De gekozen wandeling was een route die 10 jaar geleden beschreven stond in de Natuurgids.
De start was mogelijk vanaf de parkeerplaats bij "Ons Krijtland", een Hotel, Restaurant, Café in Eperheide.
Bekend in de wijde omgeving door de vla van Oma Bessems. Een soort Linzer deegvlaai, royaal belegd met abrikozenmoes of kersen of kruisbessen.
En daar hoort dan een flinke krul slagroom op.
Een tegenvaller! Het gebouw staat er nog steeds, maar de naam is van de gevel verdwenen. Een kille letter op een rood vlak is de nieuwe gebruiker.
Er zijn voldoende alternatieven in de omgeving.
We starten de wandeling van ongeveer 10 km vanaf deze parkeerplaats. Het wordt een mooie dag, veel zon, wat vage nevel in de verte.
Heel wonderlijk is dat de route nog helemaal klopt. Na tien jaar zijn de bomen natuurlijk gegroeid, de bosranden wat dichter, de holle wegen wat holler, ook meer uitgesleten door heel veel mountainbikers die door alles heen rijden.
De route gaat deels door België, deels door Limburg.

In een vorige blog had ik het over moeder overste die de regie strak in eigen hand houdt. "Ik moet je druppelen!", merkt ze ergens op een bospad op. Het is de tijd voor de tweede beurt. Het pad loopt omhoog, dat maakt het proces wel wat makkelijker. Moet ik wel een minuut blijven staan om de druppel goed om het oog te verdelen.
En dan kunnen we zonder zorg verder. Bij een slagboom maken we een verkeerde keuze. Niet langs de boom, zoals het in de tekst staat, maar de slagboom passeren en dan meteen naar rechts. Dat kost zo'n 2 km extra, we hebben alle tijd. Hier en daar zijn op de route aanpassingen gedaan. Tourniquets zijn zodanig geplaatst dat je er met een fiets niet doorheen kunt, misschien om te voorkomen dat.... De "sjtieegel" is nog heel nieuw, strak in de verf, de verdere afscherming van het pad nog volledig intact.
Terug, bijna op het eindpunt, krijgen we een tafel op het terras van Gerardushoeve. Met een royale lunch sluiten we de wandeling af, we zijn bijna 4 uur verder!
"Nu heb ik zin op een ijsje, een likijs, geen coup!", maakt mijn betere helft haar wens kenbaar, ik volg graag.
In Mechelen weten we een ijssalon. Daar kopen we het dessert en nuttigen dat ter plekke.
We komen in Wittem. Zoals te doen gebruikelijk, steken we hier een kaars aan bij Gerardus. Verwijlen een moment in gedachten. In de boekhandel koop ik een mooi uitgevoerd boek over het kruiswegstaties van Aad de Haas, die ooit verguisd en beschimpt werden, nu algemeen bewonderd en gewaardeerd worden.

Al met al een zeer geslaagde dag, met als bekroning een uitgebreide douche!
Recente reacties