Blog van hans

Op de voorlaatste dag van 2017 heb ik een uurtje op zolder gewerkt aan wat handdoekjes gaan worden.
Niet alleen een schijnpatroon, ik heb ook een echt patroon geweven.
 
Regelmatige afwisseling van blauw/rode inslag en rood/grijze vormen het patroon,
de binding blijft linnenbinding.

Tussen alle werkzaamheden voor, tijdens en na kerstmis heb ik op zolder een nieuwe ketting opgezet.
Om alweer met foto's te komen van een scheersessie, een doorhaaloefening, een aanknooproutine was niet zo nodig.
Ik heb vanmiddag een begin gemaakt met het weven.
 
De ketting is zodanig geschoren en doorgehaald dat bij het inslaan met twee kleuren streepjes ontstaan.
Dat heet dan "schijnpatroon". Je ziet in eerste instantie iets anders dan er geweven is.
Want het is linnenbinding! De grijs-rode ketting toont het patroon het duidelijkst.
Het materiaal is linnen, het doel handdoeken voor de vaat.

Verleden zaterdag namen we afscheid van Ed.
We mochten, nee, moesten Ed zeggen.
Ed Tekstra.
Een aimabele man, brede belangstelling voor wat in de maatschappij leeft.
Nieuwsgierig als je hem wat uitlegde over technieken op "kunst"- gebied.
Vol belangstelling luisteren als  ik hem liet zien hoe ik een lap weef.
Of met was een beeld vorm. Een mal maak. Een bronzen beeld laat gieten.
Hij was 94. 
" Ik heb een rijk leven gehad.", was één van zijn vaste gezegden.
Hij was ook één van de vaste gasten en deelnemers aan de fitnessochtenden bij GiTek.
Inderdaad, Gielkens Tekstra.
We kunnen verder met de beste herinneringen aan Ed.
Dank je voor je mens zijn.

Een wel heel symbolische foto, zeker niet bedoeld om als gedenkkaartje te dienen,
maar het toch werd.

 
Nu op zoek naar zakkenvullers!
Dat woord krijgt dan wel een heel andere betekenis....

De dagen rijgen zich als een kralenketting aaneen tot een snoer van 24 beloftevolle adventsdeurtjes.
We hadden vroeger een adventskalender, nu heet dat decemberkalender.
Je moet neutraal blijven om iets te verkopen, nietwaar?
Het veel bezongen kerstweer laat op zich wachten.
" Let it snow!", "Leise rieselt der Schnee.", " Dreaming of a white Christmas.",
het zijn vrome wensen die elders wel ingevuld worden, maar niet in Nederland.
Toch voelt het aan alsof de dagen stiller worden. 
En als je door welke straat dan ook rijdt of loopt, dan worden tuinen en huizen versierd
met LICHT! In alle mogelijke vormen en kleuren. 

Het heeft wel wat.
 
Een bijzondere kerstwens van een lieve vriendin.

Toen we vanmorgen de spinning van 5 kwartier in de pedalen hadden, zag het er buiten zó uit:
 
Het is maar voor even, nú om half vier is al heel veel weggesmolten.

Al heel lang wilde ik graag stoffen tassen om geweven spullen die verhuizen naar anderen in op te bergen. Een lange loper die ik voor dat doel geweven had, heeft een heel nieuwe bestemming gekregen, daar schreef ik al over. Dat was 12 november 2017, WADE. En een paar dagen geleden kwam mijn betere helft met een heel goed idee.
Uit de jaren dat ik wel eens exposeerde liggen nog méters katoenen doek op zolder.
"Als je die nu eens gebruikt om er tassen van te maken. Ik wil dat graag voor je doen! Maar dan moet je me wel helpen."
Dat wil ik altijd.
En vandaag is het zover!
 

mooi gevouwen..één..	openvouwen..twee..	tadaaaa!..drie..	gevuld..vier..

Zodra de container met de bestelde hoeveelheden aankomt in Rotterdam hoort u van mij. (grapje)

Verleden zondag had ik al een berichtje geplaatst over het naderend kerstfeest.
En hoe dat in huis gestalte krijgt.
Maar om een of andere reden, ik zou het niet weten welke, is dat niet gelukt.
 
Het orkest is weer bij elkaar geroepen om de repetities voor Weihnachten te hervatten.

Vandaag waren we in Aken.
Er zijn wat jaarlijks terugkerende zaken die we dan tot een geslaagd einde brengen.
Een aantal porseleinen kerstballen, Bruchprinten met pure chocolade en hazelnoten, 
Mayersche Buchhandlung met de handjes op de rug, een assortiment Deutsche Brötchen,
een kaarsje in de Aachener Dom voor alle dierbaren,
en....

Reibekuchen!
 
Bij het genieten van die lekkernij knijp je vanzelf de oogjes dicht!

Tja, en wat is de Kerstmarkt verder?
Heel veel van hetzelfde, heel veel kramen en kraampjes vol al of niet zelfgeprutste kitsch, of import uit Northern Philipines of Vietnam of.. 
En gelegenheden om ongebreideld te eten en te drinken.
Erg druk, talloze klassen die helemaal los gaan, weer een dag geen les!,
groepen huisvrouwen, de tas stijf onder de arm geklemd, de wollen gebreide muts over het permanentje getrokken,
met männele op eerbiedige afstand erachter sjokkend om op commando ja of nee te knikken en te mompelen.
En ondertussen lonken naar een saftige Krakauer an Ketchup, Curry und Mayonaise met knoflook.
Het is niet echt onze voorkeur, maar ja..die Reibekuchen, Reifkoeken zoals Roy van de Ziepe ze noemt.

Vrijdagavond, 1 december, heb ik na 4 maanden weer de spinningdraad opgepakt.
Falko had de twijfelachtige eer om mij te begroeten.
En hij had zelfs rekening gehouden met favoriete muziek van deze ouwe knar.
Springsteen, Knopfler, Stones, the dark knight(?) plus nog wat andere deuntjes.
Zonder mankeren ruim een uur gefietst.
En vanmorgen mocht Bert het verder afmaken. En dat duurde nog wat langer, een uur en 17 minuten.
Maar geen problemen ondervonden.
Wel dat gevoel van: het gaat nog steeds en het gaat goed!

Nadat ik de vorige blog geplaatst had, een uurtje later, telefoon.
Zandvoort, ik herkende het nummer.
En ja, mijn shawl was gevonden, de manager on duty had hem voor zich liggen.
Sprak nog even over gebreid. Dat heb ik meteen verbeterd.

Handgeweven!!

Mijn shawl zou gisteren nog per post opgestuurd worden!
Een mededeling waar ik erg blij mee ben.
Ik heb direct een bedankje op klacht.nl gezet.

19.31 uur.
Per post bezorgd, ik ben aangenaam verrast!