Weven

De meeste tijd gaat op aan het schikken van de kettinggarens voor de wade. Alles moet dubbel. Nu heb ik alle "voorraad" door de effenaar gehaald, één ketting op de kettingboom gedraaid, de tweede ketting hangt los en zal met gewichten op spanning gebracht worden.En als ik wat anders wil doen, dan wacht een tuin volop bedekt met vallend gebladerte om eens gekuist te worden.
En de fitness moet net zo goed onderhouden worden.

Als ik bezig ben met het bedenken en plannen van een nieuwe opdracht, verzoek of vraag van iemand, dan wil het met regelmatig slapen niet zo heel goed lukken. Dan ben ik vaak bezig met welke kleuren, welk materiaal, binding, maten en meer van dat spul. En vannacht was het weer raak! De wade die mij gevraagd werd te ontwerpen en uit te voeren krijgt steeds meer contour. De kleur is duidelijk: ZWART. Maar zelf bedacht ik in de stille uren van de nacht dat een tweede kleur heel mooi zou werken als onderlaag. En de gekozen kleur sluit aan bij een toevoeging van de "opdrachtgever".
Ik denk aan een dubbelweefsel, waarbij de onderlaag niet zichtbaar is, maar wel functioneert als extra laag, om zodoende het lichaam meer af te schermen.
Morgen gaan we het daar over hebben.

     Een paar variaties op de bestaande ketting. En het levert een aparte binding op, met grotere vlotters, die bovendien in de lengterichting lopen. Er moet natuurlijk nog overlegd worden of dit bevalt, voor mij is deze binding de meest geschikte. Hoewel... om het weefsel wat voller te  maken wil ik er een vals dubbel van weven. 
Ik ben heel benieuwd hoe het ontvangen wordt.

Alle kettingdraden zijn aangebonden, op spanning gebracht en de eerste inslagen zijn gedaan.
Heel wat beter, maar nog niet wat ik voor ogen heb. Op dit 4-schachts getouw kan ik de vlotters niet langer maken en dat is wel de bedoeling. Dan krijg je een mooiere glans over het weefsel.
Ik ga wel wat variaties weven door de selectie te wijzigen, zien wat het oplevert!
   

Wat ik in gedachten had blijkt niet uitvoerbaar. Het garen dat ik wil gebruiken kan niet gecombineerd worden met andere kwaliteiten. Het geheel is veel te dik, werkt niet mee om in de hevels geregen te worden.
Bij elke wisseling moet ik nahulp bieden. De sprong handmatig vergroten om de steeklat erdoor te krijgen.
Dat werkt echt niet. Twee lapjes heb ik geweven, het werd steeds moeizamer om verder te komen. 
Dan is er maar één oplossing: de schaar erin! En alles uit het getouw halen, opruimen, een nieuwe ketting scheren en hopen dat het dan wel werkt.
In plaats van 12 draden per cm komen er nu 8 draden, met een totaal van 2 draden per hevel. De helft van de ketting heb ik al door de hevels gehaald.
We gaan het zien.

Zo denk je, ik ga toch maar weer eens beginnen met stoppen. Het weven was en is nog steeds een passie van mij. Maar alleen en enkel maar wat opzetten en dan weer een shawl, weer wat poleerdoeken, zelfs een lap stof voor een jurk of jas, echt spannend is het niet meer. En dan vraagt je iemand zo maar, bijna in het voorbijgaan of ik een wade wil weven! Dan hap ik wel even naar lucht, dat is wel weer erg aantrekkelijk om te doen.
En dan begint het in mijn bovenkamer te draaien, te knarsen, te vonken, te kriebelen, te stomen, te dampen, plannen meer dan genoeg, wat wil ze, welke kleur wil ze, wat voor idee heeft ze zelf? Uit wat ze erover zegt blijkt wel dat het idee al langer leeft. Ze heeft duidelijk voorkeur voor een kleur, háár kleur.
"Daar voel ik me het beste bij, andere kleuren wil ik het liefst zo gauw mogelijk wisselen voor mijn favoriete."
En dat is de aanzet voor een nieuwe opdracht. Overleg, appjes, foto's van alles gaat over en weer.
Er is zelfs een kleingetouw aan te pas moeten komen om een proefweefsel te maken. En zo ver ben ik nu. Een geschoren ketting, een deels doorgehaalde ketting, nadat ik de hevels opnieuw in de schachten geplaatst heb.
    

