Weven

We waren bijna door de voorraad heen. En dat betekent dat nieuwe tassen gemaakt moeten worden.
Stof is er voldoende, de lappen zijn gescheurd, nu komt de naaimachine op tafel.
 

Er is voldoende stof om er acht tassen van te maken. Daar kom ik een hele tijd mee vooruit.

Na een bezoek op het adres waar het vloerkleed moet komen en nog wat suggesties,
is het nu definitief: we gaan aan het werk.
Het garen voor de ketting is gekocht, de ketting is geschoren en in de loop van het afgelopen weekend
op het getouw gezet.

.

Het aanbinden aan de doekboom volgt een dezer dagen. Dan een proeflap,
weer bekijken en bespreken en dan: "...ab geht die Post!"

Alweer zo'n lome dag, een dag om uit de zon, in de schaduw te zitten.
Gewoon niets heftigs om handen.
Dus:
om half zeven was ik al op en beneden;
de kneedmachine klaargezet, er moest gebakken worden;
alle ingrediënten in de trommel, draaien maar;
kruimels voor de tweede vla mengen;
om half acht hoor ik boven gestommel, sinasappelen persen;
betere helft komt beneden;
sap serveren;
ontbijttafel klaarmaken, dat doen we samen;
vlaaien in de oven, kruisbessen en pudding-kruimels;
ontbijten;
bakwerk uit de oven, iets laten afkoelen;
eiwit kloppen en op de kruisbessen spuiten, terug in de oven;
het gaat richting tien uur, er komen belangstellenden voor een marktplaatsdeal;
de deal is gesloten, betaald en de garage een stuk meer opgeruimd;
de kruisbessenvla naar de buren, daar is verjaardag;
droge waterpest naar de composthoop brengen;
waterpest uit de vijver vissen met de grashark;
onder de parasol lekker in de schaduw, soms een briesje;
op zolder ketting scheren voor het nieuwe werk;
betere helft heeft ondertussen uitgebloeide bloemen weggeknipt;
ik maak een boterham klaar, roggebrood, camenbert, plakjes dadelbrood, thee en water;
bij de buren komt het bezoek, we kennen ze voldoende om mee te verwelkomen;
ik snij de vla aan;
andere helft plukt nog wat droog spul uit de tuin;
er komen een paar app-jes binnen, die ik beantwoord;
de volgende etappe van de Tour de France loopt;
mijn Ipad is leeg, moet opgeladen worden;
ik inventariseer wat vanmorgen zoal gedaan is.
  
Achttien centimeter geschoren, alle kritieke plekken afgebonden, genummerd (2), tweederde van de ketting is klaar.
Dat is 36 cm x 10 draden, à 14 meter, 5040 meter is door mijn handen gegaan. Nog 2660 meter te gaan!

Vanmorgen hebben we weer eens het ontbijt in Aken genoten. Niet op het vertrouwde adres, maar een ander.
Meer studentikoos. En dat was wel heel duidelijk.
Groepen van Abituriënten, feestelijk gekleed, duidelijk de laatste dagen van het schooljaar.
Het was er druk, het was lekker en uitgebreid.

Vanmiddag heb ik weer een lang uur op zolder verder gewerkt aan de ketting voor een groot aantal handdoeken in katoen.
Het is een heel getel, telkens een draad meer per kleur, groepjes van 10 draden. 
Ik heb nu 18 cm geschoren. Het wordt heel kleurrijk.

In de wei lopen weer schapen. Het gras staat heel hoog, de beesten kunnen wel een paar weken vooruit.
  
Mijn betere helft zag ze het eerst. Een jong vogeltje, uit het nest gevallen?
Om geen katten en zo te lokken ging ik direct papier halen om ze te verwijderen. Wat bleek?
Het waren twee exemplaren! Vliegen en mieren waren de buit al aan het verdelen.
Maar ze zijn niet ver gekomen, ik heb de beestjes snel verwijderd.

Vanmiddag heb ik weer drie uur "les" gegeven aan de cursiste die zo graag en vooral heel mooi weeft.
Dubbel weven was aan de beurt. Het lijkt veel ingewikkelder dan het is.
En na wat uitleg en wat demonstreren kon zij al gauw aan de slag.
Een tweede mogelijkheid om te werken was snel aan de beurt. 
Aan één kant open, en één kant dicht. Was al snel geen probleem.
Bij het wisselen van de ketting moesten we improviseren. Met zes schachten heb je te weinig.
Maar dat werd ook opgelost. Het resultaat van drie uur aan het werk zijn:
  

Na de werkzaamheden aan het getouw was het inrichten van de expositie aan de beurt.
Alles stond al klaar, het hoefde alleen nog geladen te worden, uitgeladen en geïnstalleerd ter plekke.
Veel medewerking van de gastheer en gastvrouw, alles kreeg een mooie plaats in hun kamer.
Ik ben heel benieuwd of er reacties komen van de gasten op de voorspeelmiddag.

Op youtube zag ik zoëven een filmpje over voddenweven.
Mijn Russisch is niet van dien aard dat ik van de uitleg ook maar één letter begrepen heb.
De opnames waren heel duidelijk.
De dames die demonstreerden hadden een heel speciale manier om twee repen aan elkaar te knopen.
Dat ga ik proberen met de proeflap die ik nu weef.

