Blog van hans

Vandaag was ik voor het eerst na alle zieke ellende en vakantie weer terug bij Gitek Sportcentrum.
En dat is de reden dat ik maar weinig gesport heb.
De aanwezigen vroegen vooral hoe het nu met me gaat. "Goed!"
En hoe is de vakantie geweest? "Heel leuk."
Dan natuurlijk over het weer.... en of we ook veel gezien hebben.

 
We zagen de Trevi fontein en de extase van de H.Theresa, een beeld van Bernini.
Alle vorige keren was de kerk gesloten, nu lukte het eindelijk. De fontein is de monding
van een aquaduct vanuit de bergen om Rome van water te voorzien.
 
Deze keer waren we op de goeie dag naar Ostia Antica, een indrukwekkende havenstad uit de oudheid.
Tiny staat hier op de tribunes van het amphitheater.
Maar ook bij de piramide van Cestio, een Romein die een piramide als graf wilde. Om de erfgenamen aan te zetten
tot doorwerken bepaalde hij dat het werk binnen een jaar voltooid moest zijn. Anders geen erfenis.
Nu was er door de hoge kosten van het bouwwerk nauwelijks nog wat over!
  
De slagroomtaart, zoals het nationaal monument voor Vittorio Emmanuele oneerbiedig genoemd wordt. 's Avonds is het wel 
indrukwekkend, er kwam toevallig geen verkeer voorbijgeraasd. Overdag krioelt het er van toeristen, die via trap of lift
naar het bovenste deel willen.
Het Centrale deel voor het grafmonument voor paus Julius II, een vertoornde Mozes die afdaalt van de berg Thabor met de tafelen,
waarop de tien geboden gegrift staan.
De engelenburcht, markant van welke kant je het gebouw bekijkt. Voor het eerst liepen we om het geheel heen, door een parkje,
waar overal op en onder de banken getuigen lagen van overnachtingen door daklozen.

Na drie weken Rome zijn we vandaag eerst veilig gevlogen en geland, om daarna even veilig thuis gebracht
te zijn door de bestelde taxi. Het waren drie enerverende weken, veel nieuwe zaken in een oude stad bezocht en gezien,
ook bekende punten opnieuw bezocht.
 
Aan zo'n vakantie moet je stevig beginnen. Dat hebben we dan ook gedaan. Het oudste caffè in Rome opgezocht.
Caffè il Grecco. Heel sjiek, obers in slipjas en strikje, elk onderdeel wordt apart geserveerd.
Het heeft wel wat, terwijl de klandizie er heel gewoon gekleed bij zit.
Het was een heerlijke lunch! Maar niet voor elke dag....
 
Om maar bij het smikkelen te blijven, Hard Rock Café Roma staat ook steeds op het programma.
Een overdaad aan lekkers. Deze keer een soort Burger, zonder tomaat, met gefrituurde uienringen,
én bovendien een royale zak patates frites! Ketchup staat standaard op tafel.
Moet je ook niet iedere dag doen.
  
Deze keer was het helemaal niet de bedoeling. In een museum, met een expo van Cesare Tacchi,
gingen we naar het restaurant.
Eigenlijk kon je er alleen maar lunchen. Maar op ons verzoek kregen we dan toch een thee en koffie.
De bediening die dat wel erg weinig vond, bracht toen een bordje met twee stukken wortelcake en een puntje " riestevlaai". 
De klandizie was duidelijk uit de zakenwereld, banken, kantoorbusiness.
 
Het kost me geen moeite om voor de avondmaaltijd iets te koken, maar uiteten hoort erbij.
We hebben een "gewoon" ristorante pizzeria gevonden in de buurt van ons verblijf en dus in de buurt van het Pantheon

Denk nu niet dat we alleen maar gegeten hebben.
 
Maar ik was niet alleen, toen we dit ijsje verorberden. De fotograaf hield het hare wijselijk wég!
" Mann gönnt sich ja sonst nichts!" 

Vanavond had ik zo maar het laatste beschermende korstje rond mijn oog in de hand. Niet gekrabt of stiekem losgepeuterd, het jeukte een beetje en liet spontaan los. Nu is er nog een nauwelijks zichtbaar restje over. Zonder bril wordt de leeftijd wel heel duidelijk onderstreept. Bovendien heeft de bloeduitstorting ervoor gezorgd dat de huid enigszins in plooien hangt. Misschien een goede hydraterende nachtcrême aanbrengen? (Kosmetisch grapje!)

Vanmorgen heb ik het laatste pleister verwijderd. Na het douchen liet het gemakkelijk los. Er had zich een stevige korst gevormd onder de bescherming van het gaas. De rest van de dag en avond laat ik het zo. Ik heb er geen last meer van. Ook de blauwe plek onder het oog wordt zienderogen bleker. 

We zijn een week verder en in die week heb ik niet veel bijzonders gedaan. Een paar keer een klein stukje geweven op zolder, een lezeres van de blogs en de site verder geholpen met het probleem van een mooie rechte kant als je een keper weeft. Bij een verkeerd begin met inslaan kan het gebeuren dat er een draad overgeslagen wordt. En dat oogt niet mooi. Slordig. Niet kundig. 

