Weven

Gisteren heeft mijn andere helft de laatste twee poleerdoeken gezoomd en van een etiket voorzien.
En daarmee is een stevige klus afgerond.
 
Een heel ander verhaal is de vijgenboom, die al jaaaren in de tuin groeit en groeit.
Dit jaar draagt hij voor het eerst een behoorlijke hoeveelheid vruchten. En om ze niet verloren te laten gaan, hebben we de oogst geplukt, schoon gemaakt,
in stukjes gesneden en met geleersuiker tot jam verwerkt. 
   
   

De hele oogst bedraagt twee potten vijgenjam! We hebben ze Adam en Eva genoemd, het zijn toch de eerste resultaten van onze scheppingsdrang. En....
het is wel duidelijk dat Adam een groter vijgenblad nodig had dan Eva!!

Na een korte onderbreking heeft mijn betere helft vandaag weer verder gewerkt aan de afwerking van de linnen poleerdoeken. Zoals dat steeds gebeurt, met veel zorg, zeer precies, de etiketjes steeds op dezelfde plek, helemaal mooi!
 De voorraad is weer wat opgevuld, er komen er nog een paar.
Om geen vlekken in het doek te krijgen,- we wonen landelijk, met een wei achter het huis en boerenbevolking die met tractoren en landbouwmachines langs denderen, en met  allerlei vliegend ongerief dat wel eens wil landen op smetteloze stoffen -, heb ik de doeken in een draagtas gevouwen en in een lade weggelegd. 
De naaimachine staat nog klaar om verder te werken, maar die keuze laat ik aan mijn trouwe hulp over. 
Voorlopig kan ik weer vooruit.

Het had zo mooi kunnen zijn. Maar de oplossing die ik bedacht had om de kettingboom weer aan de rol te krijgen is op niets uitgelopen. De vakman pur sang kon de bedachte planning niet in praktijk brengen. Waarschijnlijk loopt de metalen as niet door over de totale breedte van het getouw. Dat heb ik nu nagevraagd bij de Belg die deze getouwen kent en die er al eerder aan gewerkt heeft. Met succes.
Ik heb gemaild en wacht nu op antwoord. 

Mijn betere helft werkt geduldig en heel precies aan het zomen van de poleerdoeken.
Morgen gaat de eerste bestelling de deur uit.
Ik ben weer heel benieuwd hoe ze bevallen. 

Ergens, een week of zo voor de eerste lockdown aan- en afgekondigd werd, had ik een afspraak gemaakt met een vriendin van vrienden.
Zij was op bezoek en wist spontaan en meteen dat ze wilde leren weven. Ik regelde een getouw voor haar, we hebben de ketting nog op het getouw gezet en toen was het over.
Covid-19, corona, pandemie, lockdown, varianten, vaccinaties, rood, oranje, geel, groen, in- en uitreizen, mondkapjes, annuleringen, zetten een streep door alle plannen.
Alles ging in de koeling, het getouw staat te wachten op wat er komen zou.
Vanmorgen kreeg ik een app van die vriendin, ze was zo ver hersteld en wilde nu wel weer bijpraten en overleggen mbt het weven.
Zij had behoorlijk zwaar geleden onder de corona-griep. Compleet met isolatie in huis, alle symptonen hadden haar te pakken. 
Ik ben vooral blij dat ze weer hersteld is.
We gaan afspreken.

En dat gebeurde eerder dan verwacht. Tegen etenstijd rinkelt de telefoon. Mijn betere helft neemt op en heeft al gelezen wie contact zoekt.
De vriend van de weefster-in-spe die aan het getouw iets zou verbeteren, het telwerk.
En de afspraak is gemaakt voor volgende week zaterdag.
Zo snel kan het gaan.

Mijn andere helft heeft met de gebruikelijke zorg en nauwkeurigheid de linnen poleerdoeken zig gezagd, ik heb ze al gewassen op 95 graden, nu hangen ze te drogen. Het zoomen zal wat meer werk zijn, maar dat gaat gefaseerd. De eerste bestelling wordt gereed gemaakt voor aflevering, de rest kan daarna in de voorraad. 
 Na het ontbijt, zo rond een uur of tien moest de strijkplank met toebehoren uit de garage gehaald worden. Het doel was duidelijk. De poleerdoeken werden met stoom gestreken. Dat geeft een volledig nieuw aanzicht. Daarna heb ik alle teruggestopte draadjes afgeknipt. Nu is het wachten op het zomen van de doeken. Zo'n stapel gestreken stof is steeds een mooi aanzicht, vind ik. Maar ja, ik ben wel bevooroordeeld.

Het getouw staat leeg, in afwachting van een paar aanpassingen en toevoegingen. 
De "reparatie" om weer  via directe schering te kunnen opbomen is een paar weken opgeschoven. De staar-operatie hield me weg van de fitness, 
komende week zou het wel kunnen doorgaan.
De toevoeging om het tellen van de rondes te vergemakkelijken moest ook al even schuiven.
Het getouw op zolder ligt nog steeds uit elkaar, daar moet ik me echt dwingen om aan te werken. 
Weven is leuker, ontwerpen ook....Tja.... 
En over alles ligt toch de schaduw van het overlijden en cremeren van Jup. 

