Weblog

Gisteravond een stevige spinningsessie, daarna een TV-programma ter ere van Elton John, Sir Elton John,
het was bijna half twee voor we in bed lagen.
Toch weer vroeg wakker vanmorgen. Opstaan, de vaste rituelen, en na het ontbijt in de serre, bij open deuren,
de wei in.
Pruimen plukken. Je krijgt direct gezelschap van 11 schapen, die de wei kort houden. 
Een emmer heb je snel vol, de pruimen zijn dan wel niet als eieren zo groot, maar in grote getale aan de boom.
Samen hebben we ruim een kilo ontpit en door de maalmachine, de Fleischwolf, gedraaid.

Met een halve kilo geleersuiker in een grote pan aan de kook brengen en een minuut door laten koken.
Tenslotte in de omgespoelde potten schenken, deksel er op, omdraaien en laten rusten.
Dan terugdraaien en op het rek in de  garage bij de andere voorraad opslaan.

En dat betekent dat het onverminderd warm blijft.
Dinsdag maakten we een wandeling vanuit Mechelen, 14 km lang.
Helaas was de routebeschrijving niet echt duidelijk. Gebrekkig, geen markeringspunten.
De ene keer wel blauwe paaltjes, dan weer niet, een kleine klim, onduidelijk waar je naar rechts moest
en meer van die storende zaken.
De wandeling zou mooi zijn geweest zonder al die punten.
Maar het was wel heel warm, in het veld, in het bos was het wel aangenaam.
 Het graan is rijp om geoogst te worden.
Het slot van de wandeling was wel verrassend. Toen we probeerden te ontdekken hoe we terug naar Mechelen moesten,
vroeg Tiny aan drie dames die daar liepen of "dat" de goeie richting was.
"Ja, maar het is nog heel ver! Weet je wat, stap in de auto, dan breng ik jullie wel!" We waren al 4 uur onderweg.
Natuurlijk sputterden we tegen, maar er hielp geen lieve moeder aan, "instappen!"
Het was een buitengewone treffer, de resterende weg was asfalt, 5 km lang, niet echt aantrekkelijk.
Dat had nog een uurtje geduurd voor we terug bij vertrek waren. Een aangeboden koffie werd geweigerd.
Dank je wel!
 

Toen we pas in Grijzegrubben woonden, wilde mijn betere helft een groentetuin.
"Prima, ik graaf het stuk wel om, maar verder is het jouw tuin.", was mijn antwoord.
Zo gezegd, zo gedaan.
Een groentetuin vraagt wel dagelijkse zorg, op tijd bemesten, onkruid wieden, slakken en rupsen weren.
En oogsten. 
Alle kroppen sla zijn op enig moment eetbaar, kolen evenzo, radijsjes, je kunt niet zonder helm de tuin in,
schieten uit de grond, worteltjes behoren in zanderige bodem gezaaid te worden.
Enfin.
Als klap op de vuurpijl kwam er regelmatig verslag van een groentetuin van een vakman, die dat al minstens veertig jaar met plezier deed.
Groenbemesting, aardappelen rooien, stalmest ondergraven, boontjes plukken, meestal te veel om alleen te eten.
En als je aanbiedt dat "men" gerust wat kan komen plukken, oei, even geen tijd, even heel druk, werk werk werk, vergadering.
Geplukt, schoongemaakt, in hapklare stukjes gesneden, thuisbezorgd, ja, dan wel, maar voor vandaag en morgen heb ik al.
Tja.....

Nu hebben we wel weer wat groente.
Gekregen van atelierbezoekster. 
 
                peertomaat                                                           oranje quartz  tomaat
De puntpaprika groeit met de dag, alleen de palmkool wordt verslonden door rupsen en slakken.

