Weven

Toen we gisteren thuis kwamen van de fitness, hing aan de deurklink een draagtas.
"Noten?", was de eerste reactie. Maar we zijn royaal voorzien, na een aarzelend begin.
Het was heel wat anders. Het materiaal om verder te werken aan het vloerkleed!
Om de ontvangst te bevestigen heb ik meteen een app-je gestuurd.

En nu weer aan het werk.

De doek die ik weef op het 24-schachtsgetouw vordert met tussenpozen.
Het vloerkleed wacht op nieuwe aanvoer van materiaal.
Zaterdag geef ik "les" hoe te werken op een 12-schachts getouw.
Dat wordt een kennismaking met de vele mogelijkheden die je hebt met zo veel schachten.
Blokweefsels, pellenweefsel, boerendamast, patroontjes weven, verder met dubbelweven, satijnbinding.

Die laatste binding wordt heel vaak ten onrechte genoemd om aan te geven dat een lap een mooie glans heeft,
een zekere chique geeft aan een weefsel.
Heel vaak lees je over satijnen lakens, maar satijn is geen materiaal, het is een binding. En de glans ontstaat door de lange vlotters die je weeft. Je benut de maximale bindpunten,
daardoor voegt de draad zich mooi, de ketting is nauwelijks te zien, en het licht valt op de langere vlotter. Gebruik je dan ook nog glanskatoen of zijde, linnen kan ook, dan krijg je het uitzicht van satijn.
Deze stof valt heel soepel, een gevolg van de ver verwijderde bindpunten.

Herfst alom, na een aarzelend begin vallen nu toch emmers vol noten.
De laatste appels zijn geplukt, wat op onmogelijke oogstplekken hangt moet helaas vallen.

En daarom is er nu weer meer tijd om aan de getouwen te zitten.
Op zolder vordert het werk aan het vloerkleed gestaag, het gaat heel goed uitzien.
Heel stevig, dik, fleurig, zonder schreeuwerig bont te zijn.

Mijn "leerling" heeft een 12-schachts getouw gekregen! Weefbreedte 40 cm, werk aan de winkel.
De lap die ik weef van de voorraad garens groeit.
En..last but not least...de tassen die als verpakking gaan dienen, vormen een mooie stapel.
 

Een aantal foto's die passen bij de tekst, zonder verder commentaar.
De zwart-witte weefsels zijn dekens die ik - niet echt stiekem - fotografeerde bij Thermae 2000. Ik werd meteen op de vingers getikt. Terecht!

Zondag bezochten we in Rotterdam, in de Kunsthal de expositie Viktor & Rolf, 25 jaar wearable art.
Het was helemaal de moeite waard. 
Zogezegd een feest van kleuren, technieken, vondsten, ideëen, vakmanschap en verrassingen.
   
Het is niet echt te beschrijven, je moet het zien, besnuffelen, zoeken hoe het gedaan is.
We hebben er ruim twee uur doorgebracht.

De terugreis verliep met nogal wat hindernissen. Omdat een wissel niet werkte, werden we omgeleid. Nou ja.
Toen kwam het bericht dat er een persoon op de rails stond in Eindhoven. Alle verkeer stil gelegd.
Het binnenrijden in het station duurde daarom veel langer dan normaal en dat zorgde voor extra openthoud 
in Sittard, de aansluiting duurde een half uurtje zitten op het perron.
Het geplande bezoek bij mijn broer hebben we maar geannuleerd. Er moest ook nog gegeten worden.

Al met al een geslaagde dag.

Aan het eind van de route kon je een foto maken, een fotobooth, wat dat dan ook mag zijn.
Op voorgeschreven voetstappen staan, een bloem met masker kiezen, start en even wachten.
Je kon het laten doorsturen, bij deze.

Gisteren waren de "klanten" voor een vloerkleed hier om definitieve afspraken te maken.
En dat is gelukt.
Vanmorgen heb ik alle geweven proeflappen uit de ketting gehaald, teneinde geen materiaal te verliezen.
En nu is een begin gemaakt.
Te weinig om te tonen, maar voor mijn gevoel gaat het helemaal goed komen.

De gekozen combinatie werkt.
 
Het toegevoegde groene wollen draadje doet zich gelden. Zeker in het volle zonlicht, zoals op de foto.
Nu wordt het doorwerken!
Gelukkig is er geen opleveringsdatum bepaald. Noch een afleveringsadres. Evenmin een geïnteresseerde koper.
Dus...

Dit moet het dan gaan worden!
Maar...er komt een draadje wol bij.
Ik kies twee draden katoen, en dan weef ik apart een draad wol in de zelfde opening.
Dat vult wat meer.
Waarom apart weven?

Als je wol en katoen samen op een klos draait ontstaat er verschil van spanning. Dan gaat het ene materiaal
lubberen ten opzichte van het andere. Dat vraagt extra handelingen om de draden gelijk te houden.

't Kan verkeren...

Ik heb een aantal blokjes geweven, in verschillende diktes qua inslag, en nu is duidelijk te zien dat het "niet werkt".
De ketting is al heel druk, daardoor werken de blokjes nauwelijks. 
Ik zal moeten wijzigen. 
Niet opnieuw doorhalen en zo, gewoon een andere binding kiezen!
Het zal een variatie op keper worden, met langere vlotters. Dat schuift ook mooier in elkaar.

Toen ik vanmorgen om half acht naar buiten liep om de krant op te halen voelde het kil aan.
Natuurlijk, vandaag eindigt de zomer en begint de herfst.
De herfst!, na een eindeloze zomer.
En het voelde ook aan als herfst, rilerig, maar de belofte aan een warme dag hing in de lucht.
Een mooie dag om achter het getouw te kruipen en proberen de eerste inslagen te maken.

En dat is nu zover! 
  
Alle voorbereidend werk heb ik maar niet weer laten zien, oude blogs vertellen het hele verhaal.
Dit is het resultaat van alle werk.
Vanaf nu ga ik het "echte" werk leveren met wat dikker inslaggaren, dat levert vollere vierkantjes op.

Nu ik wat meer tijd en ruimte heb, kan ik weer eens lekker aan het getouw beneden zitten.
En werken, wel nog geen weven, maar wel de bestaande ketting door de hevels halen.
Een volledig ander weefsel gaat dat oplevevren.
Tegelijkertijd maak ik gebruik van de mogelijkheid om een irritant draadje uit de ketting te peuteren.
Een heel dunne, ietwat rekbaar draad, die heel vaak kapot ging en dan een hoop ellende veroorzaakte.
Op dit moment heb ik ongeveer 32 cm door de hevels gehaald.

Elke zestiende draad wordt dubbel genomen, d.w.z. draad 15 en 16 vormen samen één draad.
Bij het weven levert dat een regelmatige verdikking op, precies op de grens van twee blokjes.
De doorhaling loopt van schacht 1 naar schacht 16, en dan terug vanaf schacht 15 naar 1.
Een terugkerende keper.