Weblog

We zijn gestart!
De eerste zelfkant van ecru katoenkoord is geweven.
Nu moet ik wachten op het materiaal, dat uit Portugal komt.
Ik hoop dat het iets sneller dan met een ezelskar zal gaan.

Vanmiddag heb ik het weefsel van de plantaardig geverfde garens losgedraaid om een beeld te krijgen van het geheel.
Het ziet er goed uit. Voor- en achterkant verschillen duidelijk van elkaar.
Het geheel werkt kleurrijk zonder kakelbont te worden.
Dit deel van de totale lap is bedoeld voor het jonge paar in Mittelberg.
 
Voor- en achterkant, waarbij de keuze nogal moeilijk is. Beide kanten zijn gelijkwaardig.

Terwijl ik op het getouw beneden verder werk, is er voor het getouw op zolder weer opnieuw werk aan de winkel.
Weer een vloerkleed. En net als je daarmee begint breekt het wiel aan de kettingboom opnieuw in tweeën.
Het gebeurde al eerder, maar de reparatie van toen was zeker niet voldoende. Nu heb ik de twee helften verbonden met 
vier ijzeren stripjes, maar pas toen ik de stukken gelijmd had. Nu maar afwachten of dit afdoende is.
 De ketting is opgeboomd, het doorrijgwerk kan beginnen. 
Maar dat is iets voor de komende dagen.
 

Om nog één keer iets over de wedstrijd te zeggen.
Het is ze, AJAX,  niet gelukt om de finale te halen. In de allerlaatste minuut van blessuretijd maakt de tegenpartij de beslissende goal.
Droom spat uiteen.
Zo gaat dat.

We waren een paar dagen aan zee, in Zeeland, op Walcheren, vlak bij Vlissingen.
Het verwachte en voorspelde minder goede weer werd volledig aan de kant geveegd.
Het was zonnig, wel fris, in de zon achter glas was het zelfs warm. 
Donderdag was een heel mooie dag. We vertrokken om kwart voor tien uit ons hotel, om kwart voor vijf stapten we weer naar binnen. Twee pauzes van samen een dik uur was alles wat we ons gunden. 

Tja, en dan moederdag.
Dat gaat aan onze deur voorbij. Zelfs het oubollige rijmpje, "niet gebaard, toch een taart!" was niet van toepassing.
 

Vanavond gaat het weer spannend worden. Al dagenlang wordt over weinig anders gefilosofeerd dan over de wedstrijd van vanavond. De heren worden weer geknuffeld, godenzonen genoemd, de hemel in geprezen, het kan niet op. Mijn zeer beperkte kennis en nog beperktere belangstelling voor het evenement verhindert het volgen van de wedstrijd. In ieder geval AJAX tegen een Engelse club. En het gaat om een finaleplaats. Ik wens ze succes, meer kan ik niet doen.

Ieder jaar opnieuw een wat vreemde dag. Op TV word je volgestopt met interviews, films, documentaires, verslagen
die over de tweede wereldoorlog gaan. Dan nog wat speelfilms die jaarlijks herhaald worden.
En mijn betere helft is zeer geïnteresseerd in dat stuk geschiedenis en volgt het vol belangstelling.
Ik heb dat veel minder.
Eén ding hebben we gemeenzaam, we gaan naar Margraten naar het graf van onze soldaat en brengen een bloemenhulde.
  

Het was al aardig druk. Alle adoptanten voelen datzelfde in deze herdenkingsdagen, even stilstaan bij een verspild leven.

Ik heb de tijd anders beteed. Na de Nationale herdenking heb ik op zolder verder gewerkt aan het gobelin.
Een belangrijk punt bereikt.
 
Deze punt is de scheidslijn tussen twee weilanden. Naar links glooiend omlaag, naar rechts komt een geploegde akker
in een bruin melangekleur.

Het plan voor vandaag was een dag Maastricht, met bezoek aan diverse musea.
Bij nadere beschouwing alles afgeblazen, want: 1 mei, Dag van de arbeid, Tag der Arbeit, Jour du Travail(?),
in ieder geval in Maastricht, Heerlen, Roermond Duutsje- en Belzjedaag. De buurlanden vieren deze dag op gepaste wijze,
ze hebben vrijaf en bezetten de grenssteden zodanig dat er geen doorkomen aan is.
Dus heb ik een uurtje of zo tuinwerkassistentie verleend en gezocht naar de eerste vermelding van Gobelin.
Dat is geweest op 26 november 2014!! Meer dan vier jaar geleden!
Dat had ik niet verwacht.
Goed, nu ben ik er dus weer mee bezig.

Nu het vloerkleed afgeleverd is, het tafelloperwerk loopt, kan ik weer eens aan het gobelingetouw zitten.
En aan legwerk mijn tijd besteden.
Hoe lang het geleden is, ik zou het niet weten, het is op te zoeken in de geschiedenis van deze blogs.....
Maar het is wel "leuk" om dit onderdeel weer eens op te pakken.
 

...achterkant...                                                                              ...voorkant....

Omdat plantaardig geverfd materiaal nogal gevoelig is voor de inwerking van zonlicht heb ik de ketting afgedekt als ik niet werk.
  

Het weefsel groeit voorspoedig.
Maar, helaas, er klopte iets niet helemaal. Bijna niet zichtbaar, maar toch.
Soms zie je dat pas als je een stuk geweven hebt.
En dat gebeurde vanmiddag.
Bij een tweede controle van het ingetoetste patroon ontdekte ik op vier (!) plaatsen een overslag.
En na herstel en proefweven is nu het patroon helemaal correct!
De reden van de verkeerd geprogrammeerde volgorde kwam door het patroon negatief te gebruiken.
Waar oorspronkelijk de schacht omhoog moest, heb ik 'm omlaag genomen, en omgekeerd.
Dan wil het wel eens mis gaan.