Weven

Terwijl allerlei zaken langzaamaan weer in een voor-corona ritme komen, blijf ik regelmatig aan het getouw zitten. En met succes! Het deel van de ketting, bedoeld voor een omslagdoek voor koele avonden, is klaar. Nu werk ik verder met de rest van wat er nog op het getouw staat. En dat is weer een lapje, bestemd voor het maken van gelegenheidskaarten, verjaardag, rouwbeklag, jubileum, nieuwjaarswensen.
Het bezoek van de Iraanse was wel de moeite waard. Zij gaat op het getouw dat nu gebouwd wordt een tapijt weven, knopen, met oude en nieuwe Perzische motieven. Zij was heel blij met mijn toezegging hulp te bieden, als dat nodig is. 

Het schiet lekker op. De omslagdoek groeit gestaag. Nog zo'n 80 cm.
Ik had niet gedacht dat het toch nog zou lukken.

Morgen komt getouwbezoek, een nieuwe inwoner in Grijzegrubben is zeer geïnteresseerd in weven.
Zij is Iraanse, heeft tapijten geknoopt en wil nu zó graag komen kijken naar mijn gedoe.
Via een andere kennis, die hoog opgaf over wat ik wel niet weet over weven en getouwen, zijn we in contact gekomen.
We maakten kennis tijdens de jaarlijkse barbeque van de buurtvereniging, vorig jaar september.

Toen ik met dit doek, omslagdoek voor koelere zomeravonden, op de helft gekomen was,
hebben we overlegd hoe het nu verder gaat.
Dit is een eerste foto van de tweede helft.
Ik gebruik dezelfde kwaliteit zijde, maar dan in een andere, veel lichtere, kleur blauw.
De close up toont duidelijk hoe fijn het garen voor de inslag is.

Voor de volgers: de gisteren gespoten gewasbescherming heeft succes geboekt!

Vanmorgen waren we al vroeg op pad. In de krant van een paar weken geleden werd deze route beschreven.
10 Km rond Schinnen, Wolfhagen, Terborg, Mulderplas.
Een mooie route, holle wegen, verharde veldwegen, afwisselend door hellingbossen (Stammender Bos), open veld.
Onder een strak blauwe lucht, niet verstoord door AWACS en andere vliegtuigen, of wat dan ook.
Nou ja een kleine kudde jonge koeien, die net even anders wilden dan het meisje dat ze begeleidde, versperde speels de doorgang.
 
Tiny is niet zo gelukkig met de ontmoeting, zelfs zo klein zijn ze nog behoorlijk groot. En soms nieuwsgierig, en onwillig.
En terug ging niet, we moesten verder om de route af te maken. Het kwam allemaal goed.
 Soms kost het zoeken naar een zakdoek enige moeite.
Zó goed dat we tenslotte belandden op een terras! Op de dag dat die weer open gingen. Het was niet echt de bedoeling, we gingen om een likijsje,
maar het was lunchtijd, er waren tafels vrij, we desinfecteerden onze handen, kregen een tafeltje op een winderig terras, kozen een boerenbroodhap,
en genoten aan het einde toch ook nog van een ijs. Lekker!

Na enkele vloerkleden en een geboortedoek heb ik gisteren weer eens serieus aan het andere getouw gezeten en daar 20 cm verder geweven.
Er hangt een nieuwe opdracht in de lucht en die kan alleen op dit getouw. Maar er zit geen tijdsdwang achter.

Nu werk ik nog aan de omslagdoek van het garen dat plantaardig geverfd werd tijdens het jubileum van Venne Garens. 

We woonden nog Boschweg 12 toen we het eerste weefgetouw kochten.
Een groot woord voor wat het was. Een weefraam waarbij het riet ook de aanslag was.
WeViTi, het staat voor Weduwe Vinks Tilburg. Nu zou je zeggen: "Wat een onding!",
toen was ik er erg blij mee. Helemaal zonder enige ervaring aan de slag. Dat wordt een kunstwerk.
 Zonder blozen een meeslepende naam:
Le quattro Stagione, ik weet het, niet te bescheiden zijn.
Van links boven, waar de lente begint, naar beneden naar de zomer.
De tweede lap vergaat van de zomer in herfst, de derde verbeeldt de herfst overgaand in winter,
en tenslotte de winter die in de lente opgaat.
Daarmee is de cyclus rond.

