Weven

Het getouw staat leeg, zonder ketting- of inslaggarens.
De linnen omslagdoek is klaar, afgewerkt, gewassen, gestreken en verpakt in de bekende stoffen draagtas.
Nu is het wachten op de opdrachtgeefster. Tot nu toe nog geen antwoord op mijn mail. We wachten af.
 Het meest sprekende deel van de omslagdoek.
En voorlopig heb ik nog niets nieuws op het programma staan. Dat geeft ruimte om af en toe wat in de tuin te helpen.
Niet mijn meest favoriete bezigheid, maar allà. Zolang het een beetje grof snoeiwerk is wil ik wel helpen.
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          De kunstenaar die in Suriname een werk uitgevoerd heeft, is weer terug in Nuth. Zijn werk is af.
Nu gaat hij op diverse plaatsen in de omtrek verslag doen van het hele project.
O.a. bij fitnesscentrum Gitek in Nuth-Beekdaelen!
Komende zaterdag 6 april om 15.30 uur.
Heel benieuwd hoe hij zijn verhaal heeft ingepakt. Er is live muziek....

We maakten een afspraak met een oud-collega van Tiny, en een "kwekeling" van mij.
Toen er kinderen kwamen, heb ik voor de borelingetjes wat geweven.
Ze zijn ondertussen in de twintig, de weefsels leven nog steeds.
 

Weven van diep zwart linnen vraagt nogal wat van mijn ogen, meer speciaal van mijn rechter oog dat het werk voor twee moet leveren. Als de zon uitbundig binnenvalt is er geen probleem. De zware bewolking levert wel problemen op. En daarom was ik aanvankelijk van plan om een nieuwe lamp boven het getouw op te hangen. Een hele opgave. Allerlei uitvoeringen maar niets dat geschikt was om oldoende licht te geven. Zelfs de blauw-gele Zweedse meubelgigant had niets dat voldeed. Uiteindelijk kwam ik terecht bij de doe-het-zelver in Schimmert. Al vaker is dat de redder in de nood. En hij had nog ouderwetse TL-buizen van de goede afmeting. De laatste! Ze worden niet meer gemaakt. Wel in LED-verlichting en geschikt om te ruilen met de aanwezige buis. De aankoop was snel gedaan.
Maar...
Het verwisselen van de beide lampen zou een werkje van niks zijn. Het begon al met het losmaken van een beschermkapje. Te weinig kracht in de kluifjes om dat klaar te spelen. 
Alweer blij dat mijn neef ook in Grijzegrubben woont. Gisteren in de vroege avond heeft hij zijn kennis en handigheid gebruikt om de klus te klaren. 
Het verschil in lichtsterkte is werkelijk verbluffend! 
 

De aankleding van ons dorpke is verleden zaterdag succesvol verlopen. En zoals dat gebruikelijk is, komen er ook de eerste bezwaren over hoe het allemaal gegaan is. Woorden als "inspraakronde", "transparantie", "niet breed gedragen", "onvoldoende bediscussieerd" en zo maar door, staan in de buurtapp te lezen! Een breed uitvergroot verslag van een bijna-aanrijding, het niet meer kunnen keren "om het kapelletje" is een doorn in het plaatselijk oog.
Je moet wel wat meer uitkijken als er tijdens het uitrijden van de oprit plots toch een auto achter je staat die om de hoek kwamm aanstuiven.
En de talloze hobbyfietsers én de belegen e-bikers hebben er een nieuw traject bij, slalom om de bakken!
Los van alle perikelen die nu voor hevige discussie zorgen, het was een gezellige dag. Er was goed gezorgd voor een natje en een droogje, de jeu de boules baan werd volop aangesproken, ook door genodigden van elders.
Jammer dat het nogal koud was.
De eerste toeschouwers bespreken de situatie ter plekke. Er kwam zelfs een meetlint aan te pas!

En ondertussen gaat het weven van de zwart-linnen shawl rustig verder. Vooral rustig, want het zwart is nogal vermoeiend voor gekwelde ogen. Daarom heb ik vanmiddag een nieuwe tl buis gekocht, met meer lumen. Ze moet nog geïnstalleerd worden, het wachten is op mijn neef.
De veelkleurige blokjes-sjaal heb ik geweven toen ik wachtte op het linnen garen, een idee van mijn betere helft. Een goed idee, mag ik wel zeggen.
De franjes zijn gedraaid, de uitstekende draadjes ingestopt, nu nog strijken.

Zonder enige bedoeling heb ik een paar weken niets geschreven over het wel en wee omtrent mijn hobby en wat daar mee samenhangt. 
Veel werk, vooral ook weefwerkzaamheden. Het tussendoortje ligt nu op tafel, ik ben bezig met het draaien van franjes, werk waarbij de duimen het moeten ontgelden. De enige motivatie en troost is dat het werk wel heel afgewerkt oogt. Los daarvan heb ik de nieuwe ketting, zwart linnen, al op het getouw staan, door de hevels gehaald, aangebonden en proefgeweven. Op één plek zijn twee draden over elkaar heen geslagen, dat moet hersteld worden. Dan ga ik een patroon invoeren en dan aan het werk. En weer franjes draaien, omdat het zoveel mooier presenteert. Voor het zo ver is zijn we wel wat dagen, weken verder. Hebben we waarschijnlijk al een eitje getikt tijdens het paasontbijt. We gaan het zien.

