Weblog

Liepen we gisteren nog in hemdsmouwen door Aken, gewoon lekker slenteren, met volle terrassen, koppen en glazen, schalen en borden,
vandaag was een regenjasje nodig.
Ik merkte het gistermiddag, toen ik de appelbomen deels geplunderd heb. Drie volle emmers van drie verschilende bomen. Het is nog niet alles, maar sommige appels hangen op zo'n onbereikbare plekken dat ik me daar niet aan waag. Ik stond nu al bijna op de hoogste sport van de ladder. De wintervoorraad appelmoes is aangevuld, ik zou appeltaarten kunnen bakken, maar wie eet ze? 

De gekozen combinatie werkt.
 
Het toegevoegde groene wollen draadje doet zich gelden. Zeker in het volle zonlicht, zoals op de foto.
Nu wordt het doorwerken!
Gelukkig is er geen opleveringsdatum bepaald. Noch een afleveringsadres. Evenmin een geïnteresseerde koper.
Dus...

Dit moet het dan gaan worden!
Maar...er komt een draadje wol bij.
Ik kies twee draden katoen, en dan weef ik apart een draad wol in de zelfde opening.
Dat vult wat meer.
Waarom apart weven?

Als je wol en katoen samen op een klos draait ontstaat er verschil van spanning. Dan gaat het ene materiaal
lubberen ten opzichte van het andere. Dat vraagt extra handelingen om de draden gelijk te houden.

't Kan verkeren...

Ik heb een aantal blokjes geweven, in verschillende diktes qua inslag, en nu is duidelijk te zien dat het "niet werkt".
De ketting is al heel druk, daardoor werken de blokjes nauwelijks. 
Ik zal moeten wijzigen. 
Niet opnieuw doorhalen en zo, gewoon een andere binding kiezen!
Het zal een variatie op keper worden, met langere vlotters. Dat schuift ook mooier in elkaar.

Toen ik vanmorgen om half acht naar buiten liep om de krant op te halen voelde het kil aan.
Natuurlijk, vandaag eindigt de zomer en begint de herfst.
De herfst!, na een eindeloze zomer.
En het voelde ook aan als herfst, rilerig, maar de belofte aan een warme dag hing in de lucht.
Een mooie dag om achter het getouw te kruipen en proberen de eerste inslagen te maken.

En dat is nu zover! 
  
Alle voorbereidend werk heb ik maar niet weer laten zien, oude blogs vertellen het hele verhaal.
Dit is het resultaat van alle werk.
Vanaf nu ga ik het "echte" werk leveren met wat dikker inslaggaren, dat levert vollere vierkantjes op.

Nu ik wat meer tijd en ruimte heb, kan ik weer eens lekker aan het getouw beneden zitten.
En werken, wel nog geen weven, maar wel de bestaande ketting door de hevels halen.
Een volledig ander weefsel gaat dat oplevevren.
Tegelijkertijd maak ik gebruik van de mogelijkheid om een irritant draadje uit de ketting te peuteren.
Een heel dunne, ietwat rekbaar draad, die heel vaak kapot ging en dan een hoop ellende veroorzaakte.
Op dit moment heb ik ongeveer 32 cm door de hevels gehaald.

Elke zestiende draad wordt dubbel genomen, d.w.z. draad 15 en 16 vormen samen één draad.
Bij het weven levert dat een regelmatige verdikking op, precies op de grens van twee blokjes.
De doorhaling loopt van schacht 1 naar schacht 16, en dan terug vanaf schacht 15 naar 1.
Een terugkerende keper.

