Weven

Voordat je kunt weven moet er een hoop voorwerk gedaan worden. Dat heb ik al menige keer laten zien.
Pas nog noemde een lezer werken met zijde :"Een droom!"
 Dat vond ik ook, totdat ik vanmiddag de geschoren ketting op het getouw zette en ging opbomen. Zijde is wispelturig spul. Met wat wrijving ontstaat er statische electriciteit. Het kleeft aan alles wat voorbij komt, stoot af en staat in de lucht, bijna onhandelbaar. Ze zal een nachtmerrie bedoelen, geen droom. Maar we gaan door, laten ons niet afschrikken  door wat extra uurtjes werk. 
Ik hou u op de hoogte.
Toen ik vanmorgen, 3 december, wakker werd, was het eerste waar ik aan dacht....jawel, zijde! Met mijn betere helft hebben we de ketting nu op het getouw. Alle binddraden zijn verwijderd, nu kan ik verder met strak trekken en dan door de hevels gaan halen. Ik zie de bui al hangen.

De lange ketting van dertien en een halve meter is volledig verwerkt tot een aantal sjaals. Het restant is verwerkt tot een kleurig lapje dat nog geen bestemming heeft, kakelbont met langs de randen de uitstekende draden die deze keer niet teruggeweven zijn.
  Er zal zeker een verwerking komen.

En vanmiddag heb ik het eerste deel van de nieuwe ketting geschoren. Een heel werk, omdat er met vijf kleuren gemengd wordt. En zijde ....statisch geladen plakt het aan je vingers, het zweeft naar alle kanten, klit aan elkaar, maar uiteindelijk is het resultaat heel mooi. Het scheerraam ligt gekanteld, dat geeft een vreemd beeld, inderdaad. Morgen komt de tweede helft van het scheerraam. Uit voorzorg heb ik vanavond het getouw helemaal intensief gestofzuigd. Je wil toch iets moois afleveren.

Lange weefsessies. Het resultaat mondt uit in een aantal shawls, heel anders dan wat ik tot nu toe weefde.
De reden is een opdracht, die ik probeer af te krijgen voor Kerstmis. Het zal er om spannen.
Nummer 4 is dezelfde binding als nummer 3, met dit verschil dat ik nu slechts één garen en kleur gebruik. 
Baby-alpaca!
Dit is de voorraad die gisteren is gekocht. Bedoeld om een luxe shawl van te weven. Zijde en Baby alpaca.

De aflopende week was een drukke, volbezette week. Diverse bezoeken aan een dokter, afspraak met vrienden, een echo en foto-onderzoek, en alle vrije tijd besteed aan weven van shawls. De bestelling werd enthousiast ontvangen, de volgende is klaar voor wat het weven betreft, De afwerking volgt als de ketting helemaal óp is. 
  Op de rechter foto een close up van nummer 3. De binding die ik gebruikte voor het weven van mijn eindexamenstuk in Gent in 1989!
Een paar langgerekte bezoeken, een deel van het huishouden komt op mij neer, de auto in de garage, Vanmorgen een totaal onverwacht, maar heel gezellig bezoek dat uitliep op een lunch. En zo verlopen de weken.
Maar dat is allemaal vele malen beter dan maar zitten suffen, of, nog erger, TV kijken!

 Wat begon als basis voor een aantal theedoeken, is uitgegroeid tot basis voor een aantal shawls. Op de foto is de eerste te zien. En de tweede is in de maak. Hoe dat zo gekomen is? Ik had onverwacht bezoek en die wilde graag op de bestaande ketting een shawl. Een eerste klas kwaliteit katoen is de ideale grondslag voor een omslagdoek. De shawl is klaar, de franjes gedraaid, het etiket ingenaaid. Mijn klant is op de hoogte gebracht, volgende week hebben we beiden tijd om de overdracht te volbrengen. En we zijn allebei benieuwd.
De Hamburgreis heeft nog een nieuwe opdracht opgeleverd. Een royale omslagdoek in lichte, luchtige kleuren. Mét franjes. "Maak er maar iets moois van!" Dat zijn mooie opdrachten.

Om met het laatste te starten, het draaien van de franjes neemt veel tijd in beslag. Ook al omdat ik de kleurige en de zwart-grijze eindjes apart draai.
Het effect is wel aardig. Ik heb nog wel wat uren nodig om de hele rij af te werken. Stug doordraaien, zonder door te draaien!
En dat heb ik gedaan. Met ruime tussenpozen heb ik de eerste helft tot franjes gedraaid.

