Weven

Vanmorgen hebben we weer eens het ontbijt in Aken genoten. Niet op het vertrouwde adres, maar een ander.
Meer studentikoos. En dat was wel heel duidelijk.
Groepen van Abituriënten, feestelijk gekleed, duidelijk de laatste dagen van het schooljaar.
Het was er druk, het was lekker en uitgebreid.

Vanmiddag heb ik weer een lang uur op zolder verder gewerkt aan de ketting voor een groot aantal handdoeken in katoen.
Het is een heel getel, telkens een draad meer per kleur, groepjes van 10 draden. 
Ik heb nu 18 cm geschoren. Het wordt heel kleurrijk.

In de wei lopen weer schapen. Het gras staat heel hoog, de beesten kunnen wel een paar weken vooruit.
  
Mijn betere helft zag ze het eerst. Een jong vogeltje, uit het nest gevallen?
Om geen katten en zo te lokken ging ik direct papier halen om ze te verwijderen. Wat bleek?
Het waren twee exemplaren! Vliegen en mieren waren de buit al aan het verdelen.
Maar ze zijn niet ver gekomen, ik heb de beestjes snel verwijderd.

Vanmiddag heb ik weer drie uur "les" gegeven aan de cursiste die zo graag en vooral heel mooi weeft.
Dubbel weven was aan de beurt. Het lijkt veel ingewikkelder dan het is.
En na wat uitleg en wat demonstreren kon zij al gauw aan de slag.
Een tweede mogelijkheid om te werken was snel aan de beurt. 
Aan één kant open, en één kant dicht. Was al snel geen probleem.
Bij het wisselen van de ketting moesten we improviseren. Met zes schachten heb je te weinig.
Maar dat werd ook opgelost. Het resultaat van drie uur aan het werk zijn:
  

Na de werkzaamheden aan het getouw was het inrichten van de expositie aan de beurt.
Alles stond al klaar, het hoefde alleen nog geladen te worden, uitgeladen en geïnstalleerd ter plekke.
Veel medewerking van de gastheer en gastvrouw, alles kreeg een mooie plaats in hun kamer.
Ik ben heel benieuwd of er reacties komen van de gasten op de voorspeelmiddag.

Op youtube zag ik zoëven een filmpje over voddenweven.
Mijn Russisch is niet van dien aard dat ik van de uitleg ook maar één letter begrepen heb.
De opnames waren heel duidelijk.
De dames die demonstreerden hadden een heel speciale manier om twee repen aan elkaar te knopen.
Dat ga ik proberen met de proeflap die ik nu weef.

Een dag later...
 
Het proberen ging vrij gemakkelijk. beide repen inknippen en om elkaar heen slaan, dan de ene reep door de lus halen.
Aantrekken en je kunt verder met je werk. Het lijkt me wel nogal een klus om enkele tientallen meters lont
door de lus te halen. Maar..het proberen waard!

"Heb je geen kaartjes?", is een vaak terugkerende vraag van mensen die wat meer willen weten over mijn werk.
Ja, die zijn er wel, maar ik vergeet steeds om er een aantal in voorraad te hebben om uit te delen.
Maar vandaag heb ik weer eens wat nieuwe gemaakt.
 Alle gegevens staan er op, en de voorkant wordt gesierd met een etiket met logo.
 

8 Juli heeft mijn betere helft voorspeelmiddag, samen met andere leerlingen van haar pianolerares.
Zij stelde voor of het niet een goed idee zou zijn om dan wat werk neer te zetten in het huis waar de middag is.
En dan moet je gaan sorteren, gaan uitzoeken, kiezen wat mee gaat, een lijst met namen en prijzen maken,
dat is voor één middag evenveel werk als voor een expo van vijf weken.
Maar, eerlijk is eerlijk, het is ook leuk werk.
Er komen wat beelden en wat weefwerken.

Soms komt er van alles tegelijk aan de deur.
Nu is het een vloerkleed dat eventueel geweven gaat worden.
Daarvoor worden proefjes gemaakt op het klein getouwtje dat ik ooit kocht op een rommelmarkt.
Zo simpel als het maar kan, twee schachten, alleen linnenbinding, maar het werkt.
 

Je kunt er slechts 15 cm breed op weven.
Voor het doel wel erg weinig, maar je krijgt toch een idee hoe het geheel kan worden.
En je hoeft geen grote hoeveelheden materiaal te gebruiken.
Nu valt het met dat laatste wel mee. De opdracht gaat over een voddenkleed.
En dat kan "authentiek" zijn, je kunt ook een "Salonfähiges" exemplaar weven.
In het eerste geval scheur je repen van oud materiaal, in het tweede gebruik je gekocht band.
Wat je maar wil...

Het was zo'n lauwe, aangename zomeravond, te mooi om naar binnen te gaan,
teneinde de dagelijkse portie ellende aan te horen via " d'r iesjte Hollender".

Maar waarom komt er van alles tegelijk aan de deur?
We moeten een paar shawls afwerken, ik moet hoognodig de oude ketting gaan doorhalen op het getouw op de weefkamer,
een nieuwe ketting ga ik scheren voor het getouw op zolder, de tuin moet hulp krijgen, we willen toch wel eens wandelen,
een bezoek aan de audicien is gepland, de agenda staat vol.

