Weven

De droger heeft zijn taak goed verricht. Nóg meer gekrompen en nóg verder vervilt.
Het onbewerkte exemplaar is nu helemaal voorzien van franjes, het ziet er goed uit.
 Nu ga ik nog het weefplan optekenen en dan kan de hele inzending verstuurd worden. Neefje moet dan wel nog wijzen hoe ik het winweef programma kan openen. Misschien vandaag.

De "werkzaamheden" rond het weefsel dat ik geweven heb om mee te doen aan de wedstrijd van Weefnetwerk is al in een vergevorderd stadium.
Op dit moment draait het lapje met de kookwas mee in de droogtrommel. Doel van deze wrede behandeling is vervilting van de wollen stukjes die tussen de katoenen geweven zijn.
Er was voldoende garen om twee identieke exemplaren te weven. Eén deel blijft zoals het van het getouw gekomen is, het andere is al twee keer heet gewassen, met veel zeep, om met deze bewerking een extra resultaat te bereiken. 
Ik ben heel benieuwd!
Ik hou u op de hoogte.

Het werk aan het "wedstrijdweefsel" is na veel proberen en proefdraaien op gang gekomen. De officiële ketting staat op het getouw, een proeflapje, met materiaal in dezelfde dikte en van dezelfde kwaliteit, gaf een goed beeld van van hoe het worden gaat. 
"Aon de geng", ook in deze carnaval-loze tijden.

De eerste dag van de maand waarin ik hopelijk 79 word.  Niet alleen de dagen, weken, maanden lopen als zand door mijn handen, ook de jaren lijken steeds sneller te gaan.
Maar zoals het nu gaat mag het nog wel even door gaan.
 De nieuwe voorraad draagtassen is vanmorgen gearriveerd en afgeleverd. Handwerk van begin tot einde. Een goeie naaister zet alle kunnen in om er iets moois van te maken. En dat is weer gelukt. Dank je wel, lieve betere helft! Als er een weefwerk naar een ander adres gaat, verpakken we dat in zo'n stoffen tas. De enige versiering is het logo dat ook in het werk zelf genaaid wordt. 
Der Ampelmann uit Berlijn loopt wat hij kan om op tijd te bezorgen! 

De oplettende lezertjes van dit konterfeitsel zal het direct opvallen!
De webmaster heeft een verandering, aanpassing gedaan.
Het stoorde wel wat dat een afbeelding steeds een geïsoleerd plekje had in een bericht.
Vanaf nu is dat gewijzigd. De prentjes worden nu omgeven door de tekst.
Dit is een probeersel dat ik maakte om wat technieken uit te proberen.Het is zo niet te zien, maar het gaat om een heel fijn weefsel en dan ook nog bedoeld als dubbelweefsel. Het is een combinatie van katoen en wol. Je weeft dan afwisselend in de onder- of bovenlaag. Zó krijg je dan twee lagen los van elkaar. Maar wanneer je de lagen wisselt, komt wat eerst onderlaag was naar boven , en wat eerst bovenlaag was duikt naar onder. In dit geval, met dit weefsel kun je alleen maar strepen weven.

Al sinds heel lang waren er aan de binnenkant van de dakkapel, na reparatie, enkele dóórregen, geen doorrégen plekken achter gebleven. Daar heb ik vandaag met zwierige hand de kwast overheen gehaald. Zo te zien heeft het geholpen. De speciale verf moet wel helemaal droog zijn om definitief resultaat te zien. 

