Weven

Je wordt wakker, rond een uur of half zeven, gaat naar de badkamer, daar wachten al een paar pilletjes die je gezondheid op peil proberen te houden. Iets voor de bloeddruk, een ander om het cholestorolgehalte te temperen, een derde om wat extra vitaminen, die ik zelf niet aanmaak, binnen te krijgen.
Je kijkt met slaperige ogen in de spiegel, bedenkt wat deze dag zal brengen. In ieder geval verder gaan met opbomen van de ketting voor de gordijnen. Vervolgens loop je naar de kamer die we weefkamer gedoopt hebben.  
Je haalt de telefoon van de voeding, kijkt of er al berichten zijn, en met een scheef oog kijk je naar het weefgetouw.
"Eh, wat is dat? Zie ik dat goed? Het zal toch niet waar zijn!"
Twee spoelen lijken helemaal leeg te zijn! Je voelt voorzichtig of de indruk gelijk heeft. Ja hoor! Zonder dat je het in de gaten had, waren die spoelen al helmaal leeg. De moed zakt je in de pantoffels. Even laten bezinken. En bedenken wat er nu volgt. Op zoek gaan waar de garenvoorraad op was. Dat kan alleen maar door het opgeboomde deel af te wikkelen en zoeken waar het einde van die draad is. Of zou je eerst twee lege spoelen voldraaien?
Je kiest voor het laatste. Of ga je toch eerst maar verder zoeken waar de tweede draad ophield? Misschien beter, dan weet je hoe ver je terug moet draaien. En dat is een behoorlijk verschil.
Om de zorg te delen breng je je betere helft op de hoogte van het malheur. Dat gebeurt dan onder het ontbijt. Bedenken wat de beste voortgang zal zijn. Je wijst aangeboden hulp vriendelijk maar beslist van de hand.
 

Na wat zoeken van wat en hoe moet je eerst doen, wat volgt dan, hoe ga je verder, komen de achtereenvolgende stappen weer terug in het geheugen. Hoe maak je een kruis in de ketting, kruislatten werken nu niet, je hebt flexibele scheiding nodig. Dat zijn dan gladde "kabeltjes in twee kleuren" die je inlegt als de ketting opgewonden is op de kettingboom. En dan gebeurt het onvermijdelijke! De kabels lopen vast naast de kettingboom. Als ik probeer om de kabels los te trekken, glijden ze uit het gevormde kruis.Ondoenlijk om dan kabels weer terug te brengen op de goede plaats. Dat kan pas als de hele ketting opgeboomd is. Er zit niets anders op dan deel voor deel op te bomen. Om dan ten slotte de twee delen alsnog te verdelen. Maar gaandeweg loopt het opboomproces als vanouds. Nog even en dan moeten we met twee man aan het werk. Terwijl de een draait houdt de ander de bundels garen in het gareel. En telt. 

Vandaag heb ik de start gemaakt met het opbomen van de ketting voor de gordijnen.
    Van links naar rechts.
Vooraan op de afbeelding de spanningbox. Die gebruik je om de ketting in delen op te bomen. Op deze manier krijgt de ketting over de hele breedte dezelfde spanning.Achter op de foto het klossenrek. Hier zijn de afgetelde meters opgedraaid. Ik weef 8 draden op een cm, boom op met 2 cm tegelijk. Van het klossenrek lopen de draden naar de spanningbox. Hier gaan de draden een voor een door de openingen van het riet. Met de ronde pennen regel ik de spanning. Dan rijg ik elke draad apart door de kam. Die is zó gevormd dat de draden om de beurt door een oog en door een open ruimte gehaald worden. Tenslotte voer ik de kettingdraden met bundels van 8 draden door de geleidekam en knoop de hele bundel vast op de kettingroede.
Dan kan het opbomen beginnen. Eenendertig omwentelingen leveren ruim 32 meter ketting op.

Ja, eindelijk is het zover. We waren vandaag bij de garenwinkel om wat extra klosjes apart garen te kopen. 
 Twee klosjes die een speciale rol gaan spelen in het project dat nu op de rol staat: gordijnen voor onze slaapkamer. Ik heb er al eerder over geschreven, toen ik het benodigde garen van de kiloklossen overbracht op klossen waar zo'n 120 gram opgaan. Die dan weer op het klossenrek komen en die via de directe schering op de kettingboom gedraaid worden. In het verleden heb ik al vaker grote hoeveelheden ketting op deze manier op het getouw gezet. De aankoop van vandaag is bedoekd als extra accent in de lappen die de gordijnen worden. Gebruikmakend van een ingenieus systeem draai ik de ketting per 2 cm op de boom.
Een en dertig omwentelingen, dat zijn 32 meter.
Tijdens het tellen is concentratie geboden.
Ik hou u op de hoogte.

