Weblog

Vandaag hebben we een "vrije" dag genomen. Een uitstapje naar Aken. De verzameling Musikengel is weer uitgebreid met een nieuwe muzikant, een "Engel mit Viola da Gamba". 
Maar toch even terug naar het weefwerk waar ik dagelijks aan werk.
En gisteren bereikte ik weer een punt, vier en een halve meter is geweven!
Met een duidelijke markering stuur ik dan een foto naar mijn "klant".
 

Een paar dagen verder en de reparatie voldoet helemaal.
Er zijn dan nu wel nog twee andere vervelende onderbrekingen, op onverwachte momenten, maar die wil ik laten oplossen door de Gent-connectie.
Hij is vandaag weer aan het werk gegaan, dan zal de binnengekomen post zeker behandeld worden.
Daar wacht ik op. Het werk kan desondanks verder gaan.
Na de reparatie heb ik alweer ruim 30 cm geweven.

 Het is gelukt! Na de nodige strubbelingen hebben we eindelijk de juiste schroefogen kunnen bemachtigen. Wat was het geval? De geleverde exemplaren waren te dik! De opgegeven maat was te zwaar. Toen ben ik op zoek gegaan naar een ander bedrijf dat dit spul eveneens per stuk levert. En gevonden in Voerendaal. Philip heeft ze opgehaald, hij was toch in Ubachsberg, en gisteravond lag hij al onder het getouw om de passende schroefogen te bevestigen. Dat ging heel wat gemakkelijker dan de oude exemplaren verwijderen. De nieuwe werden geplaatst, en na inschakeling en programmering kon ik proefdraaien.
En jawel! Geen enkel probleem, alles liep weer zoals het hoort. 
Kun je je mijn "JOECHEE!" voorstellen?

Gistermiddag kreeg ik al een berichtje van mijn contactpersoon in zake schroeven. De bestelling was binnen!
Vandaag gaat het niet meer lukken, we gingen naar een crematieplechtigheid waar de hulp ook aanwezig was. 
Met alle bijzonderheden rondom het herdenken van bevrijding en wat daar aan voorafging zal het wel even duren voor het getouw weer werkzaam zal zijn.

En dat betekende dat je dan vier maanden lang niet gekweld werd met een lepel levertraan!
Dan was het een periode van meer zon, warmte, buiten zijn, meer verse groenten en fruit.
Totdat de zomervakantiemaand, augustus, voorbij was. Dan begon  met het nieuwe schooljaar ook het slikken van de verplichte diklopende "lekkernij"!
Sanostol heette dat spul, enigszins oranje gekleurd, vettig, er werd gezegd dat het afkomstig was van walvissen, die, eenmaal gevangen, verwerkt werden tot talloze doeleinden.

Er werd een sinasappelachtig smaakje aan toegevoegd om het minder onaantrekkelijk te maken.
Dat Pinocchio in de maag van zo'n beest overleefde sprak ons natuurlijk enorm aan.
Maar ook Jonas overleefde een tocht in zo'n gigant zonder mankeren, hij werd zelfs afgeleverd op het opgegeven adres. 
Wie gelooft wordt zalig, we wachten op een nieuwe paus.
Die zal zeker niet zó op het Pieterplein in Rome opgehoest worden.

Ondertussen zijn nieuwe schroeven met haak besteld, ze zouden snel geleverd worden. De  Vlaamse connectie is op vakantie en heeft niets meer kunnen vinden.
Ik hoop dat de levering inderdaad snel geschiedt, dan kan ik weer verder met de wade.
Mijn opdrachtgever was eergisteren op bezoek, heel nieuwsgierig naar wat ik weef. De reactie was helemaal geweldig. Het werd even STIL!
Zelf had ik het resultaat van mijn werk ook nog niet gezien, we hebben het weefsel afgerold van de doekboom om te kijken. 
En, ja, een mooie lap gaat dat worden.

 De weverij kampt met averij, zoals beschreven in vorige blogs. 
Het is een stralende dag, we zitten buiten om wat zonnewarmte te vangen. Na een rondgang door de tuin, waar allerlei groen groeit en in bloei gaat, er wordt wat onkruid geplukt, zitten we dus met niets omhanden.
Gisteren maakte ik een aantal dozen open, waar, volgens etiket wol, zijde, linnen op klossen en strengen en bollen opgeslagen ligt. Ik heb geen idee wat ik van dit linnen garen ooit geweven heb. Frisse, zomerse kleuren in  een geweldige kwaliteit, linnen met het GOTS-label van Venne colcoton. Ik breng de doos met linnen naar beneden om er samen naar te kijken. Maar dat levert niets op. Mijn betere helft kan me niet helpen. 
"Het is een heel mooi garen om een serie poleerdoeken van te weven, niet in wit, maar kleurig." Dat wordt beaamd. Maar nu nog even niet.
We gaan naar binnen, de zon schijnt al behoorlijk warm.
De pedaalridders zwoegen over Luik - Bastenaken - Luik.

