Weven

Een mens moet bezig blijven. Daarom ben ik nu begonnen met het op kluwens draaien van het garen
dat ik op de klosjes van het rek gedraaid had. En daarmee ben ik tot de conclusie gekomen, dat mijn beslissing,
om niet verder te gaan met opbomen, de goede is geweest.
Zelfs in het terugdraaien is het een heel werk om alle draden tegelijkertijd op te draaien.
Tussendoor heb ik al een aardig stuk doorgeregen op de  gekozen lap.

Dit is het idee, dat in vele uren rijgwerk een zware doek moet opleveren.
Ik gebruik de garens die bedoeld waren voor de ketting.
Op deze manier komen ze volledig tot hun recht.

De lengte van de draad is willekeurig, net zo goed als het aantal lussen dat ik doorrijg.
De ondergrond is het tafelkleed dat jammerlijk mislukte, omdat het getouw haperde.

Het probleem is "opgelost"! 
Uit de voorraad groot-formaat lappen die ik heb liggen, vaak onverkoopbaar vanwege weeffouten,
het getouw mankeerde, kies ik er één of twee, al naar gelang behoefte.
Die lappen ga ik bewerken met de draden die ik samenstelde om er een ketting van te maken.
Het verhaal is bekend.
Zelfs in het terugdraaien van de ketting verhaspelde het garen zich nog verder!

Bij het terugdraaien op de klossen gaat het garen zich nog verder vastzetten en in elkaar haken.
En bij het verder terugspoelen blijft er een kluwen onontwarbaar achter.
Hier helpt maar één ding: de schaar!

Om enigszins te "troosten", komen er allerlei aardige mails binnen.
Tot en met een aanbod voor een kalmerende massage, "op mijn kosten"!
Ik denk dat ik nog maar eens vaker een steekje laat vallen, want dat is natuurlijk niet te versmaden.

Toen ik me realiseerde wat het mislukken betekent, werd het alleen maar erger.
Vanmorgen, bij Gitek, moest ik mijn gemoed toch echt luchten. Maar je praat over dingen die geen mens snapt.
Gewoon omdat het te speciaal is, helemaal buiten alle andere interesses om. 
Wel meeleven, gelukkig, dat wel.
Ondertussen denk ik al na hoe het nu verder moet, mét de afgetelde garens.

"Kump good!"

Had ik gisteren nog de hoop dat het allemaal een beetje soepel zou lopen,
vandaag is die hoop vervlogen!
Al na een paar keer draaien begon het garen kuren te vertonen.
Heb je met veel zorg de combinaties op de klossen gedraaid, bij het aflopen heeft de ene draad meer spanning dan de andere.
Dat betekent dat er draad acherblijft, die dan weer verstrikt in de andere garens.
Als ik een halve draai met de garenboom gedaan heb, moet ik alle voorraad uit elkaar halen.
Het ziet er na een uur of vier ploeteren zó uit:

Na pakweg 50 cm opdraaien.....                      Het resultaat van 4 uur werken, 10 cm bijna klaar!

Het is zover!
Het klossenrek is geplaatst, de draden zijn door het riet gehaald, daarna gebundeld en op een breedte van 4 cm gebracht.
De kettingboom is ingedeeld in segmenten van 5 cm, nu kan ik de ketting aanbinden aan de roede en dan moet blijken 
of het allemaal een beetje soepel loopt. 

De eerste zelfkantdraadjes zijn door de hevels gehaald!
Verder ben ik niet gekomen, gisteren en vandaag. We hebben geprofiteerd van het mooie najaarsweer
om de tuin winterklaar te hebben vóór het zover is.
En een "klein" groepje droge stengels met uitgebloeide bloemen levert al gauw een flinke mand snoeisel op.
En van die kleine groepjes staan er nogal wat. We hebben alleen de voortuin onderhanden genomen.

De ketting voor de zelfkant, aan de achterkant van het getouw. Ze wordt apart verzwaard, niet opgeboomd.	Aan de voorzijde, 20 draden van verschillende sterke garens. Nu moet ik de majesteit weren, ze zou met haar schaar het verkeerde lint doorknippen!

Nog een paar uurtjes geregen, de klus is geklaard!
Symbolisch begin: de ketting die de zelfkant gaat vormen van zolder gehaald en op het getouw gelegd.

Alweer bijna een week verder. Nog drie schachten moeten geladen worden.
Dan kan ik eindelijk beginnen met het opbomen van de ketting.
Gisteren, zondag, waren we in Groot Welsden in de galerie van Natascha Rieter, keramiste.
Twee dames die ik ken van de weefkring waren er ook. Even een praatje, wat nieuws uitwisselen.
Het geëxposeerde werk was zeer de moeite waard! 
Daarna bezochten we de expositie van Fons Bemelmans in museum het Land van Valkenburg.
Mooi werk, puntgaaf afgewerkt, niet om te hebben.
Het terras van La Casa had nog één tafeltje vrij, daar heb ik toen maar gekookt! Het was druk in het mergelstadje.

De avond heb ik besteed aan het inrijgen van hevels.

Nog niet genoteerd, van de serie shawls zijn er al vier naar kouwelijke nekjes verhuisd. Dat houdt de moed erin, daar doe je het voor!