Weven

Gisteravond heb ik de ene helft van de ketting door de hevels gehaald.
En ben meteen verder gegaan met de tweede.
Het is wennen, als je al weer heel lang geleden op dit getouw werkte.
De schachten bewegen, de hevels zijn van nylon, alles is anders dan bij het getouw beneden.
Niettemin, het werk vordert en het is heel fijn om te doen.

Gisteravond hebben we de ketting al op de kettingboom gedraaid. Daarbij heb ik steeds de hulp van mijn betere helft nodig.
Zij houdt strak, ik draai.
En vanmorgen heb ik de eerste draden door de passende hevels gehaald.

De kruislatten op hun plaats,    de eerste doorhalingen,                           vanuit het midden begonnen,                afgedekt tegen zon en vliegen.

Ik hou het weefsel op vier schachten. Daarmee kun je linnenbinding, kepers en variaties weven.
De inslag wordt ook een menggaren van telkens 3 draden gebroken wit, met hier en daar een kleurige toevoeging.

Het zou weer zo'n grijze herfstdag worden. 
Geen zon, in de verte mistvelden, niet echt een dag om erop uit te gaan.
Om de melancholie van de dag te onderstrepen zocht ik in de dozen
met L.P.'s de Gregoriaanse Gezangen voor de requiemdiensten.
Gezongen door het koor van de Abdij van Solemnes.
Met dat op de achtergrond heb ik de ketting over de evenaar verdeeld.
Dat moet precies gebeuren, rustig, dan komen er geen fouten.

Alle binddraden zitten nog in de delen van de ketting. De hele ketting op een schone doek.De hele ketting is verdeeld  Het opbomen kan beginnen.
Vier van de zes delen zijn verdeeld in de evenaar.

De middag werd zonniger. 
Er moest een tak uit een acer, esdoorn, gezaagd worden om een  mooiere vorm te krijgen.
Toen ook maar meteen de Cocrosmia's aan de grond afgeknipt. Met zijn tweeën gaat dat efficiënter.
"De bladeren zijn nu droog, misschien kunnen we ook nog met de blazer alvast älles bij elkaar blazen."
Gezegd, gedaan. 
En dan ben je zó een paar uur verder.

Na ruim zes uur de handjes en de armen laten wapperen langs de stokken van het scheerraam heb ik vanavond de hele ketting geschoren.
Een heel werk, ook al omdat er regelmatig een draadje gewisseld moest worden.
Maar het is geschoren.
 

Welgeteld 576 draden van 5,50 meter lang. Elke draad samengesteld uit drie of vier enkele draden.
Reken maar hoeveel meter er in de ketting gaan!
 

Menigeen zal de wenkbrauwen fronsen, de schouders ophalen en niet weten waar het over gaat.
Vandaag is de feestdag van de heilige Ursula en haar x-duizend volgelingen.
Maar vooral de naamdag van onze zus, Ulla, die al bijna zes maanden geleden zo plotseling overleed.
Op deze dag is ze meer dan anders in mijn gedachten. Het was ons ritueel om zo vroeg mogelijk op te bellen om te feliciteren.
Vroeger vierden wij geen verjaardag thuis, maar naamfeest. Daarvandaan dat we dat zo goed onthouden hebben.

Venne is verhuisd.
En hoe!
Wat een verbetering qua ruimte en parkeerplekken, de service is hetzelfde gebleven.
De heer directeur heeft ons met gepaste trots, heel terecht!, persoonlijk rondgeleid. 
Hij is heel blij dat hij dit pand kan benutten als uitvalsbasis voor de activiteiten van VenneColcoton.
Een welgemeende gelukwens en veel succes in het nieuwe onderkomen is hier op zijn plaats.
Ze hebben er met z'n allen hard voor gewerkt!

Waarom we bij Venne waren?
"Het bestelde garen staat gereed, dat kun je woensdag komen halen.", aldus Misja.
En dat is het garen voor de dekens die ik mag weven.
Ik ben dan ook meteen aan de slag gegaan met het scheren van de ketting. Een zesde deel is al klaar.

Vandaag had ik contact met Venne Colcoton. De telefoon werkte niet, dan maar per mail.
Met de vraag of ik woensdag terecht kan voor mijn garen.
Ik heb er de bestelling meteen bij gedaan.
En tegen de avond kwam al, telefonisch, antwoord, woensdag staat alles klaar.
Dan kan ik aan de slag.
Vanmorgen heb ik een deel van de tijd besteed aan het verder werkklaar maken van het getouw op zolder.
Een gedegen afstofbeurt, ander riet, 6 openingen per cm, stofzuigen.

Verleden zaterdag verhuisde een shawl in katoenen chenille naar het midden van ons land.
Een verjaardagscadeau voor een jonge vrouw.

De last die ik ondervind van de Achillespeesblessure, - een echt scrabblewoord-, is duidelijk aan het minderen.
Ik heb alweer een paar spinninglessen meegefietst en daar hield ik niets aan over.
Alleen voldoening dat ik weer mee kan doen. 5 Juli is de ellende begonnen.
De fysiotherapeutische behandeling gaat wel nog door.

Het weefwerk ligt nog steeds stil.
De verhuizing van VenneColcoton is bijna afgerond..
Zaterdag waren we op Eyserheide, Gerda van de Venne had een expositie van eigen werk.
Daar heb ik nog even met Renee kunnen praten.

Het zal even duren vóór ik verder kan met de dekens. 
Omdat Venne verhuist is er nu geen tijd om de winkel open te houden.
Toen ik vandaag informeerde vertelden ze dat alles ingepakt stond om naar het nieuwe adres gebracht te worden.
Met een week of zo zou het meeste wel op de plaats staan, op de nieuwe locatie.
Dus..even wachten.

Dit is een derde probeersel.

Om een dekentje te weven dat zo dicht mogelijk bij de originelen ligt, moet ik diverse proeflapjes maken. Eerst moet ik uitzoeken hoeveel draden per bundel nodig zijn, dan welke combinaties ik kan maken en, vooral, welke kleuren ga ik kiezen.

En daar ben ik de afgelopen dagen heel druk mee bezig geweest. Er is veel snoeiwerk in de tuin, de eerste walnoten vallen, " es gibt manches zu tun, packen wir's an!" 

Gisteren had ik bezoek van een oude kennis. in meerdere opzichten oud.
Jaren geleden kwam ik vaak in de winkel van zijn vrouw om garen te kopen. 
Zij is helaas overleden, de winkel is overgenomen door Venne Colcoton.
De oude heer zat met een probleem. En om dat eventueel op te lossen had Venne hem naar mij doorgestuurd.
Toen er kleinkinderen kwamen, had zijn vrouw een deken geweven voor dat kleinkind. Zij had toen, met vooruitziende blik,
nog twee dekens meer geweven. Voor één van de kleinkinderen was dat niet gebeurd, en.. het volgende heeft zich aangediend.

Zijn vraag was geen vraag meer.
Ik heb veel meer  aangeboden om nog twee dekens te weven, in de kleuren en weeftechnieken die zijn vrouw gebruikt had.
En nu ga ik dus verhuizen naar zolder, waar het grote getouw staat en waar ik dit verzoek kan uitvoeren.