Weven

 Dit afgebroken stukje is de boosdoener. Door af te breken van de tegenhanger aan schacht 14 kan deze niet meer de commando's opvolgen. Hij blijft laag. Om dit te herstellen is, vrees ik, een hoop uitbouwwerk nodig om een eventuele vervanging te monteren. Dat ligt sowieso buiten mijn vermogen. Ik hoop dat Thomas ergens tijd heeft om te komen en te repareren. Het hele gedoe kost weer een hoop tijd. In ieder geval moeten 80 draden opnieuw door de hevels gehaald woden. Er zijn leukere bezigheden, maar je wilt natuurlijk ook iets afleveren waar je zelf ook tevreden over bent.

Het doorhalen van de ketting door de hevels verliep heel voortvarend. Ondanks het met één oog kijken.
Tot het plotseling helemaal mis ging. Een klap, en geen beweging te krijgen. 
Schacht 14 blokkeerde volledig! 
Dan moet ik de beschermkast weghalen, proberen te ontdekken wat er mis gegaan is en kijken of er wat te repareren valt. Voorlopig is dat voor mij abacadabra, ik ben wever, geen electricien. Ik zie wel dat deze schacht en de tegengewichten blijven vasthangen, ze komen niet meer omhoog. Met wat gefriemel en gewrik komt er wel weer schot in de zaak, maar helaas reageert nummer 14 helemaal niet.
Lang proberen is zinloos. Zonder verdere experimenten, typ ik het adres van Thomas in en stuur hem een mail. Met de vraag of hij op afstand raad weet. Maar het is vakantietijd!
Afwachten.
Ondertussen heb ik een oplosing bedacht. Omdat ik voldoende schachten over heb kan ik de misser overslaan en daarvoor een vervanger nemen. Kost wel extra werk, maar ik kan wel vooruit. 

Hidd'm up, move'm on, Rawhide!
  Links de kast die om het electronicadeel van het getouw zit. Met twee schroeven zit ze vast. Achterdoor het hele blok dat via de computer de schachten in werking zet. En van die 24 schachten hapert er nu net een. Ik heb de hevels die niet nodig zijn naar de buitenkanten geschoven. Daarmee verkrijg je meer ruimte om de ketting gelijkmatig door te halen.
Op de rechterfoto zijn de zes bundeltjes die door andere groepen hevels gehaald zijn. Schacht 17 en 18 zijn de vervangers van 13 en 14. Het geheel zou nu weer naar behoren moeten werken.

Eindelijk heb ik weer eens een aantal bundels kunnen inrijgen in de hevels. Ik merk toch dat het langzamer gaat en dat het vermoeiender is dan voor de infarct in december. 
Het zij zo.
Ik ben al blij dat ik überhaupt nog kan doorhalen. 
Het lijkt wel of er steeds meer andere zaken gedaan moeten worden. Dan weer boodschappen, dan weer fitness, het regelen en reserveren van een vakantie, een concert, het blijft maar doorgaan. Op zich beter dan helemaal niets ondernemen, maar toch.

Gisteren was het twee jaar geleden dat mijn broer gestorven is. Zo'n dag zou opgaan aan van alles en weet ik niet wat, je denkt dan toch een keer vaker aan hem en aan hoe hij was en wat hij voor je betekende. Hoe hij, toen we kinderen waren, de spelregels manipuleerde in zijn voordeel, want hij moest winnen, met kaarten, met monopoly, straatspelletjes, hij was een haantje de voorste. Je bedenkt weer hoe hij over de "ijzeren brug" liep, ook dwars over de leggers, hoe hij de dakgoot doorliep om ballen naar beneden te gooien om verder te voetballen, wedstrijdje ruiten ingooien op de meisjesschool moest winnen, echt kattekwaad.
En je bedenkt hoe rustig hij werd naarmate de jaren verstreken, niets meer wilde, nergens meer naartoe ging, niet echt liet merken dat hij bezoek aangenaam vond.
Zijn betere helft dwong met 80 jaar een feestmiddag af, die hij achteraf toch waardeerde.

Hij ruste in vrede.

De eerste draadjes hebben hun plekje gekregen in het geheel van 2 x 600 draden die de ketting gaan vormen van het nieuwe weefsel met speciale bestemming.
Het kost wel wat meer tijd en moeite om te werken, het is ook vermoeiender dan voorheen, maar mijn rechteroog doet zijn werk heel goed.
En daar ben ik heel blij om.