Het is gemakkelijk te verhelpen. Begin niet met inslag 1, maar met inslag 2. Dan is de buitenste draad zó geplaatst dat je de inslag óm die draad slaat. En je weefsel wordt regelmatig. Wel belangrijk is dan dat je steeds verder gaat, als je een nieuwe spoel neemt, dat je begint aan de kant waar je eindigde. Dan moet het goed komen .

Na het vallen sta ik nu weer recht. Vandaag is het pleister van mijn knie gehaald, wel nog wat korsten, maar helemaal droog. Rond het oog zijn de bloeduitstortingen stilletjes aan het verkleuren. Het pleister boven het oog is vooral bedoeld om de zaak te beschermen. 

We hadden een paar boeken besteld. Die afgeleverd zouden worden in de brievenbus. Ik ga, als het al donker is, nog eens kijken of de bestelling er is. 
Dik ingepakt, niet zo'n goed zicht, een omhooggevallen blokje basalt, ik blijf hangen met de rechtervoet, schiet los en mijn linkerbeen houdt die snelheid niet bij. Dan weet je al dat dit niet goed gaat. En gelijk heb je, heb ik. Ik maak een schuiver over de stenen van de oprit, schaaf mijn handen, kom met de bril op de grond terecht, bril drukt op de wenkbrauwboog, bloeden als een rund, een knie knalt tegen de stenen, een paar ribben raken de grond, dit is serieus.
Gelukkig heeft mijn betere helft de tegenwoordigheid van geest om meteen met schone doeken het bloeden te stelpen.
Een gaasje op de wonden boven mijn oog wordt afgeplakt met Hansaplast. 
Mijn bölles klopt enigszins in een ander ritme. Dan maar wat pijnstillers. " Je moet de pijn voorblijven!", zegt een vriend.
En een andere zegt dat het toch te gek is dat we nog steeds het Calvinistisch idee hebben dat pijn lijden onze plek in het hiernamaals zal veraangenamen.
De dag daarna, donderdag, heb ik in overleg met de huisartsenpraktijk een tetanusspuit gehaald. Kan ik weer tien jaar vooruit.
En vandaag is het pleister weer vernieuwd.
 Een dag en een pleister later...

Dacht ik nog dat ik de snijdende wind kon laten voor wat het is, 
een kwartiertje later liep ik met mijn betere helft, dik ingepakt, te wandelen.
We kozen de route langs "Nuujhoes", want dan hadden we de wind voorlopig in de rug.
De vorige rondjes waren ofwel naar rechts, ofwel naar links, weer richting huis.
Vandaag hebben we er een flinke lus aan vastgeknoopt.
Naar Helle, "genHêl", Nelisweg.

Vandaar richting Horenweg, en verder door een stukje kerkpad terug door Grijzegrubben.
Al met al een uur.
Het ging heel goed, was aangenaam en alweer wat meer beweging.
 

De beloning was verdiend, goulashsoep, in de lekker zonverwarmde serre.
Een mens kan het slechter treffen.

De Friezen worden iedere dag zenuwachtiger. Moeten we wel of niet voor koek en zopie zorgen?
Gaat de snert wel of niet op het vuur,
moeten de schaatsen toch maar alvast uit het vet en naar de slijper gebracht?

Een koude oostenwind zorgt voor winterse temperaturen, flink ingepakt met mutsen en dikke sjaals
trotseren wandelaars de snijdende kou.
Ik ga de goden niet verzoeken, blijf lekker binnen.

Op ondergelopen weilanden kan al "op natuurijs" geschaatst worden!
En dat schijnt dan toch de ware winterbeleving te zijn. Geen records, die gebroken worden, maar allé, 
dóórschaatsen, niet dringen, niet kluunen, niet in een wak terecht komen. 
Ik gun iedereen zijn plezier, ik hou het op sauna.

Vandaag hebben we getrakteerd bij Gitek vanwege mijn verjaardag, eergisteren.
Veel belangstelling, veel goede wensen, ook veel vragen over hoe het nu gaat.
En lekkere vla. 
Zelfs Philip had zijn klanten even aan het werk gezet om een stuk flambee te verorberen.
Voor we konden koffiedrinken heb ik weer wat training gehad op de apparatuur en de loopband.
En dat ging heel aardig. Zeer aangepast, dat wel.

Vanmorgen waren we al vroeg bij de huisartsondersteuning.
Zij heeft alle resultaten van het laatste bloed- en urineonderzoek met ons besproken.
Kort en bondig, behalve de bezinking zijn alle andere waarden weer terug op het niveau van een gezond mens.
Blij om te horen, goed om te weten.

Maar....

Dat wil niet zeggen dat ik nu ook weer helemaal hersteld ben.
(je zou denken dat we in Holland zijn...!)
Veel drinken om goed te spoelen, vooral zuur drinken, dan genezen blaas en urineweg sneller en beter.
Om het te vieren, jawel, verse broodjes, sap en alle tijd.