Er valt niets te weven, helaas.
De gebroken schroef is niet zo maar in een of andere ijzerwarenwinkel te koop. Zelfs de grotere bouwmarkten moeten "nee, helaas, probeer eens bij ...." verkopen.
En dat is dan weer zonder succes of met de raad om het eens bij ..... te proberen. Dat schiet niet op!
Op de website van allerlei metaalspul vond Philip wel een passende oplossing. Maar ik heb eerst maar eens de Belgische connectie aangeschreven. 
Hij gaat er achteraan, waarschuwt evenwel dat hij per 1 mei op vakantie is. En pas 10 mei weer in zijn lande is. Wachten dus.
Ik heb hem wel gevraagd of hij na de break een dag naar hier wil komen en de andere ongemakken wil komen repareren en dan meteen het getouw een algehele servicebeurt kan geven.
Ik wacht maar af....

Of beter... even niet weven!

Het werk aan de wade verliep tot nu toe best wel voorspoedig. Wat kleine storinkjes, af en toe een haperende schacht, allemaal te verhelpen als je attent blijft werken.
Maar gisteren werd ik opgezadeld met een écht probleem.
Van éen moment op het andere brak een haak af van de verbinding tussen trapper en dwarsschemel. Het ziet niet zo dramatisch uit, maar is het wel. Ik kan nu de trapper niet indrukken en daarmee het programma volgen. Dat is niets meer of minder dan niet kunnen werken! Gelukkig is in Schimmert een doe-het-zelf zaak waar je bijna alles kunt krijgen wat nodig is om te klussen. En heel correct vriendelijk geholpen wordt. Helaas had hij geen schroef met gebogen haak van dezelfde lengte, 7 cm, maar ik was op dat moment al heel blij dat ik geholpen werd.
Om te repareren moest de afgebroken schroef losgedraaid worden en daarmee begon de miserie pas echt. Nauwelijks beweging in te krijgen. Na wat pogingen moest ik het opgeven, mijn handen willen sowieso niet meer van dat zwaar werk verrichten.
   
Artrose! 
Ten einde raad een app verstuurd naar een redder in de nood. Al vaak heeft hij hulp aangeboden en ook gegeven. Halogeenlampjes verwisselen, een schilderij vlekkeloos ophangen, als het even gaat helpt hij. Hij kreeg in ieder geval de schroef losgedraaid uit de behuizing. Maar daarmee waren we nog niet uit de brand.
Wat bleek? De gekochte schroef was te kort! Hij stak net niet voldoende uit om de bijbehorende bout er omheen te draaien. Bij de eerste proeftrap klapte de trapper weer op de vloer, de schroef schoot weer los.
Toen zijn we gestopt, de beloning voor zijn werk was een schaaltje aardbeien met vanillevla, volgens hem: "Ongehoord Lekker!"

Dat was gisteren.
Vannacht werd ik rond half vijf wakker. En meteen zag ik de oplossing voor me.

"Als nu de trapbalk minder dik is als de schemel, dan zou ik de ene schroef kunnen ruilen met de nieuwe. Dan draai ik de nieuwe schroef in de trapper en dan zou het wél kunnen werken. Als de maten kloppen."
Het los schroeven lukte met behulp van een hulpstuk redelijk goed. Ik verwisselde de beide exemplaren, schroefde ze vast, trapte bij wijze van proef en KLAP! alle werk voor niets.
Een mail naar de relatie in België die dit getouw kent, hem alle problemen beschreven en nu wachten op reactie.....

De halve morgen en een deel van de middag is opgegaan aan het draaien van een voorraad spoeltjes in velerlei kleurcombinaties.
Het zijn er uiteindelijk 25 geworden! Ik verwacht dat deze voorraad voldoende is om nog een deel van de onderzijde van de wade in te vullen.
Dan ga ik weer over tot de rode katoen waarmee ik ook gestart was
 

Waarschijnlijk is het verspring-probleem opgelost. Al gisteravond bedacht ik dat het wellicht veroorzaakt wordt als ik de rechtertrapper  te hard indruk.
Toen ik nog eens ging zitten en weefde nog een paar cm met een rustiger intrap, gebeurde er niets van het ongemak.
Vanmorgen was mijn raadsman in de fitness. Na uitleg en de opgedane ervaring suggereerde hij dat het te stevig intrappen zeker de oorzaak kon zijn.
Vanmiddag heb ik weer gewerkt, met een kalmere intrap en het werkte zonder mankeren!
En daarmee ben ik op twee meter gekomen.