Bijna een maand verder.
Het gedoe met de ontwrichte schouder, een nieuwe leesbril, die noodzakelijk werd, en een paar weken vakantie, die heel goed verlopen is.
Vanaf dat we instapten in de automobiel, totdat we weer uitstapten op dezelfde oprit, verliep alles vlekkeloos.
En bij al die meer of minder noodzakelijke zaken bleef het weven liggen.
Maar nu heb ik het werk weer opgenomen.
De proeflap die nog steeds op het getouw stond heb ik afgeknipt! Het moment dat je voor- en achterkant kunt zien blijft bijzonder.
Zeker als je ziet dat er geen fouten geweven zijn.

Mijn grote hobby sukkelt op een zeer laag pitje. Na de stevige val in Maastricht, heb ik nog steeds veel last van de rechterschouder en -arm. Onverhoedse bewegingen, zwaar tillen, harken, vegen, allemaal handelingen die hun tol vragen.
De geschoren ketting ligt te wachten op verdere bewerking. Op advies van de f-peut laat ik spinning en extra training van de gekwetste delen achterwege. Jammer, maar ik merk wel dat rust goed doet. En daar troosten we ons dan maar mee.

Eindelijk heb ik vanmiddag de laatste delen van de ketting geschoren. Het proeflapje staat nog op het getouw, daar moet nog even verder gewerkt worden. En dan begint het opbomen, door de hevels halen, in het riet schikken, aanbinden, controleren op fout-doorgehaalde draden, aanbinden (eventuele fouten), programmeren en " beginnen weven", zoals dat in Gent genoemd werd.
Zestig cm breed, tien draden per cm, in boven- en onderketting gaat het een heel karwei worden.
Ik hou u op de hoogte.

 Met stukjes en beetjes kan ik de ketting verder scheren. Krijg dan wel een kleine rekening te vereffenen maar dat weet ik van te voren. De buitenste ring is het tweede deel van de ketting. De combinaties van onder- en bovenketting zijn niet helemaal willekeurig, ze wijken wel af van het eerste deel. Dat zal duidelijker te zien zijn als de hele breedte op het getouw staat. Dat kost nog wel een paar dagen. 

 Het resultaat van een knutseluurtje door een handige klusser. De SOLAR-lamp lag al enige weken te wachten op montage. En gisteren had hij eindelijk tijd. Weliswaar tussen een paar andere werkzaamheden door, maar toen was het dan gefikst!
We hebben nog nooit zo verlangend uigekeken naar het duister worden als gisteravond. Glunderend staat mijn betere helft bij het stralend resultaat.
Dank je wel, klusmeneer.

 Dat ik weer op weg ben betekent dat de blessures aan schouder en bovenarm aardig herstellen. Helaas is het resultaat van de echo niet zo positief. Ernstige vormen van artrose , twee aan pezen, twee aan de botten. De fysiotherapeut heeft vanmorgen een klein uur uitleg gegeven van wat er allemaal mankeert. En hoe ik daar mee moet omgaan. Hij gaat aan de slag met een programma met oefeningen om de gewrichten zo veel mogelijk te verstevigen en te ontzien. Rekening houdend met mijn hobby's, die mede oorzaak kunnen zijn van de artrose.
We zullen zien.
Op de foto zie je een derde van een nieuwe ketting. De lengte is 3.70 meter. Het gaat een dubbelweefsel worden met 10 draden per cm. Het getoonde deel is 20 cm breed. De ene laag zijn 200 draden, het andere deel 400 draden. En dat bij de genoemde lengte levert een totaallengte op van 600 x 3.70 meter = 2120 meter materiaal in 20 kleuren en 2 kwaliteiten. Doorrekenend naar de volle breedte levert dat 6.360 meter garen op. 
En dan nog de inslag....

Het is al bijna vier weken geleden dat ik een stevige val maakte in Maastricht.
De blauwe vlekken trekken weliswaar weg, geen zwelling meer, wel nog kleur,
maar de klap die ik opving met de rechterzij doet zich nog steeds gelden. 
Ik probeer een nieuwe ketting te scheren, maar helaas, na luttele minuten moet ik al stoppen.
De veelvoudige herhaling van de inslagbeweging is evenmin een succes.
En dat betekent niets anders dan geduld en wachten.
Als je in een groep spint ga je bijna vanzelf mee met die groep.
"Ik trap wel wat mee, maar doe het heel rustig aan!", dat kun je wel willen, het peleton trekt je gewoon mee.
En dan klem je het stuur vast. Om al gauw de rekening gepresenteerd te krijgen.
Dus..niet doen, geduld, dagelijkse fysio oefeningen en hopen op een spoedig herstel.