Overige onderwerpen

Het had allemaal anders moeten komen. Gitek had een wandeling gepland waar we aan mee wilden doen,
Regen!
En jarig!
Best wel een leuke combinatie, een wandeltocht van 10 km, lekker weer, leuk gezelschap, meer is niet nodig voor het feestelijk "ik ben jarig" gevoel.
Helaas, het plan viel letterlijk in het water. We hebben de wandeling afgezegd, ter plekke, zijn terug naar huis gekomen en sinds dat moment zit de jarige aan de telefoon!
 Niet helemaal recent, het koekje zal nu wel niet meer knapperig zijn, maar desalniettemin, zij is de jarige!

De eerste reactie op de collector's item zegel kwam al heel snel. "Dat maakt de felicitatie wel heel bijzonder, ik bewaar hem!" 
Dat is leuk om te lezen, vooral als je weet dat de geadresseerde dat ook werkelijk doet.
Een paar uur later. Na een aantal uren telefoondienst (letterlijk!) kwam weer een mededeling over de postzegel. Bewaard gebleven! Samen met de rest van de hing73-verzamelde objecten.

Het moest er maar eens van komen. Onze "ouderwetse" correspondentie met papieren post is wel niet meer zo frekwent als vóor internet, soms wil je iemand een plezier doen met een fysieke, handgemaakte felicitatie. Het kan ook om een blijk van medeleven gaan bij een overlijden van een dierbare.
Dat je je de moeite getroost om iets te maken dat dicht bij de geadresseerde komt, wordt steeds gewaardeerd. En nu komt daar dan, dankzij een actie van KPN, de mogelijkheid van een persoonlijke postzegel boven op. De afbeelding is het meest recente weefwerk dat ik maakte, de inzending voor de wedstrijd van Weefnetwerk.

Inmiddels zijn de eerste drie zegels geplakt en verzonden. Morgen moeten ze bezorgd worden.

Foto's die ik zou maken vertonen nog steeds hetzelfde beeld. Fikse sneeuwbuien, stralende zon, windvlagen, hagelbuitje en dat kan nog een paar dagen doorgaan.
Vanmorgen waren we al bij de praktijkondersteunerin op afspraak. Als je de uitslagen van diverse prik- en andere sessies hoort denk je dat er een jong stelletje zit te luisteren. En geen oudjes van tegen de tachtig. We mogen blij zijn.

De eerste handelingen aan het getouw zijn verricht. Een aantal hevels moet terzijde geschoven worden, op andere schachten moeten er hevels bij. En dat is niet direct mijn lievelingsbezigheid. Eigenlijk het enige minpunt aan dit getouw. Jammer.

Het was alweer eergisteren dat we een wandeling maakten in de buurt van Wylré, vanaf het station van de stoomtreinclub.
Een wandeling van 11,4 km door een gevarieerd landschap van bossen, landbouwgronden, holle wegen, beruchte klimmers, en fraaie vergezichten.
Het was verpakt in een arrangement, voorzien van een lunchpakket en bij terugkeer een friet met zes kleine snacks.
 

klaar om te starten	bij de watermolen	af en toe een stevige klim
nog een klim	lunchpauze, wel verdiend	moeder en dochter Galloway

We vertrokken om half twaalf, in de middagzon, die onverwachts records verbrak. Het was de warmste dag sinds jaren op 31 maart 2021. 
Rond drie uur waren we terug bij de start. Eerst een blikje water, toen een waterijsje, schoenen wisselen, en tenslotte de aangekondigde friet.
Voor deze twee pensionadi een te grote portie. En er was een kleine portie beloofd!
Al met al was het een heel geslaagde wandeling, goed om nog eens te lopen in een ander seizoen.
 

blik op Schin op Geul	panorama	in de diepte stroomt de Geul

De wandeling is beschreven door Jos Wlazlo in www.wandelgidszuidlimburg.com     1307 Schin Op Geul.
Een duidelijke beschrijving!
 

  Een foto zegt meer dan 1000 woorden....

De ketting voor de theedoeken heb ik in de evenaar gelegd, vergrendeld en een draai op de kettingboom gelegd. Om ze helemaal op te draaien heb ik hulp nodig van mijn andere helft. Misschien vanavond, misschien morgen.

We moesten een brief bezorgen in een brievenbus die morgen rond vijf uur gelicht wordt. Dat is dan bestelling van dinsdag! We kozen de bus in de buurt van Makro, en we kozen om te voet te gaan. Wandelen in het mergelland of rond Valkenburg is op zondag echt geen aardigheid, dus rondom Nuth maar weer. We liepen naar Nuther kruis, het hoogste punt van de gemeente. Je hebt van hier een heel fraai panoramisch vergezicht over DSM, Geleen, Schinnen, Hoensbroek, Nuth, Heerlen, de windmolens over de grens, Wijnandsrade, Hulsberg, Schimmert, Spaubeek en dan ben je  rond. Vandaar liepen we verder de Wiënweg door, een echte holle weg, helaas aangepast aan de breedte van de hedendaagse landbouwmachines. Maar het is een holle weg. Niet geasfalteerd, bij regen een modderbaan en omdat hij daalt stroomt het regenwater naar de Kamp. Buffers en extra riolen proberen het overtollige water op te vangen.