En nu ben ik al bezig met het volgende project.
De gordijnen op onze slaapkamer zijn toe aan vervanging. Verkleuringen , sleetse plekken, niet meer wasbaar, en een voorraad garen dat geschikt is voor een nieuwe versie.
Het worden lichtere kleuren, met een enkel accent in de ketting. Voor zover ik het nu overzie kies ik voor een terugkerende gelijkzijdige keper, 2/2, met 8 draden op een centimeter.
Het te gebruiken materiaal is hetzelfde als wat er nu hangt, cottoline van Venne bv.
Omdat ik een ruim gordijn wil hebben weef ik zo'n 30 - 32 meter, ongeveer 92 -95 cm breed. Van muur tot muur, van plafond tot net boven de bodem.
Mijn Belgische connectie heeft een mankement hersteld, nu kan ik de ketting scheren in delen. 
Ik ga geen ketting scheren op de scheerplank, maar draai ze nu direct op de kettingboom. Stap voor stap, 2 centimeter breed. 
Alle garen is al opgerold op klossen.
Met hulp van de spanningbox leid ik het garen gelijkmatig op de kettingboom, 31 rondjes over 2 cm!
Een hele klus, vooral omdat het tellen van de rondjes wel eens wil haperen, een overslag, of, erger, een deurbel of telefoon die stoort. 
"Waar was ik ook al weer? 26?, 29?,"  niks vervelender dan dat.
Als de telefoon niet opgepakt wordt, dan ben ik bezig!
 

De Belgische vakman is geweest. De problemen zijn opgelost.
De werkzaamheden verliepen spoedig en zonder echte obstakels. 
Zoals steeds is hij vriendelijk, correct, een taalgebruik om van te smullen. 
Hij spreekt mij steeds aan met "U", noemt me wel bij naam, zoals ik hem met "jij" en voornaam aanspreek.
En dat gaat moeiteloos.
Hij heeft een uur of twee nodig om alle herstellingen te doen, wil dan niet langer blijven, er is nog een werk dat wacht.
Ik vraag hem nog of ik bij een eventuele verhuizing een beroep op hem kan doen, met demontage en opnieuw opbouwen elders.
Hij knikt terwijl ik spreek al instemmend: "Dat is geen probleem!". 
En ik vind dat een geruststellende gedachte.

Woensdag 4 juni 11.58 uur.
De laatste inslag wordt gemaakt!
De opdracht is tot een goed einde gebracht.
En, hoe wonderlijk, de laatste 30 cm weefden als vanzelf, zonder enige fout of hapering.
De kettingdraden gingen niet lubberen, er bleven geen schachten achter, alsof er niets mis kon gaan.
Ik heb direct een bericht met foto naar mijn opdrachtgever gestuurd. 
Een entthousiast antwoord kwam terug.
We hebben afgesproken om zaterdag officieel de draden door te knippen. En dat wordt dan de handeling van de ... juist!
De spanning is van het getouw gehaald, het doek kan "ontspannen".
  Twee lege of bijna lege spoelen rusten op het geweven doek.

Het kwam alledrie voorbij vandaag.
We waren vroeg op, een onrustige nacht met meerdere sanitaire stops.
Kan, met 83 jaar.
De dag was verdeeld in twee, drie delen. Een ochtend zonder veel omhanden te hebben. Na wat huishoudelijk werk heb ik het getouw ingeschakeld en weefde zes keer  het rapport, goed voor 120 inslagen.
De middaguren werden besteed aan het bijwonen van een crematieplechtigheid, weer in het crematorium waar ik gedemonstreerd heb tijdens de open dagen, wat jaren geleden.
Nu woonden we de uitvaart van een zus van mijn zwager bij. Het was werkelijk op het nippertje, de laatsten die naar binnen liepen waren wij! Er was geen enkele plaats meer vrij. maar de medewerkers brachten stoelen en een bank naar binnen. Dat was heel goed zitten.
Het betekende dat we na de afscheidsdienst als eersten langs de kist konden lopen om even stil te staan bij de overledene. 
's Morgens weef je aan een wade, de laatste  centimeters, een paar uur later zit je in een uitvaartdienst.
Zij was een plezante tante, altijd goed voor een opgewekt praatje, intelligent, grappig, vol belangstelling voor wat er maar voorbij komt.
Er was veel belangstelling.

Bericht van de Belgische connectie! Hij komt a.s. dinsdag, na Pinksteren, om enkele problemen op te lossen.
Nu is het zaak dat ik vóór die tijd de wade tot het einde toe geweven heb. En zoals het er nu uitziet gaat dat lukken.
Het zou mooi zijn om de laatste inslag met enig feestelijk vertoon af te maken. Om dan de spanning van het weefsel te halen en aan de achterkant van de ketting de schaar in de lap te zetten.
Wat dan volgt is het afwerken van de ketting. De resterende draden worden verwerkt in gedraaide franjes, afgezet met een knoop. En dat gebeurt dan aan voor- en achterkant.
Hier en daar stop ik dan nog wat losse draadjes in.
Nog enkele foto's en dan, ja, dat was het dan!

Weer een stap verder.
De verzwaring aan de beide uiteinden zijn over de achterbalk geholpen. Dat is één, en de evenaar is eveneens uit de ketting gehaald, dat is twéé!
Bij een volgende beurt gaan dan nog de kruislatten uit de ketting en dat betekent dat er wat meer ruimte is.
Het scheelt toch een paar centimeters extra weefsel. 
En daarmee heb ik voor vandaag een punt gezet.