Vanmiddag hebben we een kort rondje gedraaid, Nieuwhuis, Terstraten, Helle, Nelisweg, Nieuwhuis en dan weer richting Grijzegrubben naar de koffie met deze keer een stuk rijstevlaai met slagroom en chocoladekrullen! Dan weet je waar je voor loopt. 
Het is een welkome hobby aan het worden voor veel mensen. Geregeld kom je dezelfde groepen tegen, tegenwoordig zijn twee personen al een groep, en dan wissel je de geijkte beleefdheden uit. Dat het lekker is, dat het gisteren wel erg koud was, en dat het nu nog strenger gaat worden met de corona, maar ja, wat wil je, we houden ons echt aan de regels, ja, wij ook, ik heb de kleinkinderen al 14 weken niet meer gezien, ja, dan ga je ze toch missen, zo, dan maar weer verder, hou je taai.
Er zijn ook wandelaars en fietsers die geen krimp geven, stoer voor zich uit kijken en doorploegen, verwachtend dat de rest maar aan de kant moet.

Gistermiddag heb ik de ketting geschoren voor de wedstrijd van Weefnetwerk. 
Dat is dan de tweede, de eerste was als proeflap bedoeld en zal zo ook eindigen.

Woensdag maakten we een toer van 2 uur. Natuurlijk veel veldwegen, enkele verharde, andere modderig, maar steeds veel afwisseling. En dan zoeken we ook nog naar paden waar we nog niet liepen. Op deze tocht kozen we het pad achter de tuin waar vroeger het nonnenklooster stond aan de Stationstraat. Achter dat klooster lag een groot park, met vijver en bosschages. Je mocht er eigenlijk niet komen, Joep en Frits joegen je kwaad weg, voor de één was je bang, de andere "deed niks". Het klooster is al lang afgebroken, er staan nu appartementen, maar de tuin is gebleven. Heeft wel een aparte ingang en via trappen kom je dan op het pad dat op gegeven moment aansluit bij de wandelweg onder langs het kerkhof. En zo kom je uit op de Daelderweg. Steek over en volg de beek richting visvijvers, om de vijvers en de loze vissertjes heen vervolg je je wandeling weer langs de beek, "de Pletsjbèèk", richting Grijzegrubben.

En zo verglijden de dagen in domme regelmaat (Jacques Brel). Maar zonder excuus dat 't niet vlugger gaat.

Een nieuwe "uitdaging" om het klein grut te pushen mee te wandelen.
Kabouterhuisjes zoeken.
Deze muzikanten vonden we in een boomholte. "Daar hoorden zij d'engelen zingen!"

Omdat de eerste poging mislukte, nu ben ik bezig met een tweede.
Met behulp van garens die dezelfde dikte en sterkte hebben dan het cadeautje ga ik een proeflapje weven
met de binding die ik in gedachten heb.
Gisteren is een extra bestelling garen bezorgd, de toegestane plus-draad.
En vanmorgen heb ik al 12 cm door de hevels gehaald, dan wel de ketting voor de proef.
Kunt u het nog volgen?

Het misgegane probeersel heb ik van het getouw gehaald. Een lapje van pakweg 70 cm is het resultaat van toch wel veel werk.
Maar dat is mijn keuze.
Nu kan ik dan beginnen aan de "prijsvraag" die Weefnetwerk uitgeschreven heeft. En het materiaal leverde.
Vannacht heb ik weer een hele tijd liggen denken over wat en hoe ik aan het werk ga.
Ik hou u beperkt op de hoogte.

Het proeflapje waar ik met veel enthousiasme aan werkte is gedoemd om te eindigen als pannenlap, washandje of iets dergelijks.
Gaandeweg merkte ik al gauw dat het resultaat weliswaar leek op wat ik in gedachten had, maar uiteindelijk niet werd wat ik wilde.

Afknippen en opruimen?, toch maar niet! Met hetzelfde materiaal weef ik nu verder, vaster met ribbeltjes, in twee kleuren.
 

Vanmorgen heeft mijn betere helft de 20 theedoeken, kwaliteit zwaar linnen, handgeweven, met de stoomstrijkijzer tot nette pakketjes gestreken.
Eerst nog 20 etiketten in de zoom innaaien, de laatste draadjes wegknippen, nog een foto en tenslotte een mail naar de klanten.