Een dag later...
 
Het proberen ging vrij gemakkelijk. beide repen inknippen en om elkaar heen slaan, dan de ene reep door de lus halen.
Aantrekken en je kunt verder met je werk. Het lijkt me wel nogal een klus om enkele tientallen meters lont
door de lus te halen. Maar..het proberen waard!

"Heb je geen kaartjes?", is een vaak terugkerende vraag van mensen die wat meer willen weten over mijn werk.
Ja, die zijn er wel, maar ik vergeet steeds om er een aantal in voorraad te hebben om uit te delen.
Maar vandaag heb ik weer eens wat nieuwe gemaakt.
 Alle gegevens staan er op, en de voorkant wordt gesierd met een etiket met logo.
 

8 Juli heeft mijn betere helft voorspeelmiddag, samen met andere leerlingen van haar pianolerares.
Zij stelde voor of het niet een goed idee zou zijn om dan wat werk neer te zetten in het huis waar de middag is.
En dan moet je gaan sorteren, gaan uitzoeken, kiezen wat mee gaat, een lijst met namen en prijzen maken,
dat is voor één middag evenveel werk als voor een expo van vijf weken.
Maar, eerlijk is eerlijk, het is ook leuk werk.
Er komen wat beelden en wat weefwerken.

Soms komt er van alles tegelijk aan de deur.
Nu is het een vloerkleed dat eventueel geweven gaat worden.
Daarvoor worden proefjes gemaakt op het klein getouwtje dat ik ooit kocht op een rommelmarkt.
Zo simpel als het maar kan, twee schachten, alleen linnenbinding, maar het werkt.
 

Je kunt er slechts 15 cm breed op weven.
Voor het doel wel erg weinig, maar je krijgt toch een idee hoe het geheel kan worden.
En je hoeft geen grote hoeveelheden materiaal te gebruiken.
Nu valt het met dat laatste wel mee. De opdracht gaat over een voddenkleed.
En dat kan "authentiek" zijn, je kunt ook een "Salonfähiges" exemplaar weven.
In het eerste geval scheur je repen van oud materiaal, in het tweede gebruik je gekocht band.
Wat je maar wil...

Het was zo'n lauwe, aangename zomeravond, te mooi om naar binnen te gaan,
teneinde de dagelijkse portie ellende aan te horen via " d'r iesjte Hollender".

Maar waarom komt er van alles tegelijk aan de deur?
We moeten een paar shawls afwerken, ik moet hoognodig de oude ketting gaan doorhalen op het getouw op de weefkamer,
een nieuwe ketting ga ik scheren voor het getouw op zolder, de tuin moet hulp krijgen, we willen toch wel eens wandelen,
een bezoek aan de audicien is gepland, de agenda staat vol.

Vanmiddag, na de boterham, ben ik maar weer eens naar de zolder vertrokken. Aan het opruimen was ik nog niet verder toegekomen.
Een koker, vol met allerlei stokken, schachten, weeflatten, metalen staven, opgerold papier heb ik helemaal leeg gemaakt.
Om daarna rigoureus te sorteren en wég te gooien.
Wat blijven mag heb ik in kokers bij elkaar gezet, in de aanwezige buis.
Het ziet er heel wat opgeruimder uit.
Het doel van alle werk is twee schachten toevoegen aan de werkzame vier in het getouw.
Dat lukte nog wel, maar nu bleken talloze hevels in elkaar verstrikt te zijn.
Er zit niets anders op dan ze één voor één los te plukken en opnieuw op de schachtlat rijgen.
Monnikenwerk!
    

Om het uitzoeken en opnieuw rijgen iets gemakkelijker te maken, ben ik er bij gaan zitten.
Dat scheelt een hele hoop rugpijn.

De lap die geweven heb om er een stel linnen handdoeken van te maken, is van het getouw.
Ik maak van de gelegendheid gebruik om twee schachten bij te plaatsen.
Die zijn nodig voor het volgende werk: een 15-tal katoenen handdoekjes in 10 kleuren.
Zogezegd als relatiegeschenk gedacht.
Het ziet op zolder een beetje rommelig uit, het bijplaatsen was veel meer werk dan ik dacht.
De schachten had ik zorgvuldig opgeborgen, er kan niets mee gebeuren, maar het is als met 
kerstboomlampjes, volgend jaar zitten ze hopeloos in de war.

Overal, waar plaats is, staan en liggen onderdelen van het getouw.
En dan zul je net onverwacht bezoek krijgen om een opdracht te bespreken aan dit apparaat.

De lappen heb ik gisteren gewassen, "op de hand", in zo heet mogelijk water met veel wasmiddel.
Linnen moet "wreed" behandeld worden, deste mooier wordt het.
Strijk het zo heet mogelijk, het gaat steeds mooier glanzen.

Zigzaggen om rafelen te voorkomen. Twee keer in het hete sop. Na wassen, drogen en strijken.
Toen ik gisteravond terugkwam van een uur spinning, hingen de twee lappen gestreken over een stoelleuning. 
Mijn betere helft zorgde voor die verrassing!