Weven

Het is zover!
Het klossenrek is geplaatst, de draden zijn door het riet gehaald, daarna gebundeld en op een breedte van 4 cm gebracht.
De kettingboom is ingedeeld in segmenten van 5 cm, nu kan ik de ketting aanbinden aan de roede en dan moet blijken 
of het allemaal een beetje soepel loopt. 

De eerste zelfkantdraadjes zijn door de hevels gehaald!
Verder ben ik niet gekomen, gisteren en vandaag. We hebben geprofiteerd van het mooie najaarsweer
om de tuin winterklaar te hebben vóór het zover is.
En een "klein" groepje droge stengels met uitgebloeide bloemen levert al gauw een flinke mand snoeisel op.
En van die kleine groepjes staan er nogal wat. We hebben alleen de voortuin onderhanden genomen.

De ketting voor de zelfkant, aan de achterkant van het getouw. Ze wordt apart verzwaard, niet opgeboomd.	Aan de voorzijde, 20 draden van verschillende sterke garens. Nu moet ik de majesteit weren, ze zou met haar schaar het verkeerde lint doorknippen!

Nog een paar uurtjes geregen, de klus is geklaard!
Symbolisch begin: de ketting die de zelfkant gaat vormen van zolder gehaald en op het getouw gelegd.

Alweer bijna een week verder. Nog drie schachten moeten geladen worden.
Dan kan ik eindelijk beginnen met het opbomen van de ketting.
Gisteren, zondag, waren we in Groot Welsden in de galerie van Natascha Rieter, keramiste.
Twee dames die ik ken van de weefkring waren er ook. Even een praatje, wat nieuws uitwisselen.
Het geëxposeerde werk was zeer de moeite waard! 
Daarna bezochten we de expositie van Fons Bemelmans in museum het Land van Valkenburg.
Mooi werk, puntgaaf afgewerkt, niet om te hebben.
Het terras van La Casa had nog één tafeltje vrij, daar heb ik toen maar gekookt! Het was druk in het mergelstadje.

De avond heb ik besteed aan het inrijgen van hevels.

Nog niet genoteerd, van de serie shawls zijn er al vier naar kouwelijke nekjes verhuisd. Dat houdt de moed erin, daar doe je het voor!

Het was prinsjesdag. Dat heeft mij niet weerhouden om verder te gaan met het inrijgen van de hevels.
Twee derde van de schachten is gevuld, de helft van de hevels is op zijn plaats.
De voorste acht schachten krijgen elk 150 hevels.
Dat wil zeggen dat ik aan het eind 2400 hevels in mijn handen heb gehad en in een schacht gehangen heb.
Het werk vordert gestaag.

De lege schachten aan de voorkant, ik werk van achter naar voren. Zo heb ik geen last van de hevels die al ingeregen zijn.

Gisteren heb ik weer een paar uurtjes besteed aan het inrijgen van de hevels in de schachten.
Het is een heel gereken om de beschikbare hevels eerlijk te verdelen over de 24 schachten.
Maar dank zij de groepering van Tiny kan ik dat "heel snel" doen.
Ik heb nu acht schachten klaar.

Vandaag was monumentendag. We hebben een bezoek aan het kasteel in Reymersbeek gebracht. 
Met groepen van 25 mocht je een kijkje nemen in één van de kamers. Niet spectaculair.
Maar de wandeling er naar toe en via het dorp weer terug naar Grijzegrubben was heel aangenaam.
Zeker als je halverwege gesterkt wordt door een stuk tarte flambée met koffie.

Nog een voordeel: we weten nu hoe ver de werkzaamheden aan de weg gevorderd zijn.

Het begin is gemaakt.
Weliswaar heel bescheiden, maar eindelijk heb ik de eerste schachten weer opgeladen met hevels.
Het gaat om de schachten 23 en 24, bedoeld om een zelfkant te weven.
Bij het te weven dubbelweefsel laat ik alle inslagen doorlopen tot in de zelfkant.
Dat levert een stevige afwerking van de lap op.
Op elk van de twee schachten heb ik links en rechts 25 hevels geregen. 
De volgende schachten krijgen meer hevels, dus ook meer werk.

Vanmorgen werd ik verblijd met een leuke mededeling.
Een deelneemster bij Gitek Sport was een paar weken niet geweest.
Door een of ander had zij een stijve nek, zó erg dat sporten niet mogelijk was.
"Ik heb al meteen heel veel profijt van je shawl gehad. Heerlijk warm. Heeft me goed gedaan."
Dat zijn toch mooie berichten.

Het werd tijd om voor het eten te zorgen.
Die tijd besteedde Tiny aan het inrijgen van telkens 25 hevels aan een koordje.
Als alle hevels op die manier geschikt zijn, kan ik berekenen hoeveel er op een schacht kunnen geschoven worden.
Dat worden er van achter naar voren steeds meer. De voorste schachten worden het zwaarst belast.
Schacht 23 en 24 reserveer ik voor de zelfkant van elk volgend weefsel.

Zonder handschoenen krijg je heel zwarte vingers, we hebben ze in alle maten en soorten, erfenis!	De bundels die al geregen zijn, worden netjes in een mandje geplaatst. Ook volop aanwezig!

Dank zij een gratis gekregen spinning cd van 74 minuten weet ik dat ik zo lang gewerkt heb om alle hevels uit het getouw te halen.
Nu komt de volgende stap: het aftellen van al die hevels in bosjes van 25 stuks, met een koordje bij elkaar gehouden.
Gelukkig heb ik een vrijwilliger gevonden die daar heel graag aan mee werkt: mijn onvolprezen andere helft!

 

Honderden hevels, wachtend op telling.	Werk om met handschoenen aan te doen.

"I hoab'den Yeti g'sehn!" kraait een of andere folkloreband op dit moment. 
Zo ver is het met mij nog niet, maar het scheelt niet veel.