Weblog

Helaas schiet het met het nieuwe garen niet zo snel op als ik gehoopt had. Daarom heb ik maar een nieuwe ketting geschoren met bestaand materiaal uit de voorraad. Die voorraad lijkt nauwelijks te slinken, terwijl ik toch heel wat lege klosjes heb verzameld om te retourneren bij een volgend bezoek aan de garenwinkel. Van acht klosjes verschillende kleuren katoen van gelijke dikte weef ik een shawl. Verdeeld over vier groepen kan ik vier verschillende bindingen programmeren en zo een gevarieerd weefsel maken in acht verschillende kleuren. Het leunt tegen de lap die ik weefde voor de Kerst- en Nieuwjaarskaarten van dit jaar.
Ik hou u op de hoogte.
    De achterkant van het getouw. De ketting is voor een deel opgeboomd, een deel is al door de hevels gehaald.
De voorkant. De draden die de ketting vormen zijn al voor een deel door de hevels gehaald en wachten nu op het doorhalen door de rietopeningen. Dat gebeurt pas als alle draden een plek hebben in een heveloogje.
Deze warboel wordt misschien vandaag al door de rietopeningen gehaald en aangebonden aan de doekboom. 

Op advies van de garenmeester heb ik tot eind januari gewacht met informeren naar de komst van het geverfde linnen waar ik al enige tijd op wacht. Het nieuws was nóg slechter! Het gaat zeker nog to eind februari duren, waarschijnlijk zelfs tot begin maart voordathet materiaal in de winkel ligt. Jammer, het is niet anders. Mijn"klant" is gelukkig heel geduldig. Nadat ik haar geïnformeerd had, kwam al gauw een geruststellend mailtje terug. Helemaal niet erg,ik heb alle tijd.

Ander nieuws van een heel ander front is de wever die in Suriname aan het werk is. Zo af en toe krijg ik een app met een vraag of een foto of filmpje met een beschrijving van een probleem, of, "ik geloof dat ik nu toch iets fout gedaan heb." Controle op afstand toont dat het meestal wel meevalt, dat er wel verder gewerkt kan worden.Als hij weer terug in den lande is, wordt er een presentatie gegeven in een theater in Landgraaf, over het hele project,
over het resultaat en mogelijk ook over de beoordeling van het werkstuk. 
Ik wil daar wel naartoe gaan.
 Een fragment van het weefsel. De gebruikte materialen zijn vooral katoen en lianen die in de jungle te vinden zijn.Het gaat om wilde katoen, die helemaal ontpit moet worden, gekamd en gedraaid wordt om als een soort lont in de gespannen ketting verweven te worden. Verder gebruikt hij repen gescheurd stof met de sprekende kleurenrijkdom van het land.

Dwalend door Oberstdorf neem je wel eens een zijstraat, die niet zo frequent belopen worden door de talloze dagjesmensen die een dag spenderen in het bekende vakantieoord.
Op zoek naar een onderkomen, vooral als je niet gereserveerd hebt, loop je ook door de buitenwijkjes van het stadje, zelfs de meest zuidelijke stad van Duitsland, "und in Bayern!".
Je komt wat dichterbij, ziet een open staldeur, en voor het bouwwerk ligt, bijna op de stoep, de mesthoop, die uit de stal naar buiten is vervoerd.
Vroeger heel gewoon, nu bijna een bezienswaardigheid.
Om duidelijkheid te verschaffen wijst een pijl naar rechts. Dit is niet de huisdeur van Gästehaus Martina, die ligt verderop. 

Zoals iedere vakantie worden er wat foto's gemaakt. niets opzienbarends, gewoon een leuke plek, mooi licht,meer niet.
      
 

<p>Een week vakantie op ons "huisadres" in Mittelberg gaat steeds snel voorbij. Voor je het weet zit je weer in de trein die je naar het noorden vervoert. Max, de baas van Alte Krone, is steeds zo vriendelijk om ons naar het station in Oberstdorf te brengen. Hij doet dat al menig jaar, even vriendelijk en behulpzaam als altijd. Het is een extra service die we krijgen. Het scheelt een hoop tijd in vergelijking met vervoer per bus.
Het was een leuke week. Bekende plekken werden aangedaan, eetcafé Hirsch'Eck werd bezocht, ze bakken fantastische Flammkuchen, voldoende voor een dubbele lunch.

Terwijl we 13 januari richting Kleinwalsertal reden, we wilden weer wat sneeuw "schnuppern", kreeg Limburg eveneens de volle laag. Op sommige plaatsen zo'n 20 cm!
De krant stond vol met sfeervolle foto's van sleeënde, wandelende, langlaufende sneeuwgenieters. Het ziet er heel mooi uit. Per trein verliep de reis voorspoedig. Groot geluk dat de staking in Duitsland vrijdagavond afliep. Zaterdagmorgen was de dienstregeling weer gewoon. Rond vijf uur in de middag waren we in de "Alte Krone", en werden welkom geheten door het vaste personeel.
Een uurtje later zaten we aan tafel en genoten we een Italiaans getint menu.
De week verliep rustig. Alle soorten weer kwamen langs. Regen, volop zon, sneeuw, snijdende wind. desondanks hebben we toch een paar flinke wandelingen gemaakt. 
 

