Weven

Mijn neef Eric, nu 51, heeft bij mij in de eerste klas gezeten. Daar leerde hij rekenen,
lezen, schrijven. In een of andere les heb ik verteld over vissen, van allerlei soort.
Dat maakte kennelijk zoveel indruk dat hij er een tekening van maakte.
En die tekening heb ik ooit eens gebruikt als basis om er een " gobelin" van te weven.
Zelfgesponnen wol, deels plantaardig geverfd.
Dat weefsel hangt nog steeds op, op de plaats waar het ooit zijn bestemming kreeg. 
Ware grootte, een A-4 vel.

Omdat een plaatje meer zegt dan duizend woorden, zeggen ze, zó ziet onze stulp er sinds de werkzaamheden uit.
Niet voor lang, morgen wordt er weer verder gewerkt, worden de kale plekken weer aangekleed.
Het was stevig aanpakken, de laatste dagen. Eerst alles naar boven, nu weer naar beneden, zo gaat dat.
Tussendoor nog twee keer een heftige griepaanval overleefd, vandaag was ik weer helemaal in orde.
We hebben vanmiddag, dwars tegen de wind in, een uurtje door het veld gelopen.
Een frisse neus halen, noemen ze dat.

De weverij ligt al ruim een week plat, gewoon geen tijd om te werken. Maar dat haal ik snel in.
Er is niet meer zo heel veel ruimte meer op de ketting. Een laatste serieuze sessie zou voldoende kunnen zijn.

Twee dagen na elkaar heb ik aan het getouw gezeten om eens goed dóór te werken.
Dat was goedgegaan, ik ben nu al op 145 cm. 
Afbeeldingen staan nog steeds op hun kop, erg vervelend en heel lastig om te bekijken.
Het opschieten betekent ook dat ik de kruislatten en de evenaar uit de ketting gehaald heb. 
Dan heb je weer wat meer ruimte om te werken.
  Een overzicht van getouw en werkplek.
 

Wat ik gisteren van plan was, heb ik vanmiddag uitgevoerd.
Het stuk dat ik via terugweven uitgehaald had, heb ik vanmiddag in een andere versie
opnieuw geweven.
 

De kleuren staan voor de Afrikaanse vlag, ingebed in een verbeelding van de Tafelberg.

Eindelijk weer eens een "vruchtbare" middag op zolder doorgebracht.
Na de reparatie van de gebroken kettingdraden heb ik een hele tijd lekker door kunnen weven.
Twee volle spoelen om en om door de ketting werpen,
nauwelijks lussen in de individuele draden, zó kun je opschieten.
En dat blijkt ook wel. Vandaag ben ik op de helft van de doek gekomen. 
Weliswaar waren er nog wat enkele draadjes gebroken, maar die heb ik redelijk snel hersteld.
   

De linker foto is een close up van het laatst geweven deel, rechts datzelfde stuk in zijn geheel.
Morgenmiddag hoop ik weer op deze manier verder te kunnen.
En dat opschieten? Zo'n 17 centimeter!

Ja, het werk aan de tweede geboortedoek heeft even een onderbreking nodig.
Zonder dat ik het merkte was er aan de linkerkant een draad volledig gebroken.
Pas na een centimeter of acht, negen zag ik wat er gaande was.
Er is maar een optie: een heel stuk uithalen, terugweven en de gebroken draad opnieuw aanknopen,
door de hevels halen en opnieuw verder werken. 
Ik heb meteen een verandering doorgevoerd. 

Omdat het nog steeds niet lukt om foto's op een behoorlijke manier in de blog in te voegen, heb ik hulp ingeroepen van SeniorWeb. Een heel uitgebreide uitleg kreeg ik gistermorgen. Helaas, met zó veel informatie kan ik geen kant op. Het laatste advies dat de vriendelijke mevrouw gaf zal ik waarschijnlijk opvolgen. Vraag je webmaster om advies! 

Een en ander betekent dat ik slechts verslag kan doen zonder afbeeldingen. Het tweede doek vordert gestaag. Ik heb alweer bijna 60 cm geweven. Vrijdag heb ik nog wat andere kleuren gekocht, die iets meer in dit doek passen.

Een nieuwe maand, een nieuw jaar, een nieuwe geboortedoek, een nieuwe pc,
je zou niet weten waar te beginnen met alles wat in de afgelopen week voorbij gekomen is.
We hebben de wisseling van de jaren heel rustig afgewacht en passend toegedronken.
Op 1 januari hebben we, zoals dat hoort, een bezoek aan mijn broer gebracht. Volle bak!
Kinderen, kleinkinderen, iedereen maakt zijn opwachting tijdens de " receptie".

Nog in december is de eerste doek afgeleverd aan mijn opdrachtgever. Hij was heel blij,
en ook heel tevreden. Ik ben benieuwd hoe de doek ontvangen wordt door de kleinzoon.

Ja, en dan werk ik vanaf nu op een nieuwe pc. Een hele verandering, veel nieuws, er moet nog een en ander geïnstalleerd worden.
Daar krijg ik hulp bij van mijn gewaardeerd familielid, uit " Grijzegrubben onder".

En ondertussen ben ik alweer begonnen aan de tweede doek. Helaas staat de foto op zijn kop, dat moet ik nog verbeteren!

De eerste geboortedoek is van het getouw!!
En gewassen, gedroogd in de droger, nu volgt nog het strijken.
Dat is het werk van mijn betere helft.
Donderdag a.s. komt mijn klant om zijn opdracht te zien.
Pas daarna komen er wat foto's in de blog.

Een mailtje van mijn opdrachtgever. Hij wil heel graag eens komen kijken naar de vorderingen.
De datum ligt vast, de tijd is nog even moeilijk.
Maar er is wel zó veel ruimte dat ik de eerste doek dan van het getouw heb gehaald.
En dat zou toch geweldig zijn!

Deze uitgesproken kleuren staan voor den Haag, voor ADO, een ooievaartje inweven lukt helaas niet.
De rechter foto is een "luchtopname" richting zee.
Er komt nog een strook strand op een warme zomerdag, veelkleurig en druk, daarna duiken we de Noordzee in om tenslotte de lucht in te gaan.