Blog van hans

Het getouw is leeg.
Een mooie gelegenheid om de eerste schacht opnieuw in te richten. Het is de schacht waar voor het eerst haperingen voorkwamen.
Toen heb ik alle hevels eruit gehaald en opgeborgen.
Nu kan ik deze schacht wel weer benutten. En daarom heb ik er 150 hevels in bevestigd.
Dat betekent meer mogelijkheden.

De marathon die op 13 januari verreden werd bij Gitek Sportcentrum Nuth was een dóórslaand succes.
Met 24 deelnemers werd een boeiend parcours gefietst. Ondersteund door beelden van "echte" fietstochten kwamen de sporters tot
grote prestaties.
En het goede doel werd niet vergeten: € 300,00 kon bijgeschreven worden op de rekening van het KWF.
Bert, Carina, Philip, bedankt voor jullie initiatief en organisatie. Volgend jaar weer??!

Gisteravond laat hebben we de doek van het getouw gehaald.
De ketting werd los geknipt en door de hevels naar voren getrokken.
De hele lap weegt ongeveer 4,5 kilo! Echt een pak stof.

Enkele foto's:

Het is zover!
De laatste inslag is gedaan, voor de laatste keer aangeslagen, de spanning van het weefsel gehaald.
Wat nu rest is het afknippen van de overgebleven ketting.
Dan kan het hele doek afgerold worden.

De laatste kettingcentimeters.                                De kettingboom is leeg.                                     De laatste draad wordt ingelegd.                          Detail van een groot moment.                                De zijkanten wachten op de schaar.                   De laatste keer aangeslagen.

Weer een moment van waarde.
De kruislatten zijn verwijderd uit het weefsel, met name uit de ketting die nog te weven valt.
Met 8.80 meter schiet het echt op.

Tot nu toe dienden de kruislatten ervoor dat bij eventuele draadbreuk gemakkelijk was terug te vinden waar de breuk zat.
Nu het einde nadert is die kwestie niet meer zo dringend.
Zonder de latten kun je bovendien nog wat verder doorweven, er is meer ruimte om een sprong te maken.

Het weven van de lap loopt op zijn einde.Voorlopig wikkel ik geen nieuwe garens op de lege spoeltjes.
De voorraad wordt eerst opgeweven. De variatie wordt wel wat minder, het gaat om de binnenkant van de wade.
Met wat voorspoed zal ik deze week aan het einde van de ketting komen.
Dat levert een aantal spannende momenten en plaatjes op, hoop ik.
 

Terwijl het werk aan de doek rustig verder gaat, ben ik in gedachte al bezig met:
hoe pak ik het weven van de band aan?
Voor alle duidelijkheid, ripsweefsels zijn weefsels, waarbij je óf alleen maar inslag ziet, óf alleen ketting.
Wat ik wil is een band met kettingrips.
Daarvoor moet je dan zóveel kettingdraden per centimeter scheren dat de inslag niet te zien is.
Met andere woorden, de ketting ligt vlak tegen elkaar, geschoren van heel dun garen.

Een eerste telling liep uit op een flop. Steeds schoof het gewikkelde deel weg. Dat was gisteren.

Nu heb ik een reep karton gesneden van een handzaam formaat, met een inkeping aan het begin. Daar leg ik de draad in vast.
De draad die ik gebruik, heb ik licht bevochtigd. Daardoor blijft hij beter op zijn plaats, schuift minder gauw weg.
En dan maar wikkelen! Met  garen, zo dun als naaimachinegaren is een centimeter een hele afstand. 
Als ik meer dan een centimeter gewikkeld heb, waarbij het belangrijk is dat alle draden naast elkaar liggen, meet ik met de liniaal
1 centimeter af. Niet aan het begin, maar een paar millimeter naar het midden.
Wat voor en achter van het gewikkelde, afgemeten deel overblijft, schuif ik terzijde.
Nu kan ik het aantal draden tellen dat nodig is voor de gewenste ketting.
40!
Bij een breedte van 9 centimeter zijn dat 360 draden. Ik voeg dan nog per cm 2 draden van een dikkere kwaliteit toe, dat levert
een relief op.
Als inslag heb ik voor gekleurd vissersgaren gekozen.
Ik hou u op de hoogte.
Voorlopig ben ik nog bezig met de doek.

Het is beter om eerst maar het lopende karwei af te maken.

Het berekenen van het aantal draadjes dat nodig is om een kettingrips te krijgen is een hele klus.

Dat bereik je door met dunne garens een ketting te scheren en met een dikkere draad de inslag te verzorgen.
De dunne ketting bedekt de inslag volledig.
Hoe ik dat bereken?
Neem een liniaal, en tel met garen in de dikte van naaigaren zo veel draden over die liniaal af tot je een centimeter verder bent.
Om een betere telling te krijgen, draai je nóg een cm verder.
Heel belangrijk: de draden mogen niet over elkaar liggen, maar vlak naast elkaar.
Vervolgens tel je het aantal draden dat nodig was om 1 centimeter vol te maken.
Door de fijnheid van het garen is dat een pietepeuterig werk. En het ging natuurlijk fout! Weven is geduldswerk.

Begin maar vast te scheren! Nog even niet, eerst verder met de doek.
Er was weinig tijd de laatste dagen, maar het gaat vooruit.

Terwijl ik verder weef, gaan de gedachten al verder.
In voorbereiding van de volgende onderdelen probeer ik de werkvolgorde vast te leggen.
Hoeveel draadjes ik moet gebruiken om een aaneensluitende ketting te weven als ik de band weef.
Welke volgorde, eerst de lap voor de applicatie of eerst de band? 
Uiteindelijk kom je wel tot een keuze. Voorlopig zal eerst de lap geweven worden.
Dan maken we de applicatie op het bovenste deel van de wade.
Dan kan ik meten hoeveel band nodig zal zijn om alles mooi te boorden.
Het aan elkaar stikken van de afzonderlijke delen wordt nog een hele klus. Het is een dik doek, dat voel je nu al, terwijl hij nog maar op het getouw zit.
Als hij zonder spanning is, zal die dikte nog wat toenemen.
Maar hij zal niet gewassen worden, dat staat al vast.

Ik ga verder weven...

Drie minuten geleden kreeg ik een mail van de bandweefster die me informeert hoe ik zo'n ( best wel) brede band kan weven.
Zij raadt weven op getouw aan. Zoals ik zelf al dacht.
Gisteren was weer belangstelling voor het project waar ik aan werk.
En dat werk loopt heel goed, ik heb tot nu toe 7.75 meter op het getouw.
De klosjes die ik oprol worden steeds minder vol gespoeld.
Ik ben heel benieuwd hoe zwaar de hele doek is als hij van de doekboom gerold is.