Weblog

Het weven van het proeflapje gaat niet veel sneller dan een trage slak op jacht naar een manke duizendpoot!
Maar het resultaat is wel wat ik verwacht had. 
Dat geeft de burger moed.
 De ware grootte meet 15cm x 14 cm! Op zo'n klein stukje zijn dat 210 cm2, waarbij elk blokje een andere kleur krijgt door het mengen van de garens.
 

Het heeft een tijd geduurd, maar vanmiddag heb ik dan eindelijk het dubbelweefsel geprogrammeerd en de eerste blokjes geweven.
Ik zie geen fouten!

Toen we de auto geparkeerd hadden, even buiten het centrum, was mijn eerste gewaarwording: wat ben ik hier al lang niet meer geweest! Ik zal niet zeggen, Jáááren!, maar het scheelt niet veel. Natuurlijk de beperkingen van corona, maar ook grieperigheden, het gedoe met mijn linkeroog, beperkingen vanwege rug en heup, gelukkig ook vakantie in Kleinwalsertal, en de ouderdomskwaaltjes die hardnekkig bij ons beiden de kop opsteken. Maar nu waren er diverse redenen om weer eens naar Maastricht te gaan. 
Boekenweek. Dat moet je beleven in de boekhandel Dominicaan, voor velen de mooiste boekhandel wereldwijd, gevestigd in een oude kerk.
Dan was er in Bonnefantenmuseum De Vaandeldrager op tournee, een werk van Rembrandt, aangekocht en nu door het land op reis om zoveel mogelijk mensen de kans te geven het werk te zien en te bewonderen.
Dat alleen was al de moeite waard.
  bewondering op eerbiedige afstand

Zondag, een lunch in waarschijnlijk het meest rumoerige café met die naam, van de stad, in Wijck, de hippe stationswijk van Maastricht. Vooral met hoorapparaten bijna niet te volharden. Gelukkig was de Spaanse tortilla heel smakelijk.
Onderweg naar de parkeerplaats kochten we twee gebakjes bij A piece of cake om thuis te nuttigen bij een eigen tas koffie. Heel lekker, maar niet voor elke dag.
Al met al was het een geslaagde dag bij goed weer, gezellige drukte en allerlei variatie in wat er te doen was.
Natuurlijk sloegen we de Onze Lieve Vrouwekapel niet over.
Zonder bezoek daar zijn we niet in Maastricht geweest.

Als het opzetten van een nieuwe ketting op het getouw zo snel zou verlopen als de dagen van een week,
dan zou het proefweefsel over 24 schachten al zeker op de helft zijn.
Niets van dat alles.
Een hinderlijke spierblessure in de linkerheup dwingt me om " het rustig aan te doen!". Dat is het welgemeend advies
van de fysiotherapeut waar ik met de klacht op spreekuur ging. Waarschijnlijk heb ik te veel en te snel bergop gelopen.
Op de loopband in de fitness. Vooral het bergop lopen was niet zo verstandig. Maar zolang je niets merkt komt er 
al gauw een procentje meer helling bij! En combineer dat met een paar tienden snelheid meer,
nou, dan wil dit ouwe vel niet meer meewerken!
Lopen is prima, maar op effen oppervlak, bij een matige snelheid.
En drie keer daags wat rek- en strekoefeningen. Al met al merk ik wel iets van verbetering.
Maar voorlopig geen spinning!

Voor menigeen zal dit koeterwaals klinken, abacadabra, maar het is toch echt de titel van een operette in het Nuther dialect uit de jaren '33- '34 van de vorige eeuw.
We hebben contact met een oud-Nuthenaar die zich bezig houdt met het verzamelen en archiveren van foto's en documenten uit vroeger jaren.
En die hebben dan betrekking op Nuth.
In de genoemde jaren werd door een aantal mensen het plan uitgevoerd om met groot gezelschap een operette te schrijven en de bijpassende muziek te componeren.
Dat laatste was de taak van de vader van mijn betere helft, Sjeng Dreessen.
Via allerlei wegen kwam onze kennis op ons pad, er was interesse om deze operette weer eens op te voeren.
Dat zou dan in 2027 moeten zijn, de harmonie bestaat dan 185 jaar, de toneelvereniging 85 jaar.
Wat wil het toeval?

Eén van de liedjes wordt gezongen door Martha, terwijl ze aan het spinnewiel zit en zingt, zoals gebruikelijk was tijdens het spinnen.
Ik heb nog steeds een rubriek gedichten, versjes en liedjes in deze site. En dit is daarom  een welkome aanvulling op het repertoire.
  
Overgenomen uit het oorspronkelijk tekstboekje, behorend bij de muziek.
 