Vanmiddag, na de boterham, ben ik maar weer eens naar de zolder vertrokken. Aan het opruimen was ik nog niet verder toegekomen.
Een koker, vol met allerlei stokken, schachten, weeflatten, metalen staven, opgerold papier heb ik helemaal leeg gemaakt.
Om daarna rigoureus te sorteren en wég te gooien.
Wat blijven mag heb ik in kokers bij elkaar gezet, in de aanwezige buis.
Het ziet er heel wat opgeruimder uit.
Het doel van alle werk is twee schachten toevoegen aan de werkzame vier in het getouw.
Dat lukte nog wel, maar nu bleken talloze hevels in elkaar verstrikt te zijn.
Er zit niets anders op dan ze één voor één los te plukken en opnieuw op de schachtlat rijgen.
Monnikenwerk!
    

Om het uitzoeken en opnieuw rijgen iets gemakkelijker te maken, ben ik er bij gaan zitten.
Dat scheelt een hele hoop rugpijn.

De lap die geweven heb om er een stel linnen handdoeken van te maken, is van het getouw.
Ik maak van de gelegendheid gebruik om twee schachten bij te plaatsen.
Die zijn nodig voor het volgende werk: een 15-tal katoenen handdoekjes in 10 kleuren.
Zogezegd als relatiegeschenk gedacht.
Het ziet op zolder een beetje rommelig uit, het bijplaatsen was veel meer werk dan ik dacht.
De schachten had ik zorgvuldig opgeborgen, er kan niets mee gebeuren, maar het is als met 
kerstboomlampjes, volgend jaar zitten ze hopeloos in de war.

Overal, waar plaats is, staan en liggen onderdelen van het getouw.
En dan zul je net onverwacht bezoek krijgen om een opdracht te bespreken aan dit apparaat.

De lappen heb ik gisteren gewassen, "op de hand", in zo heet mogelijk water met veel wasmiddel.
Linnen moet "wreed" behandeld worden, deste mooier wordt het.
Strijk het zo heet mogelijk, het gaat steeds mooier glanzen.

Zigzaggen om rafelen te voorkomen. Twee keer in het hete sop. Na wassen, drogen en strijken.
Toen ik gisteravond terugkwam van een uur spinning, hingen de twee lappen gestreken over een stoelleuning. 
Mijn betere helft zorgde voor die verrassing!

Na veel geharrewar en veel reparatie van draden, het steeds weer opnieuw opbomen van de resterende ketting, heb ik woensdagavond die ketting aangeknoopt en ben begonnen met weven.
Het lijkt allemaal te kloppen, het ziet er vertrouwd uit. Maar bij een eerste controle zie ik dat één draad blauw niet aangeknoopt is, en niet meegeweven werd. Dat vraagt om herstel!
 

Zojuist heb ik de geweven lap losgeknipt en van het getouw gehaald. Er is geen eer aan te behalen.
Wat gebeurde?
De kettingdraden zijn per paar om de kettinglat gelegd. Als je gaat opbomen is dat geen probleem,
alle draden zijn nagenoeg even lang. En hebben ten slotte gelijke spanning.
Maar door de problemen met de draad die om andere heen gewikkeld was, moest ik de hele ketting losdraaien.
Dat was de oorzaak dat één draad van een paar "langer" werd ten koste van de andere.
Zo veel mogelijk al geprobeerd om alles weer gelijk te krijgen, het was geen succes!
Overal lussen of te strak getrokkken draden, breuk op drie verschillende plekken.
Dan blijft maar één ding over: afknippen en met de resterende ketting opnieuw aan de slag.
 
Van het getouw, niet afgewerkt, niet gewassen, niet gezoomd.

Gelukkig is er ook nog positief nieuws. Het gelijmde wiel houdt stand.
 

We zijn heelhuids door koningsdag gekomen. Enkele flarden op televisie gezien.
Vanmiddag ben ik weer eens verder gegaan met weven.
Deze keer op zolder aan het grote getouw dat al veertig jaar dienst doet.
Het getouw waar ik op dit moment linnen weef. Het worden theedoeken, er zijn er al een paar besteld.
Het liep lekker, het schoot goed op, geen garenbreuk, geen losschietende schacht, gewoon het ging goed.
Totdat ik de ketting verder draaide om verder te weven. Het tandwiel met stevige pennen brak zo maar.
In twee stukken.
   
Het tandwiel zit met vier schroeven vast op het houten deel. Toen ik er twee had los gedraaid liet het ene stuk al los.
De houtlijm die ik wilde gebruiken was zó ingedikt dat er geen eer aan te behalen viel.
Maar in de voorraad had ik nog andere lijmsoorten.
En daarmee zette ik de twee stukken aan elkaar. Met een stevige lijmklem heb ik de twee delen aan elkaar gezet.
Dat moet drogen.

Ik zag aan de linkerkant van de ketting een draad die wel erg op spanning stond, dat moest mis gaan.
Hij zat zo verdraaid om de bundel heen dat er niets anders op zat dan de hele ketting los te draaien van de boom.
Linnen is een eigenwijs garen. Gaat graag zijn eigen gang, verknoopt in elkaar en wil niet meewerken.
Met heel veel passen en plukken en trekken en uit elkaar halen heb ik nu de ketting weer op orde.
We moeten ze nu alleen nog opnieuw op de kettingboom draaien.
En dat gaat pas als het tandwiel weer stevig verlijmd is.
Noodgedwongen rust.
Maar wel een uur of drie verder!