Overige onderwerpen

Het getouw staat leeg, zonder ketting- of inslaggarens.
De linnen omslagdoek is klaar, afgewerkt, gewassen, gestreken en verpakt in de bekende stoffen draagtas.
Nu is het wachten op de opdrachtgeefster. Tot nu toe nog geen antwoord op mijn mail. We wachten af.
 Het meest sprekende deel van de omslagdoek.
En voorlopig heb ik nog niets nieuws op het programma staan. Dat geeft ruimte om af en toe wat in de tuin te helpen.
Niet mijn meest favoriete bezigheid, maar allà. Zolang het een beetje grof snoeiwerk is wil ik wel helpen.
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          De kunstenaar die in Suriname een werk uitgevoerd heeft, is weer terug in Nuth. Zijn werk is af.
Nu gaat hij op diverse plaatsen in de omtrek verslag doen van het hele project.
O.a. bij fitnesscentrum Gitek in Nuth-Beekdaelen!
Komende zaterdag 6 april om 15.30 uur.
Heel benieuwd hoe hij zijn verhaal heeft ingepakt. Er is live muziek....

We maakten een afspraak met een oud-collega van Tiny, en een "kwekeling" van mij.
Toen er kinderen kwamen, heb ik voor de borelingetjes wat geweven.
Ze zijn ondertussen in de twintig, de weefsels leven nog steeds.
 

De aankleding van ons dorpke is verleden zaterdag succesvol verlopen. En zoals dat gebruikelijk is, komen er ook de eerste bezwaren over hoe het allemaal gegaan is. Woorden als "inspraakronde", "transparantie", "niet breed gedragen", "onvoldoende bediscussieerd" en zo maar door, staan in de buurtapp te lezen! Een breed uitvergroot verslag van een bijna-aanrijding, het niet meer kunnen keren "om het kapelletje" is een doorn in het plaatselijk oog.
Je moet wel wat meer uitkijken als er tijdens het uitrijden van de oprit plots toch een auto achter je staat die om de hoek kwamm aanstuiven.
En de talloze hobbyfietsers én de belegen e-bikers hebben er een nieuw traject bij, slalom om de bakken!
Los van alle perikelen die nu voor hevige discussie zorgen, het was een gezellige dag. Er was goed gezorgd voor een natje en een droogje, de jeu de boules baan werd volop aangesproken, ook door genodigden van elders.
Jammer dat het nogal koud was.
De eerste toeschouwers bespreken de situatie ter plekke. Er kwam zelfs een meetlint aan te pas!

En ondertussen gaat het weven van de zwart-linnen shawl rustig verder. Vooral rustig, want het zwart is nogal vermoeiend voor gekwelde ogen. Daarom heb ik vanmiddag een nieuwe tl buis gekocht, met meer lumen. Ze moet nog geïnstalleerd worden, het wachten is op mijn neef.
De veelkleurige blokjes-sjaal heb ik geweven toen ik wachtte op het linnen garen, een idee van mijn betere helft. Een goed idee, mag ik wel zeggen.
De franjes zijn gedraaid, de uitstekende draadjes ingestopt, nu nog strijken.

Het was weer een druk weekend. Het begon al met een stevige spinningsessie op vrijdagavond. Onze spinningmaster is tijdelijk ietwat uit de running. Van de nood een deugd makend commandeerde hij vanaf zijn zadel ons naar hoge toppen, hoge snelheid, straffe weerstand terwijl hijzelf met de armen over elkaar toezag hoe het kluppie afgemorkst werd. Maar we lieten ons niet kennen, door en door naar het einde, de coolingdown, het rekken en strekken.

Zaterdagmorgen stond het dorp op zijn kop. In het kader van Oranje-doet-en-wij-doen-mee werd Grijzegrubben opgefleurd met 17 bloembakken, die ook bedoeld zijn om het vele verkeer af te remmen. De werkzaamheden werden afgesloten met een "kleine lunch", alleszins de moeite waard. Naar goed Limburgs gebruik wordt een lunch afgesloten met een zelfgebakken produkt, een vlaai, een Linzer Torte, een cake, muffins, een royale keuze was bijeengebracht en werd ook goed aangesproken. De voorzitter van de buurtvereniging had mij uitverkoren om ook wat te leveren. Dat werd dus de beroemde Linzer Torte, toeërt op zijn Nuths. En na alle lekkernijen moest er
's avonds wel nog gekookt worden. Een smakelijke vegetarische pasta-ovenschotel.

