Weven

Vanmorgen heb ik de laatste hand aan de shawl gelegd. Een zacht mild sopje om het weefsel nóg soepeler te maken.
En nu hangt ze te drogen. 
 Natuurlijk was het een behandeling op de hand. Even in het sop laten rusten, voorzichtig kneden, nog zorgvuldiger zo veel mogelijk sop eruit knijpen.
Schoon water in de teil, en weer opnieuw dopen en draaien. Weer uitknijpen, nieuw water en de hele procedure opnieuw. Voor de derde keer alle vocht uit het weefsel knijpen. Ondertussen liggen een paar handdoeken gereed om het geheel verder te drogen. Oprollen in de handdoeken, niet wringen, maar los schudden, de franjes ontwarren, en tenslotte op het droogrek ophangen.De laatste stap is laten drogen. Af en toe een keertje omdraaien, binnenste buiten en verder laten drogen.

En dan is het al februari. Twee lange maanden zijn voorbij, de kortste van de twaalf staat in de startblokken.
Ik ben bezig met het afwerken van de veel genoemde shawl. Dat vraagt best wel wat uren. 
Maar het einde nadert.
  
 

Terugtreinend van Oberstdorf naar Aken zagen we al dat het landschap danig veranderd was. Over het hele traject lag sneeuw. Hier wat meer, daar wat minder.
Tot op de oprit van Grijzegrubben 73. Onze attente buurman had hun en onze oprit schoongeveegd. Een meevaller!
En het bleef nog enekele dagen winters koud. Voor het eerst sinds lang waren de ruiten van de auto dichtbevroren. Geen sneeuw, regen die meteen bevroor!
Her en der zag je in de tuinen afgetakelde sneeuwmannen, die na een fiere start hun zeer tijdelijk bestaan verwisselden voor een plas water.
En nu is slechts heel sporadisch wat achtergebleven sneeuw te zien.

Zoals al eerder gezegd en geschreven, de shawl in alpaca en zijde nadert het einde. Ik probeer het werkstuk deze week af te krijgen.
Het handmatig draaien van de franjes zal nog wel een dag of twee in beslag nemen.
Maar dan heb je ook wat!
 
 

We waren een week naar ons vakantie-adres, want we wilden toch graag even in de sneeuw lopen. Wandelen, meer doen we niet.
Helaas was de hoeveelheid sneeuw niet de moeite waard, er lagen wat aangekoekte grijze klonten langs de kant va de wegen en paden.
Maar vrijdag, daags voor we naar huis wilden, begon het uit te pakken! En zaterdag zag je wat in een nacht kan vallen. Met schuivers, schoppen, sleden, handmatig werd er gewerkt om het verkeer door te kunnen laten rijden.
We waren al op de hoogte gebracht dat "hier" ook sneeuw lag en dat er nog meer zou komen.
  
Vanaf Oberstdorf tot in Grijzegrubben lag er meer of minder sneeuw. 

 En vandaag heb ik het weven weer opgepakt. De laatste stukken krijgen vorm en beeld. Dat is veel werk. Maar het doel wordt bereikt.
Ik ben heel benieuwd hoe de ontvangst zal zijn.

Nu ben ik blij dat ik "tot 10 geteld heb.", en niet toegegeven heb aan de impulsieve "weg ermee!" neiging.
Het schiet nu goed op Het einde komt langzaamaan in zicht. 
In het laatste deel moet een verbeelding geweven worden die een heel persoonlijk accent is voor mijn "klant".
Hoe dat vorm krijgt gaat stilaan vaste vorm krijgen. Vals dubbel heet de techniek die ik wil gebruiken.
Je kunt dan een totaal verschillende voor- en achterkant weven. Met twee kleuren, of twee technieken.
Of een combinatie van beide.
Ik ga geen uitleg geven over bedoeling van dit deel.
Dat blijft privé!

