13 augustus 2016. Rode vlek

Als ik maar heel even ergens aan stoot, ergens langs schuur, een riem wat vast over mijn huid trek, dan is het al raak!
Dagenlang loop ik met een bloeduitstorting, die maar heel langzaam verdwijnt.
Het is niet pijnlijk, niet gevaarlijk, het ziet er niet uit.

Het bedenken van steeds meer te weven mogelijkheden gaat heel rustig door.
Tot nu toe heb ik nog geen enkele binding geprobeerd, dat maakt het wel spannend.
Het betekent ook dat ik niets kan tonen van wat ik bedenk.

 

Reacties

Reactie toevoegen