Weblog

Terwijl de gazellen en hinden in de regen zich een weg zochten door een druilerig London om de marathon af te leggen,
heb ik een ander soort marathon afgewerkt.
Ik heb 2000 draden twee keer één voor één in mijn handen gehad. Eerst door de hevels, toen met bundels van vier door het riet.
De ketting is aangeknoopt, de linnenbinding is geprogrammeerd en de eerste inslagen zijn gelegd.
Zo te zien: foutloos!
Dat geeft de burger moed.

Het garen kleeft wel wat, dat betekent dat je iedere nieuwe sprong moet controleren of er geen draad blijft haken aan de onderlaag.
Ik verwacht dat dit euvel gaandeweg zichzelf zal opheffen.

2000 draadjes zijn door even zovele hevels gehaald. Na de beginstrubbelingen liep het weer als vanouds.
Nu ben ik al bezig met bundels van 4 draden door het riet te halen.
Dat wordt dan werk voor de komende dagen.

Vanmiddag ben ik dan eindelijk begonnen met het opnieuw doorhalen van 2000 draadjes door de hevels van 16 schachten.

Met andere woorden, het veelgenoemde tafelkleed is aan de beurt. En het lijkt wel of je een heleboel handelingen weer opnieuw moet leren.
Ik was al op gang toen ik bedacht dat ik op de gehanteerde manier geen blokken kan weven. Dus: uithalen en opnieuw aan de slag.
Gaandeweg komen de handelingen wel weer terug in het geheugen en worden ze routine.
Ik heb twee keer tien centimeter doorgehaald, plus twee keer één centimeter voor de zelfkanten, links en rechts.
In dit tempo zou ik er gedurende tien dagen aan moeten werken, dat kan sneller. Maar dan moet het weer meewerken.
Meewerken voor mij is tegenwerken voor iedereen anders, een buitje is een goed excuus om binnen te blijven en door te halen.
We zien wel.
Ik hou U op de hoogte.

Vanmiddag is een eind gemaakt aan het werk!
De laatste centimeters heb ik in de diverse kleuren geweven, die ook in de rest van de shawl voorkomen.
De plooitjes aan deze kant heb ik bewust anders geweven dan aan het begin.
Van het getouw heb ik er twee foto's van gemaakt.

      De linkerfoto is een combinatie van alle aanzichten van de lap.
      De suikerroze  bovenkant, de kaneeltonige onderkant, de plooien aan het begin
      en de plooitjes aan het eind van het geheel.
      

       Op de rechterafbeelding is met wat moeite te zien dat de eerste plooien groter
        zijn dan de laatste.
        Bovendien zijn de eerste helemaal plat gedrukt door het oprollen op de doekboom.
        Ik verwacht dat door het wassen en nabewerken de hele lap soepeler zal        
        aanvoelen.

Op 19 mei 2012 heb ik gereageerd op een oproep van de redactie van het weefblad WEVEN.
Men vroeg foto's in te sturen van kleurrijk, feestelijk werk, want het georganiseerd weven bestaat 50 jaar!
Ik heb dat toen meteen gedaan.
Ik had een foto gestuurd van de lappen die we weefden toen weefkring Zuid LImburg de regiodag organiseerde.

Vandaag kreeg ik het blad van dit kwartaal toegestuurd.
En ja, mijn werk is afgebeeld in de portfolio van het blad.
Als zo'n verzameling werk bij ekaar gepresenteerd wordt, zie je dat er veel moois geweven wordt in Nederland.
De rechterfoto, zie 19 mei 2012, is gekozen.

De hele ochtend en een deel van de middag is opgegaan aan tuinwerk.
Snoeien, alg uit de vijver, bamboe bijknippen, paden vrijmaken, volop gewasbescherming toepassen,
in de wei achtergebleven netels spuiten, opharken na het onkruidvrij maken van de perken, het blijft maar doorgaan.
Wat weer betekent dat het weven op een laag pitje staat.
Een moment rust bij de vijver op de bank, toen het etenstijd was. Maar dan gauw verder!

