Blog van hans

3 juli 2025 snikheet

Het kunnen zo maar de heetste dagen van het jaar zijn of worden. Temperatuur boven 30 graden, geen druppel regen, slinkende vijver, dagelijks planten en bloemen drenken, het houdt niet op.
En uitgerekend die dagen hadden wij gereserveerd om een paar door te brengen in Drente, in Assen. Ons onderkomen, de bonte wever, wordt in allerlei reclames aanbevolen en geroemd om de vele ontspanningsmogelijkheden die geboden worden. Zwembaden, sauna, allerlei caféspelletjes, volop plezier voor kinderen, fiets- en wandelmogelijkheden, vanuit het hotel en routes die elders starten.

Als we de kamer binnen stappen zijn we aangenaam verrast! Een kamer voor vier volwassenen, echte bedden en dan ook nog voldoende ruimte. Badkamer met inloopdouche, toilet.
Dan wil je toch de omgeving eens verkennen. Uit het hotel naar links steek je de verkeersweg over en belandt in een parkachtig aangelegde tuin, met banken.
Het provinciehuis.
Met een groot beeld van Arthur Sproncken, een kolossaal paard bereden door een amazone. Het geheel zeker een meter of vier hoog. 
 

 

Terug in De Bonte Wever zoeken we het restaurant, we kunnen kiezen waar we willen zitten.
En dan bekijken we wat all inclusive te bieden heeft. Dat is niet gering. Een aantal eilandjes waar bakken met velerlei gerechten koud of warm gehouden worden. Niet van die lange rijen, geen aansluiten achteraan, gewoon kijken wat is er allemaal en kies daar wat je eten wil. Heel rustig. De gasten zijn van allerlei leeftijd, jong en oud, groot en klein, grijs of kaal, en overwegend korte broeken. T-shirts in  varianten in kleur en patronen, met of zonder mouw, zelfs in onderhemd. Een leeg bord wordt snel afgeruimd, elke nieuwe keuze gaat op een nieuw bordje. Wel zo smakelijk.
Drank kun je halen aan de toog, hier is ook weer een grote keuze. Ook licht-alcoholisch.
Het dessert laat je kiezen uit kwark, yoghurt, ijs, mousse of je neemt gebak met een koffie als afsluiter. Of van alles een lepeltje. En dan is er ook nog fruit.

28 juni 2025 weven

Categorie: 

En nu ben ik al bezig met het volgende project.
De gordijnen op onze slaapkamer zijn toe aan vervanging. Verkleuringen , sleetse plekken, niet meer wasbaar, en een voorraad garen dat geschikt is voor een nieuwe versie.
Het worden lichtere kleuren, met een enkel accent in de ketting. Voor zover ik het nu overzie kies ik voor een terugkerende gelijkzijdige keper, 2/2, met 8 draden op een centimeter.
Het te gebruiken materiaal is hetzelfde als wat er nu hangt, cottoline van Venne bv.
Omdat ik een ruim gordijn wil hebben weef ik zo'n 30 - 32 meter, ongeveer 92 -95 cm breed. Van muur tot muur, van plafond tot net boven de bodem.
Mijn Belgische connectie heeft een mankement hersteld, nu kan ik de ketting scheren in delen. 
Ik ga geen ketting scheren op de scheerplank, maar draai ze nu direct op de kettingboom. Stap voor stap, 2 centimeter breed. 
Alle garen is al opgerold op klossen.
Met hulp van de spanningbox leid ik het garen gelijkmatig op de kettingboom, 31 rondjes over 2 cm!
Een hele klus, vooral omdat het tellen van de rondjes wel eens wil haperen, een overslag, of, erger, een deurbel of telefoon die stoort. 
"Waar was ik ook al weer? 26?, 29?,"  niks vervelender dan dat.
Als de telefoon niet opgepakt wordt, dan ben ik bezig!
 

28 juni wade

 Alle toegestane draadjes zijn ingestopt, andere "missers" blijven gehandhaafd op uitdrukkelijk "bevel" van mijn klant. Dit is dan de wade in volle lengte uitgerold. Er moesten wat stoelen aan de kant, maar toen was er voldoende ruimte om dit overzicht te krijgen. Het bonte deel staat symbool voor alle goede dingen die in het leven voorbij kwamen. Dit deel  wordt zó op het lichaam geplaatst dat het rondom het hart een plek vindt. Onzichtbaar voor de aanwezigen, verborgen onder de zwarte zijde van de wade. 
"Dit zijn mijn herinneringen, die ik meeneem."

