Weven

Als in deze dagen de deurbel een deuntje speelt is dat al een hele gebeurtenis, hoogst zelden dat zich iemand verloopt.
Zoëven was het wel zover.
De oudste van de-naast-onze-buren-buren staat met een grote bos tulpen aan de deur.
  Een "paas-opkikker".
Een aardigheid voor jullie!
Tiny kijkt blij verrast, wat leuk, ik denk nog morgen jarig, hoe weten ze dat?, maar het is bedoeld als blijmaker voor een stel buren.
De oudere buren, zo te zeggen.
Heel attent, dank je wel, we zijn er blij mee.

Ja, het wordt Pasen.
Heel andere koek dan andere jaren.Geen bezoek, niet op bezoek, een kaartje, een mail, "we appen", meer van dat werk.
Misschien een wandeling door droge velden. Wie zal het zeggen.

 
De geboortedoek tot nu toe, bijna een meter. 
Gisteren heb ik een uur gekloemeld om een weeffout te herstellen. Een gedeelte van een inslag was niet zoals het hoorde, er waren overslagen.
Moest ik weer onder het getouw kruipen om een trapper nieuw aan te binden. En dat was vergeefse moeite.
Verder zoeken....Wat haperde? Een roede die de overtollige schachten op hun plaats houdt was zó ver naar voren geschoven dat ook een gebruikte schacht deels was vastgezet en daardoor niet correct functioneerde. De oplossing van het probleem was een fluitje van een eurocent. Maar had wel een uurtje gekost.
Vandaag kon ik wel weer gewoon aande slag.

Nu we veelvuldig aan huis zijn, zonder aanloop, visite, eetgasten of wat en wie dan ook, heb ik meer tijd om regelmatig aan het getouw te zitten en om te weven aan het geboortedoek voor het manneke dat wel al geboren is. Ik weet niet of zijn ouders al in Nederland zijn, je kunt nergens meer van op aan. Vluchten worden geannuleerd, landen gaan "op slot", en ik heb geen contact meer gehad met opa.
Toch gewoon doorwerken.
   
getouw...                                                 weefsel...                                                          close up

w.
werken.
Er is steeds wel wat te doen in en om huis. Buitenshuis wat minder, het blijft maar heel kort aangenaam warm.
Binnenhuis woedt een opruimstorm. Begonnen op "mijn" zolder, daar gingen heel wat klossen en kluwens in de vuilnisbak.
Aangevreten door de mot, verlegen waar, soms nog uit de kelder van Mijnheer Koene, directeur op Henri Story in Gent.
Vervolgens is de bibliotheek het slachtoffer. Uitruimen, afstoffen, inruimen, volgende plank.
Vanmiddag werden een paar schappen op de weefkamer te grazen genomen.

w.
wandelen.
Gistermddag, nadat de postpakketdienst het materiaal had afgeleverd voor het kleed dat nu geweven wordt, hebben we  de stoute schoenen nog aangetrokken om een stuk te lopen. Dat kiep weer eens uit op meer en langer dan gepland. Het was zo'n mooi weer, lekker in de zon, we hebben er volledig van geprofiteerd. Bijna twee uur, weer door holle wegen, onderlangs het kerkhof, langs de Platsbeek, achterom door de Hole Weg, via de Bronkweg weer naar huis.
Het resultaat van de wandeling? Schoenen nauwkeurig schoonmaken met veel water en een harde borstel.
Nuth is een paardengemeente, dat zul je merken en zien.

w.
weven.
Vanmiddag heb ik dan de eerste 10 cm geweven aan het geboortedoek.

Toen deze edele heer geridderd werd en voortaan als SIR door het leven zou gaan, moest hij knielen voor de Queen.
Omdat hij al wat ouder was, werd hem gevraagd of hij dat nog kon.
Zijn antwoord:" Ik kan wel knielen, maar ik weet niet of ik dan nog recht kom!"
Hij werd geridderd.

