Weven

Het "Hemelvaartweekend" is praktisch voorbij. Noodgedwongen is het bij ons heel rustig verlopen. Woensdag werd onder mijn voet een wrat/eksteroog/eeltpit verwijderd. Om goed te kunnen aangeven of het pijn deed werd eerst wat eelt weggesneden om daarna de diamant uit het vlees te trekken. Was wel even pijnlijk. Met een drukverband werd ik huiswaarts gestuurd. Dat verband maakte lopen nogal moeilijk, de pijn viel erg mee. Vandaag pas hebben we alleen nog een beschermend pleister geplakt.
Vanmiddag waren neef en vrouw op bezoek. Een vervelend, hardnekkig insluipsel had zich in de computer genesteld. Het kostte heel wat tijd voor hij verwijderd was. Als dank had ik een Linzer Torte met abrikozen gebakken. Dat ging er in als koek.
Komende week kan ik weer normaal functioneren.
De uren binnen heb ik wélbesteed. Het weefsel voor de kussens is al tot op een halve meter gevorderd. Het ECO-jeans garen is werkelijk een geweldig garen om mee te weven.
Als het doorgaat zoals ik nu begonnen ben dan worden het heel mooie kussens.

Een gevoel van voldoening.
Alles opnieuw door de hevels gehaald, alle draden door het riet en ten slotte aanbinden.
En dan proefweven met een contrastkleur.
 En de conclusie is: geen fouten meer! Het weven kan beginnen!.
 

Wat ik al dacht werd werkelijkheid. Nadat ik nog een stukje geweven had met een contrasterende kleur garen waren duidelijk inrijgfouten te zien.
Niet lang getreuzeld, direct het weefsel afgeknipt en opnieuw begonnen met het doorhalen door de hevels. Nu ben ik al weer over de helft.
Ik heb het werk afgebroken omdat we om kwart voor twaalf konden instappen in de bus die ons naar Keulen zou brengen. 
In Staatenhaus bezochten we de opera Carmen van George Bizet. Een groot opgezette uitvoering, mooie stemmen, strak geleid orkest, veel drama.
Volledig bijkomend minpunt, vond ik, Carmen was gekleed in een legeroverall waar geen greintje verleiding in te vinden was.
Zigeunerin? Ze zou zó kunnen sleutelen aan een F1 bolide!
Keulen was druk, maar het weerzien was heel genoeglijk.

 Na het opspannen en het aanspannen volgt nu dan een zekere ontspanning. Tenminste, als alle draadjes door de juiste hevel gehaald zijn! Om dat te zien heb ik een stukje geweven met het gekochte garen. Als het blijft werken zoals ik nu begonnen ben, dan wordt het echt wel ontspannen. Maar mijn betere helft moet haar haviksoog over het geweven strookje laten gaan om eventuele weeffouten te localiseren. En dan kan het zijn dat ik helemaal opnieuw moet gaan doorhalen! Niet leuk, maar onvermijdelijk. Er zijn ergere dingen.

Zojuist heb ik de ketting, die ik de afgelopen dagen op het getouw zette met behulp van de gerepareerde directe schering, aangebonden en opgespannen. Het garen voelt heel zacht , zelfs "wollig", aan. Het is toch katoen met bijmenging. Ik ben blij dat ik de reparatie heb doorgevoerd. Een bedankje naar de Gentenaar was op zijn plaats, er kwam per omgaande al een waarderend antwoord.

Om met het laatste te beginnen, gisteravond hadden we het geluk om een concert-voorstelling-presentatie bij te wonen van deze Japanse groep, 6 mannen, 4 vrouwen. We zagen en hoorden, dat vooral!, ze al eerder. Het was weer van een grandioze kwaliteit. Niet alleen ritme en toch muzikaliteit, ook fysieke topconditie leverden een show waar je geen genoeg van krijgt. Je zou aan het eind van de avond blij zijn dat het voorbij is, zo vermoeiend is het om alles te ondergaan.

Vanmiddag hebben we een flinke wandeling gemaakt over het plateau dat naast de deur begint, zo ongeveer. Met een ruime lunchpauze waren we ruim 3 uur onderweg. Vaak heel warm, soms een lekkere bries, niet overdreven druk, alles bij elkaar heel geslaagd en zeker nog een keer opnieuw te lopen. 

En nu heb ik het weefgetouw opnieuw geordend om een begin te maken met het doorhalen van de ketting, bestemd voor de kussens op de eetkamerstoelen. De eerste acht draden zijn doorgehaald, het is de zelfkant. Links en rechts.

