Weblog

Vanmorgen hebben we weer een aantal uren in de tuin doorgebracht, gewapend met snoeischaren, heggenschaar, 
een kleine spade om wortels heel diep uit te steken. Digitalis is uitgebloeid, pluimhortensia's woekeren, en natuurlijk allerlei klein grut.
En riet!!
Toen we hier kwamen wonen werd bij de vijver, toen nog vlak bij het terras aan huis, een polletje riet geplant.
Had de tuinarchitect dat maar niet bedacht.
Onder schuttingen, tussen tegels, dwars door andere planten woekert dat spul.
En is niet weg te krijgen.
Zelfs het meest radicale middel helpt niet.
We hebben het zoveel mogelijk weggeknipt, voor even helpt dat.

Het is nu bijna drie uur. Over een uurtje zijn we op weg naar de Italiaan in Hoensbroek, Salvatore.
Onze buren vieren daar hun gouden bruiloft.

Het begint altijd onschuldig.
Mijn betere helft gaat met een snoeischaar " nog even wat vrouwenmantel wegknippen."
Ik bied na enige tijd aan om te helpen, zij bundelt en ik zet de heggenschaar erin.
Dat werkt heel wat sneller.
"Nu wil ik ook nog wat wegknippen bij de vijver. En dan stop ik." 
Maar..de uitgebloeide irissen staan tot een meter van de kant in de vijver.
Al eerder hadden we het besproken, ik zou met de vijverbroek in de plomp stappen.
En dat hebben we vandaag dan ook maar gedaan.
 

Op de rand van de vijver.	Te midden van de irissen.	De wortels zijn verstrengeld.
Een klus als deze moet je niet alleen doen.	Goeie hulp is dan onmisbaar.	Niet kapot te krijgen!
Na gedane arbeid....	..is het schrobben met beleid....	...van boven naar beneden.

Na een grondige wasbeurt, met droog goed aan, mag je voldaan achterover leunen bij een beker koffie en "proemevla"!

We ontbeten iets later vandaag en kwamen daarom ook iets later op gang.
We wilden naar Duitsland om inkopen te doen, spullen die ze daar in uitgebreidere collectie aanbieden dan in Nederland.
En dan gaat het over huishoudelijke zaken, eetwaren, allerlei soorten olie, brood en broodjes.
De lijst kan nog uitgebreid worden, maar het idee is er.

De veelbesproken, verguisde, bejubelde, verketterde, omarmde, vervloekte, vertraagde, versnelde, opgehouden, afgedwongen buitenring.
Telkens als je in  de richting Kerkrade, Landgraaf, Brunssum rijdt, kun je steeds een nieuw stuk oostelijke mijnstreek bewonderen.
Dat was vandaag weer het geval. We reden richting Herzogenrath.
En zo maakten we kennis met voor ons onbekende wijken en plekken die we eerder nooit passeerden.
Betekent ook dat je heel wat extra tijd besteden moet aan je rit.
Maar, het is zomer, het is warm en we hadden alle tijd.

Terwijl we door Leiden liepen, pingde de telefoon. De weefster waarover ik op 5 juni al berichtte, stuurde een foto van de geweven handdoeken.
 
De laatste in de rij is geweven in panamabinding. De eerste 2 in linnenbinding,
nummer 3 en 4 in gelijkzijdige keper en ook nog terugkerend.
 

We wilden naar Straatsburg, maar helaas waren er niet voldoende deelnemers aan de reis. En daarom werd het weekend geannuleerd. Jammer! Het had een eerste kennismaking moeten worden met de stad. Toen hebben we zelf wat geregeld. En dat werd Leiden.
Ook de moeite waard. We hebben het Museum voor Oudheden bezocht. Vooral de afdeling Egypte was de moeite waard. Een nieuwe, modernere opstelling en presentatie, een grote uitbreiding van het gebouw, we waren een paar uur, soms letterlijk, onder de pannen.
 

Zo maar, in willekeurige volgorde en keuze, een selectie van Leiden en het museum.
En.. onverwacht.. een orgelconcert op een modern Engels orgel. In de Hooglandse Kerk werd dit orgel, speciaal deze zaterdag, voor het eerst bespeeld door de organist van o.a. de Westerkerk in Amsterdam. Een primeur! 
Het weer nodigde uit om vaak een terras in de schaduw of de luwte op te zoeken om ongeneerd mensen te kijken.
Het hotel was goed, met prima bedden, royaal ontbijt, niets op aan te merken.
En gemakkelijk te bereiken, schuin tegenover het station.
Een geslaagd weekend.

Nadat ik een schuchter begin maakte met drie verschillende keperbindingen,
1/3, 2/2, 3/1, dat is voor de kenners, heb ik nu een binding genomen over 20 schachten en 20 inslagen.
De driedubbele ketting levert een heel kleurig resultaat op.


