18 september 2023. Margraten

Het was heel druk. Al even voor twee uur waren we op sw begraafplaats. Voordat we een plaats zochtengingen we eerst naar "onze" soldaat, Anthony Caliguri.
Met een zelf samengesteld boeket, Tiny doet er steeds veel moeite voor, zij kiest de beste bloemen uit onze tuin. Daarmee persoonlijker groeten.
        

Een moment van bezinning bij deze jonge man die sneuvelde om ons te bevrijden.

 Daarna zochten we een plaats in de rijen voor het podium. Er was plaats in de eerste helft van de rijen die klaar stonden. Achter ons groeide het publiek onophoudelijk aan.
Het concert begon om drie uur. Wat moet ik er van zeggen?
De tendens is om het repertoire moderner te maken, "pop"piger, om zo ook de jongere generaties blijvend te interesseren voor wat oorlog betekent. 
De militaire kapel, Johan Willem Friso, speelde zeker heel kundig, maar voor ons had het klassieker mogen zijn. Het witte lijntje op de foto kan iedereen zijn, maar het was Emma Kok, 15 - 16 jaar, winnaar van een wedstrijd in de geest van Voice of Holland. Voor mij was er niet echt een klik met het gebodene. Maar het initiatief is lovenswaardig en moet zeker jaarlijks herhaald worden.
Om half vijf was het concert afgelopen, het duurde nog wel drie kwartier voordat we eindelijk van het terrein afreden.
Al met al, een zinvolle besteding van een zondagmiddag.