   Na een stevige wandeling gisteren, georganiseerd door het sportcentrum "Gitek", met koffie en wafels na, verliep de eerste week van het jaar in alle rust.
En vanmorgen was mijn eerste gedachte aan het weefsel dat ik op het getouw heb staan en waar ik maar niet kan ontdekken waar een storende fout zit. Ik had al een nieuw idee voor deze opdracht. Alles uithalen en de ketting doorhalen op 8 schachten. Maar toen ik achter het getouw zat, wilde ik het nog een laatste kans geven. Nóg één keer de geplande doorhaling regel voor regel controleren. En warempel! Op één plek was een verkeerde schacht geprogrammeerd! Dat heb ik gewijzigd en heb meteen de proef op de som genomen. Mijn betere helft erbij gehaald om te controleren. 
Foutloos!
Geen vlotters, geen lussen, alles zo als ik het gedacht had. En om het te vieren heb ik meteen het hele rapport afgewerkt, met bovenstaand resultaat.

Het werkt heel ontmoedigend!
Alle extra werk dat ik verricht heb om een foutloos weefsel te krijgen is helemaal voor niets geweest. Heeft alleen heel wat verloren uren gekost.
De eerste proefweefsels lieten al direct weer de lange vlotters zien waar ik niet op zit te wachten.
Daarom heb ik alles weer teruggweefd en zorgvuldig opgerold op klosjes.
Want het gaat wel om baby-alpaca en zijde!

Veel leuker was het bezoek aan de bronsgieterij in Grathem.
Toen mijn neef "Abraham" werd had ik een beeldje geboetseerd in was.
Dat wilde hij graag laten gieten in brons.

Zelf had ik nog een variatie gemaakt op het tuinbeeld miniatuur.
En dat wordt eveneens gegoten.
Als we al in februari zijn kunnen we ze ophalen.

 Hij stapt zonder iets te vermoeden in het ongewisse!
 

Ja, het is een heel werk om een enkele verkeerde doorrijging weer in orde te maken.
Allereerst heb ik het stukje dat geweven was afgeknipt!
De bundels heb ik per kleur met een knoop vastgelegd, zodat ze niet uit het riet en de hevels schieten.
Toen werd het riet uit de houder gehaald en op de doekboom vast gezet met een paar koordjes.
De nieuw door te halen draden moesten uit het riet en uit de hevels gehaald worden. 
Aan de achterkant van het getouw moest ik de kruislatten naar voren schuiven om de volgorde te overzien.
Toen dat klaar was heb ik de hevels op de vier schachten herschikt. Zo zorgvuldig mogelijk om fouten te voorkomen.
Ik was ondertussen een uur verder.
De borstboom maakte plaats voor mij, op die manier kon ik gemakkelijker aan de hevels komen.
En kon beginnen met doorhalen.

De winterse sfeer is weer even voorbij. Geen sneeuw, geen ijs, regen!
Het goede nieuws is dat mijn man uit België geweest is en wat grotere en kleinere reparaties heeft verricht.
De contactpunten dichter naar elkaar gebracht, de spanning bijgesteld.
Nu kan ik weer verder werken aan de shawl die voor Kerstmis bedoeld was.
Had ik gedacht.
Na enkele inslagen zag ik dat het nog steeds mis was. Dat vergt nader intensief onderzoek.
En dan zie ik wat er aan de hand is!
De patroontjes die ik weef lopen over vier schachten. Maar op één plek heb ik een aantal draden doorgehaald over vijf schachten.
Een schacht die niet in dit patroon past en daarom alleen maar vlotters oplevert!
 Om dit probleem op te lossen zal ik een deel van de doorrijging moeten loshalen en opnieuw door de hevels halen. Het gevolg is dat dan een deel van het weefsel verloren gaat! Het heeft moeite gekost, de conclusie is er maar één: het hele geweven deel afknippen! Gaat niet echt verloren. Er staat voldoende ketting op het getouw om een nieuwe shawl te weven. En ik gebruik deze "resten" om felicitatiekaarten van te maken.

Helaas heeft het getouw roet in het eten gestrooid! Waar ik helemaal niet op rekende was dat er nóg een schacht op eigen houtje aan de gang ging.
Mijn betere helft ontdekte bij een eerste blik dat er iets niet klopte. En bij nadere controle was dat inderdaad zo!
Aan de onderkant van de derde rij waren een groot aantal vlotters gevormd.Verder uitzoeken leverde de boosdoener op, schacht 14 haperde dan wel, dan niet.
Er bleef niets anders over dan contact with the Belgian connection!
Aldus geschiedde, hij heeft ruimte in de agenda en komt morgen, als alles goed gaat met weer en drukte, naar hier om te zien wat er gedaan kan worden.