Het werk staat onder een ongelukkig gesternte! Ben ik goed bezig, het werk ziet er goed uit, ik ga weer aan het getouw zitten, begin met inslaan, knnapp!, een draad breekt. En de ellende van waar moet ik zoeken en inrijgen en doorhalen begint opnieuw! Maar daar ga ik later tijd aan spenderen.
 Dankzij de niet aflatende moeite die mijn betere helft doet, hadden we na een uurtje zoeken en voorzichtig uit elkaar halen de draden weer in de juiste volgorde door hevels en rietopeningen gehaald. Wat was nou de oorzaak van alle gedoe? De gebroken draad had ik opnieuw aangeknoopt aan een -ook nog met verkeerde kleur- nieuwe draad en ik had niet in de gaten dat deze draad onder een drietal andere draden doorliep. Bij de wisseling van de schachten werden die draden mee opgetild! Dus: vlotters. Het herstel kost veel moeite en veel tijd.

Maar nu kon ik wel weer door, ik heb toch al 58cm geweven.
 

  De afgelopen dagen heb ik, hebben wij, meer dan genoeg tijd besteed aan het oplossen van een verkeerd draadje. Een uitgebreid verslag was het resultaat. En nu kan ik dan weer aan de slag. Wat een opluchting als je ziet dat het helemaal goed zit. De panamabinding heb ik zó doorgehaald dat er op regelmatige plekken variaties te zien zijn. De foto toont het begin. Na 12 inslagen verwissel ik de kleur in de volgorde van de ketting. Dus,  afknippen, terugstoppen, nieuwe draad in de spoel leggen, in de volgende opening door de ketting schuiven, aanleggen, na 12 inslagen afknippen, uiteinde instoppen, volgende kleur nemen en zo maar verder.

Het geklungel met het passend krijgen van één draadje was me even te veel gedoe.
Met hulp van mijn betere helft hebben we vanmorgen de kettingdraden door de rietopeningen gehaald. Dat is nu dan in orde.
Maar toen..
Ik startte de masjien, programma, inslag, en jawel hoor, het vermaledijde draadje is nog steeds niet te animeren om gewoon mee te doen!

  De eerste inslagen waren heel bemoedigend. Helaas, niet voor lang. Na een royale centimeter weefsel zag ik zelfs dat er iets niet goed zat. Éen draad wilde niet meewerken, hij bleef steeds in de hoogste stand en werd niet meegeweven met de rest. Hij hing los in het geheel. En dan zit er niets anders op dan uitpluizen waar de fout, want dat is het, ergens zit. Voor mij was dat een bitter moment. Omdat mijn linker oog niet meedoet zoals dat hoort, kon ik zoeken wat ik wilde, ik kreeg de fout niet boven water! Dat was gisteravond, ik heb het zoeken gestaakt. 
Om vanmorgen verder te gaan, evenwel met de gewaardeerde hulp van mijn betere helft. Zij heeft op dat gebied een zekere reputatie. Maar nu moest zij alle zeilen bijzetten. Een heel gepuzzel om uit te vinden waar 't 'm in zat. Uiteindelijk heb ik de hele bundel waar het om draait losgeknoopt, apart genomen en opnieuw door de hevels gehaald. Weer door de rietopeningen en weer opnieuw aangebonden. Proefdraaien. Helaas! Weer dezelfde misser.

We zijn een paar uur verder.
Die tijd heb ik voor de TV doorgebracht met het bekijken en het commentaar leveren op de "Rosenmontagszug in Kölle". Een eindeloze tocht, samengesteld uit trommel- en fluitkorpsen, veel muziek, praalwagens die de politiek hekelen, en...massa's snoepgoed in de toeschouwers langs de route werpen. Het hoogtepunt van de stoet is de prinsenwagen die de zaak ook afsluit. De jongeman die tot Prins werd uitgeroepen gooit met twee handen tegelijk vrachten cadeautjes, bloemen, en duizend handkussen naar de menigte. Als je daar niet middenin staat en mee zingt en host is het een nogal taaie vertoning.

En nu heb ik de ketting weer losgemaakt, weer opnieuw door de hevels en de rietopeningen getrokken. Helaas zie ik niet duidelijk of ik twee of vier draden door één opening haal.
Daar komt mijn hulp weer om de hoek kijken. Nu speelt ze even piano, weer een nieuw stuk.

Vandaag heb ik de bundels per twee aangebonden aan de roede die verbonden is met de doekboom. Met een platte knoop leg ik de bundels vast. Dat gaat over minstens twee ronden. Eerst vastbinden, dan alle knopen nog een keer nalopen en  vastleggen met een tweede knoop. Handmatig controleer je of alle draden gelijke spanning hebben, "Dat voel je!". Tenslotte draai je de doekboom een eind door, waarna je opnieuw de spanning met een handdruk nagaat. De laatste handeling is dan de spanning op de kettingboom wat opvoeren. 
Ja, en dan kan het te weven programma ingevoerd worden en het proefweven kan beginnen. Altijd een spannend moment.

En wanneer je dan met voldoende geduld telkens twee draadjes door één rietopening hebt gehaald, dan krijg je al weer een beter beeld van wat het gaat worden, hoe het er gaat uitzien. Dan heb je 220 keer twee draadjes in de handen gehad en door een opening getrokken. Het weefsel meet nu 44 cm, dat zijn teruggerekemd 440 kettingdraden!
   Totaalbeeld van de breedte en een close up.
De volgende stap is het aanbinden van deze bundeltjes aan de doekboom, dat is de rol waar het geweven materiaal wordt opgewonden. De volgende stap is het plaatsen van de doekboom. Daaroverheen ligt de roede waar omheen de draden in bundels van twee geknoopt worden.