Weven

Natuurlijk wil je niet te veel materiaal op voorraad nemen. Extra kosten en wat moet ik met de overgebleven garens?
Nu was ik te zuinig geweest. het centrale deel van het vloerkleed is rood-oranje gemengd. Net over de helft was al 
duidelijk dat ik te weinig had. Eergisteren laat nog besteld, vandaag werd het bezorgd. En toen meteen verder.
 14 cm van de tweede helft.
 

Gisteren heb ik de helft van het vloerkleed helemaal afgewerkt.
Daar hoort ook het weven van de strook, langs het hele werk, die naderhand omgeslagen wordt en dan dient als boordband, bij.
En vanmorgen, en tot nu toe na de lunch, heb ik weer verder gewerkt aan de lap die als theedoeken verder moet.
En daar ben ik nu op 8.17 meter. Nog een royale 5 mtr zit op de kettingboom. Op de doekboom begint zich een echte rol stof te vormen.
 
 

Het werk aan het vloerkleed gaat rustig aan verder. Het moet geen haastwerk worden, maar regelmaat is wel gevraagd.
Een paar werkfoto's.
 

Van links naar rechts.
Een momentopname;
90 centimeter bereikt, totaaloverzicht;
het begin van het middenstuk, een ruitvormige rood-oranje vlak;
de eerste 14 cm, langs de randen komen nu driehoeken.

Ben je in alle gemoedsrust lekker aan het werk aan de keukendoeken, klap!BAM!, stagneert de hele zaak.
Net nu het zo goed opschiet. Telkens als ik één bepaalde trapwijze doe blokkeert het geheel.
Controle levert een doemscenario op. Een bundel hevels hangt verbogen tussen andere, die wel nog op hun plaats zitten.
Dan zie ik dat schacht 19 de boosdoener is. De metalen roede, waar de hevels op geregen zijn, is om onverklaarbare reden uit de houder gegleden
en hangt nu voor de helft los.
Het kost heel veel moeite en kracht om die roede weer op de plaats te krijgen, maar het lukt.
Proefdraaien, het is nog niet helemaal in orde, er blokkeert nog iets. Dan daagt er iets.
De klap heb ik al eens eerder gehoord. Toen was een beschermplaatje losgeraakt en omgebogen.
Het zijn plaatjes die op de gewichten gelijmd zijn om afstand te houden.
Nu moet de hele beschermkap losgemaakt worden. 
En daar zit de schuldige. Aan de bovenkant is een stukje van zo'n plaatje losgeraakt en omgebogen, stagneert daardoor de op- en neergang van die schacht.
Een oud broodmes helpt om dat plaatje los te snijden van het gewicht dat in de aansturing zit. Met een paar viltplaatjes
schep ik afstand tussen de twee gewichten van schacht 18 en 19.
En dan werkt het weer als gewoon en zoals het dat geleerd heeft in de afgelopen 29 jaar!

Overigens ben ik over de helft van dit werk, 7.20 meter.

Een weekend vol regen, guur weer, echt niet uitnodigend om een stap buiten de deur te zetten als dat niet strikt nodig is.
Maar dan heb je veel tijd over om de getouwen te bedienen.
 Vergelijk dit met de foto van gisteren, dan moet je toegeven dat ik de regentijd niet verlummeld heb.

Op het andere getouw heb ik verder geweven aan de keukendoeken. Er is nu al 6.50 op de doekboom.

Nadat we terug waren van KleinWalsertal ben ik vanzelfsprekend weer verder gegaan met het vloerkleed.
Het is een heel karwei, maar wel de moeite waard om er aan te werken.
 
Ik ben bijna op een derde van het geheel. Na deze grijs-gele baan volgt een groene.
En dan komt het middenstuk!

Dit is onze goeie wensen kaart voor het komende jaar.
Er kwamen heel aardige reacties op.
Een telefoongesprek van een heel onverwachte kant, opmerkingen over niet te veel wafels,
mooie zinvolle zin, tot en met onze buurvtouw die versgebakken wafels kwam brengen!
Ook een toevoeging dat zij blij was dat we haar ieder jaar weer een kaartje sturen. Dat doet goed.
Voor de leken: de binding heet wafeltjesbinding....

Soms zie je pas na een tijd werken dat het produkt écht niet door de beugel kan.
Dan ziet het er gewoon niet uit!
Zoals de eerste driehoeken die langs de rand van het vloerkleed geweven worden.

  
Dit is het eerste geweven driehoekje. Het zwart en het wit zijn om elkaar heen geslagen, dat levert hier een erg onregelmatig beeld op. Na overleg heb ik het zwart helemaal losgehaald
en ben op nieuw begonnen. Met een weefnaald heb ik het zwart weer geweven, maar nu heb ik geen verbinding gelegd tussen zwart en wit. Daardoor voegt het geheel veel mooier.
De verbinding tussen grijs-geel en zwart is op klassieke manier gedaan, om elkaar heen geslagen.
En dan ben je weer zo'n anderhalf uur verder!

Alle extra werkzaamheden die te maken hebben met kerstmis belemmeren me om regelmatig te werken aan één van de getouwen.
Kaarten maken, schrijven, adressen zoeken, schrijven, zegels plakken of rechtstreeks bezorgen, een of ander bakken, het vraagt tijd.
Toch heb ik al één deel van het vloerkleed af, het tweede is in de maak.
De theedoeken staan even op een laag pitje, niet helemaal stop, maar even rustig aan.

Maar dan wel enigszins anders. 
De ketting op het getouw is iets te breed voor het vloerkleed dat ik nu weef. Om geen materiaal verloren te laten gaan,
heb ik met aparte spoeltjes een zelfkant geweven, die op regelmatige afstand met het kleed verbonden wordt.
De bedoeling is om die zelfkant aan de achterkant vast te zetten. Dat werkt mooi af en het beschermt de rand van het kleed.
Die zelfkant wordt over de hele lengte geweven. Kost extra tijd, maar er gaat niets verloren.