Weblog

Jammer genoeg komen er geen gedichten meer binnen.
Zelf kom ik bijna niet aan zoeken toe.
Bij het doorlezen van de oude selectie heb ik iets gewijzigd.

Soms stond er in de kantlijn wel de schrijver vermeld, maar geen titel.
Dat werkt wat verwarrend. Als er geen titel is, heb ik de eerste regel gebruikt in die functie.

Veel leesplezier, het is heel leuk om al die gedichten en liedjes weer eens te lezen.
En ik blijf hopen op nieuw materiaal.

Vanmorgen ben ik gevorderd tot op de helft van het doorhalen. Het blijft moeizaam gaan. Vooral het steeds weer controleren of boven- en onderketting niet in elkaar haken.
Ik tel telkens 24 en 12 hevels af, zoveel als nodig zijn voor 1 cm ketting in beide lagen. Dan neem ik 1 pakketje draden, gesorteerd in de evenaar,
om dan vervolgens 2 draden in de bovenketting door te halen en dan 1 draad in de onderketting. Zo houd ik contrôle over het hele verloop.
Het heuglijke moment is vastgelegd.

Deze bundel onoverzichtelijkheid gaat de ketting worden van een te weven shawl. Met een beetje geluk en voorspoed kan mijn betere helft er deze zomer nog mee pronken,
hopen we...
De middelste foto laat de opeenvolging van de 15 cm draden zien.
Op de foto links trek ik heel voorzichtig de draden strak. De ketting hangt los aan het getouw, er zijn twee verschillende lengtes. Bovendien zit de ketting voor het tafelkleed ook op de kettingboom.

Het wordt dringen!

Een kort berichtje.
Na een aanvankelijk heel traag begin, het was wennen, gaat het doorhalen van de dubbele ketting steeds behendiger en gemakkelijker.
Ik ben al gevorderd tot 12 cm, boven- en onderketting. Omgerekend zijn dat 12 x 24 en 12x12 draadjes die één voor één door een heveloog gehaald worden.
Dat zijn 432 draadjes! Dus ook even vaak dezelfde handelingen. Geen wonder dat de masseur grijnzend staat te wachten om nek en schouder te kneden. Kassa!
Ik heb me wel de verplichting opgelegd om na 1 cm, 36 draden, te stoppen en wat ontspanningsoefeningen te doen. Het lijkt te helpen.

Het heeft even geduurd, het leek alsof ik niet aan de slag durfde gaan.
 "Stel je voor dat het niet..." verder niet aan denken.
Vanmiddag heb ik dan toch een begin gemaakt met het doorhalen van 1080 draden. Omdat het een dubbelweefsel wordt, is ook het dubbel aantal draden nodig.
Bovendien neem ik voor de bovenketting dunner garen dan voor de onderlaag. In de bovenlaag komen 24 draden per cm, in de onderlaag 12.
Het hele weefsel wordt 30 cm breed.

    Nog 1076 keer de bekende handeling: volgend draadje zoeken, doorhaalhaak door het heveloog steken,
    garen in het oog leggen, doorhalen, gladtrekken en naar de volgende draad gaan.
    Voorlopig gaat het nog zeer moeizaam, het lijkt of ik de routine na een jaar of zo aardig kwijt ben!
    Ik moet zelfs nadenken hoe de volgorde van handelen is.

Nu is het dan zover. Ik kan weer weven. Maar op de vraag of ik al aan de slag gegaan ben, moet ik ontkennend antwoorden.
Eerst moet ik opnieuw gaan tellen. Hoeveel draden zijn er voor de bovenketting, hoeveel gaan er in de onderketting?
Over hoeveel schachten ga ik die draden verdelen?
Welke binding gaat het worden?
En..meest van al houdt me bezig: doet-ie-'t of doet-ie-'t-niet?

In die zin is het geen bevrijdingsdag!

Misschien een historische blog. Thomas is vanmorgen geweest om het gerepareerde clavier opnieuw te installeren.
De contrôle verliep feilloos. Alles wat mankeerde is vervangen. Ik ga nu snel aan het werk, want het heeft echt lang genoeg geduurd.

Ik heb tegen Thomas gezegd dat ik hem best wel weer wil ontmoeten, maar dan wl in een andere omgeving dan werkend aan mijn getouw.
Hij was het er helemaal mee eens.
En daarmee is een eind gekomen aan deze bijna eindeloze reeks berichten over de reparatie van een mankement.
 

Veel vlugger dan voorspeld en beloofd heeft de steenhouwer de bestelling uitgevoerd.
Gisteren al kreeg ik een telefoon dat ik de blok, " 't blökske" , kon halen. Een combinatie van opdrachten had de organisatie veranderd.
Vanmiddag, na de fitness en spinning heb ik hem gehaald, op de sokkel gezet en vereeuwigd.

Koninginnedag passend gevierd met een Oranjebitter, dag van de arbeid goed besteed, we kunnen weer verder.
Gisteren heb ik het beeld van de opdracht naar de bronsgieter gebracht. Omdat ik al een datum en plaats geclaimd had, kon ik met lege handen naar huis.
Het werk komt op 22 mei aan de beurt om gegoten te worden. Daarna de afwerking en ten slotte de gehele afhandeling.
Op de terugweg heb ik bij de steenhouwer een hardstenen blok besteld. Dat wordt een niet afgewerkte lichtgrijze steen. Zo natuurlijk mogelijk.
De tijd en het weer mogen hun werk gaan doen als het eenmaal geplaatst zal zijn.
Thuisgekomen heb ik de opdrachtgever geïnformeerd over de voortgang. Nu kan ik weer eens wat opruimen en gereedschap herschikken. Er blijft wel eens iets liggen.

Omdat Thomas gisteren verstek liet gaan, kon ik mijn tijd besteden aan de opdracht waar ik aan werk. En ik ben flink opgeschoten.
Weliswaar werk waar je weinig van ziet, het komt wel ten goede aan het geheel. Kleine oneffenheden wegkrabben, een ongelijkheid met een propje was opvullen, dat werk.
En... ik heb een "kroon" op het  werk gezet.

Zoals een soap het van onverwachte wendingen moet hebben om het de kijkertjes naar de zin te maken, zo moet ik met verrassende mededelingen komen rondom het getouw.
Gisteravond een mail van Thomas: gelukkig had hij zijn mailbox nog geopend, mijn antwoord gelezen en toen pas zich gerealiseerd dat hij de verkeerde week gekozen had!!
Hij is wel zo eerlijk om de schuld op zich te nemen. Nu wordt het volgende vrijdag, 4 mei.
Ik heb hem geantwoord: