Weblog

En dan, terug van een enerverende reis, gaat het gewone leven weer verder.
Dat betekent ook dat de weverij opgestart wordt. En met succes, het vloerkleed is van het getouw!
Ligt nu klaar om afgewerkt te worden. De franjes zijn al gedraaid, zondag en maandag enige uren, nu volgt het instoppen
van de losse eindjes aan de achterkant.
Dat vraagt zeker ook nog een week of zo.


De in te stoppen draden zijn voor deze keer weggestopt!

We volgen een muziekluistercursus, in Nuth, in de ruimte waar vroeger het balcon was als je fl. 1,10 wilde dokken voor een plaats om naar de film te kijken die op zaterdag, zondag en maandagavond gedraaid werd. Een avontuur op zich, de operateur viel wel eens in slaap en werd dan op een fluit- en schreeuwconcert getrakteerd als het licht minder werd. Hij moest van tijd tot tijd de koolstiften bijdraaien of zo. Pastoor had een ereplaats op de eerste rij, voorzien van een drukknop wekte hij de slaapkop.
En de man die nu de luistercursus geeft organiseert ook reizen, muziekreizen.
We hadden ingeschreven voor deze reis, naar Hamburg. Het was een geweldige, complete reis. Twee opera's, een concert, een uitgebreide citytour, goed hotel, er was niets wat niet in orde was. De chauffeur was een jonge man, die de rust zelve was. Helemaal op je gemak kon je 's morgens instappen en je laten brengen naar het volgende bezienswaardige punt. Rik, compliment!
Een rondleiding door het Kunstmuseum door een kundige gids leidde langs belangrijke werken.

Maar hoogtepunt, letterlijk zeker, maar ook figuurlijk was het bezoek aan de Elbphilharmonie, 's morgens een rondleiding, 's avonds een concert, een strijkquartet. 
Het gebouw overvalt je, nergens ook maar iets dat minder mooi, of minder efficiënt is. Alles klopt, immense ruimten, "Dao vilttich nieks miee in!"
Een mooie stad, mooie baksteenbouw, leuke Café's, te veel om het allemaal te behappen in ruim drie dagen.
Wat foto's.
 

Het is een willekeurige selectie, een afwisselend beeld van een grote, indrukwekkende stad.
Compliment, Maurice en Franka!

Na een dag en nacht storm over Grijzegrubben en de rest van Limburg en Brabant,
werden we vanmorgen verrast met een dun laagje sneeuw! Nat, smeltend voordat de grond bereikt was.
Maar toch.
Dagen vol zon, " 't wuurt al echt lente, hè!" , terug bij de uitlopers van de winter.
Het voordeel voor mij is dat ik alle tijd heb om te werken aan het zware vloerkleed.
   

Met het wisselen van een kleur in het middendeel weef ik eerst die baan, ongeveer 14 cm.
Dan weef ik apart de zijkanten. Die verbind ik met de hoofdmoot door de draad met een naald door te halen om de kettingdraad heen.
Trapsgewijs weef ik de eerste kleur, dan volgt de tweede, die ook de zelfkant is.
Het smalle zwart-wit bandje is een meegeweven boordband die uiteindelijk niet te zien zal zijn. Dit bandje wordt omgeslagen
en vastgezet. Zodoende werkt het als een beschermende rand.
Het geheel zal op een antislipmat gelegd worden, om ongelukken zoveel mogelijk te voorkomen.
 Zo ver ben ik nu, nog enkele stroken te gaan....

De handdoekenlap is gevorderd tot 10 meter.
 Waar het groen begint ligt de "grens". Blijven nog ongeveer 3,5 meter te weven.

 Een dichtzwaaiend kastdeurtje, een doos glaswerk die terug in de kast moest,
even bukken om aan te nemen uit de handen van mijn betere helft, omhoog en klats! bölles en deur ontmoeten elkaar
op niet zachtzinnige manier. 
 Vanavond heb ik de volgende baan geweven. Als de zijkanten en het boordband klaar zijn,
blijven nog 45 cm te gaan. Het gaat nu echt naar het einde.

Waar tussen door?
Het werk aan het vloerkleed vordert gestaag, nog vijf banen, in totaal zo'n 70 - 75 cm.
Dan nog een dag of twee afwerken, ja, en dan is het zover!
Ben heel benieuwd hoe het is geworden én hoe het ontvangen wordt.

Ook tussendoor weef ik verder aan de lap voor de theedoeken.
 Het blauw-oranje markeert de negen meter grens. 

Mijn verjaardag is alweer meer dan een week geleden. Eén van de kadootjes die ik mocht uitpakken is
nét wat meer dan een fles of zo.
 
De badeend is een apart verhaal. De kaart is met veel zorg geborduurd, één van de talrijke die we al ontvingen!
Ze worden zorgvuldig bewaard.

En tussendoor hebben we weer wat opgeruimd.
Een kast boven de klerenkast, vol electronisch en filmmateriaal. Na het inruimen zie je nauwelijks dat er wat meer plaats is.
Hier en daar maken we wat klappers leeg, spul dat al lang verouderd is.

Alweer bijna een week geleden vierde ik mijn verjaardag.
77!
Niet dat het er wat toe doet, ik leef gewoon verder. De daagse zaken, wat sport, een wandeling, koken, bakken,
verder werken aan het vloerkleed, doorweven aan de 14 meter theedoekenstof, zoals gezegd, de daagse zaken.
Al drie zondagmorgens hebben we besteed aan een wandelng van pakweg 2 1/2 - 3 uur.
Steeds vertrokken van Grijzegrubben 73, direct in het veld, holle wegen, veldpaden en soms, noodgedwongen, een strook asfalt.
's Morgens hebben we ontbeten in Aken, nog een paar boodschappen gedaan,'s middags mocht ik bakken om het Gitek-volkje
te tracteren, en 's avonds hebben we gegeten in het Casino. 
Al met al een geslaagde dag.
 Dit is het centrale deel van het vloerkleed waar ik iedere dag wel aan werk.
Het wordt een heel stevig weefsel, zwaar en heel kleurig. Nog ongeveer een meter, dan ben ik aan het eind.
Dan zie ik het geheel voor het eerst.
Spannend.
 
Langs het Omloopad, aan de oever van de Platsbeek.      Verwennerij van PhilEsth.
 

Natuurlijk wil je niet te veel materiaal op voorraad nemen. Extra kosten en wat moet ik met de overgebleven garens?
Nu was ik te zuinig geweest. het centrale deel van het vloerkleed is rood-oranje gemengd. Net over de helft was al 
duidelijk dat ik te weinig had. Eergisteren laat nog besteld, vandaag werd het bezorgd. En toen meteen verder.
 14 cm van de tweede helft.
 

Gisteren heb ik de helft van het vloerkleed helemaal afgewerkt.
Daar hoort ook het weven van de strook, langs het hele werk, die naderhand omgeslagen wordt en dan dient als boordband, bij.
En vanmorgen, en tot nu toe na de lunch, heb ik weer verder gewerkt aan de lap die als theedoeken verder moet.
En daar ben ik nu op 8.17 meter. Nog een royale 5 mtr zit op de kettingboom. Op de doekboom begint zich een echte rol stof te vormen.
 
 

De grote expositie met vroeg werk van Jan Sluyters wilden we niet missen. Overleg heen, overleg weer, laten we zaterdag gaan.
Zo gezegd, zo gedaan!
Deze dagreisjes doen we met de trein. En alles liep volgens het boekje, geen vertragingen, geen werkzaamheden, een zitplaats.
Meer mag een mens tegenwoordig bijna niet meer verwachten van de NS.
De wandeling naar het museum gaat dwars door het centrum, over de markt, langs een notenkraam, langs een stroopwafelbakker, voorbij aan een stoffenkraam, 
verleidingen die je bijna niet kunt weerstaan. Dat wilden we vandaag dan ook niet. 
  
De expositie was de moeite waard. Heel druk, 85 werken van Sluyters en tijdgenoten, daardoor was het wel eens wachten voor je een werk goed kon zien en bekijken.
En daardoor ook vermoeiend. we waren een uur of twee verder toen we weer buiten stonden.
Na de lunch bij Pilkington's, vlak bij de basiliek, brachten we daar ook een kaarsenbezoekje.
En dan de markt!

Twee pakjes wafels, vier verschillende zakjes met noten, géén stof deze keer belanden in de rugzak, die voor dit doel was meegebracht.
We zetten stevig de pas erin en haalden de trein van even over half vier.

Zaterdag was weer eens een totaal verregende dag. Zo'n dag om binnen te werken. Dat heb ik dan ook volop gedaan.
De foto's tonen de vooruitgang na een dag miezerig weer.
Maar gisteren was het heel anders. Zon, niet koud, uitnodiging om te lopen. Ik mocht kiezen.
Dankzij de buitenring zijn er wat nieuwe wandelwegen aangelegd. Eén loopt langs de Geleenbeek vanaf "de AGA" naar Schinnen. 
Onderweg zijn al wat pleisterplaatsen, wat banken, een ruiterpad, en een breed wandel- en fietspad. 
We vertrokken vanuit ons adres door de beemde, langs de vijvers, onderlangs het kerkhof naar het kruispunt "iezere brök".
Via de fietstunnel naar Vaesrade, voorbij de AGA begint links een wandelpad. Je komt uiteindelijk uit bij pijler 5.
We hadden geluk, er kwam een tafel vrij, tot 14.00 uur. Voor koffie en vla was dat ruimschoots voldoende.
Via een iets kortere weg terug naar Grijzegrubben.
Heel aangenaam om te doen!