Weven

Vanmorgen waren alle handdoeken droog genoeg om gestreken te worden.
Dat heeft mijn betere helft heel gauw en nauwkeurig gedaan.

Bij nadere beschouwing zien we nog een paar vlotters die handmatig verholpen moeten worden.

Een kwartier geleden zijn de losgeknipte handdoeken in de wasmachine gegaan.
Tot grote bezorgdheid van mijn betere helft op 75 graden, centrifugeren op 1600 toeren per minuut!
Maar, leerde ik in Gent niet dat "ge linnen wreed moet behandelen, des te schoner wordt het resultaat, ge gaat het zien!"

Voor dat dit deel van het proces kon plaats vinden moest ik een paar slordigheidjes wegwerken.

En nu wachten we de wreed harde wasbeurt af

....voor...                                            .......en na de was....                                           .......drogen....

Vandaag zijn we een eind verder gekomen met het afwerken van de handdoeken.
Na wat strubbelingen met de naaimachine ging het werk als vanzelf.
 

Het hele proces in een aantal momentopnames. Van links boven naar beneden rechts: De eerste centimeters gaan door het mechanisme, begeleid door een vaste hand. De vaart zit er goed in. De eerste doek wordt losgeknipt van de voorraad. Dat mag ik ook eens proberen. De draad inrijgen is steeds een precies en vervelend karweitje. De lege spoel wordt opnieuw geladen. En dan...een stapel wanorde. Vanuit een ander perspectief. Op de achtergrond het weefgetouw, links de naaimachine, rechts de gestapelde produkten. Enigszins gladgestreken is het een respectabele hoeveelheid.

Vanmiddag heb ik de Tour de Tour gelaten. We hadden een wandelingetje gemaakt, naar de kapel en terug, weer eens wat anders dan achterom over het terras heen en weer drentelen. Het ging goed. Ik heb er een paar filmpjes van gemaakt en verstuurd naar de fysiotherapeut om te showen. Tiny kreeg alle lof.
Thuis, na de koffie en een boterham-de-luxe, ben ik aan het getouw gaan zitten en heb de laatste handdoek geweven.
 
Er kan geen draad meer bij!. Ik heb de kettingboom van de spanning gehaald, duidelijk te zien aan de achterkant.

De ketting is losgeknipt, aan de achterkant trekt de metalen roede de restanten uit de hevels.

Alle kettingoverschot is opgeruimd, klaar voor een volgend werk! Dit is 16 meter linnen, ofwel 20 handdoeken.

De oudere lezertjes van dit geneuzel moet bovenstaande slogan op d'een of d'andere wijze bekend in de oren klinken. Als je vroeger naar de film ging, wel in Royal of Hollandia in Heerlen, dan begon de voorstelling met reclame. Een aantal dia's die regelmatig afgespeeld werden, meestal zonder muziek, en het duurde en duurde, totdat eindelijk de bevrijdende Mijnstreek-reclame kwam.
En nu komt de laatste...melk van de Mijnstreek!
In dit geval gaat het natuurlijk niet om melk of melkprodukten, maar om een ander volledig natuurlijk produkt:
Linnen handdoeken van een hoogste kwaliteit linnen. Linnen met het GOTS-label: Global Organic Textile Standard.
Dat betekent vanaf het eerste inzaaien tot en met het verkopen zonder pesticiden, kunstmest of gewasbeschermingsmiddelen geteeld en bewerkt.

Aan de voorkant is nummer 19 afgewerkt, het restant van de ketting wacht aan de achterkant op zijnbeurt. Er zal nog één handdoek volledig geweven worden.
Dan zit de klus erop.
Wat dan volgt is de afwerking.
Ik houd u op de hoogte.

Gewoon doorwerken!
Na het ontbijt heb ik de volgende klos linnen overgespoeld op 4 spoelen. Om daarmee doek nummer 16(!) af te weven.
En dat is nu gebeurd.

Het werk lag een paar dagen stil. Niet omdat het niet meer "leuk" zou zijn, of omdat er geen voorraad is, of omdat het getouw het liet afweten.
Nee, ander werk kreeg even voorrang.
We zijn gezegend met nogal wat hagen en heggen in onze tuin. Hier en daar een blok laurierkers die zich spontaan vestigde, taxushagen die een beschutte plek vormen, de afscheiding tussen onze buren links en rechts, een metershoge meidoornhaag die je met handschoenen (leren!) moet behandelen en tenslotte de hoge heg als grens tussen wei en tuin. Helaas is onze tuinman geslaagd met zijn studies en hij heeft meteen een baan bij een groter bedrijf.
Dat betekent dat ik weer zelf aan de slag moet.
Niet helemaal onoverkomelijk, maar de belasting van de schouders en gewrichten is duidelijk merkbaar.
Daar mag de ....peut dan weer aan kneden!
Heeft iedereen wat.

Maar als het even meezit ga ik vandaag toch weer aan de slag.  

De eerste theedoek met de nieuwe rand is vandaag afgeweven. Niet echt schokkend, maar bij de warmte van deze dagen is het weven niet echt plezierig. Alle ramen dicht, pas na 20.00 uur wordt het iets plezieriger. Alle ramen en deuren staan open, er waait een verkoelend windje door het huis.
 Om het effect van de wisselende inslagen te tonen heb ik zonder kunstlicht gefotografeerd. Het bovenste randje is de zoom van de tweede doek. Misschien morgen weer verder, kijken wat het weer doet.

Het halve werk is gedaan. Voor wat het weven betreft! Aan afwerking, zomen, wassen, strijken zal nog menig uurtje besteed worden. Maar toch. 
Voor dat ik verder ga, zal ik eerst een variatie op het programma gaan invoeren in de computer. Niet zozeer een volledig andere binding, het wordt een afwisseling van smallere en bredere blokken.
Ik hou u op de hoogte.

Gisteren, zondag, was een vruchtbare dag. Geruime tijd werden we verrast met meer of minder stevige regenbuien, de planten leven gewoon op van al die vochtigheid, we hoeven een dag niet met gieters de verdorrende plantjes te helpen met overleven. De grote regenton, achter in de tuin bij de schapenstal, is helemaal leeg. Wat de buien opgeleverd hebben weet ik niet.
Vruchtbaar ook omdat ik zo veel tijd heb om verder te gaan met de theedoekenproductie.
En daarom was er tijd om de onderkant eens te tonen.
 
Een blik op de doekboom waar het geweven spul wordt opgedraaid. Na zo'n 10 cm geweven te hebben, draai ik de ketting door. Het is dan wel geen ketting meer, maar "doek"! Daarvandaan de doekboom.Op de rechterfoto is duidelijk te zien hoeveel lagen al opgedraaid zijn. Heel bijzonder is dat ik tot nu toe nog helemaal niet heb ingeweven. De doek is nog steeds 52 cm breed. Loshangende draden worden weggewerkt ná het wassen, op die manier blijft de draad goed op zijn plaats.