Blog van hans

Het pogen om dagelijks minimaal twee rijen te knopen lukt maar ten dele.
De ene keer raap ik veel langer noten dan gedacht, de volgende keer duurt het boodschappen doen
onverwacht lang, gisteren ontmoetten we kennissen op de markt. 
Ze weten van mijn "hobby", zo benadrukten zij het zelf. Weten ook van de waden die ik weef.
En "hij" is geïnteresseerd in een wade. Wil niet in een kist begraven worden, wel in een doek.
Dat kan.
Op mijn suggestie dat het wellicht tot april - mei duurt voor ik tijd heb, gooide hij het ver van zich af.
Enfin, we zien wel of het wat oplevert.
Terug naar het vloerkleed.
Ik ben op 22 cm gekomen.
 
De aanzet van de zwarte ring is al duidelijk te zien. 

Het gaat niet zo snel, het knopen van een vloerkleed. 
Maar als ik iedere dag 2 of 3 rijen knoop, zie je aan het eind van een week wel vooruitgang.
Ik ben gisteren begonnen aan de tweede ring, zwart met goud en rose.
 

Terwijl buiten de walnoten wachten om geraapt te worden...
Een korte rondgang door de tuin leverde al meteen een emmertje vol op.

V = vloerkleed.

Het afgeleverde vloerkleed, eigenlijk vloerkleden, hebben hun definitieve plek gevonden.
Het grootste ligt in de hal, het kleunere op de vloer van de slaapkamer.
En beiden komen zó veel beter tot hun recht.
 

V =vakantie.

We waren een paar dagen naar het Sauerland. Ondanks de minder mooie weersomstandigheden
hebben we flink kunnen wandelen. Eén dag zelfs 20 km. Dat was dan ook de beste wandeldag.
 

V =vooruitgang.

Terug thuis las ik een mail van Bie uit Gent. Zij was met haar vriend in Alden Biesen en vroeg of ze dan toch ook even naar ons mochten komen.
Dat mocht natuurlijk! Om zes uur moesten we helaas weer de deur uit. Ze zouden er rond 4, half 5 zijn.
Geen TomTom, geen telefoon, geen duidelijke herinnering, het was bij half zes toen de bel ging! Bie en Eddy.
Te veel te vertellen in zo korte tijd. Even na zes vertrokken ze weer. Kaart op schoot, geen idee hoe ze zouden rijden.
Bijkomende storing: rond Nuth werden dit weekend alle aan- en afvoerroutes en aansluitingen naar de buitenring verlegd en opnieuw aangesloten.
Al een hele vooruitgang dat ze tot hier kwamen.

Meer vooruitgang boek ik met het geknoopte vloerkleed. Gisteren en vandaag heb ik 3 rijen geknoopt. Dan zie je wel dat er iets gebeurd is.
Ik heb er geen foto van gemaakt.
 

Terwijl Terwijl Willem-Alexander zijn stropdas geknoopt kreeg, terwijl Laurentien probeerde er zo koninklijk mogelijk uit te zien, terwijl Maxima zich in een donkerrode lange japon hees en wachtte op het dichtritsen van de sluiting en Constantijn voor de zoveelste keer zijn bril gepoetst in zijn handen geduwd kreeg, zat ik aan het getouw en knoopte weer een rij. Moet het allemaal zelf doen. En doe het graag.
Het blijft monnikenwerk. Maar het knopen van geknipte stukjes gaat sneller dan via een latje.
Ik heb nu ongeveer 5 cm geknoopt. 
 

Vanmorgen heb ik alles wat al geknoopt en geweven was uit de ketting gehaald!
Het was niet wat ik wilde maken en dan is doorwerken geen optie.
En nu, een paar uur later, ben ik blij dat ik de stap gezet heb. 
Vier rijen heb ik nu geknoopt, de beginrijen van de cirkel die het kleed gaat worden.
Nu blijf ik nieuwsgierig naar de reactie van mijn klanten.

Het bedje is gespreid. Mooi, in het midden van de gespannen ketting heb ik de basis geweven voor de eerste rij knopen die gelegd gaan worden. Ik denk dat 6 knopen het begin vormen van het kleed. Na een rij knopen weef ik twee inslagen om het geknoopte vast te leggen. Daarbij volg ik de getekende boog, de zwarte punten op de ketting. Naast de eerste en laatste knoop van een rij weef ik een dubbele inslag om de afstand op te vangen. Die extra slag vormt tevens de afwerking van een rij.

Om met weven te starten.
Alweer een paar jaar geleden weefde ik voor een kennis twee dekens,
dekens die een voorgeschiedenis hadden.
Oma had voor het eerste kleinkind een deken geweven, maar helaas werd zij gauw daarna ziek, zó ziek dat zij niet lang meer bleef leven. 
Er kwamen nog twee kleinkinderen. Opa heeft mij toen gevraagd om voor die kleinkinderen zo'n deken te weven.
Dat is toen gebeurd.
En nu...is er nog een kleinkind op komst.
En of ik daar misschien....eh....nou ja....
Natuurlijk wil ik dat heel graag doen. 
Het houdt me van de straat en uit de tuin. En zo'n gerichte opdracht is heel fijn om te doen.

Het vloerkleed is nu zo ver dat ik kan starten met knopen.
Daar moet een fesstelijk tintje aan gegeven worden, we hebben nog geen afspraak.
 

de laatste draad door de hevel.	De ketting is aangeknoopt.	Verdelen van de draden, op gelijke afstand.

Vanmiddag heb ik een mal op ware grootte getekend om het patroon over te brengen op de draden.

We waren er vandaag vroeg bij. Tiny had ingeschreven voor de straatmarkt in Tervoorst.
Jammer dat het af en toe flink regende, dat bederft de pret voor veel bezoekers.
Desondanks klagen we niet over de opbrengst. Veel porselein ging over in andere handen,
spellen en puzzelboekjes verkochten vlot.
Maar om half drie was het welletjes, we hebben ingepakt en zijn huiswaarts gereden.
Zo'n dag is vermoeiend.

Toch heb ik na de boterham en wat zitten de draden weer opgepakt
en verder gewerkt aan het doorhalen van die kettingdraden door het riet.
Ik ben nu ver over de helft. Misschien dat het werk morgen afgerond kan worden.
 
144 draden van de 480.....                                       close up.

Een paar dagen bij tijd en wijle op zolder doorgebracht. 
De ketting zit op de kettingboom, de draden zijn door de hevels gehaald en nu trek ik ze door de rietopeningen.
 

Door de hevels,	close up,	het riet hangt klaar.

Gisteravond en vanmorgen heb ik de ketting verdeeld in de effenaar of evenaar.
Een hulpmiddel om de draden van de ketting regelmatig te verdelen over de hele breedte.
En natuurlijk zit, bij controle, één bundel verdraaid en natuurlijk is dat die in het midden.
Dus een aantal wegschuiven en heel voorzichtig de verkeerde omdraaien, dan de andere weer terug plaatsen.
Nu zit het allemaal op de goede plaats, nu volgt het doorhalen door de hevels. 480 draden.....