Weblog

Het heet nog steeds zo, dit jaar evenwel ging veel aandacht uit naar de prinsesjes.Het zijn er nu al twee die meegaan in de koetsenparade.
Achttien jaar en dat betekent meewerken voor de kost. Een schip dopen, een lint doorknippen en zwaaien naar "het volk"!
Ultieme moment voor de toegestroomde massa is de balkonscene. 
Een ander onderwerp was de koninklijke leesbril die de majesteit op zijn koninklijke neus droeg.
  

Het was heel druk. Al even voor twee uur waren we op sw begraafplaats. Voordat we een plaats zochtengingen we eerst naar "onze" soldaat, Anthony Caliguri.
Met een zelf samengesteld boeket, Tiny doet er steeds veel moeite voor, zij kiest de beste bloemen uit onze tuin. Daarmee persoonlijker groeten.
        

Een moment van bezinning bij deze jonge man die sneuvelde om ons te bevrijden.

 Daarna zochten we een plaats in de rijen voor het podium. Er was plaats in de eerste helft van de rijen die klaar stonden. Achter ons groeide het publiek onophoudelijk aan.
Het concert begon om drie uur. Wat moet ik er van zeggen?
De tendens is om het repertoire moderner te maken, "pop"piger, om zo ook de jongere generaties blijvend te interesseren voor wat oorlog betekent. 
De militaire kapel, Johan Willem Friso, speelde zeker heel kundig, maar voor ons had het klassieker mogen zijn. Het witte lijntje op de foto kan iedereen zijn, maar het was Emma Kok, 15 - 16 jaar, winnaar van een wedstrijd in de geest van Voice of Holland. Voor mij was er niet echt een klik met het gebodene. Maar het initiatief is lovenswaardig en moet zeker jaarlijks herhaald worden.
Om half vijf was het concert afgelopen, het duurde nog wel drie kwartier voordat we eindelijk van het terrein afreden.
Al met al, een zinvolle besteding van een zondagmiddag.

Vandaag, vanmiddag, gaan we weer eens naar Margraten, naar de Amerikaans Militaire Begraafplaats.
Na de tweede wereldoorlog werd hier een rustplaats aangelegd voor de gesneuvelde militairen, die in de bevrijding van Europa hun leven lieten.
Pap adopteerde toen een graf. Dat hebben wij overgenomen, gaan er af en toe op bezoek met een boeket bloemen.
Maar vanmiddag gaan we naar een concert, Liberation Concert  2023.
Adoptanten krijgen twee tickets, als waardering voor het contact dat je onderhoudt met de gesneuvelde militair.

Omdat we de wegen en paden en holle wegen rondom ons adres talloze keren gelopen hebben, voor, tijdens en na corona, is het niet zo moeilijk om een route te bedenken die grotendeels overschaduwd wordt door opgeschoten struiken, overhangende bomen, hellingen, hier en daar afgewisseld door een vlek heet zonlicht. 
Zo'n wandeling maakten we gisteren. We waren al om 10.00 uur op weg, toen was het al heel warm.
Maar de schaduw overheerste het parcours. En dat maakte de wandeling heel aangenaam. Wel redelijk veel e-bikers, maar nauwelijks wandelaars.
Een uur en vier minuten later waren we weer thuis.
En daar wachtte "e klei sjtõkske toeert", zelfgebakken.
    

Vier dagen verder en het is nog steeds héél warm. Te warm om iets te werken of een wandeling te maken door de velden, die er overigens al heel kaal en dor bijliggen. De agrariërs werken zo'n beetje dag en nacht om gemaaid gras, tarwe, gerst, koren droog binnen te krijgen. Voor het eind van de week is wat afkoeling en regen voorspeld.
We gaan het zien.
Gisteren hebben we een welbestede dag doorgebracht in Heerlen en Kerkrade.
Voor de afzetting van de borders zijn nieuwe paaltjes nodig. Na zo'n veertig jaar beginnen de oudjes te breken en te brokkelen. In de grote Baumarkt bij het "mooiste stadion van Nederland" vind je praktisch alles op bouw- en tuingebied. Nu gaan we rekenen hoeveel paaltjes we denken nodig te hebben en hoe we dat karwei aanpakken.
Daarna gingen we naar het centrum van Heerlen. We hadden een afspraak gemaakt om een kraamvisite te doen. In een huis dat ondersteboven staat van verbouwing was een dochtertje geboren, Roos. Alleszins de moeite waard om een zelfgeweven cadeau aan te besteden, maar door alle gedoe rondom de gezondheid ben ik flink achterop gekomen. Een mooi kindje, maar als je haar in je schoot gelegd krijgt, weet je niet zo goed wat je dan moet doen.
We maakten het niet te lang. Volgende adres was de officiele geopende boekhandel op de vierde etage van het warenhuis in het centrum. We waren er al eerder, maar wat wil je? De aanpalende lunchroom had nu wel plaats.
De gekozen gerechten waren van een voortreffelijke kwaliteit. 
En gisteravond sloten we de dag af met fitness en spinning. Dan voel je de warmte wel dubbel. Het was niet druk, voor menigeen te warm.
Een mooi glas Primitivo functioneerde als slaapmuts.