De bomen verliezen hun bladeren in ongekende hoeveelheden. Donderdag had ik na pakweg drie kwartier, minder kan ook, een grote RD4 bak helemaal vol,
aangestampt om tenminste wat weg te werken. En nu... alsof er niets gedaan is. Maar er komt hulp, hoop ik.

Tenslotte, morgen, zondag, wordt het jaarlijks herdenken van de dierbare doden gevierd. Aan de kerk-rituelen doen we niet meer mee,
maar het graf wordt wel jaarlijks bezocht en er wordt een bloemetje gelegd.
 Omdat de kosten gedeeld worden heb ik deze foto doorgestuurd naar de familie. In de begeleiding heb ik geschreven: Allerheiligen 2022: ook de zaligen dragen hun steentje bij. Minder bloemen voor hetzelfde geld. Met andere woorden, zelfs bloemen moeten duurder verkocht worden vanwege allerlei achterliggende oorzaken. Het zij zo.
 

Het blijft herfst, de bladeren blijven vallen en daarmee het regelmatig vegen van paden perken.
Noten zijngeraapt, ze drogen in de serre, in de herfstzon.

Maar...het weven gaat ook door. Vandaag heb ik de laatste centimeters van de opdrachtsjaal geweven.
 Daarmee kwam het volgende deel van het werk, het van de doekrol halen, losknippen, en een begin maken met het draaien van de franjes. Om de inslag weinig kans te geven om los te raken heb ik de vier hoeken vastgezet. De franjes gaan een vast patroon vormen. Tussen elk blokje kleur, blauw, bruin, paars, geel, groen lopen twee draadjes zwart-grijs. Bij het draaien van de franjesblijven de zwart-grijze draden steeds gescheiden van de kleurige blokjes. Op de rechterfoto duidelijk te zien. Met wat op de foto te zien is ben ik ruim een uur bezig geweest.
En of het zo zijn moet, ik kreeg een mailtje van mijn klant.

  Het begin is er. Ogenschijnlijk geen andere weverij dan de handdoeken, maar bij nader inzien toch wel anders. Allereerst is er het blauwe blok. Dat is duidelijk langer geweven dan voorheen. De reden? Mijn klant houdt van blauw. En dat maakt het produkt exclusiever en eenmalig. Tweede verschil is dat de blauwe blokken geweven zijn in een andere binding. De eerste doeken waren in het geheel in panamabinding, nu heb ik voor het blauw gekozen voor gelijkzijdige keper. Een binding die het doek soepeler doet aanvoelen. En voor een sjaal is dat bij het dragen aangenamer, het "valt" mooier, beter.

De derde handdoek is klaar.
En nu volgt een intermezzo, dat geheel onverwacht op mijn pad kwam.
We hadden bezoek van iemand die ook de luistercursussen volgt. Zij wilde eens een keer aankomen. Konden we een wandeling rond Nuth maken.
Dat was toegezegd, zonder datum of zo. En nu kwam ze langs, " Ik dacht, ik probeer het gewoon, als ze thuis zijn zie ik wel."
Een kwartiertje later en we waren onderweg naar Geleen om de volgende booster te halen.
Er was wel nog tijd om haar het weven te tonen. Heel enthousiast vroeg ze naar techniek en zo.
" Zou je voor mij een sjaal kunnen weven op deze schering?", kwam het verzoek. 
"Ja, dat kan, dan weef ik gewoon door tot de gewenste lengte." "Het komt niet op een week of zo aan, kijk maar, ik hoor wel van je."

En dat wil dus zeggen dat ik nu in plaats van 3 handdoeken één sjaal ga weven. Met een variatie qua inslag.
En franjes, die moeten er wel aan.
Zo gaat dat. Soms.

 Het project eetkamerstoelkussens is vandaag afgerond. Alles bij elkaar een heel werk, maar met deze kwaliteit van garen was het weven, het opbomen, het afwerken een plezier om te doen. Mijn betere helft heeft met alle zorg de naden gestikt, de vulling geladen, de kussens gerangschikt. En tenslotte dan een "Gruppenbild mit Kissen". Al heeft Heinrich Böll alleen maar een vinger in de Wortspielerei-suppe en niet in het verdere proces.
Wat zullen we voortaan zachtgezeteld onze warme hap verorberen. 
De eerste reacties zijn heel positief.