Vanmorgen was ik al om kwart over acht in de tuin, teneinde het werk aan het Hubertinaplein
verder te voltooien. Het was toen nog aangenaam verblijven. Veel schaduw, beetje wind.
Maar met het sjuwen van betonplaten, het verplaatsen van zakjes zand, het helemaal leeg laten lopen
van de regenton en het schoonmaken ging dat aangename verblijf al gauw heel warm worden!
De regenton, die al jaren dienst doet, was voor een deel vol slib geraakt. Net onder het kraantje.
Door de droogte gedwongen, had ik de voorraad regenwater praktisch óp gebruikt.
En daarom was het redelijk gemakkelijk om de ton te verplaatsen, helemaal leeg te maken, 
schoon te spoelen en terug te plaatsen.
Maar ik heb twee betonplaten extra onder het geheel gelegd. En zoveel mogelijk waterpas gezet.
Nu staat ze hoger, je kunt een gieter zonder moeite onder het tappunt plaatsen.
Tenslotte heb ik alle platen aan de kant gelegd, zó wordt de ruimte duidelijker.

Nadat de zakken zand in een grote plastic bak geleegd waren, kon de halve tuinbank terug tegen de haag.
De andere helft hebben we verplaatst naar een stil schaduwrijk plekje. 
En daarmee was voldoende plaats om het grind harkenderwijze opnieuw te verdelen over het hel pleintje.
 

Tenslotte heb ik nog een hele hoop waterpest uit de vijver gehaald. Je ziet nu weer de bodem, en de vissen.
En na gedane arbeid is het goed rusten, bij koffie, thee en zelfgebakken vla.
  
Rust, na gedane arbeid in huis en in de tuin. De een zegt versleten, de ander noemt het design jeans.

Alweer zo'n lome dag, een dag om uit de zon, in de schaduw te zitten.
Gewoon niets heftigs om handen.
Dus:
om half zeven was ik al op en beneden;
de kneedmachine klaargezet, er moest gebakken worden;
alle ingrediënten in de trommel, draaien maar;
kruimels voor de tweede vla mengen;
om half acht hoor ik boven gestommel, sinasappelen persen;
betere helft komt beneden;
sap serveren;
ontbijttafel klaarmaken, dat doen we samen;
vlaaien in de oven, kruisbessen en pudding-kruimels;
ontbijten;
bakwerk uit de oven, iets laten afkoelen;
eiwit kloppen en op de kruisbessen spuiten, terug in de oven;
het gaat richting tien uur, er komen belangstellenden voor een marktplaatsdeal;
de deal is gesloten, betaald en de garage een stuk meer opgeruimd;
de kruisbessenvla naar de buren, daar is verjaardag;
droge waterpest naar de composthoop brengen;
waterpest uit de vijver vissen met de grashark;
onder de parasol lekker in de schaduw, soms een briesje;
op zolder ketting scheren voor het nieuwe werk;
betere helft heeft ondertussen uitgebloeide bloemen weggeknipt;
ik maak een boterham klaar, roggebrood, camenbert, plakjes dadelbrood, thee en water;
bij de buren komt het bezoek, we kennen ze voldoende om mee te verwelkomen;
ik snij de vla aan;
andere helft plukt nog wat droog spul uit de tuin;
er komen een paar app-jes binnen, die ik beantwoord;
de volgende etappe van de Tour de France loopt;
mijn Ipad is leeg, moet opgeladen worden;
ik inventariseer wat vanmorgen zoal gedaan is.
  
Achttien centimeter geschoren, alle kritieke plekken afgebonden, genummerd (2), tweederde van de ketting is klaar.
Dat is 36 cm x 10 draden, à 14 meter, 5040 meter is door mijn handen gegaan. Nog 2660 meter te gaan!

Zo'n jaar of tien geleden hebben we rondom de notenboom op het terras bij de vijver een pleintje aangelegd.
Piazzalina Hubertina werd het gedoopt. Met een bank om de boom zag het er allemaal heel mooi uit.
Maar tien jaar later is de boom stevig gegroeid, de wortels komen omhoog, de bank hangt half in de lucht, hobbelt, niet echt een pretje om te zitten.
Er moest echt iets gebeuren, een totale opknapbeurt.
En daar ben ik vanmorgen mee bezig geweest.
 
