leerde ons de beroemde paasmandjes vlechten. Meestal mocht ik andere kinderen helpen, het vlechten had ik thuis geleerd, repen vilt om daar hoeden van te vormen. Toen ik veel later werkte op de Nuinhof zaten de kleuterleidsters te klungelen met repen papier om voor de rakkertjes een ...jawel...paasmandje te vlechten. Dankzij een ter plekke gegeven workshop lukte dat ook nog!