Er was zo veel te doen, ik kwam niet toe aan het herrangschikken van de in elkaar gedraaide draden. Ook tuinwerk, de ramenwasser deed zijn werk, boodschappen moesten aangevuld worden, voor mijn andere helft begon het kaartseizoen weer, tandartscontrôle voor allebei, een wandelingetje na lange tijd, een ziggo-medewerker kwam een ding installeren, zaken rondom de aanrijding en uitkering moesten nog geregeld worden, en... last but not least, ik had eventjes geen zin meer.
Maar nu heb ik alle draden uit elkaar geplukt, opnieuw opgeboomd, op spanning gezet, het wachten is op een programma invoeren en aan de slag.
Het geplande bezoek aan een weefster die cursussen geeft is uitgesteld.

Verleden vrijdagavond heb ik voor het laatst meegedaan aan de spinningles op vrijdag. Het werd te zwaar. Een weekend ging op aan uitslapen en bijkomen van de inspanning.
Het was best wel een emotioneel moment toen ik van de fiets stapte en naar de kleedkamer liep. Het is goed geweest. Op donderdag blijf ik wel spinnen.

Vorige zondag werd "gevierd" dat Nuth opging in de nieuwe gemeente Beekdaelen, een samenraapsel van 15 kernen die een langgerekte groenelintgemeente vormen. Dat is nu 5 jaar geleden.
Het werd gevierd met een optreden van diverse koren en harmoniën die ook eens in andere dorpen dan de eigen kern kwamen optreden.
   De officiële aftrap werd gegeven op zaterdag in Hulsberg.
Zondagmorgen om half elf startte de dag met een kerkdienst in de buitenlucht. Gelukkig werkte het weer mee. Harmonie St.Bavo verzorgde, samen met twee kerkkoren het muzikale deel van de dienst. Een diep gewortelde traditie werd hier in stand gehouden. Geen feest zonder kerk!
Tussen de mis en de volgende presentatie hadden we voldoende tijd om te lunchen "aan hoes", goed verzorgde royale hap met een goeie tas koffie. 
En om half drie begon in het trefcentrum een concert waar drie koren aan deelnamen, uit Schimmert, Schinveld en Nuth. En om dat laatste koor waren we gekomen. Orpheus, een gemengd koor dat ooit door mijn schoonvader werd opgericht als dubbelkwartet, uitgebreid naar gemengd koor en nu nog steeds samen zingt. Begeleiding door de pianojuf van Tiny, de directie verzorgt de luistercursus mentor. Dat allemaal schept een band!
Al met al besteedden we een hele dag aan dit evenement, rond half zes  waren we thuis.

En de winst die ik oppikte? Een stevige verkoudheid die me weer een paar dagen aan huis hield.
 

