30 augustus 2024 het was me het weekje wel

"De meneer zal vanavond langskomen om het schadeformulier in te vullen.", is het volgende wat ik te weten kom. 
We zitten wat stil bij elkaar, niet zo heel goed wetend wat te doen. De dienstdoende chauffeur geeft me een visitekaartje, van de opsleepfirma. Een telefoonnummer om contact te maken. 
"Ik ga maar eens opbellen, kijken of ik wat wijzer word." Ik tik het nummer in, er meldt zich iemand. Ik leg uit waarvoor ik bel.
"Naar Schinnen? Dat gaan we direct inplannen. Het kan een paar dagen duren."
"U krijgt bericht als de auto bij de reperateur staat."
Het volgende telefoontje gaat naar de verzekering.Ik licht  de baliebloem in en beloof direct contact op te nemen als de verplaatsing een feit is.
"Ik snap niet dat ik die motor niet gezien heb. Ik moet wel helemaal verblind zijn geweest!", herhaalt ze weer opnieuw.
"Ga je nu niet beschuldigen van allerlei pech hebben, het is gebeurd, jullie hebben beide geen zwaar letsel, whip lash, botbreuk of wat dan ook. Dat is het belangrijkste. Straks zien we wel verder."
Ik maak thee en koffie, het verhaal loopt steeds opnieuw door mijn kop.
"Toch heel knap dat je tóch aan het bloedprikken gedacht hebt en dat je mij hebt geïnformeerd over wat er gebeurd is. "
"Ja, vraag niet hoe ik het gedaan heb, dat weet ik niet, weet ik niet, geen idee, heb van alles geprobeerd."
"En je hebt de priklokactie gebeld?"
"Ja, ze moesten toch weten dat ik niet op tijd kon zijn. Ze waren heel blij dat ik ze informeerde. Dat zijn ze niet gewend, zei de juffrouw."
Telefoon.
De uitdeukfirma.
Met de vraag of ik de verzekering wil informeren.
Dat doe ik meteen. 
Met de gegevens  die ik ze geef gaan ze een expert inschakelen, om de schade te bepalen.
"Het rechtervoorwiel staat helemaal scheef, toen ik wilde verplaatsen ging dat niet.  Ik ben bang dat hij total loss zal verklaard worden. "
"Dat is werk voor de expert."
Ik ga onze buren inlichten. Over wat er gebeurd is en ook dat we besloten hebben dat de vakantie niet door kan gaan.
"Als er gereden moet worden, dan kom je maar, ik kan eigenlijk  altijd.", het typische buurmans' antwoord.