Alle handelingen die nodig zijn om het opbomen via directe schering mogelijk te maken zijn verricht.
150 ruiters in de kettingboom gestoken, 16 klosjes op het klossenrek, 16 draden door de spanningbox, 16x een draad door het riet gehaald, de kettingroede vastgezet, de ketting geknoopt aan de roede, twee omwentelingen als proef opgewonden op de kettingboom en het lijkt allemaal in orde te zijn. Alles op één foto.
   

 Een bijzonder garen!
Helemaal gesponnen van gerecycled materiaal. Een samengestelde draad met 48% katoen, 47% polyester en 5% rest. En dat is dan bewerkt pet-flessen materiaal. Ik ga dit garen gebruiken om er 6 kussens van te weven, bedoeld voor de eetkamerstoelen, die al meer dan 50 jaar aan onze even oude tafel staan én dagelijks gebruikt worden.

Voor het eerst sinds heel lang ga ik de ketting op de garenboom brengen door middel van directe schering. Mogelijk gemaakt door de reparatie die Thomas uit Gent uitvoerde. Het is wennen, maar gaandeweg komen alle handelingen weer terug in de herinnering.

 Gisteravond heeft een vriend alle gereedschap dat hij heeft in de auto geladen en heeft het borduurwerk een definitieve plek gegeven. En dat is dan in de hal. Bij binnenkomst zie je het werk meteen hangen.Er kwam heel wat bij kijken om het werk perfect op te hangen. Heel wat materiaal werd gebruikt: 1 haakje met schroefdraad en
1 passende plug. En dat verdient het helemaal. Ik heb het ondertussen al aan diverse mensen laten zien en de bewondering voor alleen al de technische kant kent geen grenzen. De complimenten voor de borduur-ster stapelen zich op. Terecht.

We hebben nog steeds stralend voorjaarsweer. Zon, geen bewolking, soms een frisse wind, achter glas is het heel aangenaam vertoeven. Er stonden nog enkele potplanten die de voorjaarskou verdragen. Ze moesten alleen nog op de goede plek geplant worden. Gewapend met schopje, een baal tuinaarde, handschoenen, de tuin in! Mijn tuinvrouw wist al waar geplant ging worden, het graafwerk was voor mij gereserveerd. De grond was vochtig en voelde stevig aan, met wat wroeten kwam ik wel tot resultaat. 
     
Het werk werd beloond met een lekkere, lichte, fruitige lunch. 

En vandaag was het weer van dezelfde kwaliteit. Dat nodigde weer uit om buiten actief te zijn, zij het op een heel ander gebied. De shawl die ik geweven heb is klaar, van het getouw, gewassen en voorzien van gedraaide franjes. Een stuk dat proef geweven was, mocht nu ook weer als proefkonijn dienen. Met vloeibare verf heb ik daar op gesprenkeld met 3 kleuren. Jammer genoeg werd het resultaat niet wat ik ervan verwachtte. Conclusie: we laten de shawl in zijn oorspronkelijke neutrale kleur, voorzien van een logo-etiketje zal hij zeker zijn weg vinden.
   

De meteorologische lente heeft zijn intrede gedaan, of haar intrede? Wie het weet mag het zeggen.
Hoe het ook zit, we genieten al enige dagen van stralende zon, aangename temperaturen, kortom voorjaar.

Wat mij niet weerhoudt om zo af en toe achter het getouw te kruipen en verder te werken aan de shawl die ik weef van oude en gekregen garens.
Eergisteren was het zover dat ik voldoende lengte geweven had voor wat ik wilde maken.
 En ik ben meteen begonnen met het afwerken van de lap. De kettingdraden zijn tot franjes gedraaid, niet al te lang, en zonder dralen is het werk in de wasmachine gestopt. Een kort programma, op 40 graden. Een veel soepeler weefsel is het resultaat. En nu komt het tweede deel van wat me voor ogen staat. Verven! De bedoeling is om te verven in regenboogtechniek. De vochtige lap, heel los opgerold, in een waskom of emmer, een zeef op het werk en daar strooi ik poederverf op. 
Het geheel wordt overgoten met kokend water. De verf zal gaan mengen en daarbij een grillig motief op het doek aanbrengen. Omdat ik met 4 poeders werk mengen deze tot allerlei variaties op de shawl. Een spannend proces, je weet nooit wat het resultaat zal zijn.