Blog van hans

Het zou er bijna bij vergeten worden, ik zit ook nog veelvuldig aan het getouw.
Een weekend in Haarlem, met een expositie: "De mannen van Michelangelo" belette me om verder te werken aan onze nieuwe gordijnen.
Maar ik ben nu wel de 9 meter grens gepasseerd!

Het was gisteren wel een uitgelezen dag om het graf van mijn ouders te verzorgen en te sieren met een bloemstuk.
Druilerige regen, modderige paden op het kerkhof, hier en daar iemand die met hetzelfde werk bezig is.
"Onze" bloemenzaak is in andere handen overgegaan. Niks mis mee, maar het bloemstuk dat we vorige jaren bestelden was wel heel anders dan dat vandaag.
De poetsbeurt van dit jaar had weinig zin, nauwelijks schoongemaakt en regenvrij, vielen de onophoudeijke druppels op het graf. 
Nou ja.
De intentie is goed. 
We blijven niet langer dan noodzakelijk is, het is echt Allerheiligen- Allerzielenweer.
Met een foto maak ik de andere familieleden deelgenot van de "inspanningen" die we verricht hebben.

Het is alweer maandag, ik kan blijven herhalen dat de dagen en weken vorbij vliegen.
De reünie van jaargang '67 was wel een heel ontspannen en gezellige midag. Heftige knuffels, attenties voor gastvrouw en gastheer, iedereen was enthousiast om de anderen weer te zien en te spreken.
Áls je aan de beurt kwam!
Aan tafel gingen de anekdotes en herinneringen over reizen en leraressen, foto's en verhalen geanimeerd verder. En, zoals dat gaat als je vijf oud-juffen bij elkaar zet, rectificaties en "rooie potloden" werden niet gespaard.
Wat de kok op tafel zette werd met veel plezier verorberd.
Vanaf de bruschette tot en met de crumble met appel en rood fruit werd de kookkunde alle eer aangedaan.
Jammer dat de saus bij de zalm veel te gezouten was. Dat krijg je als je een keer uit een flesje put en niet zelf aan de slag gaat.
                                                                            

Gisteren, zondag was een dag met veel wisselend weer. Die dag heb ik besteed aan de nieuwe gordijnen die in de maak zijn.
Tot nu toe heb ik vijf meter geweven.  Om zelf een idee te krijgen hoeveel tijd  het project gaat kosten, per uur weef ik ongeveer 40 centimeter. Dan moet er niet te veel openthoud zijn, of draadbreuk, nieuwe voorraad opwinden op spoeltjes.
Het gaat wel mooi worden, verwacht ik.

Eerst hebben een hele tijd wakker gelegen, vanmorgen, om dan weer in slaap te sukkelen, om dan tenslotte rond negen uur op te staan.
Het was al tien uur toen we aan het ontbijt zaten.
Het aankomend festijn van de reünie aan het eind van de week was voorwerp van overleg. Vannacht had ik al happen bedacht, 
en wat er nodig zal zijn.
Het betreft de jaarlijkse bijeenkomst van vijf kweekdames, die in 1967 slaagden aan de zeer katholieke kweekschool "Maria Immaculata" in Heerlen.
De regerende nonnen hoopten dat zij even "Immaculata" zouden blijven, helaas, diverse heren staken daar een stokje voor!
Hun stokje!
De reünie is steeds gepland op de laatste vrijdag van oktober. Vaak in Maastricht, in Sittard, Den Bosch, allerlei kwalen beperken de daden, een wandelingetje, en bezichtiging, tot een minieme actie.
Dit jaar werd het zó moeilijk om elkaar te treffen, wij, mijn andere helft en ik, hebben de gasten bij ons uitgenodigd voor een lunch.
Het werd met alle handen aangegrepen. 

Na de eerste ideëen is Tiny aan de slag gegaan in de bieb, de kamer die we benutten als opslag voor de boeken.
De bovenste planken moesten leeggeruimd worden, dan afgestoft, vervolgens met een speciale doek nabehandeld.

Herinnering aan een textielreis in Engeland, we bezochten Castle of Chatworst, kwam boven drijven.
Eigenlijk was het landgoed gesloten in die tijd van het jaar, december, maar iedere gast is welkom, de kassa moet rinkelen.
In die maanden was groot onderhoud in het kasteel. Het meest indrukwekkend was de bibliotheek: 10- à 15000 in leer gebonden boeken kregen een voor een een beurt.
Een vlijtige lakei nam één boek uit het rek, wreef met een geprepareerde doek voor- en achterkant zorgvuldig het leer in.
En zette het boek terug in de rij. En dat x1000 keer!

