Weven

De last die ik ondervind van de Achillespeesblessure, - een echt scrabblewoord-, is duidelijk aan het minderen.
Ik heb alweer een paar spinninglessen meegefietst en daar hield ik niets aan over.
Alleen voldoening dat ik weer mee kan doen. 5 Juli is de ellende begonnen.
De fysiotherapeutische behandeling gaat wel nog door.

Het weefwerk ligt nog steeds stil.
De verhuizing van VenneColcoton is bijna afgerond..
Zaterdag waren we op Eyserheide, Gerda van de Venne had een expositie van eigen werk.
Daar heb ik nog even met Renee kunnen praten.

Het zal even duren vóór ik verder kan met de dekens. 
Omdat Venne verhuist is er nu geen tijd om de winkel open te houden.
Toen ik vandaag informeerde vertelden ze dat alles ingepakt stond om naar het nieuwe adres gebracht te worden.
Met een week of zo zou het meeste wel op de plaats staan, op de nieuwe locatie.
Dus..even wachten.

Dit is een derde probeersel.

Om een dekentje te weven dat zo dicht mogelijk bij de originelen ligt, moet ik diverse proeflapjes maken. Eerst moet ik uitzoeken hoeveel draden per bundel nodig zijn, dan welke combinaties ik kan maken en, vooral, welke kleuren ga ik kiezen.

En daar ben ik de afgelopen dagen heel druk mee bezig geweest. Er is veel snoeiwerk in de tuin, de eerste walnoten vallen, " es gibt manches zu tun, packen wir's an!" 

Gisteren had ik bezoek van een oude kennis. in meerdere opzichten oud.
Jaren geleden kwam ik vaak in de winkel van zijn vrouw om garen te kopen. 
Zij is helaas overleden, de winkel is overgenomen door Venne Colcoton.
De oude heer zat met een probleem. En om dat eventueel op te lossen had Venne hem naar mij doorgestuurd.
Toen er kleinkinderen kwamen, had zijn vrouw een deken geweven voor dat kleinkind. Zij had toen, met vooruitziende blik,
nog twee dekens meer geweven. Voor één van de kleinkinderen was dat niet gebeurd, en.. het volgende heeft zich aangediend.

Zijn vraag was geen vraag meer.
Ik heb veel meer  aangeboden om nog twee dekens te weven, in de kleuren en weeftechnieken die zijn vrouw gebruikt had.
En nu ga ik dus verhuizen naar zolder, waar het grote getouw staat en waar ik dit verzoek kan uitvoeren.

Het tekenen en bedenken van de vele mogelijkheden om drie lagen ketting
door elkaar te weven vraagt nogal wat planning.
Niet echt interessant om naar te kijken.
Veel gum-werk.
Invoeren in het geheugen en controleren of alles op de goeie manier werkt.
Daar tussendoor ligt er een tuin waar in gewerkt moet worden.
En dan sukkel ik nog steeds verder met een achillespees die niet echt wil meewerken.
Elke stap die ik zet, het afwikkelen van de voet kost moeite.

Er zijn ergere dingen.

Na de fitness, vanmorgen, na de lunch, vanmiddag, een uurtje rust, de voeten op een kussen omhoog,
om zó de enkels te sparen en vocht terug te laten lopen,
ben ik aan het werk gegaan.
Eerst alle bundels aangetrokken, op spanning gebracht.
Daarna de meest simpele binding geprogrammeerd en de eerste inslagen gemaakt!
Het werkt!!

Overzicht ...                                                                                               detail....

Het echte werk komt nu snel dichterbij.
Alle bundeltjes zijn door het riet gehaald, en vervolgens ook al aangeknoopt aan de doekboom.

Morgen of zo ga ik de zaak op spanning brengen, dan volgt een hele hoop tekenwerk, wat op welke schacht staat.
Vervolgens de technische details, hoe in het zwarte doek gekleurde blokjes komen.
Nog even geduld en dan kan het weven starten.

Het is wel warm achter de ruit, maar ik wil wel voortmaken.
En ik ben over de helft met het door het riet halen van de bundels garen.

Met wat onderbrekingen door telefoon, onverwachte aanloop, in dit geval aanfiets,
terug thuis komen van de boodschappen en toen was het lunchtijd,
heb ik de laatste draden door de laatste hevels gehaald!
  

Eindelijk kan ik verder met de voorbereidingen om tot weven te komen. Dan kunnen  ook een aantal geïnteresseerden komen.
De volgende stap is de kettingdraden door het riet halen. Dat gaat relatief snel met een riet van vier openingen per cm. 

Ondanks de warmte en het plakkerig gevoel dat die warmte oplevert, heb ik toch verder door de hevels gehaald.
En met succes!
Vanmiddag heb ik de laatste draadjes door de hevels gehaald en daarmee het punt bereikt waar het misgegan was.
Dat was dan op 2 juli 2016!

Nog 11 centimeter te gaan, dan weer controleren, en dan kunnen we een hele tijd vooruit.
Hopen we!