Weven

Vanmiddag, na de boterham, ben ik maar weer eens naar de zolder vertrokken. Aan het opruimen was ik nog niet verder toegekomen.
Een koker, vol met allerlei stokken, schachten, weeflatten, metalen staven, opgerold papier heb ik helemaal leeg gemaakt.
Om daarna rigoureus te sorteren en wég te gooien.
Wat blijven mag heb ik in kokers bij elkaar gezet, in de aanwezige buis.
Het ziet er heel wat opgeruimder uit.
Het doel van alle werk is twee schachten toevoegen aan de werkzame vier in het getouw.
Dat lukte nog wel, maar nu bleken talloze hevels in elkaar verstrikt te zijn.
Er zit niets anders op dan ze één voor één los te plukken en opnieuw op de schachtlat rijgen.
Monnikenwerk!
    

Om het uitzoeken en opnieuw rijgen iets gemakkelijker te maken, ben ik er bij gaan zitten.
Dat scheelt een hele hoop rugpijn.

De lap die geweven heb om er een stel linnen handdoeken van te maken, is van het getouw.
Ik maak van de gelegendheid gebruik om twee schachten bij te plaatsen.
Die zijn nodig voor het volgende werk: een 15-tal katoenen handdoekjes in 10 kleuren.
Zogezegd als relatiegeschenk gedacht.
Het ziet op zolder een beetje rommelig uit, het bijplaatsen was veel meer werk dan ik dacht.
De schachten had ik zorgvuldig opgeborgen, er kan niets mee gebeuren, maar het is als met 
kerstboomlampjes, volgend jaar zitten ze hopeloos in de war.

Overal, waar plaats is, staan en liggen onderdelen van het getouw.
En dan zul je net onverwacht bezoek krijgen om een opdracht te bespreken aan dit apparaat.

De lappen heb ik gisteren gewassen, "op de hand", in zo heet mogelijk water met veel wasmiddel.
Linnen moet "wreed" behandeld worden, deste mooier wordt het.
Strijk het zo heet mogelijk, het gaat steeds mooier glanzen.

Zigzaggen om rafelen te voorkomen. Twee keer in het hete sop. Na wassen, drogen en strijken.
Toen ik gisteravond terugkwam van een uur spinning, hingen de twee lappen gestreken over een stoelleuning. 
Mijn betere helft zorgde voor die verrassing!

Na veel geharrewar en veel reparatie van draden, het steeds weer opnieuw opbomen van de resterende ketting, heb ik woensdagavond die ketting aangeknoopt en ben begonnen met weven.
Het lijkt allemaal te kloppen, het ziet er vertrouwd uit. Maar bij een eerste controle zie ik dat één draad blauw niet aangeknoopt is, en niet meegeweven werd. Dat vraagt om herstel!
 

Zojuist heb ik de geweven lap losgeknipt en van het getouw gehaald. Er is geen eer aan te behalen.
Wat gebeurde?
De kettingdraden zijn per paar om de kettinglat gelegd. Als je gaat opbomen is dat geen probleem,
alle draden zijn nagenoeg even lang. En hebben ten slotte gelijke spanning.
Maar door de problemen met de draad die om andere heen gewikkeld was, moest ik de hele ketting losdraaien.
Dat was de oorzaak dat één draad van een paar "langer" werd ten koste van de andere.
Zo veel mogelijk al geprobeerd om alles weer gelijk te krijgen, het was geen succes!
Overal lussen of te strak getrokkken draden, breuk op drie verschillende plekken.
Dan blijft maar één ding over: afknippen en met de resterende ketting opnieuw aan de slag.
 
Van het getouw, niet afgewerkt, niet gewassen, niet gezoomd.

Gelukkig is er ook nog positief nieuws. Het gelijmde wiel houdt stand.
 

We zijn heelhuids door koningsdag gekomen. Enkele flarden op televisie gezien.
Vanmiddag ben ik weer eens verder gegaan met weven.
Deze keer op zolder aan het grote getouw dat al veertig jaar dienst doet.
Het getouw waar ik op dit moment linnen weef. Het worden theedoeken, er zijn er al een paar besteld.
Het liep lekker, het schoot goed op, geen garenbreuk, geen losschietende schacht, gewoon het ging goed.
Totdat ik de ketting verder draaide om verder te weven. Het tandwiel met stevige pennen brak zo maar.
In twee stukken.
   