Een andere vondst.
 Zonder titel.
Fijne ongetwijnde wollen draad in combinatie met handgesponnen wol, plantaardig geverfd met meekrap.
Dat levert het rood-oranje op. De andere kleuren komen uit een tube.
De lap was bedoeld om over een tafel te leggen, een eettafel. Maar is ook soepel genoeg om als omslagdoek te dienen.
Afmeting 175 x 46 cm.

Via LinkedIn kreeg ik een felicitatie van een oud-leerling. Ik vierde mijn 45-jarig weversjubileum.
Ik sta er zelf van te kijken.
En prompt volgen dan nog een aantal lezers die me gelukwensen en me nog heel wat jaren werkzaamheid gunnen.
En dan hoor en zie ik dat de mannen van  "NORMAAL", net als ik 45 jaar bezig zijn. Het heeft hen waarschijnlijk meer opgebracht dan mij.
En we gaan gewoon dóór. We zullen doorgaan, zong Shaffy ooit.
 

 

Een willekeurige greep.Geen chronologische selectie van wat er in de afgelopen jaren geknutseld is.

Het moet niet gekker worden!
NU ik met het opnieuw inrichten van het getouw zó ver ben dat ik de schachten en de trappers kan verbinden, weet ik toch werkelijk niet hoe dat aan te pakken. korte eindjes, lange einden, korte schemels of dwarstrappers, lange schemels of dwarstrappers, wat moet waar en hoe moet dat koord in die haak? Om alles op één hoogte te krijgen heb ik een dwarsligger onder de trappers gelegd.
Ten einde raad heb ik het handboek HANDWEVEN van A.Gerritsen-Veen erbij gehaald. Met opdracht voorin, gekregen toen ik aan de studie-opleiding in Gent begon.
8 September 1984, 36 jaar geleden! Mijn betere helft wenst me veel succes. Het heeft geholpen.
Met dat boek en de duidelijke platen kom ik nu wel vooruit.
    
                                                                                        De eerste verbindingen tussen schacht en trapper

Terwijl de boer voortploegt, weeft de wever voort!
Na het geboortedoek ligt de volgende ketting klaar om op het getouw opgeboomd te worden.
Vijf  meter wit katoen, zes draden per centimeter, dus niet zo heel fijn.
Het is een ketting die we vonden toen de voorraad in dozen en tassen er aan moest geloven,
opgeruimd worden! Er ligt nu ook nog een wollen ketting te wachten met 12 dr/cm.
Voordat ik aan de gang ga, wil ik eerst het getouw weer eens helemaal opnieuw inrichten.
Alle koorden op de juiste, gelijke lengte, alle hevels vastzetten met een extra koord.
Het wordt een hele klus, vooral ook omdat ik weer wil uitbreiden naar acht schachten en acht trappers.
Voor wat grover werk is dit heel geschikt. Ook large overshots weven wordt dan weer leuk.
 De witte ketting, al in de effenaar vastgelegd, heb ik opgeborgen in een draagtas.

Nadat ik gisteren alle losse draadeindjes ingestopt had en verdere overbodigheden had verwijderd,
kon de doek in de wasmachine. Een zuinig programma, het materiaal verdraagt ook 80 graden wassen!, maar nu niet.
Om het drogen iets te bespoedigen heb ik de droger op stand koud zijn werk laten doen.
Ik had al besloten om de doek niet te strijken, om zo een wat robuuster karakter te geven.
ook een paar scherpe diagonalen blijven achter.
Vanmorgen heeft mijn betere helft alles mooi ingepakt, een handgedraaid koordje, gedraaid van garen waarmee geweven is,
eromheen geknoopt, een tekst erbij, met verantwoording en toen kon ik het pakket bezorgen.
Telefonische afspraak, pak bij de voordeur leggen, aanbellen en weer naar buiten gaan, was de afspraak.
En dat was dat.

Vanmiddag heb ik de laatste centimeters geweven.
En zojuist is het doek van het getouw gekomen.
Nu volgt het bekende intensieve deel: afwerken!
Daar ben ik nog wel wat uren mee bezig.