Weblog

 kontmasker! kontkapje!
Zo maar ergens op de wandelweg van gisteren!

 Dit was het enige terras waar je terecht kon voor een hapje en een drankje.
De bejaarde kok kwam niet verder dan een tosti met wat salade uit een bakje. Maar...honger maakt rauwe bonen zoet.
Daar hebben we dan maar gebruik gemaakt van alle faciliteiten die geboden werden.
Het terras was verder helemaal leeg, heerlijk rustig.

Vandaag hebben we weer eens een flinke wandeling gemaakt. Van hier via gen Dreesj naar de molen. Dan via Stèveshuuske door het Wijnandsrader bos naar de Vink.
Het eerste pad naar rechts genomen, langs de garage. "Buizerd valt aan!", worden we gewaarschuwd. Zonder hinder kunnen we doorlopen. Op een vijfsprong maakt Tiny de juiste keuze, we komen uit langs de Kiesjbumkeswèèg. We steken over om ten slotte in de Wissegracht te belanden. Een korte omweg naar de begraafplaats om het graf van een dierbare te bezoeken. Het graf wordt keurig onderhouden.
We vervolgen de weg richting Wijnandsrade, deels beemden, deels bos, deels veld. We lopen door tot we op de Allee aankomen. Naar links naar het dorp. Om zo weinig mogelijk mensen te ontmoeten gaan we over het kerkhof. Bij het gemeenschapshuis naar links, de weg klimt en dan zijn we terug bij het Stefanuskapelletje. Vandaar richting Hunnecum, vandaar weer de molen en dan langs de Bergerweg naar gen Dreesj, de Bronkweg en we zijn weer in Grijzegrubben.
We vertrokken om elf uur, nu is het kwart voor twee. Zonder pauze, lopend een reep gegeten, niets gedronken.
Maar wel een mooie wandeling.

We zijn een paar dagen verder. en we zijn 192 pluggen en 192 schroefoogjes verder.
Het volgende onderdeel is het aanknopen van schachten aan trappers en aan de lange en korte schemels.
Hey getouw is ooit eens omgebouwd van paardjes- naar contramarche getouw.
Dat betekent dat alle schachten verticaal bewegen. Een deel gaat naar boven, een deel gaat naar beneden.
Dat levert een grotere opening voor de spoelen op.

Vanmorgen heb ik een bezoek gebracht aan een grote bouwmarkt, H. te K., naast het mooiste stadion van Nederland.
Al bij het inbuigen naar de parkeerplaats werd ik ontvangen door twee verkeersregelaars, waarvan de ene de uitgeleide deed,
terwijl de andere mij verwelkomde en me een flyer in de handen duwde, met, jawel, richtlijnen.
Dezelfde informatie die je overal leest en ziet.
Ik liep naar de ingang, maar stuitte op een rij. Einzelgänger. Anderhalve meter uit elkaar.
In de open lucht. De volgende fikse bui maakte het niet leuker, maar ja, je bent hier en dan wacht je maar.
Hier en daar verlieten klanten de rij, het duurde te lang. We schuiven langzaam op. Er zijn maar betrekkelijk weinig karretjes.
En daarom moet je wachten tot er een kar teruggebracht wordt bij weer een medewerker, die gewapend met doeken, spuitbussen, handschoenen de ingeleverde kar desinfecteert. Dan rolt hij die kar naar een collega en die geeft hem dan aan de eerstwachtende, potentiële klant.
Aldus geschiedde, met de kar stevig in de handen loop ik naar de ingang van de zaak. Dus niet. Alleen via een behoorlijk lange lus kom je eindelijk in de winkel.
En dan moet ik daar op zoek naar pluggen en schroefhaken met open oog.
 Dit is de hele aankoop!
Het is niet voor het eerst dat ik een bouwmarkt bezoek. En telkens weer verbaas ik me over de hoeveelheid gereedschappen, materialen, hulpstukken, gebruiksspullen, verbruiksgoed waar ik niet of nauwelijks een functie aan kan toekennen. Op aanwijsborden wordt aangegeven wat in de betreffende gang te vinden is. Dat had ik al geleerd van eerdere bezoeken. Mijn gang heeft nummer 15. Maar die is afgesloten. Alleen via gang 14 of 16 kun je in 15 komen, want deze mag slechts door 5 klanten tegelijk bezocht worden. Ik loop om, en daar staan nog wel 6, 7 man te wachten tot een eerdere klant uit 15 naar buiten kruipt. We worden gedirigeerd naar een tegenoverliggende gang om de doorgang vrij te houden.
"Geduld,Geduld.", liet J.S.Bach zijn koren al zingen. 
Dan is het mijn beurt. Ik loop met mijn kar de gang in en klap meteen dicht. Rekken vol, muren van, schappen zonder einde met bouten, schroeven, keilbouten, combipluggen, meetapparatuur aan stellingpalen, hoe kan ik hier in godsnaam iets vinden, meer specifiek, hoe vind ik hier plugjes nummer 5, met bijpassende schroefoogjes, open oog?
Radeloos loop ik de gang op en neer, zie mannen vakkundig in de bakken grijpen, materiaal bespreken waar ik geen weet van heb, gekozen schroeven afwegen op de schalen aan de palen, uitleg geven aan ook iemand die zich geen raad weet.
Maar dan ontdek ik toch het merk plug waarvan ik een exemplaar heb meegebracht. En zo waar, ook een doosje, gesloten nog, in de originele verpakking, zonder inbraakpoging! Dat komt al in de kar. Maar dan de schroefoogjes. Ik zie er die je nauwelijks tillen kunt zo zwaar, er zijn er met een bout al in de plug, specialiteiten voor zachtboard, voor beton, voor metselwerk, voor houten schuttingen, er zijn weet ik hoeveel schroefogen , gesloten, en ook open, maar niet in de maat die ik voor ogen heb.
Ten einde raad geef ik mijn plek in 15 op en loop naar de infobalie. Steeds beter begrijp ik dat deze markten niet zonder kunnen. 
Een rossig vlossig baardje met koperen bril staat me te woord. Heel vriendelijk en behulpzaam.
Als ik mijn probleem heb uitgelegd weet de jongeman dat er van die oogjes zijn. Bij de pluggen. De radeloosheid in mijn blik doet hem smelten.
"Ik loop wel even mee!"
"Hier liggen ze, daar helemaal links." 
Er is een bakje met enkele stuks er in.
"Ik heb er 200 nodig."
"Ja, achter de bak liggen doosjes met 100 stuks. Helemaal links."
En ja hoor! Hebbes!
Ik bedank de bouwmarkter, die dat graag gedaan heeft.
Kassa, auto, naar huis.