26 juni 2025 gedenkwaardig

Een gewone donderdag, niet echt voor ons. Vier en vijftig jaar geleden beloofden we elkaar trouw, elkaar te steunen "for better and for worse", lief en leed te delen, 
kortom,
26 juni is onze trouwdag. 
En in die tijd was je trouwdag de dag dat je "voor de kerk" beloofde samen te zijn en te blijven, dat je beloofde de ander trouw te blijven.
Dat gebeurde dan in de kerk onder het toeziend oog van de dienstdoende priester, tegen wie jouw antwoord luidde: " Dat beloof ik."
Wat die belofte inhield was onmogelijk te overzien of er een idee van te hebben.
Het was wel het moment dat je vanaf die dag het bed mocht delen.
Een volkse zegswijze was: "Eerst voor de wet, dan voor het bed."
Welnu, vandaag 54 jaar geleden was dan de kerkelijke inzegening van onze verbinding, de wettelijke was al een half jaar eerder gebeurd.
Dat was een formele handeling, die nauwelijks aandacht kreeg. Het was vooral belasting-technisch interessant, je kon dan, als getrouwd gedurende het hele jaar, belasting terugvragen. 
En dat hielp financieel enorm als je je gezamenlijke nest ging inrichten.
Wij verdienden allebei al een paar jaar, hadden dus ook aardig kunnen sparen en konden ons navenant inrichten. 
Bovendien hadden we de gelegenheid om een nog te bouwen huis te kopen, waarbij wat steun van onze ouders heel welkom was.

Onze bruiloft was op onze eigen wens bescheiden. Geen feestavond, geen orkest, geen onnozele spelletjes tijdens het dansen, geen koud buffet voor 160 man!
De beide gezinnen en de getuigen, meer was het gezelschap niet waarmee we op kasteel Hoensbroek de bruiloft vierden met een meer of minder gezellig diner.
Om even voor elf in de avond zwaaiden we de gasten uit, ja, en toen stonden we er alleen voor.
Nu mocht "het", geen bezorgde ouders die streng er op letten of we niet over de schreef gingen.
Pas een dag of twee, drie later gingen we op bruidsreis, per vliegtuig, naar Lanzarote, één van de Canarische eilanden.

 

16 juni 2025 wade

Het grootste deel van de afwerking zit er op.
Aan beide einden zijn de franjes gedraaid en op "bevel" van mijn klant niet afgewerkt. 
Op de foto's diverse bewerkingen van het draaien van de franjes.
     draaien, knoopje leggen, klaar.

 

14 juni 2025 wade

Categorie: 

De Belgische vakman is geweest. De problemen zijn opgelost.
De werkzaamheden verliepen spoedig en zonder echte obstakels. 
Zoals steeds is hij vriendelijk, correct, een taalgebruik om van te smullen. 
Hij spreekt mij steeds aan met "U", noemt me wel bij naam, zoals ik hem met "jij" en voornaam aanspreek.
En dat gaat moeiteloos.
Hij heeft een uur of twee nodig om alle herstellingen te doen, wil dan niet langer blijven, er is nog een werk dat wacht.
Ik vraag hem nog of ik bij een eventuele verhuizing een beroep op hem kan doen, met demontage en opnieuw opbouwen elders.
Hij knikt terwijl ik spreek al instemmend: "Dat is geen probleem!". 
En ik vind dat een geruststellende gedachte.

9 juni 2025 wade

En zaterdag was het dan eindelijk zover.

De wade wordt van de doekboom gerold nadat het uiteinde losgeknipt is van de kettingboom. Mijn gast is nerveus, een beetje gespannen, want dit is de eerste keer dat de wade in zijn geheel zichrbaar is, zij toont zich voor een select publiek in volle glorie.
In oktober 2024 ben ik begonnen aan deze opdracht, niet wetende wat er zou komen, ongewis over het verloop, min of meer een sprong in het diepe.
Gewapend met een wijnkoeler, een fles champagne, een boeket Pinksterbloemen in de geschatte kleur van de binnenkant van de wade staat mijn klant voor de deur. 
"Ja, want dit is toch hét moment, nu gaat het gebeuren, we gaan het zien. Ik ben zó benieuwd."
En niet de enige, het is voor iedereen voor het eerst dat we het resultaat onder ogen krijgen.

We gaan naar boven. Het getouw is vrijgemaakt van alles wat normaal opgestapeld her en der in dozen en kratjes onder handbereik ligt.
Ik geef wat aanwijzigingen, ook aan mijn betere helft. Zij maakt wat filmpjes van het proces.
Gast krijgt een schaar en de eerste draden worden doorgeknipt.
"Kan er niks fout gaan? Stel je voor!"
"Knip rustig verder, er kan niets gebeuren."
"Ja, je weet maar nooit!"
"Knip."
De laatste draden, ik vang de aanknoopstang op. We lopen naar de voorkant van het getouw. 
"Nu trek je rustig het hele werk naar je toe. Hou het in de volle breedte en vouw op als je niet verder kunt."
Dat gaat heel behoorlijk, bij elke draai knarst een metalen "ding" over ander metaal, met een snerpende kreet. Het wordt een heel pak.
"En nu?"
"Leg het hele pak maar op de grijze doek. Ja, en nu gaan we aan deze kant de aangeknoopte draden van de stang schuiven." Dat doen we met z'n tweeën met wat gewriemel schuiven de knopen van de aanbindstang. Het resultaat volgt snel, het pak weefsel ligt op het grijze doek. Ik buig naar voren, pak het hele werk op en overhandig het aan mijn klant. Die kjikt, streelt, voelt en zegt even niets. 
"Dank je wel, Hans. het voelt lekker aan. Wat een gewicht en wat een werk."