"Ik zou wel eens willen weten waar het pad heen loopt als je op de Kamp bent. Daar gaat een weg naar links."
"Dat is te proberen, ik weet niet wat je bedoelt.", is mijn antwoord. Als we bij de afslag komen, zie ik dat er een mountain bike route aangegeven is. Dan moet je door kunnen lopen. We nemen het pad, het versmalt al heel gauw tot een eenpersoons breed pad. Het slingert wat, buigt dan af naar links en je ziet door de jonge aanplant rechts het industrieterrein, links de weilanden van de Kamp. Een draai naar rechts,een stevige klim, weer naar links, het blijft een eensporig paadje. Links zie je de boomtoppen van de Wiënweg, rechts nog steeds Industrie.
"Nou, dat schiet wel lekker op zo, dadelijk staan we weer in de holle weg.", vermoed ik. 
En jawel hoor! We staan bij een poort die alleen voor voetgangers bedoeld is. Het wandelgebied waar we vorig najaar een keer gelopen hebben. We gaan rechts naar omlaag. In de richting van de eerste hallen van "de Horsel". Hier is ook een eenpersoonssluis, waar je alleen te voet door kunt. Zelfs verboden voor honden. Met een fiets kom je al gauw klem te zitten. We lopen richting Makro, richting brievenbus, posten onze brief en lopen voor een sanitaire stop even naar binnen. Het is heel druk.
Weer buiten treffen we een sportvriendin met dochter. Een openthoud van een twintig minuten. Dan gaan we verder richting autoweg, maar slaan voor de brug rechtsaf om het pad onder het kerkhof te volgen. Steken de straat over, vervolgen het pad langs de beek, knuppelpaadje, vijvers, langs het dierenparkje, weer de beek, richting Grijzegrubben, even links, dan rechts de Hole Weg in. Aan het eind niet rechts naar huis, maar rechtdoor de zwarte weg, steken de straat over, lopen richting Thermiek, eerste weg rechts naar de boerderij, weer rechts de weg volgen naar de kapel, links,
10 voor 2.

Bijna twee en een half uur onderweg. 
Lekkere temperatuur, wel stevige wind.

Vanmorgen was het dan zo ver! Na heel veel beloftes, na heel veel wijzigingen, na heel veel anders dan bedoelde beslissingen, vanmorgen was het mijn beurt om de eerste vaccinatie tegen de corona-pandemie te krijgen. Het viel geweldig mee. Heel goed georganiseerd, heel vriendelijke medewerkers, zonder vertragingen, alles heel duidelijk aangegeven, was ik binnen 10 minuten behandeld, zat ik bij een kopje chocolademelk "bij te komen", omdat het was aangeboden en geadviseerd werd. 
Geen directe nawerking, geen andere problemen reden we binnen het uur weer huiswaarts.

Vanmiddag heb ik de ketting voor de poleerdoeken tot het einde geschoren. 
Nu begint dan de zich herhalende activiteit van opbomen, door de hevels halen, door het riet trekken, aanbinden en proefdraaien.
We zijn dan wel weer een paar dagen verder. 

Nog twee nachtjes slapen....dan ben ik welkom in Kerkrade om de eerste vaccinatie te krijgen. Ik ben heel benieuwd of het goed zal verlopen.
Je hoort zoveel verschillende berichten, wel, niet, toch maar wel, de richtlijnen blijven gehandhaafd, reizen naar het buitenland worden afgeraden tot half mei.
"Versoepeling" is afgedwongen door de vele geleerden en deskundigen van evenzoveel commissies om tegemoet te komen aan de overbrugging naar de zomertijd, een uur langer licht!, een uur later avondklok!
Nou, dat zal een opluchting zijn!

 Je ziet het bijna niet, maar de 16 laadjes zijn terug op hun plek! Spic en Span. Deze foto had ik doorgestuurd, krijg ik als commentaar:" En nu de volgende klus!!" Dat houdt de moed erin.

Tussen de bedrijven door heb ik nog een aantal pogingen gedaan om via het weefprogramma het weefplan op het scherm te krijgen. Daarvoor is heel wat werk verricht. Luc, die toch wel bijdehand is op IT-gebied, heeft Microsoft geïnstalleerd. Dat is nodig om in het weefprogramma te werken. En het overbrengen van iets van het een naar het ander laat ik aan hem over. En dan kan de hele inzending verstuurd worden.