Een jaar of zeven geleden exposeerde ik in Heerlen in een radio- en TVzaak. Deze dame wilde meer dan in een kleine ruimte spartelen. Zij ging het zeegat uit! En daarna heb ik haar nooit meer terug gezien.
Zojuist heb ik de geweven lap losgeknipt en van het getouw gehaald. Er is geen eer aan te behalen. Wat gebeurde? De kettingdraden zijn per paar om de kettinglat gelegd. Als je gaat opbomen is dat geen probleem, alle draden zijn nagenoeg even lang. En hebben ten slotte gelijke spanning. Maar door de problemen met de draad die om andere heen gewikkeld was, moest ik de hele ketting losdraaien. Dat was de oorzaak dat één draad van een paar "langer" werd ten koste van de andere. Zo veel mogelijk al geprobeerd om alles weer gelijk te krijgen, het was geen succes! Overal lussen of te strak getrokkken draden, breuk op drie verschillende plekken. Dan blijft maar één ding over: afknippen en met de resterende ketting opnieuw aan de slag. Van het getouw, niet afgewerkt, niet gewassen, niet gezoomd.
Gelukkig is er ook nog positief nieuws. Het gelijmde wiel houdt stand.
We zijn heelhuids door koningsdag gekomen. Enkele flarden op televisie gezien. Vanmiddag ben ik weer eens verder gegaan met weven. Deze keer op zolder aan het grote getouw dat al veertig jaar dienst doet. Het getouw waar ik op dit moment linnen weef. Het worden theedoeken, er zijn er al een paar besteld. Het liep lekker, het schoot goed op, geen garenbreuk, geen losschietende schacht, gewoon het ging goed. Totdat ik de ketting verder draaide om verder te weven. Het tandwiel met stevige pennen brak zo maar. In twee stukken. Het tandwiel zit met vier schroeven vast op het houten deel. Toen ik er twee had los gedraaid liet het ene stuk al los. De houtlijm die ik wilde gebruiken was zó ingedikt dat er geen eer aan te behalen viel. Maar in de voorraad had ik nog andere lijmsoorten. En daarmee zette ik de twee stukken aan elkaar. Met een stevige lijmklem heb ik de twee delen aan elkaar gezet. Dat moet drogen.
Ik zag aan de linkerkant van de ketting een draad die wel erg op spanning stond, dat moest mis gaan. Hij zat zo verdraaid om de bundel heen dat er niets anders op zat dan de hele ketting los te draaien van de boom. Linnen is een eigenwijs garen. Gaat graag zijn eigen gang, verknoopt in elkaar en wil niet meewerken. Met heel veel passen en plukken en trekken en uit elkaar halen heb ik nu de ketting weer op orde. We moeten ze nu alleen nog opnieuw op de kettingboom draaien. En dat gaat pas als het tandwiel weer stevig verlijmd is. Noodgedwongen rust. Maar wel een uur of drie verder!
Eindelijk is het er dan van gekomen. Al in december van vorig jaar was de bedoeling om te komen. Door alle trammelant en vakantie verschoof de datum steeds weer. Maar vanmiddag was het dan zover. Veel belangstelling voor de techniek van het weven, bewondering ook voor de "producten" die ik kon tonen. Begrip ook voor prijzen. Helemaal leuk waren de attenties die de dames meebrachten. Vier verschillende groenteplantjes om zelf te verbouwen. En te oogsten als de tijd rijp is. Palmkool, ik heb er nog nooit van gehoord. Heel benieuwd hoe het verwerkt gaat smaken. En dan ook nog twee plakken chocolade! Niet nodig, wel leuk. Serieuze belangstelling voor de techniek.
Vanavond stond asperges op het menu. Voor ons de eerste van het seizoen. Klassiek met hardgekookt ei, geen ham, gebakken krieltjes. Maar bij de eerste hap ei ging het al mis. De inhoud van de vork gleed op de grond. En we aten buiten.... Toen we klaar waren, zagen we een grote bedrijvigheid rond een stukje dooier. Tientallen mieren krioelden door en over elkaar, bezig met de onverwachte lekkernij. Na veel passen en proberen kregen ze het stukje vervoerd, naar hun nest.
