Weven

Als er al iemand eens komt kijken op zolder waar de twee grote getouwen staan, dan hoor je steeds heftige verbazing.
Nooit gedacht dat die apparaten zo groot kunnen zijn.
Daar moet je wel veel ruimte voor hebben.
Je hebt twee van die machines!
Beneden staat er nog één!
Ouw mögk!
En als dan een korte demonstratie volgt dan is de volgende opmerking steevast: wat een geduldswerk!
Ik zou er gek van worden!
En ten slotte de mening over het gewevene.
Dat was in dit geval heel positief.

Weer een ijkpunt.
De brede gele baan is op het hoogste punt aangekomen. ± 80 cm!
Nu ga ik de andere,aansluitende banen tot gelijke hoogte weven, deels met spoel, deels met naald.
Bij de rechte stukken moet de aansluitende kleur op gelijke afstand door een keerpunt gehaald worden.
Op die manier blijft het geheel in model en er ontstaan geen grote openingen die het geheel geen goed doen.
 
Op het ontwerp is te zien dat ik net over de helft van dit kleed ben gekomen. 

En verder... Vrienden zijn verhuisd naar een stadswoning. Ze wilden graag een macramé-geknoopt vliegengordijn voor de keukendeur.
EN wat is toeval? Ooit knoopte ik samen met mijn moeder, die in 1986 overleed zo'n gordijn.
Toen was macramé helemaal hot, nu is die techniek weer terug. 
Wij kunnen dat gordijn niet benutten, wat is dan logischer en vanzelfsprekender dan dat het naar de verhuizenden gaat.
Natuurlijk was er een probleem. Het gordijn is te breed voor de bedoelde deur. 
Het geheel moet enigszins in elkaar geschoven worden.
Dus "Packen wir's an! Es gibt Vieles zu tun!", schuiven met de handel.
 
Elke knoop moet apart naar links of rechts geschoven worden. Dat scheelt steeds een paar mm. En in totaal win je zo ± 10 cm!
Dat proces herhaalt zich een paar keer en dat levert uiteindelijk de goeie breedte op!

Sinds kort heb ik een categorie toegevoegd, zoals je waarschijnlijk al gezien, gemerkt of gelezen hebt.
Ofschoon de toegevoegde categorie momenteel even geparkeerd staat. 
Het weven van het vloerkleed vraagt veel tijd. 
Vanavond heb ik weer een schuine baan verder geweven.

Eerst maar eens een paar "atelieropnames" van het vloerkleed dat gestaag vordert.
  
De stand van zaken, vandaag, na het inweven van een groen deel. En een close up van dat stuk.
Het kleed is nu ongeveer op een derde van het geheel, zo'n 50 cm.
Dankzij het minder mooie weer blijft er tijd over om op zolder te werken. En dat werkt heel goed.
 
En dit is een totaalbeeld van ± 50 cm van het geheel. 

Vanmiddag heeft mijn betere helft een sierrandje gestikt langs het weefsel dat ik maakte voor de jongelui in Kleinwalsertal, bij gelegenheid van hun trouwen. Diana en Florian, beiden in dienst bij Alte Krone, zijn ondertussen al lang getrouwd, maar ik was nog niet klaar met het weven van deze lap.
 
De garens heb ik plantaardig geverfd op de jubileumdagen van VenneColcoton.
Ik gebruikte uienschillen, meekrap en walnootblad en -bolster.
De ketting is afwisselend katoen, linnen en cottolin, een menggaren.
De inslag is wol.
Ik hoop dat ze het waarderen.

Een dag later, weer thuis na een probleemloze treinreis.
Er was nog een aardige "attractie" in het TextielLab.
Een weefgetouw dat je kunt bedienen via een fietstrap-mechanisme.
En je mocht het zonder meer bedienen. Dat viel erg mee, als je trapte weefde het getouw vanzelf.
   
Een tafelkleed in dit patroon en kleur hebben we al heel lang, soms, op tafel liggen!

Bauhaus werd 100 jaar geleden als centrum voor een stroming begonnen.
Het streven was om alle kunsten onder te brengen onder één paraplu.
Produkten moesten functioneel zijn, niet decoratief of alleen maar mooi.
Ook architectuur, meubels, verlichting moesten aan die eis voldoen.
Vrouwen die aan het instituut wilden studeren werden niet echt serieus genomen. 
Wilde je archtectuur doen, dan was weven ook wel voldoende.
Kitty van der Mijl-Dekker, Lisbeth Oestreicher, Otti Berger, Greten Neter-Kähler zijn enkele
Nederlandse studenten die er studeerden en hun studie afrondden met een "Meisterbrief".
En aan deze  vier weefsters is de expo in het textielmuseum vooral gewijd.

Saskia Noor van Imhoff, Marijn van Krey, Koen Taselaar, Krijn de Koning werden uitgenodigd
om in het kader van deze mijlpaal in het textiellab aan de slag te gaan.
  
Een Bauhaus vloerkleed.         Interpretatie van "oude" wandkleden.
De beroemde glasdoeken van Kitty van der Mijl-Dekker zijn er te zien en te voelen,
zelfs te koop. Bij een eerder bezoek kochten we zo'n handdoek. En gebruikten 'm
tot het echt niet meer kon.

Een apart onderdeel is de mogelijkheid om zélf aan de slag te gaan met ontwerpen.
Via computerprogramma's kun je keuzes maken voor bindingen, inslagen, ketting en kleuren van de "garens".
Het resultaat zie je op wandgrootte afgebeeld.

en dan nog een foto:
 
Ik ben nog niet gevraagd om het ontwerp uit te weven!!

Vandaag werd de bestelling bezorgd! Ik kan aan de slag.

Maar tussendoor waren er tuinwerkzaamheden, die ik dank zij het goede weer gedaan heb.
Gesjouw met grote grindtegels van achter uit de tuin naar voren om onder het zijraam te leggen.
Dat was al weer heel lang geleden dat ik zoiets deed.
Maar dankzij een ijzeren conditie verloopt zo'n werkje "of je 'n emmer leeg gooit!" 
En dat heb ik ook letterlijk gedaan. Er was zand nodig om het pad te effenen. En die moest eveneens
van achter naar voren gedragen worden.

Zo'n karwei wekt de indruk dat de tuin steeds groter wordt!

We zijn gestart!
De eerste zelfkant van ecru katoenkoord is geweven.
Nu moet ik wachten op het materiaal, dat uit Portugal komt.
Ik hoop dat het iets sneller dan met een ezelskar zal gaan.

Vanmiddag heb ik het weefsel van de plantaardig geverfde garens losgedraaid om een beeld te krijgen van het geheel.
Het ziet er goed uit. Voor- en achterkant verschillen duidelijk van elkaar.
Het geheel werkt kleurrijk zonder kakelbont te worden.
Dit deel van de totale lap is bedoeld voor het jonge paar in Mittelberg.
 
Voor- en achterkant, waarbij de keuze nogal moeilijk is. Beide kanten zijn gelijkwaardig.