Zomaar op de bijna bovenste tree van de ladder is voor haar net een tree te hoog-tevrees. Dat deel heb ik daarom overgenomen.
Terwijl zij de boeken afstofte kon ik aan het werk op het getouw, om door te werken aan de gordijnen.
Ik werd onderbroken als de planken schoon waren, de boeken gekuist en herplaatst konden worden.

De herfst met zijn nare gewoonte om de bomen te ontkleden na ze eerst in fraaie kleuren gekleed te hebben, levert veel extra tuinwerk op. Zo'n beetje iedere dag loop ik door de achtertuin om eventuele walnoten te zoeken en te rapen. De opbrengst is zeer zchaars dit jaar. De grote boom in de wei levert nauwelijks nog wat op, nu al voor het derde jaar, de andere, bij de vijver, levert in vergelijk met vorige oogsten een zeer schamel resultaat. Maar je moet toch speurend de hele tuin doorspitten! 
Na enkele dagen en een nacht met harde wind en regenbuien had ik een container vol!!. 
Dan waren er weer enkele artsenbezoeken aan de orde. 
Een nieuwe leesbril, 
Nieuwe hoorapparaten, 
Bloedprikken,
Consult bij de huisarts,
Consult bij de reumatoloog.Verder vergaat de tijd met boodschappen, een praatje op de markt met een oude bekende, 
en, inderdaad, tussendoor ook nog verder werken aan de gordijnstof. Ben door de 3 meter grens gegaan.
Ik hoef nog maar ongeveer 30 meter, dat schiet dus lekker op!

Bezoek bij de audicien leverde een nogal teleurstellend resultaat op! De trilharen in het slakkenhuis verharden stilaan, ik weet niet in welk tempo, maar uiteindelijk blijft niets anders over dan totale doofheid. Dat beeld is me al enkele jaren geleden voorspeld, het komt hard aan. Zonder hoorapparaten hoor ik aan de ene kant nog 20%, aan de andere nog 25%. Daar wordt je niet echt vrolijk van. Met hulpmiddelen zal het wel meer "luistergenot" opleveren, het blijft behelpen. De audicienne legde uit dat de nieuwe generatie apparaten heel wat meer kunnen dan die ik nu nog gebruik. Tegen het einde van de maand kan ik proefondervindelijk ervaren hoeveel meer.
Ik begrijp niet helemaal hoe het in elkaar zit. Als we na de fitness koffie drinken met een groep deelnemers moet ik vaak mijn oren dichtstoppen om het volume te temperen.
We hebben een paar zeer luidruchtige sporters die vooral boven alles en iedereen uit willen komen. Niet te verdragen.
Het schuiven met stoelen over de stenen vloer, niet te harden.
Het imiteren van de blèrende prinsjes en prinsesjes, wat een herrie.
Heel vaak laat ik de (h)oorbellen uit, met het gevolg dat ik in een wolkige bubbel zit en nauwelijks volg wat er besproken wordt.

En ondertussen zit ik toch geregeld achter het getouw, het werk gaat door. Een groter vlak toont de patronen die geweven worden, het ziet er goed uit. Als het vandaag meezit ga ik over de 2 metergrens.
---
Het is16.45 uur, een Belg, Vermeersch?, is wereldkampioen gravelrijden, ze reden praktisch door de huiswei, vóór een Nederlander, Frits Biesterbos, op 38 seconden.
Geen kampioen, maar ik heb wel mijn doel bereikt, 2.20 meter geweven gordijn!
 

Nu alle problemen opgelost zijn kan ik eindelijk "meters maken". Voorlopig nog decimeters, maar toch. 
Vanmorgen heb ik 40 cm geweven, foto's gemaakt en een verjaardagskaart in elkaar geknutseld.
Een mens moet toch wat. Tot nu toe heeft het geregend, op dit moment schijnt de zon.
Een paar foto's.
  

En zo liep de ene maand over in de volgende. Alweer oktober.
En na alle tegenvallers en goed-kunnen-doorwerken-momenten was ik eindelijk zo ver dat ik echt aan weven toe kwam.
Helaas.
Na een centimeter of 8 - 9 weer een kink in de kabel!
Het euvel dat al eerder opspeelde, maar verholpen was door de Vlaamse connectie, begon opnieuw roet in het eten te gooien.
Spontaan slaat het programma een slag over en steeds als schacht 11 meespeelt. 
Wat voor oplossing?
De zelfkanten zijn op schacht 10 en 11 ingeregen. Het weefsel zelf is gelukkig niet de dupe van het mankement. 
De zelfkanten uit het weefsel gehaald en weer opnieuw ingeregen op schacht 12 en 13.
En nu moet ik controleren of het allemaal geholpen heeft.
 

En vandaag heb ik het proeflapje weer uitgehaald om niet een halve meter ketting verloren te laten gaan.

Het doorhalen door het riet verloopt spoedig. Ik heb een strook van 15 cm aangebonden, programma ingetoetst, en een proeflapje geweven.