Het Franse getouw dateert uit 1989. Al die jaren is er een enkel mankement geweest, iets met het moederbord en een keer wat met de electronica. Maar verder heb ik er steeds met veel plezier op gewerkt. Menige meter doek is van de boom gerold en verder verwerkt. Als het om meer dan 20 meter ketting gaat maak ik gebruik van de directe schering. En daar hapert nu iets. De kettingboom is verbonden met een metalen staaf die uitmondt in een vierkante pin. Daar past een handel op waarmee je de boom kunt draaien en zo de ketting stap voor stap op kunt winden.
Daar is nu een hapering in gekomen. De metalen staaf en de kettingboom waren gelijmd en dat heeft heel wat jaren gewerkt. Maar de lijm is "op" en de staaf draait zelfstandig rond zonder de boom mee te nemen. Dus lange kettingen opbomen gaat niet meer.
Met de alles-voor-een-plak-chocolade-klusjesman-van-Gitek heb ik een afspraak gemaakt om met bouten de twee delen aan elkaar te zetten. Komende week zal hij komen kijken, vindt het zelf nogal spannend. Het werk dat hij bij zijn baas doet is steeds de moeite waard. Ik heb er vertrouwen in dat hij een oplossing heeft.
Nog een uitbreiding. Een toerenteller om het aantal omwentelingen bij te houden. Daar heb ik weer een andere vakman voor gevonden. Uit de wielerwereld een of ander ding-ding dat via bluetooth op de iphone af te lezen valt. ?. Ook hier is voldoende kennis aanwezig om goed werk te leveren. 
Zo lang kan ik daarom niet aan het werk. Alweer handdoeken, nu in katoen.

Alweer meer dan een week geleden had ik belangstellenden voor het weven in huis.
We hebben buiten gezeten, water -"oet te kraan!" - gedronken, Linzer torte gegeten en vol belangstelling naar mijn verhaal geluisterd en naar de getouwen gekeken.
Hij is hobbyfotograaf, ik had gevraagd of hij wat foto's wilde maken. Geen enkel probleem.
Het resultaat is een aantal afbeeldingen waaraan je duidelijk de andere kijk op alles kunt aflezen.
Ik ben er blij mee.
 

Van links naar rechts, van boven naar beneden.
Om te kunnen weven heb je garen nodig. Een ketting en een inslag. Op deze foto klos ik een spoeltje met inslaggaren.
Hier demonstreer ik hoe een ketting geschoren wordt, afgebonden en bewaard. De spoel die geladen is rolt door de opening, die verkregen is door een aantal kettingdraden omhoog te doen en een aantal omlaag. In Gent was dat "de sprong". Een closeup van het geweven werk. De ketting die draad voor draad door een hevel gehaald is, klaar om te starten. Een demonstratie aan het gobelingetouw.

Als het vroeger rond deze dagen echt warm was, noemde men dat de hondsdagen. Waar de uitdrukking vandaan komt weet ik niet. Wel dat Hugo Claus een roman schreef met die titel. Ik heb het ooit eens gelezen, maar het is verzonken in de tijd. Toch weer eens opzoeken. Toen ik vorig jaar opnieuw " het verdriet van België" las, heb ik er echt van genoten. Herlezen van boeken na weet ik hoe lang is ook al zo zalig om te doen. De jaren hebben hun werk gedaan, je leest nu veel meer dan destijds.
De Buddenbrooks van Thomas Mann, ook zo'n kanjer.
Enfin, tegenwoordig is de warme zomertijd te wijten aan de opwarming van de planeet, volgens geleerden.
Soms denk ik wel eens, als over 200.000 of 300.000 jaar de dan nog levende bevolking van deze, onze aarde, archeologisch onderzoek pleegt, de conclusie moet zijn dat er "toen toch wel een heel vreemde mutatie in de evolutie heeft geheerst over onze wereld, een soort die er echt een puinhoop van heeft gemaakt. Die met eindeloze conferenties dacht iets bij te dragen aan het behoud van wat er was en wat er zeker moet blijven."

Blijven we bij het heden. Bij het verzoek om nog meer theedoeken.
Zulke basale vragen als welk katoen, welke kleuren, welke patronen, welk formaat, hoeveel voor de winkel? En daar moet ik beslissingen in nemen.
Er zijn ergere dingen. 

Al een paar dagen zomert het echt. Zon, warm, veel zomerse kleding, terrassen vol, fietsers, met en zonder hoofdbescherming, e-bikers, ongeremd, gewoon zomer.
En het zou nog warmer gaan worden, volgende week.
We zien wel.
Ik heb mijn tijd besteed aan het afwerken aan het getouw van de linnen poleerdoeken. Zojuist heb ik de laatste inslagen gedaan.
En het product van de doekboom gerold. In totaal 10 stuks van een royaal formaat.
Nu volgt natuurlijk het echte afwerken: zigzaggen, wassen, strijken, zomen, etiketje innaaien, wassen en met stoom strijken.
En dan " de winkelvoorraad aanvullen!!".Zorgen dat de schappen niet leegraken!
 Wachten op verdere afwerking...

Mijn Gentse techneut heeft dezelfde ervaring als ik heb. De vraag naar handwerk van goede kwaliteit is stijgende. Hij krijgt net als ik steeds vaker de vraag naar meer "exclusief" handgeweven spul. Hij krijgt ook merkbaar meer vragen over weven, weefgetouwen, eventuele reparaties én produkten.
Ik word er wel blij van, weven mag toch niet uitsterven.
Alsof het in scene gezet is, een vraag naar meer theedoeken, wel in katoen!