In de krant stond een aantrekkelijke wandeling aangeboden. Een tocht van 12 km over het plateau van Margraten, St Geertruid, en een paar andere dorpjes. Het ging vooral voor de bloesem van appels, peren, kersen, weinig hoogstam, wel pyramide-groei. En inderdaad, er was volop bloei. Helaas misten we een afslag, een vijfsprong en blauwe paaltjes. Dat had tot gevolg dat we ietwat van de route afliepen en uiteindelijk in Ryckholt uitkwamen. Op goed geluk zijn we toen maar rechtsaf gegaan, door het Savelsbos, en via een behoorlijke omweg terug naar "Geetere". De dames uit Grijzegrubben, die hier "de Koekenpan" exploiteren, waren net de zaak aan het openen. Er moest nog veel gebeuren, ik heb geholpen met het plaatsen van stoelen en kussens, er waren meteen klanten. Met een koffie en thee en lekkere kersenvlaai met kruimels maakten we een pauze. En omdat ik geholpen had kregen we een tweede kop aangeboden van het huis. Toch aardig. Het was heel warm, alleen in het bos bleef het aangenaam. Een nieuwsgierige ezel wilde wel geaaid worden, maar Tiny trok er niet zo aan. Om te knuffelen heeft ze een andere ezel!!??
Waar over spraken zij, op het terras, op de straat, in de winkel, bij de kassa, bij de bushalte, de wachtkamer, de pinautomaat, de slager, onderweg, tijdens het wandelen, het e-biken, het tuinwerk, de bakker, de speelplaats en de fitness? Inderdaad, over het weer! We hebben al een paar dagen zomerweer, echt warm, je hoort al klagers dat het nú toch wel erg warm is, zo vroeg in het jaar.
"En de ijsheiligen zijn nog niet eens geweest! Dat duurt nog tot half mei. Moet je denken!" Onze zomergasten zijn gisteravond gearriveerd. Een stel volwassen schapen met hun lammeren. Zij zorgen dat de wei kort gehouden wordt. Het zijn mergellandschapen. Mooie beesten, vrolijke lammetjes, de meeste gebroken wit, een enkele zwarte.
Gisteravond heb ik weer eens een stuk verder geweven aan de linnen handdoeken. Het liep als vanouds, ik ben het nog niet verleerd.
We hebben de vierde maand van het jaar al voor de helft gehad. En tot nu toe ben ik niet aan weven toegekomen. Griep, ontstekeing, vakantie met wat dagen ertussendoor. Maar nu wil ik toch de draad oppakken en weer aan het werk gaan. Daarom heb ik het aangekondigde bezoek opnieuw uitgenodigd, het zal volgende week worden.
" 't Zijn de kleine dingen die het doen...." Zo ongeveer was er in de jaren 70 of 80 een relipopgroep die daarmee succes had. Vanmorgen bracht ik de resten van het ontbijt naar de GFT-bak. Om snel terug te lopen, mijn fotoapparaat te pakken en vast te leggen wat ik zag: piepkleine slakjes, die toch al hun huis meedragen. Zo verdwaal je natuurlijk nooit, je hoeft nergens te reserveren. En in alle nietigheid, het is geen afval, zij kwamen wel daar vandaan.
Het weekend brachten we in genoemde plaatsen door. Mijn betere helft wilde zo graag naar the Lion King in het circustheater. En haar verjaardag was een goede gelegenheid om aan dat verzoek te voldoen. Het was de moeite waard. Goeie muziek, prachtige kostumering, knappe "poppenspelers", echt een avond uit Maar dat was niet alles. Een middag aan het strand, een terras in de zon, een heel lekkere pizza, een behoorlijk hotel, een bezoek aan het casino. Zondag zijn we naar den Haag gereden, met lijn 1. In het centrum uitgestapt, DUDOK opgezocht voor een koffie, en door naar het Mauritshuis. Een bijzondere expositie, Frans Hals vertelt. Schilderijen van de meester die je niet meteen in verband met hem brengt. Veel bijbelse taferelen, waarin dan "Jan Steen elementen" verwerkt zijn. Twintig doeken van over de hele wereld bij elkaar, schitterend geëxposeerd en met summier commentaar een genot om te kijken. Eén van de medewerkers was zichtbaar trots op "haar" Museum.
Recente reacties