Diverse varianten op de binding voor het vloerkleed zijn deze week toegepast.
Allereerst heb ik de bindingen van de schachten aan de trappers moeten aanpassen.
Een heel gedoe. Eerst heb ik een tijd moeten zoeken naar de werkwijze, toen naar de praktijk.
Uiteindelijk wist ik weer hoe je de trappers moet aanbinden om een 1/3 of 3/1 keper te weven.
Vervolgens vroeg het enig acrobatisch gewurm om ín het getouw op een werkbare plek te komen.
Toen ik dan goed zat riep Tiny van beneden: "Er is bezoe-oek!"
Ik hoop dat het de moeite waard is om weer uit uit getouw te komen.
Onze man uit Ubachsberg maakte na lange tijd weer eens zijn opwachting!
EN daar kom ik dan graag voor uit de penibele positie, waarin ik me gewrongen had.
Maar na het koffiedrinken ben ik toch maar weer aar boven gegaan om verder te werken.

En uiteindelijk is het gefikst, de schachten werken zoals het hoort.
  
Wat probeersels met diverse garens, lont, afsnijdsels, zeer geschikt om een vloerkleed te weven.
Nu is het wachten op de keuze die mijn klant gaat maken.
Om de tijd te doden(!) ben ik begonnen aan het opnieuw doorhalen van de ketting op het getouw beneden.

Na een kleine lunch in Schimmert hadden we zin in een likijs. Uit Valkenburg.
Eerst hebben we wat rondgekeken in museum Land van Valkenburg.
Beneden was een expositie van een tiental kunstenaars met werk rond het thema "souvenirs".
En dat was heel ruim geïnterpreteerd. Meer en mindere kwaliteit.
Het boetseerwerk van Maria Stams maakt wel indruk.
 Er werd niet bij vermeld waarom ze op een echte brandkast/safe geplaatst is.
 

Donderdag heb ik meegeholpen met het verwijderen van alle buxusstruiken uit de tuin.
De reden is even simpel als jammer.
De rups, mot heeft de struiken kaalgevreten, de langdurige droogte en de warmte hebben geholpen,
er was geen redden meer aan.
  
Als je er zó bij staat, blijft maar één ding over: met wortel en tak opruimen.
We hadden een container besteld, die raakte aardig vol.
En nu moeten we de achtertuin opnieuw toonbaar maken. Met minder werk, dat in ieder geval.

Gisteren waren we in Breda. Geen specifieke reden of oorzaak, gewoon, een leuke stad.
Kleiner dan Maastricht, maar wel de sfeer van onze hoofdstad.
We bezochten de grote kerk, begraafplaats van allerlei Nassau voorgeslacht.
De vriendelijke bediening in het café in de schaduw van de kerk meende dat we met een kwartiertje wel weer buiten zouden staan.
" Het is nogal een leeg gebouw." 

Meer dan een uur hadden we nodig om allerlei wetenswaardigs te bekijken en te lezen. 't Kan verkeren....
   
Een koperen dekplaat van een graf in de vloer.      Het grote orgel.
 

Toen we in januari van dit jaar naar Zuyderland in Geleen-Sittard reden vanwege de extreem hoge ontstekingswaarden
in mijn bloed,ging dat met te veel snelheid. Betrapt, proces verbaal! €140,00 boete.
Bezwaarschrift ingediend, bevestiging gekregen, wachten op de uitslag.
Na al die maanden was er nog steeds geen oordeel.
Daarom wilde ik vandaag opnieuw beklag doen.
Helaas, bij het herlezen, maar eigenlijk voor mij helemaal nieuw, bleek dat de uitspraak al gedaan was.
Een dag of 10 later, en geen vermindering of kwijtschelding. Dokken!
Dat was al gebeurd.

We waren bijna door de voorraad heen. En dat betekent dat nieuwe tassen gemaakt moeten worden.
Stof is er voldoende, de lappen zijn gescheurd, nu komt de naaimachine op tafel.
 

Er is voldoende stof om er acht tassen van te maken. Daar kom ik een hele tijd mee vooruit.

Na een bezoek op het adres waar het vloerkleed moet komen en nog wat suggesties,
is het nu definitief: we gaan aan het werk.
Het garen voor de ketting is gekocht, de ketting is geschoren en in de loop van het afgelopen weekend
op het getouw gezet.

.

Het aanbinden aan de doekboom volgt een dezer dagen. Dan een proeflap,
weer bekijken en bespreken en dan: "...ab geht die Post!"