Weblog

Na het inloggen trek ik de stoute schoenen aan en schrijf wat in de nieuwe omgeving.
Het ziet er allemaal heel mooi uit, wordt nog veel mooier, en zal me weer heel wat uren kosten.
Zoals vandaag een vriend zei.
"We moeten toch maar eens gaan bekijken hoe we voor jou een dag 48 uur kunnen geven!"
Alsof hij zelf niet de hele dag werkt.

Het is zover.
De eerste centimeters zijn geweven. Ik heb een paar wijzigingen aangebracht in de manier van weven.
In plaats van een keperbinding heb ik gekozen voor satijn. Dat is een binding die nog soepeler valt dan de keper.
De inslag bedekt de ketting bijna volledig. En zodoende krijg je een weefsel met twee aanzichten. 
Aan één kant de ketting, die de inslag bedekt, aan de andere kant de inslag die de ketting bedekt.
Om een zo gevarieerd mogelijke doek te krijgen, heb ik 23 verschillende combinaties op spoelen gedraaid. 
En deze worden willekeurig genomen om er twee inslagen  mee te doen.

          Rechts onder in het beeld een proefje, dan linnenbinding en dan de satijnbinding.                                     De voorraad spoelen die ik afwisselend gebruik om te weven.
                 Zó gaat het worden, maar dit wordt straks de binnenkant van de wade.                               

Een welbestede dag in Rotterdam, in Kunsthal en Boymans-van Beuningen, hield me een dag van het weven af.
Vandaag, na een stevige spinningles, heb ik wel wat gedaan. Een paar klossen garen gedraaid met vooral groene garens.
En een paar inslagen in weer een andere binding. Het is te weinig om er wat van te laten zien. Dat zal nog even duren.

Er is een begin.  

Voor en na de vergadering heb ik hard gewerkt om de ketting door het riet te halen. Het liep heel gemakkelijk.
Daarna heb ik ook nog aangeknoopt aan de doekboom en proefgedraaid.
We kunnen geen weeffouten ontdekken, een hele opluchting.

Eens per twee maanden, ongeveer, treffen we ons met zes wevers en weefsters. Vier uit Duitsland, twee uit Nederland, en één van die twee ben ik.
Vandaag was de vergadering bij ons in "dem Ort mit dem nicht auszusprechendem Namen Grijzegrubben.
Dankzij de Navi geen probleem.
Doel van de bijeenkomst is te komen tot een enigszins gelijkgestemde kwaliteitsbeoordeling van het geweven goed. 
Ook samen exposeren en verkopen is een doel.
Er komen wel nieuwe inzichten naar voren, ook hoe je een reeële prijs berekent.

Ik zal van tijd tot tijd verslag doen.  

Deze foto is al gepasseerd. Ik ben al verder, bezig met doorhalen. Maar ze geeft wel een aardig beeld van de kleuren in de ketting.

De ketting is geschoren, de laatste draden onder het belangstellend oog van geïnteresseerden.
Ik heb ze overgebracht naar het getouw, verdeeld over de gewenste breedte met behulp van de evenaar en vandaag wordt ze
opgewonden op de kettingboom.
En dan kan het weven starten. Dat wil zeggen, eerst nog door de hevels, dan door het riet en aanknopen aan de doekbo

Er is weer heel wat werk verzet.
Het tafelkleed en de lap voor de servetten zijn gewassen en gestreken.
Het ziet er goed uit.
Nu volgt het op maat knippen voor de morslappen en het zomen van het laken.
En dan de bezorging aan huis.

Na een dag niet op zolder gewerkt te hebben, de uren al tellend en scherend doorbrengen, was ik vandaag weer ter plekke.
Streng nummer zes ligt bij de voorraad.
Vanmorgen waren we al meteen bij de opening in de galerie van Gerda van der Venne in Eijserheide. Dat was dan om elf uur.
Zij heeft een kleine expositie van haar eigen werk, weefsels en sieraden, gecombineerd met schilderijen en beelden van een bevriende kunstenares.
Wel de moeite waard om even te gaan kijken.
We hebben een sieraad gekocht.

Vijf strengen ketting liggen al gereed. Genummerd, vastgelegd met vissersgaren, nog even doorwerken.
Het telwerk wordt enigszins veraangenaamd door een muziekje te kiezen. Op mijn werkzolder staat een platenspeler uit de jaren '60.
Dual, het beste wat toen te krijgen was. Hij vertoont wel wat nukken, slaat niet af aan het eind, maar begint vrolijk opnieuw aan dezelfde LP.
En stereo!
Uit de opgeslagen voorraad langspeelplaten kan ik kiezen. Schlager, James Last, the Cats, Liebeth List, John Denver, ze zitten allemaal te wachten op een draaibeurt.
Ook het vroege werk van the Boss is erbij. Beatles en Stones, Charles Aznavour en BeeGees........
Nebraska, een solo-album van Bruce Springsteen. En na zoveel jaren niet gehoord te hebben is dat een  heel aangename verrassing.
Dan scheert het heel wat meer ontspannen.

De volgende LP die ik uit de dozen koos: La Messe Des Morts, Gregoriaans op zijn best, gekocht in Assisi in de winkel van Franciscus' opvolgers.
Ik herinner me nog de adem van die padre: alsof de mis voor hém gezongen werd. Niet te harden.
Het is natuurlijk wel een passende muziek.