Nu ben ik wel heel benieuwd of mijn plan succes heeft. 

pluggen                                                     schroefogen                                                     bevestigingskoord
Een plaatje vertelt meer dan 64 pluggen en haken.

 

Gisteren ben ik serieus begonnen met de ombouw van het getouw.
Mijn betere helft heeft al geweldig geholpen. Zij heeft alle hevels opnieuw gerangschikt, geteld en gebundeld.
  
Twee schachten zijn zo al gereed om weer in het getouw gehangen te worden.
Een verandering met meer impact is het vervangen van de verbindingen tussen trappers,lange schemels en korte schemels.
Tot nu toe deed ik dat met touw, vanuit twee punten met elkaar verbinden door middel van een speciale knoop.
En dat ga ik nu vervangen door schroefogen, in de gaten van de g enoemde onderdelen.
Als je 8 schachten gaat gebruiken betekent dat per stuk 8 schroeven. Ik heb 24 stuks, dat betekent 192 schroefogen.

Met kennersblik loop ik bij een bouwmarkt in Valkenburg langs de rekken met weet ik hoeveel blisterverpakte schroeven en meer.
Ik had thuis de maat genomen met behulp van een boor. De gladde kant heeft de diameter van de gaten waar de schroef in komt.
En als je dan kunt lezen en begrijpen wat al die cijfertjes en afkortingen betekenen dan ben je al op de goede weg.
De eerste bediende die ik om informatie vraag keek me aan met een blik van:" Kan het ff wat netter?"
"Ik heb 200 stuks nodig."
"200!", met een duidelijke vraag in zijn ogen. Hij zal wel niet geweten hebben wat ik met zoveel van die dingen moet.
"Dat zou ik niet weten, welke maat dat is." "En wie weet dat wel?"
"Dat moet u aan de balie vragen." 'En laat me verder met rust', zag ik hem denken.
Ik neem een zakje met schroefogen van de haak.
Naar de balie. Niemand te zien.
"Moet u wat vragen?", vraagt de caissiere iets verderop.
"Ja, ik weet niet welke maat dit is."
Ze kruipt achter de kassa uit, onder de beschermende plastic lappen die tegen Corona zijn opgehangen en komt achter de balie staan. Nu is ze dan baliebediende.
Met een gewichtig gezicht neemt ze een schuifmaat uit de verpakking, begint iets onduidelijks te doen, weet zich geen raad met dat apparaat.
"Waar moet ik dat aflezen? Welke maat is dit?", vraagt ze een collega die van achter ergens komt.
"Kom maar, dan doe ik dat wel."
"Hij helpt u verder.", verduidelijkt ze. Laat ik dat nou toch ook gedacht hebben.
Helaas, het lijkt weer wat onmogelijks. 
"GRRmmompLLelelE&$#lmompelee!!" En de hulp loopt weg naar de gang van de schroeven. Ik loop maar mee.
Naar weer een ander apperaat, iets digitaals. Hij houdt de boor ertegenaan. 
"Ja,dit zijn de goede schroeven, die passen."
"Fijn, dank je wel."