Een overzicht van oude en nieuwe binding.        Close up van de nieuwe binding.

Gisteravond weefde ik verder op de 24-schachter. Geen probleem, alles liep naar behoren, totdat...
"Wat is dat?" Een stevige trap, toen kon ik de volgende inslag maken. Dan gaat het drie keer goed, opnieuw!
$#%>>"§§!!

Weer een blokkade. 
Ik ga op onderzoek uit. Er is één schacht die niet beweegt. Ik kan het pas echt zien als ik de beschermkap weg pak.
Wat is er aan de hand? De vastgelopen schacht haakt met een plaatje onder de voorgaande. En werkt niet meer mee.
 Het lijkt wel of dit plaatje losgeraakt is van het metalen contra-gewicht van de schacht.
Maar zonder meer weghalen, dat is me te gewaagd. Niet lang forceren, het emailadres van Thomas van Theemsche uit Gent was kwijtgeraakt sinds de vernieuwing hier op het bureau. Google helpt als ik Pavan intoets. 
Mijn mail komt niet terug, ik heb goede hoop dat het adres nog in dienst is.

Vanmorgen.
Nauwelijks wakker controleer ik de mailbox! Jawel, antwoord van Thomas.
Hij vermoedt dat het kunststofplaatje is losgeraakt. Ik kan proberen met aceton het los te weken van het metaal.
Heeft geen nadelige gevolgen voor het weven, is alleen aangebracht om het schuren van metaal op metaal te voorkomen.
Met een oud broodmes, uit de uitzet van vóór onze trouw, 46 jaar geleden, kan ik gemakkelijk tussen metaal en plaatje komen.
Zonder moeite haal ik het obstakel van de plaat af. Om wat ruimte te houden volg ik de raad van mijn betere helft op.
Ik plak op het metaal een zelfklevend vierkantje vilt.

Het mes, de boosdoener, de schroeven en -draaier om de kap weer vast te zetten.
Alles wordt weer geïnstalleerd, een proefstukje wordt geweven, het werkt weer! 
Grote opluchting.
Een bedankje naar de hulpvaardige Gentenaar is helemaal op zijn plaats.
 

In Lumiere draaide al een paar weken de opgeknapte, digitaal geremasterde versie van
Howard's End. Opnieuw in roulatie in de filmhuizen omdat het 25 jaar geleden was dat deze film
uitkwam. Anthony Hopkins, Emma Thompson, Helena Bonham Parker spelen de hoofdrollen in
dit kostuumdrama.Destijds zagen we de film in den Haag en later nog een keer in Kerkrade.
En nog steeds de moeite waard.

Het was druk in Maastricht. Winkels open, én...Rieu was aan de serie Vrijthofconcerten bezig.
Je ziet het aan de bezoekers, chiquer gekleed dan andere middagen, allerlei talen, opgewekte gezichten.
We hebben ook wat door de stad geslenterd, in het park gezeten, langs en over de stadsmuren gelopen.

En hoe dat zo gaat in Mestreech... je landt altijd op een terras. In dit geval op het Onze Lieve Vrouweplein.
En daar hebben we een late lunch genoten.
Het was al met al een heel mooie dag.
 

Bijna een jaar geleden, zie het bericht van 30 juli en 1 augustus 2016, begon ik met het opzetten van een ketting om in drie lagen te weven. Weer een project om allerlei garens te verwerken in een alleszins complex weefsel. Daar ben ik nu mee aan de slag gegaan. Na de geboortedoeken, de lentesjaal voor Tiny, de weeflessen, allerlei tuinwerk heb ik het getouw geprogrammeerd voor een gelijkzijdige keper, waarbij alle schachten aan de beurt komen. Geen dubbel- of driedubbelweefsel, "gewoon" één lap.
De eerste resultaten zijn veelbelovend.
 

Een verrassend kleurig geheel, waar hier en daar een duidelijke keper te zien is.

We waren in den Bosch.
In het Noord Brabants Museum is een expositie van een Japanse kunstenaar. 
Chiharu Shiota.
Het werk beschrijven is moeilijk.
Daarom een paar afbeeldingen.

 
Rode, wollen draden worden vastgezet met nieten in de muur. Dan begint een ingewikkeld werk van vlechten, wikkelen, knopen
zodanig dat een hele zaal verdwijnt in een rode schemering. De bootvormen, van metaal, staan symbool voor de reis die we maken,
zonder te weten waar we uitkomen. 
Kleinere installaties pakken een voorwerp in, maar je blijft herkennen wat ingepakt is. Een jurk, sleutels.
Indrukwekkend!
 
Van boven af gezien hangt de hele installatie aan een constructie van staaldraad en een netwerk 
van garens dat dient als basis voor het vastknopen van het geheel.