Zondagmiddag was gereserveerd voor een concert van gemengd koor Canto Rinato, in Treebeek. Uit het repertoire was gekozen voor stukken die passen in de aankomende Goede Week, beschouwend, contemplatief. De kerk was helemaal uitverkocht, pastoor stond er verslagen bij! Om na het concert, het was al na half vijf, nog de keuken in te gaan was niet meer aan mij besteed. Dus dat werd "lekker vies eten", noemde Jos Brink dat ooit. En dat was het ook.
En vanmorgen vroeg op, om 08.00 uur kon ik de auto inleveren om een kras- en lakbeschadiging weg te werken. Op de parkeerplaats van Gitek werd onze limousine gekust door een medesporter die de bocht iets te ruim nam.

Tja, dan word je op een morgen wakker en je realiseert je dat je jarig bent. Je hoeft er niets voor te doen, je krijgt het cadeau. Met alle leuke en vervelende en overbodige en noodzakelijke en lekkere attenties.
Ja, ik ben nu al drie dagen 82! Toen ik 80 werd vond ik wel dat ik vanaf toen OUD was. Gelukkig viel dat best wel mee, na een halve dag wist ik niet beter dan dat ik nu dus 80 was.
En vanaf toen verliepen de dagen in gezapige regelmaat, in een aangepast tempo, met de dagelijkse besognes die bij een pensionada-leven horen. 
Zelf vind ik dat ik nog best vooruit kom en kan. Natuurlijk lever je stilaan wat plusjes in, krijgt er minnetjes voor terug, maar als je je daar mee tevreden kunt stellen, dan valt het nog mee. 
Verzet tegen de stille teloorgang levert maar stress op waar jezelf het meest mee te doen hebt en die jezelf en je leven versombert.
Niet doen dus!
Gewoon verder gaan.

Dwalend door Oberstdorf neem je wel eens een zijstraat, die niet zo frequent belopen worden door de talloze dagjesmensen die een dag spenderen in het bekende vakantieoord.
Op zoek naar een onderkomen, vooral als je niet gereserveerd hebt, loop je ook door de buitenwijkjes van het stadje, zelfs de meest zuidelijke stad van Duitsland, "und in Bayern!".
Je komt wat dichterbij, ziet een open staldeur, en voor het bouwwerk ligt, bijna op de stoep, de mesthoop, die uit de stal naar buiten is vervoerd.
Vroeger heel gewoon, nu bijna een bezienswaardigheid.
Om duidelijkheid te verschaffen wijst een pijl naar rechts. Dit is niet de huisdeur van Gästehaus Martina, die ligt verderop. 

<p>Een week vakantie op ons "huisadres" in Mittelberg gaat steeds snel voorbij. Voor je het weet zit je weer in de trein die je naar het noorden vervoert. Max, de baas van Alte Krone, is steeds zo vriendelijk om ons naar het station in Oberstdorf te brengen. Hij doet dat al menig jaar, even vriendelijk en behulpzaam als altijd. Het is een extra service die we krijgen. Het scheelt een hoop tijd in vergelijking met vervoer per bus.
Het was een leuke week. Bekende plekken werden aangedaan, eetcafé Hirsch'Eck werd bezocht, ze bakken fantastische Flammkuchen, voldoende voor een dubbele lunch.

Terwijl we 13 januari richting Kleinwalsertal reden, we wilden weer wat sneeuw "schnuppern", kreeg Limburg eveneens de volle laag. Op sommige plaatsen zo'n 20 cm!
De krant stond vol met sfeervolle foto's van sleeënde, wandelende, langlaufende sneeuwgenieters. Het ziet er heel mooi uit. Per trein verliep de reis voorspoedig. Groot geluk dat de staking in Duitsland vrijdagavond afliep. Zaterdagmorgen was de dienstregeling weer gewoon. Rond vijf uur in de middag waren we in de "Alte Krone", en werden welkom geheten door het vaste personeel.
Een uurtje later zaten we aan tafel en genoten we een Italiaans getint menu.
De week verliep rustig. Alle soorten weer kwamen langs. Regen, volop zon, sneeuw, snijdende wind. desondanks hebben we toch een paar flinke wandelingen gemaakt. 
 

