Weblog

Bijna een maand verder.
Het gedoe met de ontwrichte schouder, een nieuwe leesbril, die noodzakelijk werd, en een paar weken vakantie, die heel goed verlopen is.
Vanaf dat we instapten in de automobiel, totdat we weer uitstapten op dezelfde oprit, verliep alles vlekkeloos.
En bij al die meer of minder noodzakelijke zaken bleef het weven liggen.
Maar nu heb ik het werk weer opgenomen.
De proeflap die nog steeds op het getouw stond heb ik afgeknipt! Het moment dat je voor- en achterkant kunt zien blijft bijzonder.
Zeker als je ziet dat er geen fouten geweven zijn.

Mijn eerste gedachte, als we voor boodschappen of bezoek buitenshuis gingen, was steeds: Wel even de lange broek aan!
Ik vond en vind het nog altijd geen gezicht. Twee van die ouwe , witte, gevlekte onderdanen aan het winkelend publiek tonen.
Nergens voor nodig, maar voor mij net een brug te ver. Als ik ze zie, vooral ook nog witte sokken en liefst een glimmend sportbroekje,
dan kijk ik snel weg. Ik wil het niet zien!
Nóg een stap verder.
Een mouwloos onderhemd, een pluk vochtig okselhaar links en rechts, en de bekroning vormt de harige onderbuik die over het broekje hangt.
In de ene hand het mobieltje, in de andere een blikje, de pet met de klep in de nek, jawel hoor!, vader gaat op stap.
Ik weet het, vooroordeel na vooroordeel, meegedragen vanuit de jeugd, het parool was: LUISTEREN. Dat past niet.
Vanmorgen had ik alle ingeprente vooroordelen overwonnen. Ik hield de Bermuda aan!
Wat denk je?
"Doe je geen lange broek aan? Dat doe je anders ook."
"Nou had ik me eindelijk over alles heengezet en dan vraag jij..."
Omdat het tropisch warm is, wilde ik dus zomers gekleed gaan.
En heb dat ook volgehouden.
Het viel niet op tussen het winkelend publiek.

Het is al 11 juni.
Een dag alleen maar binnen gezeten om de warmte enigszins te ontlopen. Maar vandaag waren we al vroeg op pad. Kwart voor negen ontmoetten we de eerste wandelaars, die al weer huiswaarts gingen. Een praatje, wat wonen we hier toch mooi, hopelijk nog heel wat jaren, en dan verder. De holle wegen bieden volop schaduw, in het open veld krijg je voldoende wind om het aangenaam te houden. 

Op "thermiek" is al heel wat activiteit, a.s. vrijdag gaat de start- en landingsbaan van MAA weer open. Dan moeten de hobbyisten weer ernstig rekening houden met echte toestellen. Het vakantieverkeer zal dan losbarsten.
Is het ook bij tijd en wijle gedaan met de rust.

Mijn grote hobby sukkelt op een zeer laag pitje. Na de stevige val in Maastricht, heb ik nog steeds veel last van de rechterschouder en -arm. Onverhoedse bewegingen, zwaar tillen, harken, vegen, allemaal handelingen die hun tol vragen.
De geschoren ketting ligt te wachten op verdere bewerking. Op advies van de f-peut laat ik spinning en extra training van de gekwetste delen achterwege. Jammer, maar ik merk wel dat rust goed doet. En daar troosten we ons dan maar mee.

 Je moet heel goed kijken om te zien dat de omgeving ietwat anders is dan de plek waar zij heel wat jaren doorgebracht heeft. Deze foto stuurden de nieuwe eigenaren toen het beeld geplaatst was. Daar staat ze mooi, ze heeft het goed getroffen, ik heb er vrede mee, ik ben blij voor hen.

Zaterdag kwamen enkele kennissen en familie op bezoek. Niet om "zo maar" een kopje koffie of thee te drinken. Het bezoek was al langer dan 10 jaar aankomend. 
Wat is het geval? Op één van de expodities die ik in het verleden had, stond ook "Female Buddha", een lijvige vrouwentorso die het hart van een bezoeker stal, zonder twijfel!
Zo nu en dan kreeg ik de vraag of "het" nog steeds te koop was. Dat bleef het. De wens om te kopen bleef eveneens.
En zaterdag was het zover. Met hulp van mijn buurman werd het in de auto geladen, nog eens zwaaien en dat was dat.
   Vanmorgen vroeg onze buurvrouw of ik haar miste. Ja, eigenlijk wel, het was toch heel vreemd om de lege plek te zien. Er staat nu een pot bloemen. Franse geranium!!  Maar ik weet dat de kopers erg blij zijn met hun beeld. En dat gun je ze van harte. Als je zó lang ermee bezig bent dan zal ze zeker een warme plek krijgen.