Aan deze anekdote moest ik denken toen ik vanmiddag in en onder het getouw op zolder gekropen was om een aantal binddraden te wisselen.
Met veel moeite zat ik uiteindelijk zó onder de ketting, die de geboortedoek gaat worden, dat ik met wat moeite de ene binddraad kon losmaken en op een andere plaats kon aanbinden. Nodig om een panamabinding te kunnen weven.
Toen dat gebeurd was moest ik ook weer uit het getouw zien te komen.
Met veel gedraai en geduw en optrekken en sjravele onder de trappers lukte het om één voet over de onderste steunbalk te tillen, met twee handen me op te duwen en het ouwe lijf uit de smalle opening te wringen. De tweede voet kwam er achteraan, het slot van het fitnessmoment was dat ik weer recht stond, zonder kreukels, blauwe vlekken, én zonder dat ik mijn bölles een paar keer gestoten had.
Toen ik controleerde of alles naar wens liep....., omdat het zo leuk was moest ik de hele oefening nog een keer overdoen. Twee trappers werkten op dezelfde manier, daar had ik niets aan. Opnieuw, maar toen was het ook in orde.
En het werkt.

Ieder nadeel hep z.......
Terwijl ik over de vloer kroop en schoof fungeerde ik meteen als stofdoek. Het stof der jaren werd in ene opgeveegd door mijn broek.

We hadden er geen moment aan gedacht, het is weer tijd voor zomertijd!
Nut of niet-nut is al jaren onderwerp van discussie.
Dit jaar heel even naar de achtergrond geschoven, corona, -griep, -koorts, -virus en ga maar door,
eist alle aandacht op in kranten, op tv, gesprekken, waar niet?

Het heeft niet met zomertijd te maken, maar is wel een sympathiek initiatief.
We kregen een app of we zaterdagavond een portie friet met frikandel wilden.
Gratis, aan huis bezorgd!
Twee dames die hier wonen en in St Geertruid een eetcafé bedienen, kwamen met dit aanbod.
We kozen voor friet, zónder frikandel.
Het werd door de onverwachte grote aanvraag wel wat later met de levering.
Maar desalniettemin, dank je wel, lekker en makkelijk.

Het album vloerkleed is aangevuld met een nieuwe foto.
De mooie parketvloer en het vloerkleed vormen een harmonisch geheel.
"Het zou er zó speciaal voor geknoopt kunnen zijn!"

De ketting is aangeknoopt, op spanning gebracht,de eerste inslagen, in linnenbinding, zijn gemaakt.
En het lijkt erop dat er geen fouten in de doorhalingen zitten.
Altijd weer een opluchting.
Nu moet ik de schachten en de trappers op een andere manier aanbinden.
Ik heb gekozen voor panamabinding.
Daarbij wordt iedere inslag twee keer gemaakt, over twee kettingdraden.
Het geheel werkt daardoor wat grover, robuuster. En het doek voelt wat soepeler aan.

Het voorbereidend werk om een weefsel te maken is nog altijd een tijdrovende klus.
Daar is al menigmaal over geschreven, wanhopig bij gezucht, verstand op nul en werken.
Het doorhalen van de ketting door de hevels, verdeeld over vier schachten.
En na die zes uur (!) hevelen volgt het doorhalen door het riet, twee draden per opening.
Als er nog zo'n 25 cm te gaan zijn, het schiet lekker op, slaat het Schicksal toe.
Een lege hevel en geen losse draad!
Hier helpen geen schietgebedjes, hier moet moeizaam aangepast worden.
Dat betekent alle nog door te halen draden uit de hevel en één plek opschuiven.
Bij 25 cm zijn dat 200 draden!
Een karwei waar zo'n 3 uur voor nodig is.

Maar nu heb ik dat allemaal achter me, het aanbinden kan starten.

Een breedte van 115 cm, 8 draden in een centimeter, dat waren dan 920 handelingen!

De voortgang van het vloerkleed heb ik in heel wat foto's vastgelegd.
Een keuze is bij elkaar gebracht in een album.
Klik op de homepage, in navigatie op fotoalbum.
Dan op vloerkleed in knooptechniek .
Beweeg de muis over de foto's, de tekst verschijnt dan.
Veel plezier.

Vanmorgen, al om tien uur gingen we op pad om een grotere of kleinere ronde te lopen.
Vanuit huis ben je in een mum in het veld of holle weg.
Een koude oostenwind dwong tot warme kleding. 
Waar je in de beschutting van de wanden van holle wegen liep was het heel lenterig.
Met iets minder dan twee uur waren we weer terug op het thuishonk.

Thee en zelfgebakken cake waren de beloning.
Na de boterham heb ik verder gewerkt aan het sorteren van extra hevels, nodig om alle 
kettingdraden door te halen. 
Zo'n werk van niks, maar het moet.