Weblog

Vanmorgen heeft mijn betere helft de 20 theedoeken, kwaliteit zwaar linnen, handgeweven, met de stoomstrijkijzer tot nette pakketjes gestreken.
Eerst nog 20 etiketten in de zoom innaaien, de laatste draadjes wegknippen, nog een foto en tenslotte een mail naar de klanten.
 
 

De laatste keer dat ik over de bestelde theedoeken schreef was 24 september. Het niet zo blije nieuws dat het werk voorlopig stil ligt.
Vanmorgen heeft mijn betere helft de draad weer opgenomen. De doeken die wel al gespeld waren worden vandaag gezoomd en van een etiket voorzien.
Ik ben er erg blij mee.
  
spelden.....                                                            zomen... concentratie....                          de eerste gezoomde doek

 
Ja, het is de Sinterklaas van vroeger niet meer, gezeten op een wit paard, trouw terzijde gestaan door echte zwarte Pieten.
Geen roetveeg-, geen regenboog-, geen huis-, tuin-, of keukenpiet, neenee, het betere werk, rechtstreeks uit een pot zwarte schoensmeer.
En de baas zelf? Helemaal in de plooi, alle plakkerige vingers en handjes van de kinderen die vorig jaar de staf mochten vasthouden weggepoetst door de poetspiet, zodat de goedheiligman zijn witte handje wél loskreeg van zijn gouden staf.
Maar het goedgelovig volkje in Grijzegrubben was niet minder onder de indruk toen de verrassing langs de huizen kwam en met royale hand een cadeautje uitdeelde. En de kinderen? Wat een verrassing, wat een pret!

De goedheiligman bleek goed op de hoogte te zijn van de gewoonten en bezigheden van de kijkers langs de kant. Zo wist hij meteen dat ik aan fitness doe bij Gitek! 
Tja...zijn bril hè, zijn bril! op die kleine accenten moet je als sint heel goed letten. De kleine rakkers hebben het zó in de gaten wie er onder de fluwelen cape verstopt gaat.

 

Het proeflapje zit op het getouw, doorgehald en een proefje geweven. 
Het klopt allemaal.
Nu ga ik de hele zaak opnieuw vastleggen, zodanig dat ik de ketting "mobiel" houd.
Het wordt puzzelen, maar wel leuk om te zoeken en te doen.

Om het cadeautje van weefnetwerk optimaal te benutten, heb ik een proefschering op het getouw gezet.
Daarmee kan ik uitrekenen hoe het "echte" werk er gaat uitzien, of alle bedachte mogelijkheden in vierschachtsweefsel uit te voeren zijn.

Gistermiddag was er bezoek van de dochter van een weefvriendin, helaas al 22 jaar geleden overleden.
Een jongere presentatie van die vriendin. Zij heeft weven ontdekt en innig omarmd. We hebben een begin van een nieuwe ketting geschoren en daarbij allerlei herinneringen opgehaald. Anekdotes, uitspraken, samenwerking, gezamenlijke cursussen die we volgden in de vroege 80er jaren, het contact dat we na die cursus bleven houden.
Het was een heel leuke, bijzondere middag.

Heel lang gold in het Limburg van het rijke roomse leven de uitspraak:
"Eerst voor de wet, dan voor het bed!" 

En daarmee werd dan gewezen op de regel dat je niet met je wettige echtgenoot of echtgenote het bed deelde vanaf de trouw voor die wet.
Alhoewel...menig paartje zocht een bedstede weg van de controlerende ogen van de clerus, de ouders, de sociale lijnen, het kerkelijk huwelijk. Maar er was steeds wel een korenveld in volle rijping, een maïsakker die beschutting bood, dichtbegroeide bossen waar je niet betrapt werd.
Berucht was een kapelaan in Nuth die op zijn scooter het veld in trok om zijn heilzame boodschap te onderstrepen met opgeheven vinger, om betrapte paartjes tot bekering te brengen. Je ging biechten en je was weer schoongewassen tot de volgende keer. Niet alleen het bloed kroop waar het niet gaan kon........

Vijftig jaar geleden gaven we voor de ambtenaar van de burgerlijke stand, "Jan va Cobbe", elkaar het ja-woord, met andere woorden, vandaag zijn we een gouden bruidspaar!
De kerkelijke bevestiging volgt volgend jaar. De viering ook, als, mits, eventueel, er niets tussen komt.
Om het gepast te vieren zaten we al om half negen bij de bloedprikdienst, onze jaarlijkse controle bij de huisarts.
Het feest verliep verder langs de bakker, en de slager om wat anders dan anders aan maaltijden te halen.
Het feestelijke ontbijt hebben we al genoten.

Mijn idee over wat ik wél kan op vier schachten begint vaste vorm te krijgen.
Het zal een gepriegel met dunne draadjes katoen worden.
Helaas geen afbeeldingen of uitgeschreven werknotities,
om in het jargon van gisteren te blijven: "Feind hört ( und schaut ) mit!"

"In der Beschränkung zeigt sich der Meister."
Als iets duidelijk maakt wat je met 4 schachten kunt, dan is het wel deze zin. 
Vijf kleuren, vier schachten, het is heel beperkt, maar wát kun je er veel mee!
De eerste planning is al verworpen: te veel schachten!

Weefnetwerk Nederland, ons clubje enthousiaste garenverwerksters en -verwerkers zit niet stil!
Het bestuur heeft iets bedacht om ons aan het werk te houden met garens en getouwen.
Samen met VenneColcoton realiseerden ze een cadeautje voor de leden. Een Venne-doosje met 5 klosjes katoen van de dunste soort.
Op zich al sympathiek bijzonder, aan het cadeautje is een wedstrijd verbonden, mét prijzen!

Gebruik het garen, eventueel aangevuld met één andere, vreemde kleur of kwaliteit, om er "iets" van te weven.
Mag van alles zijn, proeflap, kleedje, pochetje, je bent helemaal vrij.
Alle ingezonden werkjes worden geëxposeerd tijdens de landelijke weefdag in 2021, mits en als en eventueel....
Om iedere weefster of wever gelijke kansen te geven mag je maximaal 4 schachten gebruiken.
Dat geeft echt wel voldoende mogelijkheden om iets te weven.

Mijn getouw is leeg, ik ben al volop aan het bedenken wat ik met dit garen kan weven.
Lekker om zó aan de gang te blijven.
 
Het cadeautje van Weefnetwerk Nederland.

De dagelijks terugkerende wandeling van een uur of iets meer of iets minder is een aangename onderbreking van de dagen die door allerlei regels alleszins saai zouden kunnen worden. Als je niet zo veel te doen hebt als wij dat hebben. Nauwelijks verplichtingen, wel dagelijkse werkzaamheden, af en toe een shopping-uurtje, geen funshoppen, overigens, maar halen wat nodig is om de conditie op peil te houden. Genoeg winkels in de verdere omtrek. In onze straat is alleen een honingverkooppunt. Daar heb je niet iedere dag nieuwe voorraad van nodig. En voor de rest moet je er op uit. 
Soms lopen we dan naar het dorp, gewapend met rugzak en mondkapjes, kopen wat nodig is en lopen weer huiswaarts.
Vandaag was er veel bedrijvigheid op het modelvliegtuigveldje, hier in de buurt. Thermiek '58. Toen Nuth een industrieterrein ging aanleggen kreeg de club een perceel aangeboden, " waar ze ongestoord en zonder geluidsoverlast " hun hobby kon uitoefenen. Toch komt af en toe verzet van omwonenden...
 
En natuurlijk is de natuur in dit seizoen getooid in mooie kleuren en vormen. 
 
                                                                                                    Deze foto is geleend uit het archief van een natuurliefhebber.