Dit is weliswaar een foto van een paar jaar geleden,
het is ondertussen niet minder geworden!
De boompjes links en rechts achter en terzijde van de vijver zijn naar elkaar gegroeid,
zij houden ieder jaar wedstrijd wie de meeste bladeren laat vallen.
Ook rond de vijver is er een en ander veranderd.
"Om wat minder werk te hebben."

Het is natuurlijk wel steeds leuk om te horen dat de tuin er zo mooi bijligt.
Het moet maar weer eens gezegd: de verdienste van mijn betere helft,
niet meer en niet minder.

                                                                                      En bij alle werkzaamheden worden we                                                                                             
                                                                                      door deze jongeheer nauwlettend in        
                                                                                      de gaten gehouden.
                                                                                      Extra lange pauze? ..Vergeet het maar!

                                                                                      Wil je wat drinken, het is warm... zorg er zelf maar voor!
                                                                                      Hij is heel hard voor zijn personeel.

Vanmorgen was het bezoek uit Amsterdam niet met de fiets, maar met de auto gekomen.
Vriendelijke mensen, die heel graag aan het werk willen. Het probleem zit in de aanbinding van de schachten.
Omdat wij in augustus een dag of twee in de hoofdstad zijn, hebben we afgesproken dat we bij hen een tegenbezoek brengen.
Dan bekijken we ter plekke hoe het probleem opgelost kan worden.
Het is een stevig getouw, met zes trappers.

Helemaal leuk kwam als aanbod dat we met hen een boottocht door de grachten maken. Niet met een regulaire rondvaartboot,
maar met hun eigen vaartuig!
" Dan kom je op stukken waar je normaal nooit zou komen."
Dat aanbod hebben we graag aangenomen. Nu maar hopen dat het droog is.

Er wordt te veel over het weer gepraat, vind ik. Maar na enkele dagen van alleen maar regen, was het vandaag een hele dag droog!
Bijna uitzonderlijk te noemen, deze zomer.
We hebben de morgen goed besteed . Er is zó veel tuinwerk dat je nauwelijks ziet dat er wat gedaan is.
En dan heb je toch met z'n tweeën enkele uren gewerkt. De GFT-bak is al vol en wordt pas over ruim een week weer geleegd.

Maar goed.

Vrijdag komt er bezoek uit Amsterdam. Een contact dat via e mail tot stand gekomen is.
Ik hoop dat ik de beiden kan helpen met de problemen die ze met hun getouw hebben.
Omdat ik toch ook wil demonstreren hoe mijn getouw werkt, heb ik een korte werkpauze ingelast.
Aan de hand van het getouw op zolder kan ik misschien duidelijk maken hoe strak de aanbinddraden moeten gebonden zijn.

Gistermiddag, na het sluiten van de expositie in Hoensbroek, heb ik het eerste deel van de beelden al opgehaald.
Het was weer een verregende zondag, een dag om binnen door te brengen.
De grootste stukken, het wandkleed, tuinbeeld en sokkel, en het serpentijnen beeld pasten royaal in de auto.
En vanmorgen heb ik het kleiner werk naar huis terug gebracht. De dames staan weer te stralen op hun vertrouwde plaats.
Female Buddha rust weer op haar groene meditatieplek.

Iedereen blij dat ze er weer zijn.
Maar het was wel leuk om mee te doen, dat wel.

Het zedig takje klimop was verwijderd, alvorens naar Hoensbroek te gaan.
En het is nog niet volledig aangegroeid.
Of het zo moest...het regende pijpenstelen toen ik haar weer op haar plek terug plaatste.
Regen en brons, het blijft een mooie combinatie.

De proeflap die ik begonnen ben toen de mannen uit Gent hun werk gedaan hadden, schiet lekker op.
Ik ben al tot 152 cm gevorderd. Nog een centimeter of tien en dan komt het stukje golfjes weer aan de beurt.
Dat worden 25 cm extra doorwerk-werk.
Tja, en dan zou eindelijk het tafelkleed aan de beurt komen.