Ik wens hun veel plezier met de aanwinst.

  Ooit, ergens in de jaren '80 van de vorige eeuw maakte ik dit beeld van wat toen helemaal "Queen of Rock" genoemd werd.
Mijn tribute noemde ik s-Tina, spreek uit: Sjtiena!
Tina Turner, na een ongelukkige verbintenis met Ike Turner en scheiding verder gegaan met zijn naam en haar talent. 
Ze groeide uit tot een wereldster. Trok stadions vol, haar leven werd verfilmd, een musical beleefde vele uitvoeringen, een brok energie.
En nu kwam het overlijdensbericht. Zij is 83 geworden, overleed in Küssnacht in haar huis.

Eindelijk heb ik vanmiddag de laatste delen van de ketting geschoren. Het proeflapje staat nog op het getouw, daar moet nog even verder gewerkt worden. En dan begint het opbomen, door de hevels halen, in het riet schikken, aanbinden, controleren op fout-doorgehaalde draden, aanbinden (eventuele fouten), programmeren en " beginnen weven", zoals dat in Gent genoemd werd.
Zestig cm breed, tien draden per cm, in boven- en onderketting gaat het een heel karwei worden.
Ik hou u op de hoogte.

 Met stukjes en beetjes kan ik de ketting verder scheren. Krijg dan wel een kleine rekening te vereffenen maar dat weet ik van te voren. De buitenste ring is het tweede deel van de ketting. De combinaties van onder- en bovenketting zijn niet helemaal willekeurig, ze wijken wel af van het eerste deel. Dat zal duidelijker te zien zijn als de hele breedte op het getouw staat. Dat kost nog wel een paar dagen. 

 Het resultaat van een knutseluurtje door een handige klusser. De SOLAR-lamp lag al enige weken te wachten op montage. En gisteren had hij eindelijk tijd. Weliswaar tussen een paar andere werkzaamheden door, maar toen was het dan gefikst!
We hebben nog nooit zo verlangend uigekeken naar het duister worden als gisteravond. Glunderend staat mijn betere helft bij het stralend resultaat.
Dank je wel, klusmeneer.

 Dat ik weer op weg ben betekent dat de blessures aan schouder en bovenarm aardig herstellen. Helaas is het resultaat van de echo niet zo positief. Ernstige vormen van artrose , twee aan pezen, twee aan de botten. De fysiotherapeut heeft vanmorgen een klein uur uitleg gegeven van wat er allemaal mankeert. En hoe ik daar mee moet omgaan. Hij gaat aan de slag met een programma met oefeningen om de gewrichten zo veel mogelijk te verstevigen en te ontzien. Rekening houdend met mijn hobby's, die mede oorzaak kunnen zijn van de artrose.
We zullen zien.
Op de foto zie je een derde van een nieuwe ketting. De lengte is 3.70 meter. Het gaat een dubbelweefsel worden met 10 draden per cm. Het getoonde deel is 20 cm breed. De ene laag zijn 200 draden, het andere deel 400 draden. En dat bij de genoemde lengte levert een totaallengte op van 600 x 3.70 meter = 2120 meter materiaal in 20 kleuren en 2 kwaliteiten. Doorrekenend naar de volle breedte levert dat 6.360 meter garen op. 
En dan nog de inslag....

Om een uur of  één hadden we lang genoeg gekeken naar alle bombarie rond de kroning van Charles III en Camilla.
Een overdaad aan uniformen, paarden, royals, uitbundig verklede feestvierders, dagenlang al langs de route aan het kamperen.
Om een glimp op te vangen van de nieuw gekroonde koning en koningin van alle Britten.
Een ceremoniële dienst vol symboliek, historische kleding, geestelijkheid, het ging maar door en het ging maar door.
In de middag hadden we een bezoek aan een expositie gepland. Een goeie kennis tekent hyperrealistische portretten van dieren.
Ze gebruikt een foto als uitgangspunt, maar tekent nauwgezet op speciaal papier met krijt een portret.
Heel knap, met veel geduld.
En met een bijzonder resultaat.
Om de dag feestelijk af te sluiten gingen we naar een voor ons nieuwe eetgelegenheid, " Bie de Veldwachter" in Amstenrade.
Een heel prettige verrassing, qua inrichting, qua kwaliteit en bediening, qua sfeer.
Zeker de moeite waard om er terug te komen, ze hebben een uitgebreide kaart.
Een bekroning van een speciale dag.