Ja, het gaat wel over weven, maar niet over mijn werk of getouw.
Het gaat over de jonge kunstenmaker, die ondertussen in Suriname vertowft en met mijn "lessen" aan de slag is gegaan in de jungle!
Een filmpje toont een best wel professioneel weefraamwerk op. Hij heeft probleem met het op spanning krijgen van de ketting.
Ik stuurde een suggestie, maar die was niet uitvoerbaar. Het raamwerk staat binnen en boren in de vloer is zelfs in de jungle een stap te veel!
Daarom maar een andere mogelijkheid bedacht. Daarna heb ik niets meer gehoord.

Gisteravond was mijn onvolprezen neef van onder in Grijzegrubben met zijn lieve echtgenote op bezoek bij ons.
De reden was de zoveelste keer dat ik hem om hulp moest vragen. Meestal iets met de PC, nu ging het ook om een ander probleem.
Al een tijd geleden was in het weefgetouw een plastic stripje afgebroken. Dat betekende dat ik schacht 14 niet meer kan gebruiken, die schacht werd niet meer aangestuurd door de electronica.
Eerst heb ik gemaild met de hulplijn in Gent, de man die al vaker hier was om een of ander op te knappen. Hij leverde de plastic plaatjes die nodig zijn om een schacht te laten werken.
De demontage verliep zonder probleem, de montage van een nieuwe strip was moeilijker. Piepkleine "vijzen" wilden niet zonder meer terug in de houder. Tot overmaat van ramp viel het boutje op de grond, dacht ik, maar niet te vinden. Na heel lang zoeken vond ik het eindelijk terug....niet op de grond, maar in het mechaniek dat op en neer gaat bij het weven!
Het probleem om de juiste plek te vinden ligt aan mijn linkeroog. Na de infarct is dat heel duidelijk minder functioneel te noemen. 
En toen het schroefje de tweede keer uit mijn vingers glipte heb ik niet meer geprobeerd, maar een S.O.S. mail naar neef gestuurd.
Gisteravond had hij tijd.
Betere motoriek, goed inzicht van wat te doen staat, maar het duurde toch nog even voordat alles weer op de plaats gezet kon worden.
Het probleem?
Het boutje was afgezaagd, zodat het uitstekend uiteinde niet in de weg zat voor de volgende schacht.
Een braampje vertikte het om moeiteloos in de behuizing gedraaid te worden.
Maar het lukte! Geduld werd beloond.
We hebben proefgedraaid, alles werkt weer als vanouds.
Als nu het zwarte linnen geleverd wordt kan ik weer aan de slag.
Neef, bedankt!

De spinningruimte is tot op de laatste fiets bezet! Het gonst al een paar weken rond: hij heeft een les van 90 minuten in elkaar "geknutseld", aldus zijn eigen woorden.
Dus er zijn wel wat extra deelnemers die een plek gereserveerd hebben, benieuwd naar wat ons en hen te wachten staat. De veteranen weten wel zo'n beetje wat komen gaat, stoempeh, danseh op de pedaleh, ff prikkeleh,
en mooi gelijkmatig trekkeh en duweh in een rustige cadans. En rústig is dan bij andere spinningmasters geven wat je in je hebt! 
Enfin...
"Goedenavond beste mensen, wat heb ik voor jullie in mekaar geknutseld? Fietseh op muziek." Dan volgt een korte samenvatting van wat de les zal bieden. "De eerste berg op, ff vlammeh naar de volgende berg op, ff vlammeh naar bergje twee, omhoog, weer ff vlammeh naar berg nummer drie. Dan een paar minuten rust, dan de vierde berg op naar de finish. Stelt niks voor."
Maar dan zijn we wel anderhalf uur verder.

Spring maar achterop bij mij!

We gaan van start. De muziek is een samenstelling van een 50-tal klassiekers uit de 80-er jaren, toen muziek nog muziek was. Drumstel, gitaren, strijkers, ook al wat electronisch geweld, koortje, maar te behappen.
Zelfs een paar ijzersterke Duitse nummers zijn in de selectie opgenomen.
Warming up, vlammeh. bergop en dat drie keer. Voor je het beseft ben je al een uur verder! Meestal een teken dat het goed in mekaar steekt. Dan een paar minuten tijd om "zweetdruppeltjes te vegeh, te drinkeh", en weer verder.
Nog een half uur te gaan. Er zijn keuzemomenten, "vrije klim", er zijn stukken dat we achter de leider aan moeteh!
Geen probleem. Het loopt lekker. En het loopt naar het einde.
"Ik zie de finish liggeh, nog ff!"
"Een halve minuut, kom op!"
"Ik tel af, drie, twee, één..!"
"...en rust! Compliment mensen!"
Hier een zucht, daar een poehhh, nog een hèhē!!, tjonge, jonge!, geschafft!"
Dat laatste ter ere van de Duitstalige nummers.
Cooling down en dan komen de reacties los.
"Lekker gefietst!"
Wonderlijk hoe snel de drukte overgaat in het rustmoment van rekkeh en strekkeh.
Het was een heel goeie.
Dankeh!!

Het laatste stukje van kerstmis 2023 verloopt hier in huis in alle rust. Omdat het vandaag een wonderwel mooie dag is, hebben we gekozen voor een wandeling naar het dorp,
Een paar nagekomen kaarten moesten beantwoord worden, enkele noodzakelijke boodschappen hadden we nodig en dat deden we te voet.
Het was een aangename onderbreking van enkele dagen vooral binnen zitten. Onafgebroken regen hield ons binnen. 
Vanavond bereid ik het tweede "kerstmaal", al even eenvoudig als het eerste. 
En dan tellen we af naar oudjaar!
 Nog een paar dagen en dan is het feest van licht en donker weer voorbij.