Weven

Vanmiddag hebben we een kort rondje gedraaid, Nieuwhuis, Terstraten, Helle, Nelisweg, Nieuwhuis en dan weer richting Grijzegrubben naar de koffie met deze keer een stuk rijstevlaai met slagroom en chocoladekrullen! Dan weet je waar je voor loopt. 
Het is een welkome hobby aan het worden voor veel mensen. Geregeld kom je dezelfde groepen tegen, tegenwoordig zijn twee personen al een groep, en dan wissel je de geijkte beleefdheden uit. Dat het lekker is, dat het gisteren wel erg koud was, en dat het nu nog strenger gaat worden met de corona, maar ja, wat wil je, we houden ons echt aan de regels, ja, wij ook, ik heb de kleinkinderen al 14 weken niet meer gezien, ja, dan ga je ze toch missen, zo, dan maar weer verder, hou je taai.
Er zijn ook wandelaars en fietsers die geen krimp geven, stoer voor zich uit kijken en doorploegen, verwachtend dat de rest maar aan de kant moet.

Gistermiddag heb ik de ketting geschoren voor de wedstrijd van Weefnetwerk. 
Dat is dan de tweede, de eerste was als proeflap bedoeld en zal zo ook eindigen.

Woensdag maakten we een toer van 2 uur. Natuurlijk veel veldwegen, enkele verharde, andere modderig, maar steeds veel afwisseling. En dan zoeken we ook nog naar paden waar we nog niet liepen. Op deze tocht kozen we het pad achter de tuin waar vroeger het nonnenklooster stond aan de Stationstraat. Achter dat klooster lag een groot park, met vijver en bosschages. Je mocht er eigenlijk niet komen, Joep en Frits joegen je kwaad weg, voor de één was je bang, de andere "deed niks". Het klooster is al lang afgebroken, er staan nu appartementen, maar de tuin is gebleven. Heeft wel een aparte ingang en via trappen kom je dan op het pad dat op gegeven moment aansluit bij de wandelweg onder langs het kerkhof. En zo kom je uit op de Daelderweg. Steek over en volg de beek richting visvijvers, om de vijvers en de loze vissertjes heen vervolg je je wandeling weer langs de beek, "de Pletsjbèèk", richting Grijzegrubben.

En zo verglijden de dagen in domme regelmaat (Jacques Brel). Maar zonder excuus dat 't niet vlugger gaat.

Een nieuwe "uitdaging" om het klein grut te pushen mee te wandelen.
Kabouterhuisjes zoeken.
Deze muzikanten vonden we in een boomholte. "Daar hoorden zij d'engelen zingen!"

Omdat de eerste poging mislukte, nu ben ik bezig met een tweede.
Met behulp van garens die dezelfde dikte en sterkte hebben dan het cadeautje ga ik een proeflapje weven
met de binding die ik in gedachten heb.
Gisteren is een extra bestelling garen bezorgd, de toegestane plus-draad.
En vanmorgen heb ik al 12 cm door de hevels gehaald, dan wel de ketting voor de proef.
Kunt u het nog volgen?

Het misgegane probeersel heb ik van het getouw gehaald. Een lapje van pakweg 70 cm is het resultaat van toch wel veel werk.
Maar dat is mijn keuze.
Nu kan ik dan beginnen aan de "prijsvraag" die Weefnetwerk uitgeschreven heeft. En het materiaal leverde.
Vannacht heb ik weer een hele tijd liggen denken over wat en hoe ik aan het werk ga.
Ik hou u beperkt op de hoogte.

Het proeflapje waar ik met veel enthousiasme aan werkte is gedoemd om te eindigen als pannenlap, washandje of iets dergelijks.
Gaandeweg merkte ik al gauw dat het resultaat weliswaar leek op wat ik in gedachten had, maar uiteindelijk niet werd wat ik wilde.

Afknippen en opruimen?, toch maar niet! Met hetzelfde materiaal weef ik nu verder, vaster met ribbeltjes, in twee kleuren.
 

Vanmorgen heeft mijn betere helft de 20 theedoeken, kwaliteit zwaar linnen, handgeweven, met de stoomstrijkijzer tot nette pakketjes gestreken.
Eerst nog 20 etiketten in de zoom innaaien, de laatste draadjes wegknippen, nog een foto en tenslotte een mail naar de klanten.
 
 

De laatste keer dat ik over de bestelde theedoeken schreef was 24 september. Het niet zo blije nieuws dat het werk voorlopig stil ligt.
Vanmorgen heeft mijn betere helft de draad weer opgenomen. De doeken die wel al gespeld waren worden vandaag gezoomd en van een etiket voorzien.
Ik ben er erg blij mee.
  
spelden.....                                                            zomen... concentratie....                          de eerste gezoomde doek

Het proeflapje zit op het getouw, doorgehald en een proefje geweven. 
Het klopt allemaal.
Nu ga ik de hele zaak opnieuw vastleggen, zodanig dat ik de ketting "mobiel" houd.
Het wordt puzzelen, maar wel leuk om te zoeken en te doen.

Om het cadeautje van weefnetwerk optimaal te benutten, heb ik een proefschering op het getouw gezet.
Daarmee kan ik uitrekenen hoe het "echte" werk er gaat uitzien, of alle bedachte mogelijkheden in vierschachtsweefsel uit te voeren zijn.

Gistermiddag was er bezoek van de dochter van een weefvriendin, helaas al 22 jaar geleden overleden.
Een jongere presentatie van die vriendin. Zij heeft weven ontdekt en innig omarmd. We hebben een begin van een nieuwe ketting geschoren en daarbij allerlei herinneringen opgehaald. Anekdotes, uitspraken, samenwerking, gezamenlijke cursussen die we volgden in de vroege 80er jaren, het contact dat we na die cursus bleven houden.
Het was een heel leuke, bijzondere middag.

Mijn idee over wat ik wél kan op vier schachten begint vaste vorm te krijgen.
Het zal een gepriegel met dunne draadjes katoen worden.
Helaas geen afbeeldingen of uitgeschreven werknotities,
om in het jargon van gisteren te blijven: "Feind hört ( und schaut ) mit!"

"In der Beschränkung zeigt sich der Meister."
Als iets duidelijk maakt wat je met 4 schachten kunt, dan is het wel deze zin. 
Vijf kleuren, vier schachten, het is heel beperkt, maar wát kun je er veel mee!
De eerste planning is al verworpen: te veel schachten!