Weven

Waar over spraken zij, op het terras, op de straat, in de winkel, bij de kassa, bij de bushalte,
de wachtkamer, de pinautomaat, de slager, onderweg, tijdens het wandelen, het e-biken,
het tuinwerk, de bakker, de speelplaats en de fitness?
Inderdaad, over het weer!
We hebben al een paar dagen zomerweer, echt warm, je hoort al klagers dat het nú toch wel erg warm is,
zo vroeg in het jaar.

"En de ijsheiligen zijn nog niet eens geweest! Dat duurt nog tot half mei. Moet je denken!"
Onze zomergasten zijn gisteravond gearriveerd. Een stel volwassen schapen met hun lammeren.
Zij zorgen dat de wei kort gehouden wordt.
Het zijn mergellandschapen. 
Mooie beesten, vrolijke lammetjes, de meeste gebroken wit, een enkele zwarte.

Gisteravond heb ik weer eens een stuk verder geweven aan de linnen handdoeken.
Het liep als vanouds, ik ben het nog niet verleerd.

We hebben de vierde maand van het jaar al voor de helft gehad.
En tot nu toe ben ik niet aan weven toegekomen. 
Griep, ontstekeing, vakantie met wat dagen ertussendoor.
Maar nu wil ik toch de draad oppakken en weer aan het werk gaan.
Daarom heb ik het aangekondigde bezoek opnieuw uitgenodigd, het zal volgende week worden.

Vandaag hebben we alle kerstspullen opgeruimd, de boom afgetuigd, buiten gezet, vrijdag wordt hij opgehaald.
Het is allemaal geregeld, alles op tijd en uur, vieren moet gestroomlijnd zijn.
En wil je je boom tot Maria Lichtmis laten staan? Zorg dan maar zelf voor het opruimen.
Voor mijn gevoel heb ik de lichtjes netjes op rij op een reep karton geklemd.
Hoe ze volgend jaar dan toch in één grote warboel zijn geraakt, het wonder van Kerstmis?

Gisteren zou ik weefbezoek krijgen van twee dames.
Het is helaas niet door kunnen gaan, een van de twee was zó grieperig dat ze niet naar buiten kon.
Jammer, maar de afspraak wordt opnieuw gemaakt.
Er staat nog een metertje of vier op het getouw, dus we kunnen vooruit.

Op de voorlaatste dag van 2017 heb ik een uurtje op zolder gewerkt aan wat handdoekjes gaan worden.
Niet alleen een schijnpatroon, ik heb ook een echt patroon geweven.
 
Regelmatige afwisseling van blauw/rode inslag en rood/grijze vormen het patroon,
de binding blijft linnenbinding.

Tussen alle werkzaamheden voor, tijdens en na kerstmis heb ik op zolder een nieuwe ketting opgezet.
Om alweer met foto's te komen van een scheersessie, een doorhaaloefening, een aanknooproutine was niet zo nodig.
Ik heb vanmiddag een begin gemaakt met het weven.
 
De ketting is zodanig geschoren en doorgehaald dat bij het inslaan met twee kleuren streepjes ontstaan.
Dat heet dan "schijnpatroon". Je ziet in eerste instantie iets anders dan er geweven is.
Want het is linnenbinding! De grijs-rode ketting toont het patroon het duidelijkst.
Het materiaal is linnen, het doel handdoeken voor de vaat.

 
Nu op zoek naar zakkenvullers!
Dat woord krijgt dan wel een heel andere betekenis....

Al heel lang wilde ik graag stoffen tassen om geweven spullen die verhuizen naar anderen in op te bergen. Een lange loper die ik voor dat doel geweven had, heeft een heel nieuwe bestemming gekregen, daar schreef ik al over. Dat was 12 november 2017, WADE. En een paar dagen geleden kwam mijn betere helft met een heel goed idee.
Uit de jaren dat ik wel eens exposeerde liggen nog méters katoenen doek op zolder.
"Als je die nu eens gebruikt om er tassen van te maken. Ik wil dat graag voor je doen! Maar dan moet je me wel helpen."
Dat wil ik altijd.
En vandaag is het zover!
 

mooi gevouwen..één..	openvouwen..twee..	tadaaaa!..drie..	gevuld..vier..

Zodra de container met de bestelde hoeveelheden aankomt in Rotterdam hoort u van mij. (grapje)

Gisteravond is de lap van het getouw gekomen die bedoeld is om er een jasje of zo van te naaien.
Bijna viereneenhalve meter.
 
De beide zijden van de lap zijn evenwaardig. Welke kant naar buiten gebruikt wordt moet nog bekeken worden.
Maar daar gaan de hogere goden over. 
Met andere garens ga ik nu een stuk weven, bedoeld om de nieuwjaarswensen op te vrolijken.
Het is al bijna december.

Je merkt het aan de hoeveelheid reclamespul met speelgoed, electronica, knuffels en snoepgoed.
Om van de vele variaties in pepernoten maar te zwijgen. Die bleven trouwens altijd tot het allerlaatste
op het "snoepbord van de goedheiligman" achter. Ik heb ze nooit lekker gevonden, net als de marsepeinen
aardappeltjes, een bolletje marsepein gedompeld in cacao. In de winkels hoor je de uitgekauwde, doorgekookte
liedjes jengelen door een of ander kinderkoortje.
En natuurlijk de onzinnige discussie of Piet nu wel of niet zwart mag zijn. 

Na een nachtje rust, én een saunabezoek, ziet het er al weer een heel stuk beter uit.
 

En omdat het zo voorspoedig geneest, heb ik maar snel het werk opgepakt. 
Omdat een attente vriend zo goed was om in Ubachsberg bij Venne de bestelling op te halen,
kon ik zonder onderbreking verder weven.

Je wordt tachtig, je buren weten dat je cadeau's niet zo nodig vindt.
Dus een aantal verjaardagen gingen voorbij met een felicitatie en dat was 't.
Maar deze keer hadden we iets bedacht waar hij geen "nee!" of "stout!" tegen zeggen kan.
Hij verkondigt voor wie het horen wil dat hij de Linzer Torte zoals ik die bak de lekkerste vindt.
Even smiespelen met de vrouw des huizes levert deze verrassing op.
 

En omdat ik wat meer deeg gekneed had, valt er voor ons ook wat te smikkelen.
Zó doen wij dat!

Stilletjesaan wordt het weer eens tijd dat ik aan het getouw op zolder ga werken.
Na de vakantie is alweer een week voorbij zonder dat een spoel lijzig door de garens gevaren is.
Nu de linnen combinatiegarens op zijn, ga ik verder met linnen dat ik ooit kocht in Brugge, bij Mandela.
En zo probeer ik de voorraden weg te werken, weg te weven.