Hoe lang zit ik al "in het vak"? Vóór 1982 volgde ik al weefcursus bij Trudie Godefroot. Zij gaf les aan de school voor vrije uren, toen o.a. ondergebracht in Hoensbroek.
Het bekende: "Oh, een man!", omdat de dames dachten dat ik het weefgetouw voor mijn betere helft kwam brengen.
Daar leerde ik de basisprincipes van weven.
Toen las ik in de krant een advertentie van Weefkring Zuid Limburg. Zij zochten mensen die een cursus weven op hoog niveau wilden volgen, in Tilburg. Een samenwerking  van de weefkringen uit Zeeland, Brabant, Limburg,
samen ZeBraLim. Navraag per telefoon gaf opheldering over wat hoog niveau inhield. Als je zelfstandig een ketting kunt scheren en op het getouw zetten, dan kom je al een heel eind in de bedoelde richting. Dat was voldoende om in te schrijven als lid van Weefkring Zuid-Limburg, want dat was wel een vereiste. Die cursus ging echt verder dan de basis. Behalve weven kwam ook kleurenleer en compositie aan de orde. Twee jaar reden we elke vier weken naar Tilburg, in een bovenzaaltje van een bruin cafe, Café Voskens, werd deze cursus gegeven. Daar leerde ik een aantal vrouwen kennen waarmee ik nog lang contact gehouden heb. Annie uit Schimmert reed met mij mee. Ondertussen had ik al een groot staand getouw gekocht, oorspronkelijk 4 schachten en 6 trappers. Later uitgebreid naar 8 schachten en 10 trappers. De vrouwen die uit Zeeland kwamen vertelden over een school waar wekelijks weeflessen gegeven worden. Dat was een cursus van 3 jaar, verdeeld over 40 weken, compleet met tentamens en een officieel van rijkswege erkend diploma na een eindexamen. "Henri Story" de naam van de school. Het noemen van de naam was al voldoende om bestuursdames tot hysterisch gehuil en gekrijs te verleiden! "Jullie altijd met je Gent, met je Henri Story!"
Het enthousiasme sloeg over, we gingen naar de opendeurdagen, samenvallend met Hemelvaartweekend. Ja, daar viel de beslissing. Ik werd student aan het instituut Henri Story, wat later een lagere technische school bleek te zijn. Zogezegd een ambachtschool oude stijl. Zeer schools, zeer strak, maar ook heel degelijk. 's Morgens weven aan de getouwen, een zaal vol, 's middags theorie, de ene week technieken, de andere week ontwerpen, kleurenleer, compositie. Met thuisopdrachten. Met twee keer per zaterdag het noteren der aanwezigheden, waarbij naam en achternaam volledig uitgesproken beantwoord dienden te worden met: "Present!"
Na drie jaar heb ik het examen afgelegd met goed gevolg, mijn examanenstuk was een kamerjas, gebaseerd op kimono-basis, gewaardeerd met een 80 ten 100.
En een jaar later werd een vervolgjaar aangeboden, dat ik ook nog deed.
Toen was het genoeg, ik had zoveel bagage dat ik heel lang vooruit kon. En kan.

En nu heb ik een ketting op het getouw staan waar ik voorlopig niets mee kan. Een dubbelweefsel. Een beginnersfout van de ergste soort.
Het enkel kruis had ik goed vastgelegd. Maar bij het doorsteken van de kruislatten stak ik beide door dezelfde opening. Haalde de afbindkoordjes weg en daarmee viel het enkel kruis uit elkaar! 
Niet gecontroleerd of alles goed zat. Om nog iets te redden van wat misging heb ik ketting draad voor draad zoveel mogelijk weer opnieuw doorgehaald. Maar de draad van de bovenlaag correspondeert niet steeds met de draad van de onderlaag, gevolg: de hele boel klit in elkaar!
Geklungel van een beginneling! 
Maar we gaan stug verder. 

Eindelijk kan ik de draad weer oppakken. Na zo veel misère met vallen en opstaan, met deuken en gladstrijken, met een mankerende en een nieuw bril,kan ik nu weer verder met het doorhalen van de kleurige ketting waar ik een dubbelweefsel van ga weven. Een dubbelweefsel dat een shawl gaat worden. Twee nieuwe garens die ik combineer, waarbij de ene laag dan weer onder- dan weer bovenlaag gaat worden en omgekeerd.
Een laag is veelkleurig garen , een menggaren van gerecycled katoen, van GOTS katoen en bewerkt zeewier. De andere laag is een blauw Tencel garen, een cadeautje van de dochter van een weefvriendin, helaas veel te vroeg overleden. Omdat het blauwe garen veel dunner is dan het andere, zal dat dikkere garen steeds door het blauwe heen te zien zijn. Dit is de ketting.
 

Er is gelukkig meer dan verslag van een ingrijpende gebeurtenis, een aanrijding.
Al lang liep ik met het plan om een dubbelweefsel-shawl te weven. En dan van twee heel verschillende garens.
Eén klos is een cadeautje, de andere een nieuw garen in zachte tinten. De ketting staat op het getouw, ik kan nu gaan doorhalen.
Het hele proces herhaalt zich, het lijkt op zwemmen of fietsen, dat verleer je ook niet, zegggen ze.
 
Voor de belangstellenden. Het nieuwe garen is een samenstelling van 3 materialen.

40% gerecycled katoen
40% organisch katoen
20% zeewier
Het wordt gemengd, geverfd en gesponnen in Portugal.
Het bedrijf heeft een vestiging in Nederland.
Een enkele proef heeft een heel positief resultaat.

De spanning zit 'm in het verschil van dikte in de beide garens. Wat ik voor ogen heb is een dubbelweefsel waarbij de dikte van het ene het andere niet kan bedekken.
Het dunne garen wordt een heel open weefsel, waar het andere doorheen schijnt.