Om de lap in zijn geheel te zien gaan we naar de overloop en slaapkamer. Het is een hele lengte, niet echt te schatten hoeveel meter. De zwarte kant toont zich nu, we zijn veel benieuwder naar de binnenkant.
Dus omdraaien.
"Wauw, echt heel mooi. Ik vind het echt bijzonder, heel mooi. Jullie ook?"
We kunnen niet anders dan beamen. 
"Ja, het ziet er heel fraai uit. Ook de vele kleuren die de ups and downs in je leven symboliseren doen het goed. En het is ook voldoende lang om er in íngewikkeld te worden."
"Je krijgt hem niet mee, nu ga ik van de resten ketting franjes draaien, zo gaat niets verloren."
 Opgestapeld, beide kanten zichtbaar, deels van franjes voorzien, één lange doek voor een hoger doel. Het volledig afwerken zal nog enige tijd kosten.
"Maar het mag niet te netjes worden, er mag gerust een fout zichtbaar zijn. Het leven is niet foutloos!"

Tiny rolt het doek op, we gaan naar beneden, de lunch wacht.
Om het moment te vieren, maken we de Champagne open, schenken in, klinken op het resultaat en wensen ons alle goeds.
En nemen een slok.
Proost, op het leven. 

5 juni 2025 wade

Categorie: 

Woensdag 4 juni 11.58 uur.
De laatste inslag wordt gemaakt!
De opdracht is tot een goed einde gebracht.
En, hoe wonderlijk, de laatste 30 cm weefden als vanzelf, zonder enige fout of hapering.
De kettingdraden gingen niet lubberen, er bleven geen schachten achter, alsof er niets mis kon gaan.
Ik heb direct een bericht met foto naar mijn opdrachtgever gestuurd. 
Een entthousiast antwoord kwam terug.
We hebben afgesproken om zaterdag officieel de draden door te knippen. En dat wordt dan de handeling van de ... juist!
De spanning is van het getouw gehaald, het doek kan "ontspannen".
  Twee lege of bijna lege spoelen rusten op het geweven doek.

2 juni 2026 weven, wade, crematorium

Het kwam alledrie voorbij vandaag.
We waren vroeg op, een onrustige nacht met meerdere sanitaire stops.
Kan, met 83 jaar.
De dag was verdeeld in twee, drie delen. Een ochtend zonder veel omhanden te hebben. Na wat huishoudelijk werk heb ik het getouw ingeschakeld en weefde zes keer  het rapport, goed voor 120 inslagen.
De middaguren werden besteed aan het bijwonen van een crematieplechtigheid, weer in het crematorium waar ik gedemonstreerd heb tijdens de open dagen, wat jaren geleden.
Nu woonden we de uitvaart van een zus van mijn zwager bij. Het was werkelijk op het nippertje, de laatsten die naar binnen liepen waren wij! Er was geen enkele plaats meer vrij. maar de medewerkers brachten stoelen en een bank naar binnen. Dat was heel goed zitten.
Het betekende dat we na de afscheidsdienst als eersten langs de kist konden lopen om even stil te staan bij de overledene. 
's Morgens weef je aan een wade, de laatste  centimeters, een paar uur later zit je in een uitvaartdienst.
Zij was een plezante tante, altijd goed voor een opgewekt praatje, intelligent, grappig, vol belangstelling voor wat er maar voorbij komt.
Er was veel belangstelling.

1 juni 2025 weven

Bericht van de Belgische connectie! Hij komt a.s. dinsdag, na Pinksteren, om enkele problemen op te lossen.
Nu is het zaak dat ik vóór die tijd de wade tot het einde toe geweven heb. En zoals het er nu uitziet gaat dat lukken.
Het zou mooi zijn om de laatste inslag met enig feestelijk vertoon af te maken. Om dan de spanning van het weefsel te halen en aan de achterkant van de ketting de schaar in de lap te zetten.
Wat dan volgt is het afwerken van de ketting. De resterende draden worden verwerkt in gedraaide franjes, afgezet met een knoop. En dat gebeurt dan aan voor- en achterkant.
Hier en daar stop ik dan nog wat losse draadjes in.
Nog enkele foto's en dan, ja, dat was het dan!

Pagina's