Het tandwiel zit met vier schroeven vast op het houten deel. Toen ik er twee had los gedraaid liet het ene stuk al los.
De houtlijm die ik wilde gebruiken was zó ingedikt dat er geen eer aan te behalen viel.
Maar in de voorraad had ik nog andere lijmsoorten.
En daarmee zette ik de twee stukken aan elkaar. Met een stevige lijmklem heb ik de twee delen aan elkaar gezet.
Dat moet drogen.

Ik zag aan de linkerkant van de ketting een draad die wel erg op spanning stond, dat moest mis gaan.
Hij zat zo verdraaid om de bundel heen dat er niets anders op zat dan de hele ketting los te draaien van de boom.
Linnen is een eigenwijs garen. Gaat graag zijn eigen gang, verknoopt in elkaar en wil niet meewerken.
Met heel veel passen en plukken en trekken en uit elkaar halen heb ik nu de ketting weer op orde.
We moeten ze nu alleen nog opnieuw op de kettingboom draaien.
En dat gaat pas als het tandwiel weer stevig verlijmd is.
Noodgedwongen rust.
Maar wel een uur of drie verder!

Eindelijk is het er dan van gekomen. Al in december van vorig jaar was de bedoeling om te komen.
Door alle trammelant en vakantie verschoof de datum steeds weer.
Maar vanmiddag was het dan zover.
Veel belangstelling voor de techniek van het weven, bewondering ook voor de "producten" die ik kon tonen.
Begrip ook voor prijzen.
Helemaal leuk waren de attenties die de dames meebrachten.
Vier verschillende groenteplantjes om zelf te verbouwen. En te oogsten als de tijd rijp is.
Palmkool, ik heb er nog nooit van gehoord. Heel benieuwd hoe het verwerkt gaat smaken.
 
En dan ook nog twee plakken chocolade! Niet nodig, wel leuk. Serieuze belangstelling voor de techniek.

Waar over spraken zij, op het terras, op de straat, in de winkel, bij de kassa, bij de bushalte,
de wachtkamer, de pinautomaat, de slager, onderweg, tijdens het wandelen, het e-biken,
het tuinwerk, de bakker, de speelplaats en de fitness?
Inderdaad, over het weer!
We hebben al een paar dagen zomerweer, echt warm, je hoort al klagers dat het nú toch wel erg warm is,
zo vroeg in het jaar.

"En de ijsheiligen zijn nog niet eens geweest! Dat duurt nog tot half mei. Moet je denken!"
Onze zomergasten zijn gisteravond gearriveerd. Een stel volwassen schapen met hun lammeren.
Zij zorgen dat de wei kort gehouden wordt.
Het zijn mergellandschapen. 
Mooie beesten, vrolijke lammetjes, de meeste gebroken wit, een enkele zwarte.

Gisteravond heb ik weer eens een stuk verder geweven aan de linnen handdoeken.
Het liep als vanouds, ik ben het nog niet verleerd.

We hebben de vierde maand van het jaar al voor de helft gehad.
En tot nu toe ben ik niet aan weven toegekomen. 
Griep, ontstekeing, vakantie met wat dagen ertussendoor.
Maar nu wil ik toch de draad oppakken en weer aan het werk gaan.
Daarom heb ik het aangekondigde bezoek opnieuw uitgenodigd, het zal volgende week worden.

Vandaag hebben we alle kerstspullen opgeruimd, de boom afgetuigd, buiten gezet, vrijdag wordt hij opgehaald.
Het is allemaal geregeld, alles op tijd en uur, vieren moet gestroomlijnd zijn.
En wil je je boom tot Maria Lichtmis laten staan? Zorg dan maar zelf voor het opruimen.
Voor mijn gevoel heb ik de lichtjes netjes op rij op een reep karton geklemd.
Hoe ze volgend jaar dan toch in één grote warboel zijn geraakt, het wonder van Kerstmis?

Gisteren zou ik weefbezoek krijgen van twee dames.
Het is helaas niet door kunnen gaan, een van de twee was zó grieperig dat ze niet naar buiten kon.
Jammer, maar de afspraak wordt opnieuw gemaakt.
Er staat nog een metertje of vier op het getouw, dus we kunnen vooruit.

Op de voorlaatste dag van 2017 heb ik een uurtje op zolder gewerkt aan wat handdoekjes gaan worden.
Niet alleen een schijnpatroon, ik heb ook een echt patroon geweven.
 
Regelmatige afwisseling van blauw/rode inslag en rood/grijze vormen het patroon,
de binding blijft linnenbinding.