2 mei 2022 schopschijf

Na heel wat pogingen om een pottenbakkersschijf te slijten, heb ik vandaag tenslotte een ijzerhandel gevraagd om de hele zaak op te halen en te verhandelen. De mensen die ik aanbood om ze over te nemen, zonder kosten, waren na aanvankelijk enthousiasme terughoudender als het op een beslissing aankwam.
Ik begrijp het wel.
Het lijkt zo mooi om zelf potten te draaien, maar er staat dan wel een apparaat in huis of werkplaats of berging dat minstens een vierkante meter ruimte vraagt. En om telkens heen en weer te schuiven, dat is ondoenlijk. Bovendien moet je de techniek wel in de vingers krijgen. En dat vraagt om oefenen. Maar dan heb je wat gedraaid en afgewerkt, ja, dan moet het gebakken worden, eerst bisquit en dan nog een keer met een glazuurlaag. Een kleioven! Waar kan ik laten bakken? Nogal aan de prijzige kant! Dan maar niet.  
Nu ben ik best wel opgelucht dat de hele handel opgeruimd is.
Nu kan de grote zolder een stevige schoonmaakbeurt ondergaan, nieuw ingericht worden en we gaan proberen om niet over een half jaar te verzuchten:" Daar heb ik echt geen plaats voor op zolder!"