De spinningruimte is tot op de laatste fiets bezet! Het gonst al een paar weken rond: hij heeft een les van 90 minuten in elkaar "geknutseld", aldus zijn eigen woorden.
Dus er zijn wel wat extra deelnemers die een plek gereserveerd hebben, benieuwd naar wat ons en hen te wachten staat. De veteranen weten wel zo'n beetje wat komen gaat, stoempeh, danseh op de pedaleh, ff prikkeleh,
en mooi gelijkmatig trekkeh en duweh in een rustige cadans. En rústig is dan bij andere spinningmasters geven wat je in je hebt! 
Enfin...
"Goedenavond beste mensen, wat heb ik voor jullie in mekaar geknutseld? Fietseh op muziek." Dan volgt een korte samenvatting van wat de les zal bieden. "De eerste berg op, ff vlammeh naar de volgende berg op, ff vlammeh naar bergje twee, omhoog, weer ff vlammeh naar berg nummer drie. Dan een paar minuten rust, dan de vierde berg op naar de finish. Stelt niks voor."
Maar dan zijn we wel anderhalf uur verder.

Spring maar achterop bij mij!

We gaan van start. De muziek is een samenstelling van een 50-tal klassiekers uit de 80-er jaren, toen muziek nog muziek was. Drumstel, gitaren, strijkers, ook al wat electronisch geweld, koortje, maar te behappen.
Zelfs een paar ijzersterke Duitse nummers zijn in de selectie opgenomen.
Warming up, vlammeh. bergop en dat drie keer. Voor je het beseft ben je al een uur verder! Meestal een teken dat het goed in mekaar steekt. Dan een paar minuten tijd om "zweetdruppeltjes te vegeh, te drinkeh", en weer verder.
Nog een half uur te gaan. Er zijn keuzemomenten, "vrije klim", er zijn stukken dat we achter de leider aan moeteh!
Geen probleem. Het loopt lekker. En het loopt naar het einde.
"Ik zie de finish liggeh, nog ff!"
"Een halve minuut, kom op!"
"Ik tel af, drie, twee, één..!"
"...en rust! Compliment mensen!"
Hier een zucht, daar een poehhh, nog een hèhē!!, tjonge, jonge!, geschafft!"
Dat laatste ter ere van de Duitstalige nummers.
Cooling down en dan komen de reacties los.
"Lekker gefietst!"
Wonderlijk hoe snel de drukte overgaat in het rustmoment van rekkeh en strekkeh.
Het was een heel goeie.
Dankeh!!

Het laatste stukje van kerstmis 2023 verloopt hier in huis in alle rust. Omdat het vandaag een wonderwel mooie dag is, hebben we gekozen voor een wandeling naar het dorp,
Een paar nagekomen kaarten moesten beantwoord worden, enkele noodzakelijke boodschappen hadden we nodig en dat deden we te voet.
Het was een aangename onderbreking van enkele dagen vooral binnen zitten. Onafgebroken regen hield ons binnen. 
Vanavond bereid ik het tweede "kerstmaal", al even eenvoudig als het eerste. 
En dan tellen we af naar oudjaar!
 Nog een paar dagen en dan is het feest van licht en donker weer voorbij. 

  En dit is het resultaat van dagen weven, uren schrijven, knippen, plakken en bezorgen. De lap waar de kleine exemplaren uit geknipt zijn, had een heel andere bestemming. Maar er zaten fouten in het weefsel, fouten die ik niet kon zien, want aan de onderkant. Gevraagd wat de bedoeling van de lap was, heb ik gezegd: "Vliegende tapijten!" En eigenlijk klopt dat wel een beetje, al vlogen ze niet zo heel snel naar de adressen die vermeld stonden op de envelop. Enfin, ik hoop dat de verzamelaars er blij mee zijn. We, mijn andere helft en ik, hebben er met plezier aan gewerkt.
En wij wensen iedereen een zalig nieuwjaar, niet ontsierd door rampen, oorlogen, overstromingen en wat er verder aan ellende over ons uitgestort kan worden.