Thuisgekomen probeer ik meteen of het een goeie aankoop was. De schroefdraad valt in het veel te ruime gat!
Hier heb ik dus helemaal niets aan!
Maar weer terug.
Zonder moeite wordt het gekochte teruggenomen en het bedrag uitbetaald.
Het geld wordt door een Stasi-gleuf naar mij geschoven.

Terwijl de boer voortploegt, weeft de wever voort!
Na het geboortedoek ligt de volgende ketting klaar om op het getouw opgeboomd te worden.
Vijf  meter wit katoen, zes draden per centimeter, dus niet zo heel fijn.
Het is een ketting die we vonden toen de voorraad in dozen en tassen er aan moest geloven,
opgeruimd worden! Er ligt nu ook nog een wollen ketting te wachten met 12 dr/cm.
Voordat ik aan de gang ga, wil ik eerst het getouw weer eens helemaal opnieuw inrichten.
Alle koorden op de juiste, gelijke lengte, alle hevels vastzetten met een extra koord.
Het wordt een hele klus, vooral ook omdat ik weer wil uitbreiden naar acht schachten en acht trappers.
Voor wat grover werk is dit heel geschikt. Ook large overshots weven wordt dan weer leuk.
 De witte ketting, al in de effenaar vastgelegd, heb ik opgeborgen in een draagtas.

Gisteren zocht mijn opdrachtgever contact. Nadat ik het pakket bij hun deur gezet had en weer vertrokken was, hebben zij het snel binnengehaald. Heel voorzichtig uitgepakt en vol bewondering voorlopig alleen maar gekeken. "Zo mooi!" Ze zijn buitengewoon blij met het doek. Hij heeft er foto's van gemaakt, ook van de tekst, en die al doorgestuurd naar zijn zoon in Johannesburg. Het zal nog een paar maanden gaan duren voordat het gezin naar Nederland terug komt. Corona houdt ook Afrika in zijn of haar greep.

 
Op één van onze wandelingen liepen we langs een net aangeplant aardappelveld. In één enkele werkbeweging worden de pootaardapelen in de voorgewoelde aarde gelegd, bedekt en meteen mooi ingepakt in een greppeltje dat over de lengte van het land doorloopt tot aan de einder. De lijnen lijken op weefwerk, het kan elke binding zijn, soms gaan ze in een bocht, een soort van keper.
Zolang het droog blijft zal dit lijnenspel blijven bestaan. Het is al zes weken zonder regen, de wegen zijn stoffig, voorbijrijdende auto's gooien wolken stof op.
Als we thuiskomen moeten de schoenen een geduchte schoonmaakbeurt ondergaan. 

Soms vraag je je af hoe ze het klaarspelen. Wespen. Papiermakers bij uitstek.
    
Het kunnen zo'n vervelende beestjes zijn, venijnig steken als 't uitkomt, buiten verblijven helemaal verpesten, maar als je deze wondertjes van papierkunst ziet, dan vergeef je ze toch een heleboel. Helaas zijn op de foto's niet de piepkleine raten te zien, diep in de binnenste holte aangebracht.
En dan te weten dat dit nest aangebracht was op de buitenkant van de parasol, beschermd onder de hoes de winter doorgebracht.
Tiny ontdekte het per toeval, ik had de parasol opengedraaid om zo wat bescherming tegen de zon te hebben.
 

Nadat ik gisteren alle losse draadeindjes ingestopt had en verdere overbodigheden had verwijderd,
kon de doek in de wasmachine. Een zuinig programma, het materiaal verdraagt ook 80 graden wassen!, maar nu niet.
Om het drogen iets te bespoedigen heb ik de droger op stand koud zijn werk laten doen.
Ik had al besloten om de doek niet te strijken, om zo een wat robuuster karakter te geven.
ook een paar scherpe diagonalen blijven achter.
Vanmorgen heeft mijn betere helft alles mooi ingepakt, een handgedraaid koordje, gedraaid van garen waarmee geweven is,
eromheen geknoopt, een tekst erbij, met verantwoording en toen kon ik het pakket bezorgen.
Telefonische afspraak, pak bij de voordeur leggen, aanbellen en weer naar buiten gaan, was de afspraak.
En dat was dat.

Vanmiddag heb ik de laatste centimeters geweven.
En zojuist is het doek van het getouw gekomen.
Nu volgt het bekende intensieve deel: afwerken!
Daar ben ik nog wel wat uren mee bezig.