De  stapel stenen deed eerst goede dienst. Ze worden verplaatst naar de zijkant van het huis, zodat je gemakkelijker bij de ramen komt om te wassen. 
Het zand waar de tegels in gebed lagen moet weggehaald worden, er komt kiezel overheen. 
De klassieke houding van een gemeentewerker in vroeger dagen, toen dat werk nog met schop en zo gedaan werd.
Nu ronkt, ratelt, snort, kreunt, piept, knettert, kraakt, rookt, glijdt, rolt voor elk werkje wel een apparaat.
 
Mijn andere helft is ondertussen op ander gebied doende. En na dat werk is het goed toeven op de herplaatste bank.
En dat is het doel van de hele klus, lekker zitten en wachten tot de noten op je kop vallen.

Vanmorgen hebben we weer eens het ontbijt in Aken genoten. Niet op het vertrouwde adres, maar een ander.
Meer studentikoos. En dat was wel heel duidelijk.
Groepen van Abituriënten, feestelijk gekleed, duidelijk de laatste dagen van het schooljaar.
Het was er druk, het was lekker en uitgebreid.

Vanmiddag heb ik weer een lang uur op zolder verder gewerkt aan de ketting voor een groot aantal handdoeken in katoen.
Het is een heel getel, telkens een draad meer per kleur, groepjes van 10 draden. 
Ik heb nu 18 cm geschoren. Het wordt heel kleurrijk.

In de wei lopen weer schapen. Het gras staat heel hoog, de beesten kunnen wel een paar weken vooruit.
  
Mijn betere helft zag ze het eerst. Een jong vogeltje, uit het nest gevallen?
Om geen katten en zo te lokken ging ik direct papier halen om ze te verwijderen. Wat bleek?
Het waren twee exemplaren! Vliegen en mieren waren de buit al aan het verdelen.
Maar ze zijn niet ver gekomen, ik heb de beestjes snel verwijderd.

Blij dat het gespeeld is.
Voor de pauze, vaste tijd, speelden Annemie en Tiny hun stuk, hun bijdrage aan de voorspeelmiddag.
Het klonk heel mooi, een van de langste stukken van de middag.
Het was een heel divers programma, van jong tot "oud", van simpel tot best wel zware kost.
En iedereen blij als de beurt voorbij is.

Voor mijn bijdrage was wel interesse, hoofdzakelijk voor de beelden.
En nog meer voor de versnapering die ik gebakken had.
Alles bij elkaar een geslaagde middag.
We hebben afgesloten bij Barbarossa, ik had geen zin meer om te koken.

Vanmorgen de afspraak bij de audicien. Mijn apparaten zijn opnieuw ingesteld.
Voorlopig heb ik er baat bij.
Het irritante gefluit bij de minste inspanning van kaak of spier is weggehaald. 
Maar... het blijft een hulpmiddel.

Gisteravond waren we in het openluchttheater in Valkenburg.
Na wat jaren enigszins in onbruik geraakt, wordt er nu weer heel wat aan muziek en toneel aangeboden.
Dan is deze zomer een zomer om volop te genieten.
Is het niet van het gebodene, dan in ieder geval van de sfeer en het theater zelf.
Gisteren was de Amsterdam Klezmer Band er. De tickets waren een "cadeautje" voor ons 47-jarig bruiloftsfeest.
 In afwachting van het optreden. 
 De Amsterdam Klezmer Band.
We hadden al eens eerder een concert gehad, in Heerlen, in " de schouwburg ". Het nieuwe dak is gevormd door een aantal
bladvormen. De digitale ledlicht-effecten komen pas tot hun recht als het donkert.
   
Een paar minuten over half elf speelden ze het laatste nummer, het was een heel leuke avond.
De heren hoopten op meer danslustigen, maar ze kregen het publiek niet massaal voor het podium aan de gang.

Het blijft warm, zó warm dat werken in de zon geen aardigheid is.
De vakanties zijn begonnen, de tour de France gaat vandaag van start, Wimbledon tennist zich een slag in het rond,
en ik heb vanmorgen een Linzer Torte gebakken. 
Morgen is voorspeelmiddag, iets lekkers bij de koffie of thee mag dan niet ontbreken. En ik had dat aangeboden, dus...
 Ze zien er steeds hetzelfde uit.