Na een stevige verkoudheid met hevige hoofdpijn, een kop alsof hij in watten ingepakt was, kon ik donderdag al
de draad weer oppakken. Fitness, spinning en... bakken om te tracteren voor mijn gepasseerde verjaardag.
Ja, danke, danke, dat was maandag en de gewoonte is dan om pas ná de heuglijke dag,
ná de "inspanningen van de fitness", te trakteren. 
Volgens een aantal meeëters bak ik de lekkerste Linzer Torte in Nuth en omstreken.
Voor de andere traktaties deed ik een beroep op de lokale bakker.
Er werd stevig gebruik gemaakt van het gebodene.
En dat is ook de bedoeling!

We moeten sneller dan H.v.V doorgaan.
En ik was zó snel dat de masjien het niet bijhield. 
Wég!!
Alle redenen en smoezen die ik bedacht had, met één verkeerde klik opgelost.
Het dolend manneke heeft de weg gevonden. Abraham is ook thuis gekomen.
De ketting voor de proeflap van het dubbelweefsel is voor de helft door de hevels gehaald.
Met 10 draden op een cm vormen 2 x 150 draden toch maar een breedte van 15 cm!
Voor de tweede keer, zolang ik op dit getouw werk zijn alle 24 schachten in bedrijf.

   Als ik in tijdschriften, magazines of op filmpjes ateliers van wevers zie, dan staan er steeds rekken vol met klossen garens in alle mogelijke kleuren en kwaliteiten. een uitnodiging om weer opnieuw dat hele proces van kiezen, plannen, rekenen, ketting scheren, opbomen, doorhalen, aanbinden te doorlopen. Het is steeds hetzelfde, maar steeds anders. Elke lap die uit je getouw rolt is een uniek stuk doek, nog nooit eerder te zien geweest.
Dat is de aanleiding om mijn kast een keer intensief te sorteren, op te ruimen en weer terug te zetten. Om dat werk goed en grondig te doen kan ik maar één iemand vragen: mijn betere helft! Vol overgave stort zij zich op de hele voorraad en begint meteen te sorteren. "Eerst maar eens op kleur bij elkaar zetten."
De foto toont het resultaat. Dan de verschillende kwaliteiten soort bij soort groeperen. En zover zijn we nu.

Gisteren hadden we een afspraak bij de bronsgieter in Grathem. Mijn neef en nicht uit "GG ônger" pikten me op en samen reden we naar de afspraak.
We hadden twee beeldjes ingeleverd, die waren vandaag zo ver dat de finishing hand and touch voltrokken kon worden.
Alledrie erg benieuwd wat er geworden was van het origineel. De eerste blik was er een van grote verrassing.
Eigenlijk veel beter en mooier dan verwacht.
Het 50-jarig manneke was wonderlijk goed uit het gietproces gekomen, mijn model deed het voortreffelijk.
Het overleg met de gieter verliep zonder problemen, hij weet hoe hij de wensen kan afmaken en invullen.
Meer dan tevreden reden we naar huis.
Vandaag heb ik wat foto's gemaakt.
En een naam gegeven: DE WEG KWIJT.
 Omdat het beeld niet is vastgezet, kun je er alle kanten mee op.
Advies van de gieter: niet ronddraaien op de steen, til hem een beetje op. Anders krijg je op den duur een kras in de steen. Of je moet dat bewust kiezen als een effect van een dolende ziel. Wat ik daarmee doe moet nog groeien.
Voorlopig ben ik erg blij met het resultaat. 

Dat was de eerste opdracht die heel mooi uitgevoerd werd.
De tweede was een vervolg op een belangrijke verjaardag. Neef werd 50!
Op de ingepakte doos, mét cadeau, had ik van was een Abraham geplaatst. Gewoon een grapje.
Maar zo kwam ik niet weg. Neef wilde dit spektakelstuk vereeuwigen in brons! 
De afspraak werd gemaakt, de opdracht gegeven en gisteren ook afgehaald. Het hele proces herhaalde zich. Een steen uitgekozen en geplaatst.
 
 

Vanmorgen heb ik de laatste hand aan de shawl gelegd. Een zacht mild sopje om het weefsel nóg soepeler te maken.
En nu hangt ze te drogen. 
 Natuurlijk was het een behandeling op de hand. Even in het sop laten rusten, voorzichtig kneden, nog zorgvuldiger zo veel mogelijk sop eruit knijpen.
Schoon water in de teil, en weer opnieuw dopen en draaien. Weer uitknijpen, nieuw water en de hele procedure opnieuw. Voor de derde keer alle vocht uit het weefsel knijpen. Ondertussen liggen een paar handdoeken gereed om het geheel verder te drogen. Oprollen in de handdoeken, niet wringen, maar los schudden, de franjes ontwarren, en tenslotte op het droogrek ophangen.De laatste stap is laten drogen. Af en toe een keertje omdraaien, binnenste buiten en verder laten drogen.