De eerste dagen van september, metereologische herfstmaand en vandaag was het 31 graden bij een strak blauwe hemel.
Stranden liggen vol, terwijl de gedoodverfde zonnelanden, langs de Mediterrannee, verzuipen onder ongekende regenbuien, die alles meesleuren wat op hun pad komt.
Straten worden weggespoeld, bruggen bezwijken, huizen storten in, ongekend.

Vandaag werden dan eindelijk de plaatjes bezorgd die ik bestelde bij mijn Belgische connectie.
Vier dingetjes van niks, verpakt in een veel te grote doos , vol plastic kussentjes en plakband.
Het was nog zoeken waar het spul uiteindelijk verstopt zat. Maar ik heb ze gevonden!
 Nu nog de vervanging van de afgebroken plaat. We gaan het zien.

Het weekend werd ingeluid met een dag vol extreem zware regenbuien. Dat was vrijdag. Op diverse plaataen stonden de straten blank, liepen kelders vol. Zelfs voor wie niet in veranderend klimaat wil geloven is het toch wel moeilijk om te ontkennen dat "het weer" echt anders wordt. Dank zij de voorzieningen die wat jaren getroffen zijn, hier in Grijzegrubben, hebben we veel minder last van straatbrede stromen water. De buffers die her en der gegraven werden vangen veel regen op en geven mondjesmaat af via de kolken onder de weg naar het riool. En dat helpt.
Zo een plensbui, zo een warme, stekende zon. Niets aan de hand, denk je. Tussendoor nog een hap onweer om vervolgens de volgende hoosbui over ons heen te krijgen.
De tuinman laat het een beetje afweten. Daarom zijn we zaterdag zelf aan de slag gegaan. Veel uitgebloeid spul moest gekortwiekt worden, distels vol pluizig zaad, acanthus, zwaar van rijpe korrels verdwijnen in de afvalbakken. Het is zó veel dat we nog twee zakken over houden. Onze buurman komt melden dat hij nog een bak leeg heeft staan, die kunnen we alsnog vullen. Dat helpt! Vandaag is de hele afvalberg meegenomen door RD4-medewerkers.
Een mail van Luistervilla. Hij biedt een reis aan naar Leipzig en Dresden. Een muziekreis met voorstellingen in Gewandhaus, in Semperoper, in de Opera in Leipzig. We hoefden niet lang na te denken, hebben meteen gereserveerd en de bevestiging is al binnen.
Alweer iets om naar uit te kijken.

En het weven?
Dat schiet er bij in.

De eerste proefweverijtjes zijn hoopvol en het lijkt erop dat ze zonder fouten zijn.
Want met de post van vandaag wordt het aanpoten. De aankondiging van de geboorte van een nieuwe wereldburger!
En daar hoort, zeker bij dit bundeltje mens, een zelf-geweven cadeautje bij.
Alle gedoe van de afgelopen maanden heeft me behoorlijk op achterstand gezet.
Maar, niet zeveren, weveren!

Welkom ROOS.

 Het is zover! 
Zojuist heb ik de laatste kettingdraden vanuit de hevels door het riet gehaald. De volgende handeling is het aanbinden van deze draden aan de doekboom, dan wordt de ketting op spanning gebracht, ja, en dan kan eindelijk proefgeweven worden. Het heeft wel heel lang geduurd, maar ja, volhouden is het motto.
Behalve deze klus heb ik vanmorgen ook nog alle paden en opritten gesprenkeld met azijn, een probaat middel dat voor een tijdje werkt tegen onkruid.
En, niet te vergeten, een grote pan soep staat af te koelen.